ชอลวุงไล่ตามแทฮาไป แล้วก็ตามไปสังหารอดีตแม่ทัพที่ให้ที่พักพิงกับแทฮา เมื่อหลบหนีออกมา แทฮาก็ตัดสินใจจะไปยังเกาะเชจู ซึ่งเป็นที่อยู่ของโอรสรัชทายาท ขณะที่ชอลวุงและพวกแทกิลก็กำลังตามไปที่นั่นเช่นกัน ส่วนคึนนอมเมื่อทราบว่าแทกิลยังมีชีวิตอยู่ ก็สั่งให้เบ็กโฮไปสังหารทันที
เนื้อหา
ตอนที่แล้วจบลงตรงที่ทั้งแทกิลและแทฮาต่างก็แบกร่างหญิงสาวเอาไว้บนหลัง...
แทกิล ที่เพิ่งเห็นหน้าเฮวอนเป็นครัั้งแรกในรอบ 10 ปี แบกซอลฮวาซึ่งเมามายไม่ได้สติ หลังดื่มเหล้าประชดชีวิตเพราะคิดว่าโดนทิ้ง... ส่วนแทฮาที่พยายามตัดใจและกำลังจะเดินไปส่งเฮวอนก่อนแยกทางกัน (อีกครั้ง) ก็แบกร่างเฮวอนที่หมดสติเพราะพิษบาดแผลเอาไว้บนหลังเช่นกัน
ระหว่างเดินทางกลับที่พักแรม เฮกึม (ซอ) ของรักของหวงของซอลฮวาเกิดร่วงลงพื้น แทกิลหันไปมองครู่หนึ่งแล้วจึงก้มลงเก็บ จากนั้นก็ถือเอาไว้ในมือ เหมือนจะสื่อเป็นนัยๆ ว่าเขายอมรับซอลฮวาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต ถึงแม้จะไม่มีความผูกพันทางใจ ไม่ใช่หน้าที่ และไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบก็ตาม
ระหว่างเดินทางกลับที่พักแรม เฮกึม (ซอ) ของรักของหวงของซอลฮวาเกิดร่วงลงพื้น แทกิลหันไปมองครู่หนึ่งแล้วจึงก้มลงเก็บ จากนั้นก็ถือเอาไว้ในมือ เหมือนจะสื่อเป็นนัยๆ ว่าเขายอมรับซอลฮวาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต ถึงแม้จะไม่มีความผูกพันทางใจ ไม่ใช่หน้าที่ และไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบก็ตาม
ขณะที่ในมือแทกิลถือของรักของหวงของซอลฮวา แต่ในมือเฮวอนกลับว่างเปล่า เพราะทำ 'ก้อนหินนายน้อย' (ของรักของหวงที่พกติดตัวตลอด 10 ปี) หลุดมือ ไม่ว่าจะรู้หรือไม่...แทฮาก็ยังคงพาเธอเดินต่อไป โดยทิ้งก้อนหินที่เป็นตัวแทนความรักระหว่างเฮวอนและนายน้อยแทกิลเอาไว้เบื้องหลัง
หรือนับแต่นี้เฮวอนจะทิ้งเรื่องราวในอดีตระหว่างเธอและนายน้อยแทกิลเอาไว้เบื้องหลัง แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ หลังตกอยู่ในความเศร้าหมองมาตลอดสิบปี???
หรือนับแต่นี้เฮวอนจะทิ้งเรื่องราวในอดีตระหว่างเธอและนายน้อยแทกิลเอาไว้เบื้องหลัง แล้วเริ่มต้นชีวิตใหม่ หลังตกอยู่ในความเศร้าหมองมาตลอดสิบปี???
ตอนที่ 8 นี้ เริ่มต้นด้วยการเฉลยให้คนดูรู้ว่า ระหว่างที่แทกิลกำลังแบกซอลฮวาเอาไว้บนแผ่นหลังโดยไม่พูดจานั้น แท้จริงแล้วเขากำลังนึกถึงช่วงเวลาที่เคยให้ทาสสาวออนยอน (เฮวอน) ขี่หลัง ซึ่งในตอนนั้นเขาเล่าถึงแผนการในอนาคตให้เธอฟังว่า จะสอบขุนนางให้ได้ จากนั้นจะเข้ารับตำแหน่งใหญ่ในราชสำนักแล้วเปลี่ยนแปลงประเทศไม่ให้มีการแบ่งแยกชนชั้น เพื่อที่เขาและเธอจะได้ใช้ชีวิตร่วมกันตลอดไป
หลังจากแทกิลแบกซอลฮวากลับมายังที่พักแรมแล้ว ในตอนเช้าน้องเล็กวังซอนก็ใช้เท้าเขี่ยซอลฮวาเพื่อปลุกให้เธอตื่น จากนั้นก็ถามด้วยความโมโหว่า ม้า เงิน และข้าวของบนหลังม้าหายไปไหน
ซอลฮวาหันไปมองแทกิลแล้วคุกเข่าสำนึกผิด แต่วังซอนเห็นแล้วยิ่งหงุดหงิดเลยตะคอกบอกให้นำม้าคืนมา พี่ใหญ่เชปรามวังซอนว่า 'โมโหไปก็แก้ปัญหาอะไรไม่ได้' แต่พอซอลฮวาสารภาพว่า เธอนำม้าไปขายแล้วเอาเงินไปซื้ออาหารและเหล้าจนหมดเกลี้ยง พี่ใหญ่เชก็กลั้นอาการเอาไว้ไม่อยู่ (โมโหหนักกว่าวังซอน) แทกิลเตือนสติเชว่า ต่อให้ฆ่าซอลฮวาก็แก้ปัญหาอะไรไม่ได้ เชเลยย้อนกลับว่า แล้วถ้าปล่อยไว้จะแก้ปัญหาได้หรือเปล่า
วังซอนเสนอให้นำซอลฮวาไปขายที่หอนางโลมเพื่อชดเชยกับเงินที่เสียไป โดยบอกว่าค่าตัวเธอไม่พอซื้อม้าตัวหนึ่งด้วยซ้ำ ซอลฮวาปวดใจที่ได้ยินวังซอนบอกว่าเธอไม่มีค่า จึงท้าให้วังซอนนำตัวเธอไปขาย (เธอถูกขายแลกข้าวซ้ำแล้วซ้ำเล่าตั้งแต่เด็ก และถูกบังคับให้ขายตัวตั้งแต่อายุ 12) หลังนั่งฟังเงียบๆ มานาน แทกิลก็พูดตัดบทว่า 'ในเมื่อเอาเงินคืนมาไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นก็ไปซะ' ซอลฮวาเสียใจจนน้ำตาไหลพราก แต่ก็ยอมจากไปโดยดี
* การที่แทกิลไล่ซอลฮวาไป น่าจะเป็นการปกป้องเธอจากอารมณ์ร้อนของ 2 หนุ่มนักล่าทาสที่กำลังโมโหจัด (อย่างน้อยก็ไม่เจ็บตัวและไม่ถูกขาย) ขณะเดียวกันก็ทำให้ 2 หนุ่มคลายความเดือดดาลลงได้บ้าง
หลังซอลฮวาไปแล้ว แทกิลเตือนให้ทุกคนรีบออกเดินทางไล่ล่าแทฮาต่อ แต่ติดตรงที่ไม่มีเงิน ม้า และเสบียง ทั้งสามหนุ่มจึงวางแผนตบทรัพย์และรีดไถชาวบ้านหวังหาเงินให้ได้อย่างน้อยคนละ 30 ยาง แต่ก่อนออกไปหาเงิน แทกิลเห็นเฮกึม (ซอ) ที่ซอลฮวาลืมทิ้งไว้บนพื้น เลยเดินกลับมาหยิบอีกครั้ง
แทฮาพาเฮวอนไปพักรักษาตัวที่บ้านของอดีตผู้บังคับบัญชา ขณะที่เฮวอนนอนหลับอยู่นั้น แทฮาได้หันหน้าไปส่องกระจกและถอดผ้าโพกหัวออก เราจึงเห็นความลับที่แทฮาปกปิดมาโดยตลอด ซึ่งก็คือ รอยสักตัวอักษรจีน 奴 (โน) ที่แปลว่า 'ทาสชาย' เมื่อเห็นเฮวอนรู้สึกตัว เขาก็รีบผูกผ้าปิดหน้าผากเอาไว้แล้วส่งข้าวต้มให้เฮวอน (นอกจากข้าวต้มแล้ว เขายังจัดเตรียมเสื้อผ้าชุดใหม่ และผมปลอมไว้ให้เฮวอนอีกด้วย)
* แทฮานำผมปลอมมาให้เฮวอนปิดบังผมที่ถูกตัดสั้นของเธอ (สมัยนั้นผู้หญิงโชซอนมักไม่ตัดผม เพราะถือเป็นอวัยวะส่วนหนึ่งที่พ่อแม่ให้มา) วิธีอำพรางผมสั้นที่ง่ายที่สุดก็คือการรวบผมแบบผู้หญิงที่ผ่านการแต่งงานแล้ว (ผู้หญิงที่ยังไม่แต่งงานจะถักหางเปียแล้วผูกโบว์สีสดๆ)
แทฮากล่าวขอโทษแม่ทัพชินที่นำเรื่องเดือดร้อนมาให้ แม่ทัพชินถามว่าเฮวอนเป็นทาสหลบหนีเหมือนเขารึเปล่า แทฮาตอบว่าเธอเป็นหญิงสาวที่มาจากตระกูลขุนนาง พร้อมทั้งปฏิเสธว่าตน 'ไม่ใช่ทาส' แม่ทัพชินแย้งว่า ตราบใดที่กฏหมายระบุว่าเขาเป็นทาส เขาก็จะยังคงเป็นทาสอยู่วันยังค่ำ แทฮาออกตัวว่าเขากลายเป็นทาสเพราะถูกกลั่นแกล้ง แม่ทัพชินจึงแนะว่า ถ้าถูกกฏหมายกลั่นแกล้ง ก็ต้องอดทนรอจนกว่าจะถึงวันที่สามารถใช้กฏหมายมาพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเอง
หลังพูดกันได้สักพัก แทฮาก็บอกแม่ทัพชินว่า อิม ยองโฮ (อดีตเสนาบดี และอาจารย์ของแทฮา) เพิ่งถูกฮวาง ชอลวุง ซึ่งเป็นอดีตผู้ใต้บังคับบัญชาอีกคนหนึ่งของแม่ทัพชินสังหาร แม่ทัพชินได้ยินแล้วรู้สึกสะเทือนใจจนน้ำตาคลอเบ้า
* แม่ทัพชินเป็นอดีตแม่ทัพที่ลาออกจากตำแหน่งหลังโชซอนรบแพ้อาณาจักรต้าชิง
อีกด้านหนึ่ง บัณฑิตโจ (ลูกศิษย์อิม ยองโฮ) ก็ทำตามแผนของอิม ยองโฮ ด้วยการส่งข้อความลับที่เขียนด้วยหมึกล่องหนไปให้คนของแทฮา (ทุกคนล้วนเป็นทหารที่ถูกลดชั้นให้กลายเป็นทาสเช่นกัน)
ระหว่างที่แทฮาคุยกับแม่ทัพชิน เฮวอนก็ลุกขึ้นแต่งตัว เธอทำผมทรงใหม่ แล้วถอดชุดไว้ทุกข์ที่ใส่มานานหลายวันออก จากนั้นก็สวมฮันบกผ้าไหมที่บ่งบอกสถานะว่าเป็นชนชั้นสูง ขณะผูกผ้ารัดหน้าอกเฮวอนเอามือลูบแผลเป็นที่เกิดจากการลบคำว่า 'ทาส' แล้วนึกขึ้นได้ว่ามีบางอย่างหายไป
เฮวอนหยิบชุดไว้ทุกข์ขึ้นมาสำรวจดูว่า 'ก้อนหินนายน้อย' ยังอยู่หรือไม่ เธอฉุกคิดขึ้นได้ว่าก่อนหมดสติเธอถือก้อนหินเอาไว้ในมือตลอดเวลา เมื่อรู้ว่าเผลอทำก้อนหินนายน้อยหลุดมือ เธอก็นึกถึงช่วงเวลาที่นายน้อยแทกิลนำก้อนหินอุ่นๆ มาให้เธอถือไว้คลายหนาว
ย้อนกลับไปเมื่อ 10 ปีก่อน ทาสสาวออนยอน (เฮวอน) นำผลไม้ไปให้นายน้อยแทกิลทานรองท้องระหว่างอ่านหนังสือเตรียมสอบขุนนางกลางดึก นายน้อยแทกิลดึงตัวเธอเข้าไปในห้อง เพราะต้องการให้เธอได้อยู่ในที่อุ่นๆ บ้าง หลังทำงานหนักท่ามกลางสภาพอากาศหนาวเหน็บมาตลอดทั้งวัน
แทกิลบอกว่า ถ้าสอบผ่านคราวนี้ เขาจะแบกเธอขึ้นหลังแล้วพาท่องเที่ยวให้ทั่วโชซอน เมื่อถูกออนยอนพูดดักคอว่าเขาพูดแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแล้ว แทกิลก็บอกว่าจะลืมเรื่องสอบและให้เธอขี่หลังเดี๋ยวนี้ พูดจบแทกิลก็ยื้อยุดฉุดตัวออนยอนให้ขึ้นขี่หลังแต่เธอไม่ยอม เมื่อทั้งคู่สบตากันต่างฝ่ายต่างก็ตะลึงงันไปชั่วขณะ นายน้อยแทกิลค่อยๆ โน้มศีรษะลงไปหาใบหน้าทาสสาว เธอหลับตาลงราวกับยินยอมให้เขาจุมพิต แต่แล้วก็เบือนหน้าหนีในวินาทีสุดท้าย ออนยอนกล่าวว่าอย่าเห็นเธอเป็นแค่ของเล่น (เพราะอยู่ต่างชนชั้น จึงไม่อาจใช้ชีวิตร่วมกันได้) นายน้อยแทกิลปฏิเสธว่าเขาไม่เคยเห็นเธอเป็นแค่ของเล่น ทั้งยังเผยว่า เขาเกลียดที่สุดเวลาเห็นออนยอนต้องทนหนาว ทนเจ็บ และมีชีวิตที่ยากลำบาก
แทฮาบอกแม่ทัพชินว่า ตนจะเดินทางไปเกาะเชจู แม่ทัพชินบอกว่า เขาจะคิดเสียว่าไม่ได้ยิน แทฮาพูดต่อว่า เขาจะไปช่วยพระโอรสองค์น้อยของอดีตรัชทายาท แม่ทัพชินเตือนว่า ประวัติศาสตร์ไม่อาจลบล้างแล้วเขียนใหม่ได้โดยง่าย แทฮาเลยนำคำพูดของแม่ทัพชินมากล่าวอ้างว่า...เขาจะคิดเสียว่าไม่ได้ยิน!
ถึงแม้แม่ทัพชินจะแสดงทีท่าว่าไม่อยากยุ่งเกี่ยว แต่พอรู้ว่ากำลังมีคนมา (ได้ยินเสียงม้า) เขาก็ช่วยถ่วงเวลาเอาไว้ เพื่อให้แทฮาและเฮวอนหลบหนีไปได้อย่างปลอดภัย
เฮวอนแต่งตัวยังไม่ทันเสร็จ แทฮาก็โผล่พรวดเข้ามาหน้าตาเฉย เขาบอกให้เฮวอนรีบแต่งตัว และออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด จากนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้าเฮวอน
ชอลวุงตามแทฮามาถึงบ้านแม่ทัพชิน แม่ทัพชินพยายามพูดถ่วงเวลาเอาไว้เพื่อให้แทฮาและเฮวอนมีเวลาหลบหนี ไม่นานอดีตเจ้านายและลูกน้องก็ตรงเข้าฟาดฟันกัน ชอลวุงใช้ดาบแทงแม่ทัพชินในระยะประชิด แม่ทัพชินกล่าวชมชอลวุงว่าฝีมือพัฒนาขึ้นมาก ขณะที่ชอลวุงกล่าวเพียงสั้นๆ ว่า 'ขอให้ท่านไปสู่สุขคติ'
แทฮาและเฮวอนยังไม่ทันหันหลังกลับไปมองจีโฮ ชอลวุงก็โผล่มาเรียกใช้จีโฮและลูกสมุนให้เข้าไปจัดการ 'ศพ' ที่อยู่ภายในบ้าน จีโฮทำท่าลังเลเหมือนรออะไรบางอย่าง ชอลวุงรู้ทันจึงโยนถุงเงินให้ (แทฮากับเฮวอนหลบหนีชอลวุงมาได้แบบหวุดหวิด แต่ก็ถูกสมุนของเบ็กโฮสะกดรอยตาม)
เบ็กโฮ กลับไปรายงานคิม ซงฮวาน (หรือทาสคึนนอม) ซึ่งเป็นพี่ชายของเฮวอนว่า เฮวอนแต่งงานกับแทฮาแล้ว แถมพวกเขายังถูกตามล่าโดยนักฆ่าสาวจากต้าหมิง และนักล่าทาสที่มีชื่อว่า "อี แทกิล" เมื่อได้ยินชื่อแทกิล ซงฮวานถึงกับช็อค เบ็กโฮยังกล่าวต่อว่า ทาสที่ชื่อคึนนอมจุดไฟเผาบ้านแทกิล ทำให้ทุกคนในครอบครัวของเขาเสียชีวิตในกองไฟ คงมีเพียงแทกิลเท่านั้นที่รอดชีวิตมาได้
ซงฮวาน นึกถึงเหตุการณ์วันที่เขาเผาบ้านแทกิล ในตอนนั้นแทกิลตะโกนเรียกทาสคึนนอมเพื่อขอความช่วยเหลือ จากนั้นก็ร้องเรียกแม่ท่ามกลางกองไฟ เมื่อเห็นว่าแทกิลยังไม่ตาย คึนนอมก็ใช้เคียวฟันเข้าที่ใบหน้าแทกิลต่อหน้าต่อตาออนยอน
เบ็กโฮ ยังบอกด้วยว่า เฮวอนขอร้องให้เขาเลิกติดตาม แต่ซงฮวานหยิบเงินส่งให้เบ็กโฮแล้วบอกให้สะกดรอยตามไปแบบเงียบๆ เพื่อคอยดูว่าเธออยู่ดีมีสุขไหม ทั้งยังสั่งให้เบ็กโฮฆ่าแทกิลโดยอ้างว่าเพื่อความปลอดภัยของเฮวอน แม้จะสงสัยว่าทำไมต้องฆ่าแทกิลในเมื่อเขามาตามล่าแทฮา แต่ถ้าทำเพื่อปกป้องเฮวอนแล้ว เบ็กโฮก็ยินดีแลกด้วยชีวิต
หลังม้าและเงินทั้งหมดถูกซอลฮวาผลาญจนเกลี้ยงแล้ว สามหนุ่มนักล่าทาสก็แยกย้ายกันหาเงินแบบเร่งด่วนด้วยการแอบอ้างว่าเป็นเจ้าหน้าที่ แล้วขอตรวจแผ่นป้ายประจำตัว ใครมีแผ่นป้ายจะถูกปล่อยตัว แต่ถ้าคนไหนไม่มีป้ายก็จะถูกรีดไถ (ส่วนใหญ่คนที่ไม่พกแผ่นป้ายมักมีความผิดติดตัว หรือเป็นทาสหลบหนี)
ระหว่างที่แทกิลหาโอกาสรีดไถชาวบ้านตามท้องถนนถนน ซอลฮวาที่อยู่ในสภาพหิวโหยก็กำลังเดินหาอาหารฟรีในตลาด โชคร้ายที่หัวหน้าคณะละครเร่ผ่านมาเจอซอลฮวาเข้าพอดี เธอจึงถูกจับตัวกลับไปอีกครั้ง
ซอลฮวาร้องขอให้คนช่วยและพยายามดิ้นรนขัดขืนเพราะไม่อยากกลับไปกับคณะละครเร่ และไม่อยากโดนบังคับให้ขายตัวอีก แทกิลได้ยินเสียงผู้หญิงร้องจึงหันไปมอง ซอลฮวาหันมาเห็นแทกิลจึงตะโกนเรียก 'พี่ชาย' เพื่อขอความช่วยเหลือ เสียงร้องเรียกของซอลฮวาทำให้แทกิลนึกถึงอดีตคนรักที่เคยร้องขอความช่วยเหลือจากเขาขณะถูกทหารต้าชิงลากตัวไป (ช่วงที่เกิดสงครามแมนจู)
แทกิลมองอย่างชั่งใจว่าจะช่วยซอลฮวาดีหรือไม่ แต่สุดท้ายเขาก็หันหลังกลับ แล้วเรียกชายคนหนึ่งให้หยุดเพื่อขอตรวจแผ่นป้าย ชายคนดังกล่าวทำท่าว่าจะหยิบแผ่นป้ายแต่กลับวิ่งหนี คราวนี้แทกิลไม่วิ่งตาม เขายืนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วจึงหันกลับไปยังจุดที่ซอลฮวาถูกลากตัวไป
หลังถูกคณะละครเร่จับตัวกลับมา ซอลฮวาก็ถูกบังคับให้ออกไปเต้นรำยั่วหนุ่มๆ แลกเงินอีกครั้ง ซอลฮวาออกไปเต้นอย่างไม่เต็มใจ และมีสีหน้าไม่สู้ดีนักเวลาถูกหนุ่มๆ เปิดกระโปรงหรือลูบไล้เนื้อตัว และเมื่อมีผู้ชายคาบเหรียญเอาไว้ในปาก ซอลฮวาก็รีบคาบออกมาอย่างไร้อารมณ์ จนกระทั่งเธอนั่งลงตรงหน้าแทกิล
แทกิลหยิบเหรียญมาคาบไว้ในปาก แล้วยื่นหน้าให้ซอลฮวาอย่างล้อเลียน เขารีบคายเหรียญออกแล้วพูดว่า 'นึกแล้วต้องเป็นแบบนี้' จากนั้นก็พูดว่า 'ไปกันเถอะ!' ซอลฮวากระโดดกอดแทกิลจนหงายหลังลงไปนอนกับพื้น แล้วร้องไห้ด้วยความดีใจ
แทกิลติดต่อขอซื้อตัวซอลฮวาจากคณะละครเร่ โดยเสนอค่าตัวให้ 200 ยาง แต่กลับโยนเงินให้หัวหน้าคณะละครเร่แค่ 15 ยาง หัวหน้าคณะละครเร่สั่งลูกน้องให้สั่งสอนแทกิล แต่แทกิลก็จัดการทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย
วังซอนกลับมาพร้อมหีบสมบัติของชาวบ้าน หลังหยิบเงินทองของมีค่าขึ้นมาอวด วังซอนก็ถามเชว่าหาเงินได้เท่าไหร่ เชยื่นเหรียญในมือให้วังซอนดู วังซอนเห็นเชหาเงินได้น้อยกว่าเขามาก เลยสงสัยว่าเชแอบซ่อนเงินเอาไว้ตรงไหนหรือเปล่า แต่เชยืนยันว่าเขาหามาได้ 30 ยางตามที่ตกลงกันไว้ วังซอนโวยวายว่าทำไมอยู่ๆ เชถึงกลายเป็นคนใจอ่อน เขาเป็นน้องเล็กแท้ๆ ยังหาเงินได้มากกว่าตั้งเยอะ และเมื่อผิดหวังในตัวพี่ใหญ่ วังซอนก็ฝากความหวังไว้กับแทกิล โดยเชื่อว่าแทกิลน่าจะหาเงินได้มากที่สุด
วังซอนผิดหวังมากเมื่อรู้ว่าแทกิลกลับมามือเปล่า แถมยังมีตัวป่วนซอลฮวาติดสอยห้อยตามมาอีกต่างหาก เชถามแทกิลว่า ทำไมอยู่ๆ เขาถึงกลายเป็นคนใจอ่อน แทกิลปฏิเสธเขาไม่ได้ใจอ่อน แต่พอน้องเล็กวังซอนตะคอกใส่ซอลฮวา เขาก็เหลือบหน้าไปมองด้วยสายตาตำหนิ เชถามว่า ซอลฮวาชอบหาเรื่องเดือดร้อนมาให้ แล้วทำไมแทกิลถึงพาเธอกลับมา ซอลฮวารีบบอกว่าต่อไปนี้จะไม่ก่อเรื่องอีก เธอจะช่วยทำอาหาร ล้างจาน และซักผ้าให้ทุกคน จากนั้นก็พูดออดอ้อนวังซอนจนเขายอมใจอ่อน
แทฮากับเฮวอนเข้าพักในห้องและนอนบนฟูกเดียวกันโดยมีผ้ากั้นทั้งคู่เอาไว้ แทฮาบอกว่าเขาจะเดินทางไปเกาะเชจูในวันรุ่งขึ้น เฮวอนถามว่าเกาะเชจูเป็นที่สุดท้ายที่เขาจะเดินทางไปใช่หรือไม่ แทฮาบอกว่านั่นเป็นแค่จุดเริ่มต้น และบอกว่าประวัติศาสตร์กำลังจะถูกจารึกขึ้นใหม่ เขาชวนเธอให้เดินทางไปเกาะเชจูด้วยกัน แต่เฮวอนกลัวว่าเธอจะเป็นภาระและอุปสรรคขัดขวางการทำงานของเขา
แทฮากล่าวว่า ที่ผ่านมาเขาละเลงเลือดในสนามรบ (สังหารข้าศึกเป็นจำนวนมาก) ด้วยความรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้ช่วยชีวิตผู้คนมากมายจนนับไม่ถ้วน แต่กลับไม่สามารถช่วยชีวิตลูกเมียได้ ตั้งแต่นั้นเขาก็บอกตัวเองว่าจะไม่รักใครอีก แต่เขาก็บอกตัวเองด้วยว่า (หันหน้าไปทางเฮวอน) จะทำทุกอย่างเพื่อปกป้อง 'ภาระ' ที่เข้ามาในชีวิตโดยไม่คิดฝัน
เฮวอนถามตรงๆ ว่า แทฮาต้องการปกป้องเธอหรือ แทฮาพยายามมองหน้าเฮวอนผ่านผ้า ทันใดนั้น ผ้าที่กั้นกลางระหว่างทั้งคู่ก็ร่วงลงมา แทฮากับเฮวอนนอนมองหน้ากันชั่วขณะ จากนั้นเฮวอนก็รีบพลิกตัวไปอีกด้าน
หลังจากซอลฮวาหุงข้าวไหม้ แทกิลก็สั่งให้วังซอนหุงใหม่ ระหว่างนั้น เชถามแทกิลว่าจะตามแทฮาไปที่เกาะเชจูหรือไม่ ทั้งคู่รู้ว่าแทฮากำลังมุ่งหน้าไปเกาะเชจู แต่เชไม่อยากให้แทกิลเดินทางไปที่นั่นเพราะเสี่ยงเกินไป แทกิลบอกว่าเขาจะไม่ไปเกาะเชจู แต่จะดักจับแทฮาก่อนที่แทฮาจะเดินทางไปถึงเกาะเชจู
เช้าวันรุ่งขึ้น แทฮาและเฮวอนรีบออกเดินทางไปยังเกาะเชจู โดยเลือกใช้เส้นทางผ่านเกาะวอนโท แทกิลสืบจนรู้ว่าแทฮาและเฮวอนกำลังมุ่งหน้าไปยังท่าเรือ จึงสั่งให้กระจายกำลังกันค้นหา แทกิลหันไปย้ำกับซอลฮวาว่าเขาจะไม่ทิ้งเธอและสั่งให้เธอคอยดูแลม้า จากนั้นก็รีบออกไล่ล่าแทฮาทันที
แม้แต่นักฆ่าสาวยูนจีก็ตามเฮวอนมาถึงที่นี่ด้วยเช่นกัน เธอจะใช้มีดสั้นแทงข้างหลังเฮวอน แต่แทฮาหันมาเห็นเสียก่อนจึงคว้าข้อมือยูนจีเอาไว้ได้ทัน หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ต่อสู้กันอย่างดุเดือด แทฮาปัดมีดสั้นในมือยูนจีออก แต่ยูนจีก็คว้ามีดเล่มที่สองออกมาแทงสวนกลับ แม้แทฮาจะหลบมีดได้ทัน แต่คมมีดก็กรีดผ้าพันศีรษะของเขาจนขาดร่วงลงพื้น
เมื่อไม่มีผ้าพันปกปิด หน้าผากของแทฮาก็ปรากฏคำว่า 'ทาส' ให้เห็นอย่างชัดเจน เฮวอนเห็นรอยสักบนหน้าผากของแทฮาแล้วถึงกับอึ้ง ขณะที่แทฮาเองก็มองเฮวอนด้วยความตกใจเช่นกัน
* ภาพ captures / ละครเคบีเอส
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เพื่อป้องกันสแปม ความเห็นของคุณจะปรากฏทันทีที่ได้รับการตรวจสอบจากเรา