แทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า ตอนที่ 16

แทกิลต่อสู้กับแทฮา แต่เดิมที่สู้ไม่ได้กลับเอาชนะได้เพราะแทฮาตกใจกับการรู้ว่าเฮวอนเคยเป็นทาสมาก่อน ผู้ที่อยู่เบื้องหลังคำสั่งให้ทาสไปฆ่าชนชั้นสูงได้ปรากฎตัวขึ้น แล้วบอกว่าจะทำการสลับขั้วระหว่างชนชั้นสูงกับทาส แต่เมื่อแทกิลเอาตัวแทฮาไปส่งที่ฮันยาง ตัวของเขาเองกลับต้องถูกจับตัวไปด้วย

เนื้อหา 

แทกิลและเฮวอนเผชิญหน้ากันเป็นครั้งแรกในรอบสิบปี แต่การพบกันในครั้งนี้ทั้งสองฝ่ายต่างรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าดีใจ แทกิลใช้ปลายหอกของเชจ่อคอเฮวอนเพื่อขู่ให้เธอบอกว่าแทฮาอยู่ที่ไหน แต่เฮวอนกลับคุกเข่าขอร้องให้แทกิลฆ่าเธอเสีย ฝ่ายแทฮาเมื่อกลับมาเห็นเฮวอนกำลังถูกข่มขู่จึงใช้ดาบจ่อคอแทกิล 

แม้จะมีดาบจ่อคอ แต่แทกิลกลับไม่สะทกสะท้านทั้งยังจ้องหน้าเฮวอนไม่วางตา เมื่อแทฮาบอกให้วางอาวุธ แทกิลจึงค่อยๆ ลดปลายหอกลง เขาละสายตาจากเฮวอนแล้วหันมามองและลูบคมดาบของแทฮา  (แทกิลเข้าใจว่าเชและวังซอนตายเพราะดาบเล่มนี้) ก่อนที่จะถามว่า พี่น้องของเขาอยู่ที่ไหน แทฮาเองก็สงสัยในตัวแทกิลจึงถามกลับว่า แทกิลเป็นคนฆ่าลูกน้องของเขาใช่ไหม

แทกิลถามย้ำว่า แม่ทัพเชและวังซอนอยู่ที่ไหน ขณะที่แทฮาก็ถามย้ำเช่นกันว่า แทกิลฆ่าคนของตนรึเปล่าและเขามีวัตถุประสงค์อะไรกันแน่ ทั้งคู่ต่างไม่รู้เรื่องที่อีกฝ่ายถาม แต่แทนที่จะสืบสาวราวเรื่องให้รู้ความ แทกิลกลับพุ่งเข้าหาแทฮาทันที

เมื่อเห็นชายที่ตนรักและสามีกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด เฮวอนก็กระโดดเข้ามาขวางแทฮาไว้ท่ามกลางความตกตะลึงของทั้งสองหนุ่ม แทกิลรีบลดอาวุธลงทันที ส่วนแทฮายืนมองหน้าเฮวอนด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถามก่อนจะลดดาบลงและถามเฮวอนว่า 'ทำอย่างนี้ทำไม' แทกิลจ้องมองด้านหลังเฮวอนอย่างโหยหาพลางเอื้อมมือไปข้างหน้าราวกับจะคว้าตัวเธอเอาไว้ แต่แล้วเขาก็จับไหล่เฮวอนด้วยน้ำตาคลอเบ้าแล้วผลักตัวเธอออกไป จากนั้นก็พุ่งเข้าใส่แทฮาอีกครั้ง 

แทกิลและแทฮากลับมาต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย แต่เฮวอนก็กระโดดเข้ามาขวางอีกจนได้ คราวนี้เธอขวางไม่ให้แทกิลทำร้ายแทฮา แทฮาจ้องมองทั้งคู่ด้วยความสงสัย ส่วนแทกิลถามเฮวอนว่า กล้าดียังไงถึงได้มาขวางเขาเอาไว้ จากนั้นก็ไล่ให้เธอหลบไป เฮวอนนึกว่าแทกิลมาตามล่าตัวเธอจึงขอให้เขาฆ่าเธอเสียเพื่อที่ทุกอย่างจะได้จบลง แทกิลได้แต่ยืนตัวสั่นน้ำตาคลอ เมื่อเห็นผู้หญิงที่ตนรักยอมสละชีวิตเพื่อปกป้องชายอื่น

เฮวอนหันไปหาแทฮาพลางสารภาพด้วยน้ำตานองหน้าว่า แทกิลคือผู้ชายที่เธอเคยรัก เขาเป็นผู้ชายที่เคยครอบครองหัวใจของเธอ และเธอก็ไม่เคยลืมเขาจนกระทั่งแต่งงานกับแทฮา แทฮาถาม ไหนเธอเคยบอกว่า 'เขา' ตายแล้ว เฮวอนตอบว่า ตลอดสิบปีที่ผ่านมาเธอเข้าใจว่าแทกิลตายแล้ว ในวันที่คิดว่าเขาตายตรงหน้า เธออยากตายตามแต่ก็ตายไม่ได้ (พี่ชายเธอห้ามเอาไว้) เขาต้องประสบชะตากรรมอันเลวร้ายจนเกือบเอาชีวิตไม่รอดเพราะเธอ และเธอก็เคยเป็น....

เฮวอนจะบอกแทฮาว่า เธอเคยเป็นทาสรับใช้ครอบครัวแทกิล แต่แทฮานึกว่าเฮวอนกำลังจะบอกว่า เธอเคยเป็น 'คนรัก' ของแทกิล... เลยตัดบทด้วยการย้ำว่า เขาต่างหากคือคนที่เธอรักในตอนนี้

หลังทราบความเป็นมาของเฮวอนและแทกิลแล้ว แทฮาก็หันไปถามชื่อแทกิล แทกิลตอบด้วยน้ำตาคลอเบ้าว่าเขาไม่จำเป็นต้องบอกชื่อตนเองกับทาสชั้นต่ำ เมื่อเห็นแทกิลยังคงดึงดันที่จะต่อสู้ แทฮาจึงชวนแทกิลให้ออกไปสู้กันข้างนอก แทกิลเห็นด้วยกับข้อเสนอของแทฮา และกล่าวว่าถ้าทุกคนตายกันหมดทุกอย่างก็จะจบลง จากนั้นก็เดินนำแทฮาออกไป

เฮวอนเป็นกังวลเมื่อรู้ว่าแทกิลและแทฮาจะต่อสู้กันอีกครั้งจึงขวางแทฮาเอาไว้ แทฮาให้คำมั่นว่าแทกิลจะไม่เป็นอันตราย เฮวอนส่ายหน้าเพราะเธอไม่ได้เป็นห่วงแต่แทกิลเท่านั้น แทฮาจึงบอกให้เธอรอเพราะเขาจะกลับมาหาเธอ แทฮายังฝากให้เธอช่วยดูแลองค์ชายน้อยที่เปรียบเสมือนลูกของเขาและเธอ เมื่อรู้ว่าตนเองมีภาระหน้าที่อันยิ่งใหญ่ ใบหน้าที่แสดงความกังวลก็เปลี่ยนเป็นมุ่งมั่น ในขณะที่แทฮาและเฮวอนกำลังร่ำลากัน แทกิลก็หันหลังกลับไปมองเฮวอนเป็นครั้งสุดท้าย ทำให้เห็นภาพบาดตาบาดใจ แต่อย่างน้อยเขาก็รู้แล้วว่าที่ผ่านมาอดีตคนรักไม่เคยลืมเขาเลย

เมื่อแทฮาและแทกิลเดินจากไปแล้ว เฮวอนก็ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวดใจ เธอนึกถึงความหลังเมื่อครั้งที่นายน้อยแทกิลสัญญากับเธอว่าจะเปลี่ยนแปลงประเทศไม่ให้มีการแบ่งแยกชนชั้น เพื่อที่เขาและเธอจะได้ใช้ชีวิตร่วมกันตลอดไป จากนั้นเธอก็นึกถึงคำพูดของแทฮาที่ให้คำมั่นว่าจะภักดีกับเธอตลอดไป และเธอเองก็ให้คำมั่นกับแทฮาเช่นกันว่าจะภักดีต่อเขาอย่างไม่มีวันเสื่อมคลาย

ระหว่างที่แทกิลและแทฮากำลังจะต่อสู้กัน เพราะเข้าใจว่าอีกฝ่ายเป็นคนลงมือสังหารพรรคพวกของตน มือสังหารตัวจริงอย่างชอลวุงก็ยังคงเดินหน้าสังหารโหดคนของแทฮาอย่างเลือดเย็น มิหนำซ้ำยังข่มขู่บัณฑิตที่เดินทางมากับคนของแทฮา โดยบอกว่าถ้าสารภาพความจริงทั้งหมดเขาจะยอมไว้ชีวิต

เฮวอนนึกได้ว่าตนเองมีภารกิจอันยิ่งใหญ่ในการปกป้องดูแลว่าที่พระราชาองค์ใหม่ เธอจึงหยุดร้องไห้แล้วเดินเข้าไปหาองค์ชายน้อยในห้อง แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า แม้แต่บัณฑิตโจที่บอกว่าจะเข้ามาคารวะองค์ชายน้อยก็พลอยหายตัวไปด้วย เมื่อแน่ใจว่าบัณฑิตโจแอบพาองค์ชายน้อยหนีไปแล้ว เฮวอนก็รีบออกตามหาทันที

อีกด้านหนึ่งแทกิลและแทฮาก็กำลังเผชิญหน้ากัน ระหว่างต่อสู้แทฮาบอกว่า แทกิลเลือกจับคนผิดเพราะเขาไม่ได้เป็นทาสโดยกำเนิด แทกิลย้อนว่า เขาเองก็ไม่ได้เกิดมาเป็นนักล่าทาสเช่นกัน  แทฮาบอกว่า เขาสัญญากับเฮวอนเอาไว้ว่าจะไม่ฆ่าแทกิล แต่แทกิลสวนกลับว่า เขาสัญญากับตัวเองเอาไว้ว่าจะทำทุกอย่างเพื่อฆ่าแทฮาให้ได้

ด้วยความที่เคยต่อสู้กันมาก่อน แทฮาจึงรู้ว่าแทกิลไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา แม้จะแค้นที่คนของเขาถูกฆ่าตาย แต่แทฮาก็บอกแทกิลว่า เพราะแทกิลเป็นคนรักเก่าของเฮวอน และเห็นแก่ความทรงจำที่แทกิลและเฮวอนเคยมีร่วมกัน เขาจึงยอมไว้ชีวิตแทกิลในวันนี้ แทกิลได้ยินแล้วรู้สึกโกรธ เลยตะคอกใส่แทฮาว่า คนอย่างเขาจะตกหลุมรัก 'ทาสชั้นต่ำ' ที่คอยรับใช้คนในบ้านได้ยังไง 

แทฮาถึงกับอึ้งเมื่อได้ยินแทกิลเรียกเฮวอนว่า 'ทาส' เขาถามย้ำว่าใครกันที่แทกิลเรียกว่า 'ทาส' แทกิลเห็นแทฮากำลังตกตะลึงจึงตรงเข้าจู่โจมทันที แม้จะตั้งรับได้ทันแต่แทฮาก็ถูกคมหอกตัดผมที่เกล้าเอาไว้จนขาดกระเด็น แทฮาถามอีกครั้งว่า เมื่อสักครู่แทกิลเรียกภรรยาของเขาว่าเป็นทาสใช่ไหม' เขานึกถึงตอนที่บอกเฮวอนให้เลิกเรียกเขาว่านายท่าน เพราะเขาเป็นสามีของเธอ แต่เฮวอนกลับบอกว่า 'เธอไม่บังอาจและไม่มีสิทธิเรียกเขาเช่นนั้น'

แทฮายังนึกถึงคำพูดของเฮวอนที่เคยบอกเขาว่า 'ไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่าการเป็นทาสอีกแล้ว' รวมทั้งคำพูดที่เธอเคยบอกเขาว่า 'เธอไม่ใช่ทาส'... แทฮาถอดผ้าพันศีรษะที่ปิดรอยสักคำว่า 'ทาส' บนหน้าผากออก แล้วบอกแทกิลด้วยความโกรธว่าภรรยาของเขา 'ไม่ใช่ทาส'  จากนั้นทั้งคู่ก็ต่อสู้กันแบบไม่ยั้ง

ในที่สุด เฮวอนก็ตามมาพบบัณฑิตโจและองค์ชายน้อยที่ตลาด เธอรีบตรงเข้าไปขอตัวองค์ชายน้อยคืน แต่กลับถูกบัณฑิตโจปฏิเสธ เฮวอนนึกว่าบัณฑิตโจเห็นแทกิลบุกเข้าไปในโซวอนเก่า (ที่ซ่อนของแทฮาและเหล่าบัณฑิต) เลยพาองค์ชายน้อยหลบหนี แต่บัณฑิตโจบอกว่าเขาตัดสินใจพาองค์ชายน้อยหนีมาเอง เฮวอนรู้สึกไม่พอใจจึงขวางบัณฑิตโจเอาไว้ พร้อมทั้งยืนกรานให้เขาส่งตัวองค์ชายน้อยคืนให้เธอ ไม่อย่างนั้นเธอจะร้องว่าเขาแย่งลูกเธอไป บัณฑิตโจอ้างว่าเขาทำเพื่ออนาคตของโชซอนและไล่ให้เฮวอนหลีกทาง แต่เฮวอนยังคงยืนขวางแล้วบอกว่าเธอจะตามองค์ชายน้อยไปทุกที่ พร้อมทั้งขู่ว่าถ้าไม่ส่งตัวองค์ชายน้อยให้เธออุ้ม เธอจะแจ้งทางการ 

ระหว่างนั้น ชอลวุงก็กำลังมุ่งหน้าที่ตลาด หลังบัณฑิตคนหนึ่งยอมบอกความจริงว่า บัณฑิตโจกำลังพาองค์ชายน้อยมุ่งหน้าไปยังเมืองซูวอน

บัณฑิตโจบอกให้เฮวอนเห็นแก่ความปลอดภัยขององค์ชายน้อย เฮวอนอ้างว่าถ้าเขาอุ้มองค์ชายน้อยเดินไปทั่วตลาดจะยิ่งเป็นจุดสนใจ หากเขาเห็นแก่ความปลอดภัยขององค์ชายจริงๆ ก็ต้องให้เธอเป็นคนอุ้ม และเธอจะช่วยอุ้มองค์ชายน้อยจนกว่าจะพ้นตลาด หลังจากนั้น เธอจะส่งองค์ชายคืนให้ แล้วแยกย้ายไปตามทางของตัวเองหากบัณฑิตโจมอบค่าใช้จ่ายในการเดินทางให้เธอ เมื่อได้ยินว่าเฮวอนต้องการค่าใช้จ่ายในการเดินทาง บัณฑิตโจจึงยอมมอบตัวองค์ชายน้อยให้

อีกด้านหนึ่งแทฮาและเฮวอนยังคงต่อสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้ว่าจะหมดแรงและอยู่ในสภาพล้มทั้งยืนด้วยกันทั้งคู่ แต่แทฮาและแทกิลก็ยังแลกหมัดกันกันแบบไม่ยั้ง หลังจากล้มลงไปนอนด้วยกันทั้งคู่ แทฮาก็บอกให้แทกิล (ซึ่งนอนหนุนตัวเขาอยู่) ถอนคำพูดที่บอกว่าเฮวอนเป็นทาส แทกิลบอกให้แทฮาเลิกพูดถึงเรื่องในอดีตเพราะเขาเผามันทิ้งไปจากใจหมดแล้ว จากนั้นก็หัวเราะอย่างสะใจ ขณะที่แทฮาได้แต่นอนน้ำตาคลอด้วยความปวดใจมากกว่าปวดกาย  

แทกิลดึงปิ่นปักผมของเชออกมาออกมาดูด้วยความแค้นก่อนที่จะยันกายลุกขึ้น จากนั้นก็ชูปิ่นขึ้นอย่างประสงค์ร้าย ทั้งๆ ที่รู้ว่าตนกำลังตกอยู่ในอันตราย แต่แทฮายังคงนอนนิ่งน้ำตาคลอ เขาหลับตาลงและยอมให้แทกิลทำร้ายแต่โดยดี แทกิลเห็นแทฮายอมจำนนจึงหัวเราะด้วยความสะใจ จากนั้นก็ตะโกนเรียกแม่ทัพเช แล้วเงื้อปิ่นจนสุดแขน

ตัดกลับมาที่เฮวอนซึ่งอุ้มองค์ชายน้อยเดินตามบัณฑิตโจพลางหาโอกาสหลบหนี ทันทีที่เธอหนีไปได้ ชอลวุงก็ปรากฏกายตรงหน้าบัณฑิตโจพอดี หลังขู่ว่าจะให้โอกาสตอบเพียงครั้งเดียว  ชอลวุงก็ถามว่าพระโอรสของอดีตรัชทายาทอยู่ที่ไหน  บัณฑิตโจหันหลังไปมองเฮวอนและองค์ชายน้อยแต่ก็ไม่เห็นแม้เงา เมื่อไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการ ชอลวุลก็ชักดาบแทงลูกน้องของบัณฑิตโจโดยไม่แคร์สายตาชาวบ้านที่เดินผ่านไปมา จากนั้นก็ถามอีกครั้งว่าองค์ชายน้อยอยู่ที่ไหน  บัณฑิตโจตอบตามตรงว่า 'เขาไม่รู้' ชอลวุงถามต่อว่ามีคนพาองค์ชายน้อยไปที่เมืองซูวอนใช่ไหม และจะไปที่ไหนในเมืองซูวอน บัณฑิตโจตอบว่าถึงเอาดาบจ่อคอเขาก็ไม่มีวันยอมบอก ชอลวุงจึงนำดาบจ่อคอบัณฑิตโจทันที

แทกิลแทงปิ่นปักผมของเชลงกับพื้นขณะเรียกชื่อแม่ทัพเชและวังซอน แม้แทฮาจะนอนนิ่งให้ทำร้าย แต่แทกิลก็ไม่อาจฆ่าแทฮาซึ่งเป็นสามีของอดีตคนรักได้ หลังแทงปิ่นลงที่พื้นสองครั้งแล้ว แทกิลก็เงื้อปิ่นเป็นครั้งที่สามพลางเรียกชื่อ 'ออนยอน' ด้วยน้ำตานองหน้า จากนั้นก็กรีดร้องด้วยความเจ็บปวดใจ แล้วทรุดตัวลงนอนข้างแทฮา

ขณะที่แทกิลกำลังนำตัวแทฮาไปมอบให้เสนาบดีที่เมืองฮันยาง ร่างของเชและวังซอนก็ถูกส่งไปที่บ้านของเสนาบดีพร้อมจดหมาย ชอลวุงบอกเสนาบดีให้ปล่อยเรื่องการตามล่าแทฮาและองค์ชายน้อยเป็นหน้าที่ของเขา เพราะถ้าเสนาบดียังคิดที่จะส่งคนไปทดสอบฝีมือเขาอีก บทสรุปก็จะเป็นเช่นนี้

หลังอ๊บบ๊กและกึ๊ตบงได้รับความช่วยเหลือจากหนุ่มนิรนาม พวกเขาจึงรู้ว่าชายผู้นี้คือคนที่ส่งรายชื่อชนชั้นสูงมาให้พวกเขาลงมือสังหาร ระหว่างประชุมร่วมกันเป็นครั้งแรก ชายคนดังกล่าวก็แจ้งว่า เขารวมพลทาสร่วมขบวนการที่เป็นมือสังหารได้มากกว่าสองพันคนแล้ว แต่นั่นก็ยังไม่มากพอที่จะพลิกขั้วชนชั้น (ให้ทาสมีอำนาจเหนือกว่าชนชั้นสูง) เขาต้องการระดมพลทาสร่วมขบวนการที่เป็นมือสังหารให้ได้มากถึงหนึ่งหมื่นคน เพื่อจะได้บุกเข้าไปถึงในราชสำนัก และถ้างานสำเร็จชาวโชซอนทุกคนจะได้รับการดูแลเอาใจใส่ดุจพระราชา 

ระหว่างพักแรมในตอนกลางคืน แทฮาพยายามถามแทกิลว่า 'ภรรยาของเขาเป็นทาสจริงๆ หรือ' แทกิลไม่ตอบแต่กลับเผยความรู้สึกที่แท้จริงด้วยการถามว่า 'ทาสและชนชั้นสูงต่างกันตรงไหน หากคนเรารักกันเสียอย่างถึงจะต่างชนชั้นก็ไม่สำคัญ' แม้จะเห็นด้วยกับแทกิล แต่แทฮาก็ยังบอกว่า 'คนเราไม่อาจเปลี่ยนรากเหง้าหรือกำพืดของตนเองได้' แทกิลมองหน้าแทฮาแล้วพูดว่า 'เพราะมีคนอย่างแทฮาครองบ้านครองเมือง นักล่าทาสอย่างพวกเขาจึงต้องมีชีวิตอยู่ในโลกบัดซบ หากไม่มีคนที่ยึดติดชนชั้นอย่างแทฮา ก็ไม่จำเป็นต้องมีนักล่าทาสอย่างเขาเช่นกัน' (เพราะทุกคนจะอยู่อย่างเท่าเทียมกันโดยไม่มีใครเป็นทาส)

แทกิลเข้าใจว่าที่แทฮาดั้นด้นเดินทางไปยังเกาะเชจู เพราะต้องการคืนสถานะให้ตนเอง จะได้กลับไปใช้ชีวิตที่สะดวกสบายและเสพสุขเยี่ยงชนชั้นสูงเหมือนเดิม แทฮาสวนกลับว่า สิ่งที่แทกิลทำ (เป็นนักล่าทาส) ก็ไม่ใช่เรื่องดีนัก แม้จะอ้างว่าทำตามกฏ กติกาสังคม แต่ทั้งหมดที่แทกิลทำล้วนเป็นการทำร้ายประชาชนผู้บริสุทธิ์อย่างโหดร้ายป่าเถือน แทกิลอ้างว่าเขาทำความอยู่รอด และผู้ที่สร้างโลกเพียงเพื่อให้ตัวเองอยู่รอด ก็คือชนชั้นสูงที่ยึดติดชนชั้นและทรงอิทธิพลอย่างแทฮานั่นเอง 

แทฮาย้อนถามว่า แล้วแทกิลเคยคิดที่จะเปลี่ยนโลกสักครั้งไหม แทกิลตอบว่า ไม่ เขาบอกว่าขนาด 'ฮง กิลตง' (โรบินฮู้ดและฮีโร่แห่งโชซอน) ยังเปลี่ยนโลกไม่ได้ แล้วคนธรรมดาอย่างเขาจะมีปัญญาเปลี่ยนแปลงโลกเน่าๆ ใบนี้ได้ยังไง เขาย้ำว่า 'ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงโลกนี้ได้อีกแล้ว' แทฮาบอกแทกิลว่าอย่าพูดพล่อยๆ อย่างนั้น เพราะคำพูดดังกล่าวทำให้ 'ใครบางคน' ได้ยินแล้วรู้สึกหวาดกลัวมากที่สุด

ในที่สุดแทกิลก็นำตัวแทฮามาที่เมืองฮันยาง แม้จะร่วมเดินทางกันชนิดข้ามวันข้ามคืน แต่ทั้งคู่ก็ยังเข้าใจผิดคิดว่าคนของตนถูกอีกฝ่ายสังหาร เสนาบดีเห็นแทกิลนำตัวแทฮามามอบให้ก็หัวเราะชอบใจ แต่ยังไม่วายทวงถามเรื่องเงื่อนไขที่เขาเคยตั้งไว้ว่า หากจับตัวแทฮาไม่ได้ภายในหนึ่งเดือน แทกิลจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต แทกิลหัวเราะแล้วตอบอย่างไม่เกรงกลัวว่าเขาจำไม่ได้ แต่ถ้าเสนาบดีอยากได้เงินคืน เขาก็จะนำมาคืนให้ แทฮาได้ยินเสนาบดีและแทกิลพูดคุยกัน จึงเข้าใจเหตุผลลึกๆ ที่แทกิลออกตามล่าตัวเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย

หลังมอบตัวแทฮาให้เสนาบดีแล้ว แทกิลก็กลับมาที่โรงเตี๊ยมของสองสาว เขาให้สาวโรงเตี๊ยมจัดอาหารสามที่ตามปกติ จากนั้นก็นั่งกินตามลำพังอย่างโดดเดี่ยว พลางนึกถึงช่วงเวลาที่เคยนั่งล้อมวงกินข้าวกันพร้อมหน้า แทกิลน้ำตาคลอระหว่างตักข้าวใส่ปาก แต่ก็ยังทำตัวตามปกติเหมือนมีเชและวังซอนนั่งอยู่ด้วย สุดท้ายเขาเก็บความรู้สึกเอาไว้ไม่ไหว จึงร่ำไห้ทั้งๆ มีไข่ต้มเต็มปาก ทันใดนั้น เขาก็ถูกเชือกรัดคอแล้วโดนลากออกจากห้องโดยไม่ทันตั้งตัว และผู้ที่นำกำลังมาจับตัวเขาก็คือคนคุ้นเคยอย่าง 'มือปราบโอ' นั่นเอง

หลังถูกจับตัวไปกองปราบแล้ว แทกิลก็ถูกทรมานอย่างหนักเช่นเดียวกับแทฮา เพื่อให้ยอมรับสารภาพว่าองค์ชายน้อยอยู่ที่ไหน แทกิลนึกถึงเด็กน้อยที่อยู้ในอ้อมแขนของเฮวอน พลางปฏิเสธว่าเขาไม่รู้เรื่อง ทำให้ถูกทุบตีจนน่วม

หลังจากเฮวอนรอแทฮาอยู่นาน แต่เขาก็ไม่มีวี่แววว่ากลับมาเสียที เธอจึงตัดสินใจพาองค์ชายน้อยหลบหนี เพราะกลัวว่าองค์ชายน้อยจะมีอันตราย เช่นเดียวกับซอลฮวาที่เย็บเสื้อรอแทกิลจนแน่ใจว่าเขาจะไม่กลับมาหาเธออีก เธอจึงเก็บข้าวของแล้วออกเดินทางตามลำพัง

พัคซอพยายามคาดคั้นแทกิลว่า เห็นเด็กน้อยที่อยู่กับแทฮาหรือไม่ แต่ไม่ว่าจะถูกทรมานยังไงแทกิลก็ยังคงปฏิเสธว่าไม่เห็น ไม่รู้เรื่อง ทำให้พัคซอเริ่มโมโหและคิดที่จะทรมานแทกิลอีกครั้ง แต่ชอลวุงที่เพิ่งเดินทางมาถึงและจับตัวบัณฑิตโจกลับมาด้วย ห้ามพัคซอเอาไว้ โดยบอกว่าเขาจะคาดคั้นเอาคำตอบจากทุกคนด้วยตัวเอง

ชอลวุงนำเหล็กร้อนๆ ขึ้นมาจากเตาไฟแล้วบอกว่าจะเริ่มต้นที่แทกิลเป็นคนแรก แทกิลที่สองแขนถูกพันธนาการเอาไว้แน่นหนา เห็นเหล็กร้อนกำลังเคลื่อนเข้าหาตัวแต่ไม่อาจหลบหนี จึงได้แต่จ้องหน้าชอลวุงด้วยความอาฆาตแค้น

* ภาพ captures / ละครเคบีเอส