แทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า ตอนที่ 9

ยูนจีตามมาฆ่าเฮวอน แต่แทฮาได้ช่วยเอาไว้ได้ และพากันหนีไปยังเชจูเพื่อไปรับโอรสของรัชทายาท ด้านชอลวุงก็มุ่งไปที่เป้าหมายสุดท้ายคือการกำจัดรัชทายาทเช่นกัน ส่วนแทกิลเมื่อได้เบาะแสจากเบ็กโฮ จึงเดินทางมาหาคึนนอม

เนื้อหา

ตอนที่แล้วจบลงตรงที่แทฮาช่วยชีวิตเฮวอนไม่ให้ถูกนักฆ่าสาวยูนจีลอบสังหาร ซึ่งในระหว่างที่แทฮาและนักฆ่าสาวกำลังต่อสู้กันนั้น ผ้าพันศีรษะของแทฮาก็ถูกคมมีดสั้นของยูนจีกรีดจนร่วงหลุดลงมา

อีกด้านหนึ่ง แทกิล เช และวังซอน ต่างก็กระจายกำลังกันออกไล่ล่า โดยหมายมั่นว่าจะดักจับแทฮาก่อนที่เขาจะพาเฮวอนลงเรือ (แทกิลรู้ว่าแทฮาจะลงเรือเล็กล่องตามลำน้ำไปยังเกาะวอนโท จากนั้นจึงลงเรือใหญ่เพื่อข้ามทะเลต่อไปยังเกาะเชจู)

ตอนที่ 9 นี้ เริ่มต้นด้วยการย้อนกลับไปยังเหตุการณ์ที่สามหนุ่มนักล่าทาสต่างแยกย้ายกันออกตามล่าแทฮา หลังสืบจนรู้ว่าเขากำลังมุ่งหน้าไปยังท่าเรือ

ไม่เพียงแทฮาที่ถูกสามหนุ่มนักล่าทาสตามล่า เฮวอนเองก็ถูกนักฆ่าสาวยูนจีตามมาลอบสังหาร โชคดีที่แทฮาเห็นเข้าเสียก่อนจึงช่วยชีวิตเธอไว้ได้ทัน หลังฆ่าเฮวอนไม่สำเร็จยูนจีก็ใช้มีดสั้นตรงเข้าจู่โจมแทฮา (ซึ่งต่อสู้ด้วยมือเปล่า) อย่างรวดเร็ว เมื่อถูกแทฮาปัดแขนออกจนเสียหลัก ยูนจีก็ใช้แขนอีกข้างชักมีดสั้นเล่มที่สองขึ้นมาแทงสวนทันที แม้แทฮาจะหลบทันชนิดฉิวเฉียด แต่คมมีดก็กรีดผ้าพันศีรษะของเขาจนขาดร่วงลงพื้น และเผยให้เห็นรอยสักคำว่า "ทาส" บนหน้าผากอย่างชัดเจน

เฮวอนถึงกับตกตะลึงเมื่อได้เห็นรอยสักบนหน้าผากแทฮา ส่วนหนึ่งเป็นเพราะก่อนหน้านี้เขาเคยยืนยันกับเธอว่า "เขาไม่ใช่ทาส"

นอกจากนี้ รอยสักดังกล่าวยังทำให้เฮวอนนึกถึงเหตุการณ์สมัยเมื่อ 10 ปีก่อนตอนที่เธอยังเป็นทาสสาวออนยอน หลังหลุดพ้นจากการเป็นทาสรับใช้ครอบครัวแทกิลแล้ว ทั้งคู่ก็ปลดปล่อยตนเองให้เป็นไทด้วยการใช้เหล็กร้อนๆ นาบลงบนผิวหนัง เพื่อลบรอยสักอักษร "ทาส" บริเวณหน้าอก

ด้านแทกิลที่ไล่หลังแทฮามาติดๆ ก็ถูกขัดจังหวะเพราะโดนเบ็กโฮและลูกสมุนดักซุ่มโจมตี แทกิลรอดคมดาบของเบ็กโฮมาได้แบบเฉียดฉิว  เขาจึงต้องพักการไล่ล่าแล้วหันมาต่อสู้กับเบ็กโฮโดยที่ตัวเขาเองก็ไม่รู้ว่าเบ็กโฮเป็นใคร แทกิลสู้กับเบ็กโฮและลูกสมุนแบบ 3 รุม 1 ฝ่ายเบ็กโฮมีดาบเป็นอาวุธ ส่วนแทกิลต่อสู้ด้วยมือเปล่า หลังจัดการลูกสมุนของเบ็กโฮได้แล้ว แทกิลก็หันไปเผชิญหน้ากับเบ็กโฮ

เบ็กโฮถามว่า เขาคือ นักล่าทาสที่ชื่อ "อี แทกิล" ใช่หรือไม่ แทกิลพูดทวนชื่อตนเองแล้วตอบว่า ไม่เคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน เบ็กโฮรู้ว่าแทกิลโกหก เลยหยิบภาพวาดปัจจุบันของเฮวอนออกมาชูให้แทกิลดู พลางจ้องหน้าด้วยแววตาคาดคั้น จากนั้นก็ถามว่า 'รู้จักผู้หญิงคนนี้ไหม' เหมือนจะบอกเป็นนัยๆ ว่าเขามาฆ่าแทกิลเพื่อเฮวอน (และน่าจะสงสัยในความสัมพันธ์ของทั้งคู่)

แทกิลจ้องมองภาพวาดเฮวอนด้วยอาการตกตะลึง แม้เพิ่งเห็นใบหน้าของอดีตคนรักเป็นครั้งแรกในรอบสิบปี  (แทกิลมีแต่ภาพวาดในอดีตของเธอ)  แต่เขาก็จำเธอได้ทันที...

เฮวอนเองก็อยู่ในสภาพตกตะลึงเมื่อเห็นรอยสักอักษร "ทาส" บนหน้าผากของแทฮา แม้แทฮาจะห่วงความรู้สึกของเฮวอน แต่เขาก็ไม่มีเวลาอธิบาย เพราะนักฆ่าสาวยูนจียังคงตามมาจู่โจมด้วยมีดสั้น แทฮาพยายามบ่ายเบี่ยงและปัดป้องด้วยมือเปล่า แต่ยูนจีก็ตามมากระหน่ำแทงแบบไม่ยั้ง แทฮาจึงใช้มีดสั้นในมือยูนจีเป็นอาวุธ เขาจับข้อมือเธอไว้แล้วบิดแขน เธอจึงต้องหมุนตัวตาม เมื่อเห็นว่าปลายมีดหันเข้าหาตัวยูนจีแล้ว แทฮาก็รีบผลักแขนเพื่อให้มีดเสียบเข้าที่หน้าท้องของเธอเอง

หลังสังหารยูนจีแล้ว แทฮาก็คว้าข้อมือเฮวอนที่ยังคงอยู่ในอาการตกตะลึง (เพราะเห็นแทฮามีรอยสัก แถมยังฆ่าคนให้เห็นต่อหน้าต่อตา) เฮวอนพยายามขัดขืนพลางเหลือบมองรอยสักบนหน้าผากแทฮา แทฮาไม่รอให้เธอถามและเขาเองก็ไม่มีเวลาอธิบาย จึงฉุดแขนเฮวอนให้รีบเดินทางต่อทันที

ส่วนแทกิลยังคงยืนตะลึงราวกับโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะหลังได้เห็นภาพวาดของเฮวอน เขาปล่อยตัวเองให้ดำดิ่งอยู่ในภวังค์และเอาแต่จ้องมองภาพวาดเฮวอนโดยไม่รับรู้สิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้นรอบตัว (เหมือนทุกครั้งที่เห็นหรือคิดว่าเห็นทาสสาวออนยอน) 

เบ็กโฮโยนภาพวาดเฮวอนใส่แทกิลแล้วใช้ดาบฟันจนขาดเป็นสองท่อน จากนั้นก็ถือดาบพุ่งเข้าหาแทกิลที่ยังคงยืนนิ่ง ขณะที่เบ็กโฮกำลังจะฟันดาบลงบนร่างแทกิล อยู่ๆ ก็มีหอกพุ่งเข้ามาแทงทะลุหน้าอกด้านซ้ายของเขา เบ็กโฮถือดาบค้างตรงหน้าแทกิลชั่วขณะ และภาพที่เขาเห็นในตอนนั้นก็คือ ใบหน้าของนักล่าทาส อี แทกิลที่กำลังจ้องมองภาพวาดของเฮวอนแบบไม่ยอมละสายตา

เบ็กโฮก้มมองหอกที่แทงทะลุอก แล้วเงยหน้าขึ้นไปมองแทกิลอีกครั้ง ก่อนจะทรุดนั่งลงกับพื้นด้วยน้ำตาคลอเบ้า เขาหันไปมองภาพวาดส่วนหนึ่งของเฮวอนที่ตกอยู่บนพื้น จากนั้นค่อยๆ เอื้อมมือไปหยิบขึ้นมาดูเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะขาดใจตาย 

ส่วนแทกิลก็หยิบภาพวาดอีกครึ่งหนึ่งขึ้นมาดูเช่นกัน เขาไม่รู้เลยว่าในเวลาเดียวกันนั้น ผู้หญิงที่ทั้งเขาและเบ็กโฮต่างหลงรักถึงขั้นยอมแลกด้วยชีวิต กำลังล่องเรือไปเกาะวอนโทกับแทฮา...ทาสหลบหนีที่เขากำลังตามไล่ล่า (ซึ่งหลงรักและพร้อมปกป้องเฮวอนด้วยเช่นกัน) 

แทกิลถือรูปเฮวอนไว้ในมือแล้วนั่งลงตรงหน้าศพเบ็กโฮ พลางถามสิ่งที่ตนอยากรู้แต่ยังไม่ทันได้ถามตอนที่เบ็กโฮยังมีชีวิตอยู่ว่า เขาเป็นใคร ตามหาออนยอน*ทำไม และใครเป็นคนสั่งให้มา เชพยายามเตือนสติแทกิลว่าเบ็กโฮตายแล้ว (เขาเป็นคนสังหารเบ็กโฮเพื่อช่วยชีวิตแทกิล) แทกิลบอกเชว่า เบ็กโฮมาตามหาออนยอน และยังรู้จักชื่อตนด้วย เชเห็นแทกิลยังคงกำคอเสื้อเบ็กโฮด้วยความเจ็บใจที่ไม่ได้รับคำตอบ จึงย้ำอีกครั้งว่าเบ็กโฮตายแล้ว และขอให้เขาปล่อยเบ็กโฮไปสู่สุขคติ 

* แทกิลรู้จักเฮวอนในฐานะทาสสาวออนยอน 

หลังสวดส่งวิญญาณและกล่าวคำขอขมาเบ็กโฮแล้ว เชก็เตือนให้ทุกคนรีบหนีก่อนเจ้าหน้าที่ทางการมาพบ แทกิลรีบค้นตัวเบ็กโฮเพื่อหาป้ายชื่อ ทำให้รู้ว่าเบ็กโฮมาจากหมู่บ้านมกโก ในเมืองยอจู เขาจึงคิดที่จะเดินทางไปที่นั่นเพื่อตามหาทาสสาวออนยอน

เมื่อพบเบาะแสของออนยอนเป็นครั้งแรกในรอบสิบปี แทกิลก็ลืมสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นภารกิจ เพื่อนร่วมเป็นร่วมตาย หรือแม้กระทั่งเรื่องที่เขาสงสัยว่าอดีตคนรักกำลังหลบหนีไปกับแทฮา เขารีบกระโดดขึ้นม้าแล้วควบออกไปโดยไม่สนใจซอลฮวา ซอลฮวาจึงกระโดดขึ้นม้าตัวสุดท้ายที่เหลืออยู่ แล้วควบตามแทกิลไปโดยทิ้งเชและวังซอนเอาไว้เบื้องหลัง ทั้งๆ ที่พวกเขาไม่มีม้าและเงินติดตัว

อีกด้านหนึ่งในเมืองฮันยาง ลูกสมุน 2 คนของจีโฮได้นำจดหมายมาส่งให้เสนาบดีอี กยองชิก ที่ศาลาริมน้ำตามคำสั่งของชอลวุง เมื่อทราบว่าชอลวุงสังหารอิม ยองโฮแล้ว และกำลังทำภารกิจที่เหลือก่อนมุ่งหน้าไปยังเกาะเชจู เสนาบดีก็ยิ้มอย่างพึงพอใจ เขาออกจากศาลาโดยทิ้งอาหารและเครื่องดื่มมากมายเอาไว้ พอลูกสมุนของจีโฮดื่มเหล้าและทานอาหารเหล่านั้นเข้าไปพวกเขาก็สิ้นใจตาย 

หลังทั้งคู่เสียชีวิตเพราะถูกฆาตกรรม ชาวเมืองฮันยางต่างก็ตกอยู่ในอาการขวัญผวาเพราะมีคนถูกฆ่าตายในเวลาไล่เลี่ยกันถึง 3 ราย รวมทั้ง พัค บยอง* ชนชั้นสูงที่ถูกอ๊บบ๊กยิงเสียชีวิตก่อนหน้านี้ไม่นาน 

* ตัวละครในเรื่องเรียกพัค บยอง ว่า พัค จินซา เพราะเขาสอบขุนนาง (จินซาชิ) ผ่าน

ส่วนทางด้านแทฮาและเฮวอนก็กำลังล่องเรือมุ่งหน้าไปยังเกาะวอนโท หลังพูดคุยเรื่องการเดินทางแล้ว เฮวอนก็ถามแทฮาแบบไม่อ้อมค้อมว่า ทำไมเขาถึงกลายมาเป็นทาส แทฮายังคงปฏิเสธว่า 'เขาไม่ใช่ทาส' เฮวอนจึงกล่าวเสียงแข็งว่า แล้วความจริงคืออะไร เขาเป็นทาสแต่กลับบอกว่าตัวเองไม่ใช่ทาส  เขาเองก็ถูกคนไล่ล่าแต่กลับบอกว่าตัวเองไม่ได้หลบหนี แล้วเธอควรจะเชื่อในสิ่งที่เห็นหรือเชื่อคำพูดของเขาดี และจะมีคำพูดไหนที่เธอเชื่อถือได้บ้าง 

เฮวอนยังกล่าวด้วยว่า เขาเป็นฝ่ายเอ่ยปากชวนเธอมาเอง ในเมื่อไม่ไว้ใจแล้วจะพาเธอมาด้วยทำไม ไหนๆ ก็ต้องร่วมชะตากรรมเดียวกันแล้ว เธอจึงอยากรู้ต้นสายปลายเหตุ และจุดประสงค์ที่แท้จริงในการเดินทางไปยังเกาะเชจู

แทฮาเล่าเรื่องราวในอดีตให้เฮวอนฟังว่า หลังกลับจากต้าชิง เขาก็ถูกชอลวุงและเสนาบดีรวมหัวกันใส่ร้าย... ขณะถูกขังคุกด้วยข้อหายักยอกข้าวหลวงไปขาย  อิม ยองโฮ ก็แวะมาเยี่ยมแทฮา โดยบอกให้เขาลาออกจากตำแหน่งและยอมรับสารภาพในวันรุ่งขึ้น แต่แทฮาซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสที่ขาเพราะถูกทรมานอย่างหนัก บอกว่าตนยอมถูกประหารดีกว่าต้องทนอยู่อย่างคนไร้ศักดิ์ศรีและมีตราบาปติดตัวทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำผิดอะไร

อิม ยองโฮ บอกว่า ถึงแม้จะอยู่อย่างอัปยศแต่แทฮาก็ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป เพราะองค์รัชทายาทได้ฝากจดหมายลับไว้ให้แทฮาก่อนที่พระองค์จะถูกลอบปลงพระชนม์ โดยบอกให้รอจนกว่าจะถึงเวลาที่เหมาะสมแล้วจึงค่อยส่งให้แทฮา  อิม ยองโฮ เองก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะถึงเวลาที่เหมาะสม แต่แทฮาจะต้องมีชีวิตอยู่จนกว่าจะถึงวันนั้น และทางเดียวที่จะไม่ถูกประหารก็คือการยอมรับความผิดที่ตนเองไม่ได้ก่อ ด้วยเหตุนี้แทฮาและคนของเขาจึงยอมรับสารภาพ ทำให้ถูกลดชั้นจนกลายเป็นทาสในที่สุด

เฮวอนถามต่อว่า ที่เขาหลบหนีเป็นเพราะต้องการลบล้างข้อกล่าวหา เพื่อจะได้กลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิม (ก่อนถูกลดชั้นให้กลายเป็นทาส) ใช่ไหม... แทฮาปฏิเสธโดยกล่าวว่า เขามีเรื่องสำคัญกว่าที่ต้องทำ เฮวอนถามว่าในโลกนี้จะมีอะไรสำคัญไปกว่าการปลดปล่อยตัวเองให้หลุดพ้นจากการเป็นทาส แทฮาตอบว่า แม้ต้องทนทุกข์ทรมานยิ่งกว่าการเป็นทาส เขาก็ต้องทำภารกิจบางอย่างให้สำเร็จลุล่วง เฮวอน มองหน้าแทฮาแล้วพูดว่า ในโลกนี้ไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่าการเป็นทาสอีกแล้ว 

หลังได้ฟังเรื่องราวของแทฮา เฮวอนก็ถอดเสื้อคลุมออก แล้วฉีกผ้าผูกเสื้อออกมาให้แทฮาใช้เป็นผ้าพันศีรษะ  แทฮามองเฮวอนด้วยความซาบซึ้งใจ เขานำผ้าที่เฮวอนให้มาผูกปิดรอยสักบริเวณหน้าผาก โดยมีสายตาของเฮวอนคอยจับจ้องอยู่ตลอดเวลา หลังผูกผ้าเสร็จแล้วเขาก็ก้มศีรษะลงเล็กน้อยเพื่อแสดงความขอบคุณ 

หลังกลุ่มทาสที่วางแผนก่อกบฏ นำตั๋วเงิน 1,000 ยางออกมาจากศพของพัค บยอง พวกเขาก็วางแผนที่จะนำเงินไปซื้อปืนเพิ่ม แต่การนำตั๋วไปขึ้นเงินจำเป็นต้องใช้คนที่รู้วิธีซิกแซก เพื่อไม่ให้ทางการเกาะรอยพวกเขาได้ (หากนำตั๋วไปขึ้นเงินโดยตรง ก็จะถูกทางการจับข้อหาฆ่าชิงทรัพย์พัค บยองทันที) เมื่อรู้ว่ากียูนคือคนที่กลุ่มทาสให้ความไว้วางใจ อ๊บบ๊กก็ของขึ้น เขาตรงเข้าไปชกกียูนด้วยความแค้น เพราะเคยถูกกียูนขูดรีดมาก่อน (ในตอนที่ 1)

แทกิลและซอลฮวาแวะพักแรมระหว่างเดินทางไปสืบหาร่องรอยทาสสาวออนยอนที่หมู่บ้านมกโก เมื่อเห็นแทกิลเอาแต่นั่งเงียบ ถามอะไรก็ไม่ตอบ เธอเลยพยายามชวนแทกิลพูดคุยโดยบอกว่าอยากเป็นนักล่าทาสเหมือนอย่างแทกิลบ้าง 

แทกิลบอกว่า การล่าทาสไม่ใช่สิ่งที่สมควรทำเป็นอาชีพ ซอลฮวาย้อนถามว่าแล้วเขาทำอาชีพนี้ทำไม? คำถามนี้แทงใจแทกิลเข้าอย่างจัง เขายกดาบสั้นในมือขึ้นมาดู  และค่อยๆ วางปลายดาบทาบรอยแผลเป็นที่ตาข้างซ้าย...ซึ่งเป็นรอยแผลที่พี่ชายออนยอนฝากเอาไว้หลังเผาบ้าน และฆ่าทุกคนในครอบครัวของเขา 

แทกิลตอบด้วยความแค้นใจว่า เขาต้องตามล่าทาสหลบหนีทุกคนที่ทรยศเจ้านาย แล้วนำตัวพวกเขากลับไปอยู่ในที่ๆ ควรอยู่!  แม้แทกิลจะไม่พูดตรงๆ แต่ซอลฮวาก็รู้ว่าแทกิลมาเป็นนักล่าทาสเพราะต้องการตามหาทาสสาวออนยอน 

ในคืนเดียวกันนั้น แทฮาและเฮวอนก็กำลังพักผ่อนอยู่บนเรือสำเภาที่มุ่งหน้าไปยังเกาะเชจู เฮวอนรู้สึกหนาวจึงตื่นขึ้นมากลางดึก เธอเห็นผ้าพันศีรษะของแทฮาขยับขึ้นจนรอยสักบนหน้าผากโผล่ออกมา  จึงพยายามเลื่อนผ้าลงมาปิดให้อย่างเบามือ เมื่อเห็นว่าแทฮาเริ่มรู้สึกตัวเธอก็แกล้งทำเป็นหลับหน้าตาเฉย 

หลังแทฮารู้สึกตัว เขาก็เห็นเฮวอนนอนหลับท่ามกลางสภาพอากาศที่หนาวเย็นโดยที่ไม่มีเสื้อคลุม เขาจึงถอดเสื้อที่ตนใส่อยู่แล้วนำไปห่มให้เฮวอน หลังห่มครั้งแรกแล้วเสื้อตกลงมา แทฮาก็ค่อยๆ หยิบเสื้อคลุมขึ้นมาห่มให้เฮวอนเป็นครั้งที่สอง แต่คราวนี้เขาคอยจับเสื้อเอาไว้เพื่อไม่ให้ร่วงลงมาอีก และนั่งมองหน้าเฮวอนตลอดเวลา

ด้านแทกิลและซอลฮวาก็เริ่มใกล้ชิดกันมากขึ้นเช่นกัน เพราะซอลฮวาแอบนอนซบหน้าอกแทกิลด้วยความหนาวตลอดทั้งคืน แต่พอแทกิลตื่นขึ้นในตอนเช้าเขาก็รีบลุกขึ้นแล้วตรงไปที่ม้าทันที

เช้าวันรุ่งขึ้น แทฮายืนอยู่บนดาดฟ้าเรือท่ามกลางสภาพอากาศอันหนาวเย็นโดยไม่มีเสื้อคลุม เฮวอนนำเสื้อมาคืนให้เขาพร้อมทั้งกล่าวขอบคุณ แทฮามองเสื้อและผ้าผูกเอวที่เฮวอนพับคืนให้อย่างเรียบร้อย ก็เข้าใจในทันทีว่าสิ่งที่เฮวอนมอบให้ไม่ได้มีเพียงเสื้อเท่านั้น แต่ยังหมายรวมถึงตัวเธอด้วย  (แทฮาเคยผ่านการแต่งงานมาแล้ว จึงรู้ว่าเธอกำลังปรนนิบัติเขาเหมือนภรรยาทำให้สามี) 

ขณะที่เฮวอนคิดว่าจะฝากชีวิตเอาไว้ที่แทฮา แทกิลก็เดินทางไปถึงหมู่บ้านมกโกตามที่ระบุไว้ในป้ายชื่อของเบ็กโฮ แทกิลสั่งให้ซอลฮวาออกไปสืบดูว่า บ้านเบ็กโฮอยู่ที่ไหน ใครเป็นนายของเขา มีใครรู้จักทาสที่ชื่อออนยอนและคึนนอมหรือไม่ และให้ถามด้วยว่าออนยอนแต่งงานแล้วหรือยัง ถ้าแต่งแล้วใครเป็นสามีของเธอ...แทกิลทำท่าว่าจะพูดต่อ แต่ซอลฮวาชิงตัดบทว่า ถามหาบ้านเบ็กโฮอย่างเดียวไม่ได้หรือ แทกิลรู้ตัวว่าสั่งงานเธอมากเกินไปเลยตอบว่า 'ตามใจ' แล้วไล่ให้เธอรีบออกไปสีบหาข้อมูล

ซอลฮวาเดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็หันกลับมาพูดดักคอแทกิลว่า เขาคงไม่คิดหลอกใช้แล้วทิ้งเธอเอาไว้ที่นี่ใช่มั๊ย ถ้าเขาทิ้งเธอคราวนี้ เธอจะไม่มีวันให้อภัยเขาอีก และยังกล่าวด้วยว่าถึงแม้เธอจะไม่เคยเชื่อใจผู้ชายคนใดในโลกนี้แต่เธอก็เชื่อใจแทกิล พูดจบแล้วเธอก็ถามเขาว่า รู้ใช่ไหมว่ามันหมายความว่ายังไง เวลาที่ผู้หญิงบอกผู้ชายว่าเธอเชื่อใจเขา 

อีกด้านหนึ่งบนเกาะเชจู ควาก ฮันซัม กำลังเล่นพนันกับเพื่อนทหาร หลังเล่นเสียเขาก็เดินออกมาดื่มน้ำ แล้วแอบอ่านข้อความที่เขียนด้วยหมึกล่องหนของอดีตเสนาบดีอิม ยองโฮ! 

หลังอ่านข้อความแล้วเขาก็รู้ว่าเหลือเวลาอีกไม่มาก จึงต้องรีบหาทางพาองค์ชายน้อยหนีออกจากเกาะเชจูโดยเร็ว และเมื่อนางในพี่เลี้ยงที่คอยดูแลองค์ชายน้อยเปิดประตูออกมา เขาก็บอกเธอว่าจะมีเรือมาที่นี่ในวันนี้ และชวนให้เธอพาองค์ชายน้อยหนีไปด้วยกัน

แม้จะรู้ว่ามีเวลาไม่มาก แต่ฮันซัมก็คาดไม่ถึงว่าชอลวุงจะเดินทางมาที่เกาะเชจูในวันนั้น เขาจึงต้องเริ่มต้นภารกิจสำคัญทันที ฮันซัมรีบวิ่งกลับมาฆ่าเพื่อนร่วมงานทั้งหมดก่อนที่จะพาองค์ชายน้อยหลบหนี ระหว่างที่ฮันซัมพยายามเข้าแย่งตัวองค์ชายน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดของนางใน นางในคนดังกล่าวก็กรีดร้องเสียงดังลั่น ชอลวุงได้ยินเสียงผู้หญิงร้องจึงรีบวิ่งไปที่บ้านพักขององค์ชายน้อยทันที

เมื่อเห็นว่าทหารที่ประจำการหน้าบ้านองค์น้อยถูกฆ่าตายทั้งหมด ชอลวุงก็สั่งให้จีโฮและมันดึ๊กรีบออกติดตาม โดยบอกว่าถ้าพบคนอุ้มเด็กเมื่อไหร่ให้รีบส่งสัญญาณทันที ทั้งๆ ที่รู้ว่าเป็นช่วงเวลาคับขัน แต่มันดึ๊กกลับอิดออดไม่ยอมทำตามคำสั่ง มิหนำซ้ำ ยังเรียกร้องค่าจ้างเพิ่มโดยมีจีโฮคอยพูดให้ท้าย 

ชอลวุงเริ่มหมดความอดทนหลังถูกจีโฮและลูกสมุนเรียกร้องเงินเพิ่มซ้ำแล้วซ้ำเล่า จึงชักดาบแล้วฟันเข้าที่คอของมันดึ๊กทันที จากนั้นก็ชี้ปลายดาบไปที่คอของจีโฮ และถามว่าจะขัดคำสั่งเขาอีกคนหรือไม่ เมื่อเห็นจีโฮยังคงยืนนิ่ง ชอลวุงก็เงื้อดาบแล้วฟันเข้าใส่จีโฮ โชคดีที่จีโฮหลบทัน หลังจีโฮวิ่งหนีไปแล้ว ชอลวุงก็เข้าไปสำรวจภายในบ้านองค์ชายน้อย เพื่อค้นหาสัญลักษณ์ที่ฮันซัมทิ้งไว้ให้แทฮา ในที่สุดเขาก็รู้ว่า ฮันซัมกำลังพาองค์ชายน้อยหนีไปทางด้านทิศเหนือ

ฮันซัมอุ้มองค์ชายน้อยเดินลัดเลาะตามโขดหิน โดยมีนางในพี่เลี้ยงตามไปติดๆ เธอร้องเรียกองค์ชายน้อยตลอดทางด้วยความเป็นห่วง แม้รองเท้าจะหลุดไปหนึ่งข้าง แต่เธอก็ยังคงเดินต่อเพราะกลัวตามองค์ชายน้อยและฮันซัมไม่ทัน 

ระหว่างที่ฮันซัมกำลังพาองค์ชายน้อยหลบหนีชอลวุงอยู่นั้น แทฮาและเฮวอนก็เดินทางมาถึงเกาะเชจูพอดี

หลังส่งซอลฮวาไปสืบหาข้อมูลเกียวกับเบ็กโฮแล้ว แทกิลก็เฝ้ารอด้วยใจจดจ่อ ซอลฮวาบอกว่าเบ็กโฮพักอยู่ที่บ้านของชนชั้นสูงที่ชื่อคิม ซงฮวาน ซึ่งเป็นที่รู้จักของผู้คนในละแวกดังกล่าว แทกิลบอกให้ซอลฮวาคอยเฝ้าม้าแต่เธอปฏิเสธ เพราะเห็นเขามีสีหน้าท่าทางเคร่งเครียด แทกิลบีบแก้มสาวน้อยซอลฮวาแล้วยืนยันว่าอีกไม่นานเขาก็จะกลับมา พร้อมทั้งกำชับให้เธอคอยเฝ้าม้า ซอลฮวาจึงได้แต่มองตามหลังด้วยความเป็นห่วง

เมื่อแทฮาและเฮวอนเดินทางไปถึงบ้านพักขององค์ชายน้อยบนเกาะเชจู ทั้งคู่ก็พบว่ามีคนนอนตายเกลื่อน แทฮาพยายามหาร่องรอยที่ฮันซัมทิ้งเอาไว้ เมื่อรู้ว่าฮันซัมกำลังพาองค์ชายน้อยหนีไปทางด้านทิศเหนือเขาก็จับมือเฮวอนแล้วรีบพาเธอเดินออกจากบ้านองค์ชาย โชคร้ายที่ทหารและพลธนูนับ 20 ราย มาเจอทั้งคู่เสียก่อน แทฮาและเฮวอนจึงถูกทหารล้อมเอาไว้

ระหว่างที่แทฮาและเฮวอนกำลังเข้าตาจน แทกิลก็บุกเข้าไปในบ้านชนชั้นสูงตามที่ซอลฮวาได้บอกทางเอาไว้ เขาเห็นชายคนหนึ่งยืนกระสับกระส่ายเหมือนกำลังครุ่นคิดหรือรออะไรบางอย่างอยู่ภายในห้อง จึงถามว่า ที่นี่คือบ้านที่เบ็กโฮอาศัยอยู่ใช่หรือไม่ 

และเมื่อชายคนดังกล่าวหันหน้ามา แทกิลต้องตกตะลึงเมื่อพบว่าเขาคือพี่ชายของออนยอน ส่วนคิม ซงฮวาน หรืออดีตทาสคึนนอม ก็รู้สึกตกใจเช่นกันที่เห็นแทกิลบุกมาหาถึงในบ้านหลังไม่ได้พบกันนาน 10 ปี

แทกิลหวนนึกถึงเหตุการณ์วันที่ทาสคึนนอม เผาบ้าน สังหารโหดคนในครอบครัว และใช้เคียวฟันที่ใบหน้าของเขาจนมีรอยแผลเป็น ในที่สุด วันที่เขารอคอยก็มาถึง ทาสทรยศที่พรากครอบครัวและคนรักไปจากเขากำลังยืนอยู่ตรงหน้า แทกิลจึงไม่รอช้า รีบถือดาบสั้นพุ่งเข้าหาอดีตทาสคึนนอมด้วยความแค้นทันที

* ภาพ captures / ละครเคบีเอส