เรื่องย่อ Becoming a Billionaire

กำกับ:  ลี จินซอ
เขียนบท:  ชเว มินกี
แนวละคร: โรแมนติก, คอมเมดี้
จำนวนตอน:  20
ออกอากาศ : เกาหลี - 1 มีนาคม 2553- 4 พฤษภาคม 2553 ทางเคบีเอส2
                     ไทย - ทุกวันจันทร์ - ศุกร์ เวลา 22.00-23.35 น. ทางช่องเวิร์คพอยท์ทีวี เริ่ม 10 มีนาคม 2557 - 4 เมษายน 2557

เรื่องย่อ

ละคร  "Becoming a Billionaire" หรือ "The Birth of the Rich" นำเสนอเรื่องราวของชายหนุ่มนามว่า "ชเว ซอกบง" ซึ่งเชื่อว่าตนเองเป็นบุตรชายของมหาเศรษฐีที่อยู่ในกลุ่ม "แชบอล" (ตระกูลคหบดีที่รวยเป็นอันดับต้นๆ ของเกาหลีใต้และเป็นเจ้าของเครือข่ายธุรกิจยิ่งใหญ่ระดับชาติ) ปัญหาก็คือพ่อกับแม่ของเขามีความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืน เขาจึงไม่รู้ว่าพ่อของตนเป็นใคร ซ้ำร้ายพ่อของเขาเองก็ไม่รู้ว่าเขามีตัวตนอยู่ในโลกใบนี้

ระหว่างทำงานที่แผนกต้อนรับ (เป็นพนักงานสัมภาระ) ของโรงแรมโอซอง ซอกบงพยายามฝึกฝนและเรียนรู้คุณสมบัติต่างๆ ที่ทายาทมหาเศรษฐีพึงมีโดยหวังว่าจะได้เจอพ่อสักวันหนึ่ง ระหว่างนั้น เขาได้พบกับ "ลี ชินมี"  ซึ่งเป็นทายาทมหาเศรษฐีระดับแชบอลแต่กลับขี้เหนียวและงกสุดๆ  แม้ความสัมพันธ์ในช่วงแรกของทั้งคู่จะไม่สู้ดีนัก แต่ภายหลังชินมีก็คอยช่วยซอกบงไล่ล่าความฝันในการเป็นทายาทเศรษฐี

เรื่องราวในละครเริ่มต้นขึ้นช่วงฤดูใบไม้ผลิ ปี 1999 (พ.ศ. 2542) ที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่ง ซอกบงและเพื่อนนักเรียนอีกคนถูกครูเรียกไปทำโทษหน้าชั้นหลังมีเรื่องชกต่อยกัน เมื่อถูกครูถามว่าพ่อมีอาชีพอะไร ซอกบงก็ตอบเต็มปากเต็มคำว่าพ่อของตนเป็น "แชบอล" ครั้นพอเห็นว่าครูไม่เชื่อ ซอกบงก็โชว์สร้อยคอของพ่อให้ครูดู คู่อริของซอกบงแย้งว่าซอกบงไม่ใช่ลูกเศรษฐี เขามีแม่เพียงคนเดียวและฐานะทางบ้านก็ยากจนสุดๆ "ปาร์ก คังอู" (เพื่อนสนิทของซอกบง) ช่วยยืนยันกับครูว่าเรื่องที่ซอกบงบอกเป็นความจริง เพียงแต่พ่อซอกบงยังไม่รู้เรื่องนี้ ซอกบงกับแม่จึงมีชีวิตที่ยากลำบากและต้องเช่าบ้านตนอยู่ หากซอกบงเจอพ่อเมื่อไหร่ชีวิตของเขาจะต้องเปลี่ยนไปแบบหน้ามือเป็นหลังมืออย่างแน่นอน ซอกบงเห็นครูมองสร้อยคอด้วยความสนใจกึ่งสงสัย จึงเล่าที่มาที่ไปของสร้อยให้ครูฟัง  

ย้อนกลับไปสมัยที่แม่ของซอกบงยังสาวๆ... หลังถูกบอกเลิกแม่ของซอกบงก็ถือขนมเค้กวันเกิดไปหาอดีตแฟน (ซึ่งมากับแฟนใหม่) ที่สนามบิน จากนั้นก็เป่าเทียนและปาเค้กใส่หน้าชายหนุ่มกแล้วเดินหนีไป ชายหนุ่มลูบเค้กออกจากใบหน้าแล้วปาทิ้งด้วยความโกรธ แต่เค้กเจ้ากรรมดันไปติดอยู่ที่กระโปรง (บริเวณก้น) ของแม่ซอกบง... ในเวลาเดียวกันนั้น พ่อของซอกบงซึ่งกำลังจะขึ้นเครื่องนึกขึ้นได้ว่าตนเองลืมหยิบพาสปอร์ตออกมาจากกระเป๋า จึงวางตั๋วเครื่องบินไว้ข้างตัวแล้วหันไปรื้อกระเป๋า เมื่อเห็นแม่ซอกบงเดินมานั่งข้างๆ แถมยังนั่งทับตั๋วเครื่องบินของตน พ่อซอกบงจึงพยายามขอตั๋วคืนอย่างสุภาพ แม่ซอกบงไม่รู้ว่าตัวเองนั่งทับตั๋วเครื่องบินอยู่ ประกอบกับกำลังอารมณ์เสียจึงหาเรื่องชวนทะเลาะโดยไม่เปิดโอกาสให้พ่อของซอกบงพูดหรืออธิบาย จากนั้นก็ร้องไห้โฮเพราะเจ็บใจที่โดนแฟนทิ้ง 

เมื่อได้ยินสาวจอมเหวี่ยงบ่นว่าไม่มีผ้าเช็ดหน้า พ่อซอกบงเลยยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ หญิงสาวสั่งขี้มูกใส่ผ้าเช็ดหน้าแล้วส่งคืนให้ชายหนุ่มหน้าตาเฉย พ่อซอกบงพยายามบอกเป็นนัยๆ ว่าขอตั๋วเครื่องบินที่ก้นเธอคืน (โดยส่งสายตาไปที่ก้นของแม่ซอกบง) แม่ซอกบงเข้าใจว่าเขาขอจับก้นจึงตบหน้าแล้วด่าเป็นชุด ก่อนเดินหนีไปโดยมีตั๋วเครื่องบินติดก้นไปด้วย (ตั๋วแปะอยู่บนขนมเค้กที่เปื้อนกระโปรงก่อนหน้านี้) พ่อซอกบงกลัวตกเครื่องเลยรีบวิ่งตามและพยายามดึงตั๋วออกจากก้นหญิงสาว อยู่ๆ แม่ซอกบงก็หยุดเดินกระทันหันที่หน้าประตูทางออกเลยทำให้โดนจับก้นเต็มๆ มิหนำซ้ำตั๋วเครื่องบินยังถูกลมพัดปลิวไปติดอยู่บนหลังคารถแท็กซี่ที่วิ่งผ่านมาอีกต่างหาก

หลังถูกจับก้นแม่ซอกบงก็หันมาเตะขาชายหนุ่มแล้วกล่าวหาว่าเขาเป็นโรคจิต พ่อซอกบงทั้งเจ็บตัวและเจ็บใจจึงโวยวายลั่นด้วยความโกรธว่า "ตั๋วเครื่องบินผมติดอยู่ที่ก้นคุณ และตอนนี้มันก็ปลิวไปแล้วด้วย" พอรู้ตัวว่าตนเองเป็นฝ่ายผิด แม่ซอกบงก็ชวนชายหนุ่มไปดื่มเหล้าแก้กลุ้มด้วยกัน (ไหนๆ เขาก็ตกเครื่องบินแล้ว)

พอตื่นขึ้นมาในตอนเช้า แม่ซอกบงก็พบว่าตัวเองอยู่ในห้องพักโรงแรมหรูกับชายหนุ่มที่เพิ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่ชั่วโมง มิหนำซ้ำเมื่อคืนนี้เธอยังเป็นฝ่ายจู่โจมเขาอีกต่างหาก ทันใดนั้นก็มีรายงานข่าวว่าเครื่องบินเกาหลีที่มุ่งหน้าไปนิวยอร์กเกิดโหม่งโลกเป็นเหตุให้ผู้โดยสารตายยกลำ พ่อซอกบงขอบคุณหญิงสาวที่ทำให้ตนตกเครื่องพลางปลอบว่าอย่าคิดมากเรื่องเมื่อคืน เพราะสวรรค์ดลบันดาลให้เกิดอุบัติเหตุกับพวกตน ตนจึงแคล้วคลาดจากอุบัติเหตุเครื่องบินตก เขาถอดสร้อยที่คอมาสวมให้เธอเพื่อเป็นการขอบคุณ แล้วบอกว่าสร้อยเส้นนี้เป็นของที่ตนรักมากที่สุดและมีอันเดียวในโลก

อยู่ๆ พ่อซอกบงก็ถูกตามตัวให้เดินทางไปต่างประเทศกระทันหัน เขาจึงเขียนเบอร์โทรฯ ลงในหนังสือนวนิยาย "The Great Gatsby" (เวอร์ชั่นภาษาไทยชื่อ "รักเธอสุดที่รัก") แล้วมอบหนังสือเล่มดังกล่าวให้แม่ซอกบงโดยบอกว่าอีกหนึ่งอาทิตย์จะกลับมา และย้ำให้เธอโทรฯ หา พอชายหนุ่มนั่งรถออกไปแล้ว แม่ซอกบงก็ถามพนักงานโรงแรมว่าชายหนุ่มคนดังกล่าวเป็นใคร และเธอก็ได้คำตอบว่าเขาเป็น "แชบอล" หลังผ่านไปหนึ่งอาทิตย์ แม่ซอกบงซึ่งทำงานที่ห้องสมุดก็ออกมาโทรศัพท์หาชายหนุ่มในตู้สาธารณะ  ระหว่างที่กำลังกดเบอร์โทรศัพท์ เธอหันไปเห็นหญิงชราล้มลงทางด้านนอกจึงรีบเดินออกไปดูและช่วยประคองไปส่งที่ป้ายรถเมล์โดยทิ้งหนังสือ "The Great Gatsby" ไว้ในตู้โทรศัพท์ ครั้นพอกลับมาที่ตู้อีกครั้ง หนังสือเล่มดังกล่าวก็หายไปแล้ว

หลายปีต่อมา ซอกบงยังคงตามหาพ่ออย่างมุ่งมั่น เขาแฝงตัวเข้าร่วมการประชุมผู้นำระดับโลกที่จัดขึ้นโดยสภาอุตสาหกรรมเกาหลีที่โรงแรมโอซอง จากนั้นก็แสดงวิสัยทัศน์และนำสร้อยคอของพ่อออกมาโชว์โดยหวังว่าจะมีใครสักคนรู้ว่าพ่อของตนคือใคร  "ชู ยองดัล" ประธานฟรอนเทียกรุ๊ป (พ่ออึนซอก) เห็นสร้อยแล้วก็ถึงกับตกตะลึง เขาจึงสั่งให้ลูกน้องตามสืบว่าซอกบงคือใคร หลังออกจากห้องประชุมแล้ว ซอกบงก็กลับมาเปลี่ยนชุดที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าท่ามกลางการลุ้นระทึกของเพื่อนๆ ที่แอบพนันกันว่าเขาจะถูกจับได้หรือไม่  เมื่อได้ยินว่าแขกร้องหาสูทที่ส่งซัก ซอกบงก็รีบถอดสูทออกแล้วนำไปคืนแขกที่ห้องพักทันที

หัวหน้าแผนกต้อนรับนำพนักงานกล่าวคําปฏิญาณเกี่ยวกับบทบาทและหน้าที่ของตน โดยบอกว่าทุกคนคือเงาและไร้ซึ่งตัวตน คงมีเพียงซอกบงที่ยืนนิ่งไม่ยอมท่องตามด้วยเห็นว่า 'ตนไม่ใช่เงาและมีตัวตน' ทั้งยังเป็นถึงลูกชายแชบอล หัวหน้าแผนกจึงบอกให้ทุกคนลดอัตตาของตัวเองลง โดยระลึกเสมอว่าตนเป็นเพียงเงาของแขก และมีหน้าที่อำนวยความสะดวกสบายให้แก่แขกที่มาเข้าพัก ปัญหาก็คือ ภารกิจหลักของซอกบงไม่ใช่การเป็นพนักงานที่ดี เขามาที่นี่เพื่อตามหาพ่อเพราะพวกแชบอลนิยมมาเข้าพักและพบปะสังสรรค์ที่โรงแรมหรูแห่งนี้

 "ลี ชินมี" ผู้อำนวยการฝ่ายวางแผนกลยุทธิ์ของโอซองกรุ๊ป ถูกเรียกตัวกลับเกาหลีกระทันหันทั้งๆ ที่อยู่ในช่วงพักผ่อนที่ต่างประเทศ เนื่องจากมีการรวมตัวประท้วงของพนักงานบริษัท (ที่เพิ่งถูกโอซองกรุ๊ปเทคโอเวอร์) เมื่อมาถึงเกาหลีชินมีก็รีบบึ่งไปยังที่เกิดเหตุทันที พอรู้ว่าชินมีเป็นใคร พนักงานทุกคนก็โห่ไล่เพราะกลัวว่าเธอจะมาไล่พวกตนออก ชินมียืนยันว่าตนมาที่นี่เพื่อให้โอกาสทุกคนได้ทำงานต่อ หากไล่ตนกลับทุกคนก็จะล้มไปพร้อมกับบริษัท (ซึ่งมีหนี้สินจำนวนมหาศาล) และจะไม่มีใครจ่ายเงินเดือนให้ เธอให้ลูกน้องแจกนามบัตรใหม่ภายใต้ชื่อโอซองกรุ๊ปให้กับพนักงานเพื่อเป็นการยืนยันว่าจะไม่มีการไล่ออก ผู้บริหารคนเก่าเห็นว่าพนักงานของตนเริ่มลังเลใจ จึงปลุกระดมพนักงานโดยอ้างว่าทุกคนกำลังโดนหลอก ชินมีเลยตัดผมตนเองต่อหน้าทุกคนเพื่อเป็นการให้คำมั่นว่าจะไม่มีใครถูกเลิกจ้าง 

หัวหน้าแผนกประกาศรายชื่อแขกวีไอพีที่พนักงานแต่ละคนจะต้องคอยดูแลรับผิดชอบ พร้อมทั้งแจ้งข่าวร้ายว่า ผู้อำนวยการชินมีจะเข้าพักที่ห้องรอยัลสวีทของโรงแรมนับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เหล่าพนักงานได้ยินดังนั้นก็ทำหน้าเซ็งไปตามๆ กัน เมื่อถูกถามว่าใครจะอาสาดูแลห้องพักของชินมีเหล่าพนักงานก็พร้อมใจกันเบือนหน้าหนี หัวหน้าจึงบอกว่าใครรับงานนี้จะได้โบนัสเพิ่ม 50% ถึงกระนั้นก็ยังไม่มีใครรับอาสา หัวหน้าจึงประกาศจ่ายเพิ่มเป็น 70% และ 100% ตามลำดับ แต่ก็ไม่มีใครสนใจ ซอกบงจึงอาสาทำงานนี้เพราะต้องการนำเงินไปจ่ายค่าเช่าห้องให้แม่คังอู โดยขอเพิ่มโบนัสเป็น 120%  

ระหว่างเดินทางไปที่โรงแรมโอซอง ชินมีซึ่งรวยล้นฟ้าก็เริ่มแสดงความเค็มออกมาให้เห็น นับตั้งแต่การใช้แต้มสะสมจ่ายค่าน้ำมัน, ใช้คูปองล้างรถฟรี และให้ลูกน้องจอดรถเพื่อขอรับตัวอย่างผลิตภัณฑ์มาส์กหน้า เป็นต้น เมื่อมาถึงโรงแรมแล้วเห็นพนักงานยืนเรียงแถวต้อนรับ เธอก็ไล่ทุกคนให้กลับไปทำงานให้คุ้มค่าจ้างแทนที่จะเสียเวลามายืนเสนอหน้า พอเห็นซอกบงนำรถเข็นมาขนกระเป๋าที่รถ ชินมีก็ถามซอกบงอย่างรู้ทันว่าได้ค่าแรงเพิ่มเท่าไหร่ ซกบงหันไปมองหัวหน้าก่อนปฏิเสธว่าตนไม่ได้ค่าแรงเพิ่มแต่อย่างใด ชินมีสั่งให้หัวหน้าแผนกไล่ซอกบงออก เพราะเขาขาดความอ่อนน้อมถ่อมตน หัวหน้าแย้งว่าซอกบงถูกเลือกให้มารับหน้าที่นี้แล้ว ที่สำคัญพนักงานคนอื่นๆ ต่างก็มีลูกค้าที่ต้องดูแล ชินมีจึงสั่งให้ไล่ซอกบงหลังเธอออกจากโรงแรมไปแล้ว

ซอกบงหิ้วกระเป๋าขึ้นมาส่งที่ห้องพักของชินมีแล้วยืนรอทิป แต่ชินมีไม่ยอมให้ทั้งยังไล่ให้เขาออกจากห้องไป ซอกบงบ่นเรื่องความเค็มของชินมีให้คังอูฟัง คังอูปลอบว่าชินมีเป็นคนแบบนี้เอง เธอพักที่ห้องรอยัลสวีทสุดหรูเพราะไม่อยากให้เสียของ เนื่องจากนานๆ ครั้งจึงจะมีแขกมาเข้าพักที่ห้องดังกล่าวสักที คังอูยังบอกอีกว่า ชินมีไม่ยอมให้เงินกระเด็นออกจากกระเป๋าง่ายๆ เวลาออกไปสังสรรค์กับคนอื่นๆ เธอจะจ่ายแต่ค่าอาหารที่ตัวเองทาน ในกระเป๋าของเธอก็เต็มไปด้วยเครื่องสำอางที่เป็นสินค้าตัวอย่าง เธอจะใช้แต้มคลับการ์ดและคูปองแทนเงินสดทุกครั้งที่มีโอกาส ที่สำคัญ เธอเคร่งครัดมากในเรื่องการประหยัดพลังงาน เพื่อจะได้ไม่ต้องจ่ายค่าไฟและค่าน้ำมันมากเกินความจำเป็น

ถึงกระนั้น ซอกบงก็มุ่งมั่นที่จะให้บริการชินมี โดยบอกว่ามีเพียงลูกชายมหาเศรษฐี (อย่างตน) เท่านั้นที่จะรับมือลูกสาวมหาเศรษฐีได้ เพื่อนร่วมงานคนหนึ่ง (ซึ่งฟังเรื่องที่ซอกบงอ้างว่าตนเป็นทายาทมหาเศรษฐีจนเบื่อ) กล่าวว่าหากชินมียอมจ่ายทิปให้ซอกบง ตนจะยอมรับว่าซอกบงเป็นลูกชายมหาเศรษฐี (เขาไม่เชื่อว่าจะเป็นไปได้ทั้งสองเรื่อง) ซอกบงยืนกรานว่าเขาจะทำหน้าที่ตัวเองให้ดีและจะทำให้ชินมีจ่ายทิปตนให้ได้

ชินมีเดินตรวจความเรียบร้อยของโรงแรมและพบข้อบกพร่องที่ทำให้เสียเงินโดยเปล่าประโยชน์หลายจุด เธอจึงย้ำให้พนักงานทุกคนระมัดระวังในเรื่องนี้มิเช่นนั้นจะโดนไล่ออก ระหว่างนั้นเธอได้ยินซอกบงแอบเหน็บเรื่องทรงผม (ที่เธอตัดเอง) เธอจึงยอมควักกระเป๋าจ่ายค่าทำผมเพราะไม่อยากเสียเซลฟ์ แต่ก็ไม่วายบ่นว่าค่าตัดผมแพงเกินไป 

หลังออกจากร้านทำผม ชินมีแอบเห็นซอกบงเปิดคอร์สสอนเคล็ดลับสู่การเป็นมหาเศรษฐีให้เพื่อนร่วมงานฟัง เธอจึงแอบฟังอยู่ทางด้านนอก ซอกบงบอกเพื่อนร่วมงานว่าถ้าอยากเป็นเศรษฐีก็ต้องเรียนรู้ สังเกต และเลียนแบบนิสัย บุคลิกท่าทาง ตลอดจนวิธีคิดของแขกที่มาเข้าพักหรือใช้บริการที่โรงแรมโอซอง ซึ่งส่วนใหญ่มักเป็นเศรษฐีกลุ่มแชบอลที่มีจำนวนเพียง 1% ของประชากรทั้งหมดในเกาหลี หลังจากนั้น ซอกบงก็บอกให้เพื่อนๆ หลับตาแล้วจินตนาการว่าตัวเองเป็นมหาเศรษฐีที่มีทุกอย่างที่ตนเองต้องการ ชินมีเห็นดังนั้นก็แอบเหน็บว่าซอกบงนี่ท่าจะเพี้ยน เพราะถ้าการเป็นเศรษฐีมันง่ายขนาดนั้น ทุกคนในเกาหลีคงกลายเป็นเศรษฐีกันหมด

หลังเลิกงาน ซอกบงแวะไปดูหนังสือ "The Great Gatsby" ที่ร้านหนังสือมือสอง หลังเจ้าของร้านโทรฯ ไปบอกว่าหนังสือดังกล่าวถูกส่งมาที่ร้านเล่มหนึ่ง ซอกบงพยายามพลิกหาเบอร์โทรศัพท์ของพ่อแต่ก็ไม่พบ เขาจึงต้องกลับบ้านด้วยความผิดหวัง ถึงกระนั้นเขาก็พยายามพัฒนาตนเองด้วยการฝึกพูดภาษาอังกฤษเพื่อให้ตนเองมีคุณสมบัติที่เหมาะสมในการเป็นทายาทมหาเศรษฐี (ห้องเขามีใบประกาศเกียรติคุณในฐานะผู้ชนะเลิศการแข่งขันด้านการลงทุนหลายใบ)  

วันรุ่งขึ้น ซอกบงนำเสื้อผ้าจากแผนกซักรีดมาส่งให้ชินมีที่ห้อง เมื่อเห็นหนังสือพิมพ์เกี่ยวกับหุ้นวางอยู่บนโต๊ะ ซอกบงก็หยิบขึนมาดู (ชินมีทำเครื่องหมายเอาไว้ว่าหุ้นตัวใดที่เธอสนใจ)  ชินมีเห็นเข้าจึงกล่าวหาซอกบงว่าแอบขโมยข้อมูลการลงทุนของตน (ชินมีคิดว่าซอกบงจะซื้อหุ้นตามเธอเพื่อทำกำไรและหวังรวยทางลัด) ซอกบงปฏิเสธโดยบอกว่าเธอกำลังเข้าใจผิด แต่ชินมียังคงดูถูกซอกบงว่าเป็นคนเห็นแก่เงิน ไม่รู้จักเจียมตัว ชอบสอดรู้สอดเห็นเรื่องคนรวย และทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เงิน พูดจบชินมีก็ไล่ซอกบงออกโทษฐานที่เป็นขโมย

ซอกบงลากแขนชินมีไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของพนักงานผู้ชาย (บรรดาพนักงานหนุ่มซึ่งกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้ากันอยู่ต่างพากันวิ่งไปหลบหลังล็อกเกอร์) จากนั้นก็หยิบหนังสือหุ้นของตนออกมาเปรียบเทียบกับของชินมี เพื่ออธิบายว่าเขาเองก็เล่นหุ้นเช่นกันแต่สนใจคนละตัวกับชินมี ที่สำคัญ เขาไม่โง่พอที่จะซื้อหุ้นของบริษัทที่กำลังจะล้มละลายในอีก 6 เดือนข้างหน้าเหมือนอย่างชินมี ซอกบงเห็นการตัดสินใจแบบผิดๆ ของชินมีแล้วก็รู้สึกเป็นห่วงอนาคตของโอซองกรุ๊ป เขาจึงแนะนำให้เธอวางมือจากธุรกิจของพ่อแล้วหาสามีมาคอยดูแล เมื่อเห็นชินมีทำท่าว่าจะเหวี่ยงอีกครั้งเขาก็ท้าให้ชินมีไล่ตนออก

หัวหน้าแผนกขอโทษชินมีแล้วบอกว่าตนจะไล่ซอกบงออก ชินมีแย้งว่าเธอจะไม่ไล่พนักงานออกเพียงเพราะรู้สึกโกรธ แต่ถ้าคราวหน้าเขาทำผิดแม้เพียงเล็กน้อย เธอจะไล่เขาออกทันที และเพื่อเป็นการเอาคืนเธอจึงสั่งให้ซอกบงไปทำความสะอาดผนังกระจกบริเวณสระว่ายน้ำในร่ม

ซอกบงทำความสะอาดผนังกระจกแบบเซ็งๆ เมื่อหันไปเห็นชินมีนั่งอ่านรายงานแบบชิลๆ ริมสระน้ำ เขาก็แกล้งทำเสียงดังประชด ชินมีเห็นดังนั้นจึงแกล้งเรียกซอกบงให้มาถือแก้วน้ำส้มโดยอ้างว่างมือเธอไม่ว่าง ซอกบงเดินแบกไม้เช็ดกระจกเข้าไปหาชินมีอย่างเสียไม่ได้  ชินมีถามว่าจะถือไม้มาตีเธอหรือ ถ้าไม่ใช่ก็รีบมาถือแก้วเร็วๆ เพราะเธอหิวน้ำ ซอกบงโยนไม้เช็ดกระจกทิ้งแล้วหยิบแก้วน้ำส้มยื่นใส่ปากชินมี ชินมีดูดน้ำส้มจนหยดสุดท้ายแล้วไล่ให้ซอกบงกลับไปเช็ดกระจกต่อ แต่ซอกบงกลับยืนนิ่งเพราะรอทิป ชินมีไม่ยอมให้โดยอ้างว่าซอกบงได้เงินพิเศษจากการดูแลห้องของเธออยู่แล้ว ซอกบงแย้งว่าทิปก็คือทิปไม่เกี่ยวกัน แต่ชินมีเองก็ยืนยันว่าไม่ให้

ซอกบงเหลือบเห็นเหรียญ 500 วอน (ราว 15 บาท) วางอยู่บนโต๊ะ จึงจ้องตาเป็นมันและหมายมั่นว่าจะเอามาเป็นค่าทิปให้ได้ ชินมีเห็นซอกบงจ้องเหรียญชนิดตาไม่กระพริบจึงรีบตะครุบเก็บ แต่เหรียญเกิดร่วงตกลงไปในสระน้ำ เธอจึงสั่งให้ซอกบงลงไปเก็บเหรียญมาให้ ซอกบงยิ้มเจ้าเล่ห์พลางแย้งว่า คนสวมชุดว่ายน้ำ (ชินมี) ต่างหากที่สมควรลงสระ ชินมีบอกหน้าตาเฉยว่า เธอจะลงสระต่อเมื่อต้องการว่ายน้ำเท่านั้น ซอกบงบอกว่าถ้าตนลงไปเก็บเงินในน้ำ ตนจะถือว่าเงินนั่นเป็นค่าทิปของตน ชินมีปฏิเสธทันควัน แต่ซอกบงก็ยังยืนกรานว่าเงินนั่นเป็นทิปของตน ชินมีเลยงัดไม้ตายด้วยการบอกให้ซอกบงไปตามหัวหน้าแผนกมา

ซอกบงไม่มีทางเลือกจึงเดินไปที่สระ แต่ชินมีบอกให้ซอกบงถอดเครื่องแบบออกก่อนเพื่อไม่ให้เครื่องแบบเสียหาย มิเช่นนั้นเขาจะต้องจ่ายค่าปรับ 10,000 วอน (ราว 300 บาท) เธอบอกให้ซอกบงคิดดูให้ดีว่าจะยอมจ่าย 10,000 วอน เพื่อแลกกับเงินเพียง 500 วอนหรือไม่ ซอกบงแอบด่าชินมีในใจก่อนกระโดดลงไปในสระทั้งเครื่องแบบแล้วหายเงียบไป ชินมีเห็นว่าซอกบงอยู่ในน้ำนานผิดปกติจึงเดินไปดูที่ขอบสระแล้วร้องเรียก อยู่ๆ ซอกบงก็โผล่ขึ้นมาจากสระแล้วสะบัดน้ำใส่ชินมี

ชินมีรีบทวงเงินคืนแต่ซอกบงไม่ให้ เขายืนกรานว่าจะอยู่ในน้ำจนกว่าชินมีจะยอมให้ทิปเขา ชินมีถามว่าเขาถึงกับยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อเงินค่าทิปหรือ ซอกบงแย้งว่าตนกำลังเสี่ยงชีวิตเพื่อรักษาศักดิ์ศรีและตนก็ต้องการทิปจากชินมี ชินมีรับปากว่าจะให้ทิปแต่ขอเหรียญ 500 วอนคืนก่อน ซอกบงจึงขึ้นจากสระแล้วคืนเงินให้ชินมี แต่แล้วก็ถูกชินมีผลักตกลงไปในสระว่ายน้ำอีกครั้ง

ซอกบงถือเครื่องแบบเปียกโชกไปที่แผนกซักรีดแล้วโยนให้คังอูด้วยความเจ็บใจ พ่อคังอู (ซึ่งเป็นพนักงานแผนกซักรีดของโรงแรม) กำลังดูข่าวจึงบอกให้ลูกชายเงียบๆ รายงานข่าวกล่าวถึงความสำเร็จในการประมูลงานของ "ชู อึนซอก" ซึ่งเป็นทายาทของฟรอนเทียกรุ๊ปและถูกขนานนามว่า 'เจ้าชายแห่งวงการธุรกิจ' ซอกบงเปลี่ยนเสื้อผ้าพลางจ้องทีวีตาไม่กระพริบ พ่อคังอูกล่าวว่าหากซอกบงได้เจอพ่อเขาก็คงไม่ต่างจากอึนซอก อยู่ๆ หัวหน้าแผนกก็เดินมาหาซอกบงถึงแผนกซักรีด เขานำเอกสารมาให้ซอกบงแล้วบอกว่าซอกบงถูกเรียกให้ไปตรวจสุขภาพใหม่อีกครั้ง

หลังสัมภาษณ์อึนซอกเสร็จแล้วนักข่าวสาวจากรายการทีวีก็พยายามเลียบๆ เคียงๆ ถามอึนซอกว่าเขาต้องการคู่ซ้อมเทสนิสหรือไม่  (อึนซอกให้สัมภาษณ์ว่าเขาเล่นเทนนิสทุกวัน) "บู แทฮี" ได้ยินดังนั้นก็รีบเดินไปหาอึนซอกที่โต๊ะเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ หลังนักข่าวชิ่งหนีไปแล้วแทฮีก็แสดงความยินดีที่อึนซอกประมูลงานใหญ่ได้ ก่อนตัดพ้อต่อเรื่องที่เขาไม่มีเวลาให้เธอแต่กลับมีเวลาไปออกเดทกับสาวปริศนา (เขาถูกปาปารัสซี่ถ่ายภาพ) จากนั้นก็ถามว่าผู้หญิงในภาพเป็นใคร อึนซอกตอบตามตรงว่าผู้หญิงในภาพเป็น 'คนพิเศษ' ของตน แทฮีได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกเสียใจและผิดหวัง เมื่ออึนซอกชี้ชัดว่าแทฮีเป็นเพียงเพื่อนคนพิเศษของตน แทฮีก็แย้งว่าเธอไม่ได้คอยตามตื๊ออึนซอกเพราะอยากเป็นแค่เพื่อน ถึงกระนั้นอึนซอกก็ยังคงย้ำว่าแทฮีเป็นแค่เพื่อนสำหรับตน แทฮีจึงบอกอย่างหมายมั่นว่า ถึงวันนี้เขาจะคิดกับเธอแค่เพื่อน แต่สุดท้ายแล้วเขาจะต้องเลือกเธอ เพราะเธอได้เลือกเขาแล้ว และใครก็ตามที่ถูกเธอเลือกจะต้องเป็นของเธอ

หัวหน้าแผนกต้อนรับแจ้งพนักงานว่าคืนนี้ที่โรงแรมจะมีงานเลี้ยงของสถานทูตอเมริกัน และแขกที่มาร่วมงานก็ล้วนแล้วแต่เป็นผู้นำในวงการธุรกิจและอุตสาหกรรมของเกาหลีทั้งสิ้น ดังนั้น ห้ามทำเรื่องผิดพลาดโดยเด็ดขาด

ทั้งอึนซอกและแทฮีต่างถูกเชิญให้มาร่วมงานเลี้ยงที่โรงแรมโอซอง ก่อนงานเริ่มไม่นานชินมีซึ่งได้รับเชิญให้ไปร่วมงานเลี้ยงด้วยเกิดหายตัวไปกระทันหัน (เพราะไม่อยากไปร่วมงาน) ทำให้พนักงานต้องกระจายกำลังกันค้นหาทุกซอกทุกมุม เพราะถ้าหากเธอเบี้ยวงานนี้จะทำให้โ รงแรมเสียภาพลักษณ์และเป็นการไม่ให้เกียรติเจ้าภาพซึ่งเป็นลูกค้าวีไอพีที่มาจัดงานเลี้ยงในโรงแรมของเธอ ชินมีแอบหนีลงบันไดหนีไฟ แต่มาเจอซอกบงเสียก่อนจึงถูกนำตัวกลับไปที่ห้องรอยัลสวีทเพื่อเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว ซอกบงเห็นหนังสือ  "The Great Gatsby" วางอยู่บนโต๊ะในห้องชินมีจึงคิดที่จะหยิบมาดูว่ามีเบอร์โทรฯ พ่อหรือไม่ แต่ถูกชินมีแย่งกลับคืนไปเสียก่อน

หลังชินมีออกจากห้องไปแล้ว ซอกบงก็เดินตามแม่บ้านเข้าไปในห้องของชินมีโดยทำทีว่ามาเปลี่ยนหลอดไฟ ครั้นพอแม่บ้านเผลอเขาก็แอบค้นหาหนังสือ  "The Great Gatsby"

หลังออกจากลิฟต์ ชินมีก็เจออึนซอกซึ่งสารภาพตามตรงว่าเขาใช้งานเลี้ยงเป็นข้ออ้างเพื่อมาเจอเธอที่นี่ เมื่อชินมีเดินหนีอย่างไม่ใยดี อึนซอกก็ตัดพ้อที่ชินมีไม่ยอมโทรฯ หาตน พอเห็นว่าชินมียังคงแสดงท่าที่หมางเมินอึนซอกจึงถามตรงๆ ว่า "คุณยังไม่หายตกใจที่โดนผมจูบใช่ไหม" 

ในที่สุด ซอกบงก็พบหนังสือ "The Great Gatsby" ในลิ้นชักข้างเตียง เขาจึงรีบหยิบขึ้นมาดูและพบว่ามีเบอร์โทรศัพท์อยู่ในนั้นจริงๆ

เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นอย่างไร ซอกบงจะหาพ่อเจอหรือไม่ ติดตามชมได้ใน  "Becoming a Billionaire"

* เนื้อหาโดย luvasianseries

นักแสดงนำ

จี ฮยอนวู

รับบท ชเว ซอกบง

ลี โบยอง

รับบท ลี ชินมี

นัม คุงมิน

รับบท ชู อึนซอก

ลี ชียอง

รับบท บู แทฮี

* ดูคลิปเพลงประกอบและเอ็มวีได้ ที่นี่

*** หากท่านเป็นเจ้าของลิขสิทธิภาพ /  คลิป ที่ปรากฏในหน้านี้ และไม่อนุญาตให้นำมาเผยแพร่ซ้ำ กรุณาแจ้งมายังอีเมล์ luvasianseries@hotmail.com เพื่อที่เราจะได้ทำการลบข้อมูลของท่านออกจากระบบ และต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ ***