เรื่องย่อ แผนร้ายเกมรัก (King of Ambition)

กำกับ: โจ ยองกวาง, ปาร์ค ชินวู  

เขียนบท: ลี ฮีมยอง
แนวละคร: เมโลดราม่า, โรแมนติก

จำนวนตอน: 24
ออกอากาศ: เกาหลี - วันที่ 14 มกราคม 2556 - 2 เมษายน 2556 ทางเอสบีเอส
                   ไทย - ทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 13.15 น. ทางช่อง 3 เอสดี ตั้งแต่วันที่ 2 พฤษภาคม 2559 - 27 มิถุนายน 2559

ละคร "แผนร้ายเกมรัก" ดัดแปลงมาจากการ์ตูนเรื่อง "ยาวัง (야왕)" ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของหนังสือการ์ตูนชุด "แทมุล" ของ "ปาร์ค อิน ควอน" เนื้อหากล่าวถึงเรื่องราวของ "จู ดาเฮ" ผู้หญิงทะเยอทะยาน ไร้หัวใจ ที่ทำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งการหักหลังสามี ทอดทิ้งลูก เหยียบย่ำทำร้ายผู้อื่นเพื่อหลีกหนีความยากจนและก้าวขึ้นไปยังจุดที่ดีกว่า ไม่ว่าใครที่คิดขัดขวางหรือเป็นอุปสรรคขวากหนามเธอไม่ลังเลที่จะกำจัดให้พ้นทาง จนก้าวขึ้นสู่ตำแหน่ง "สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่ง" ได้ในที่สุด อีกคนคือ "ฮารยู" ชายหนุ่มที่รักดาเฮจนหมดใจและพร้อมทำทุกอย่างเพื่อเธอ แต่หลังถูกดาเฮหักหลังอย่างเจ็บแสบ ซ้ำยังถูกปองร้ายหมายเอาชีวิต และต้องเสียลูกสาวกับพี่ชายฝาแฝดไป ความรักก็แปรเปลี่ยนเป็นความแค้น ปฏิบัติการเอาคืนจึงเริ่มต้นขึ้น และนั่นก็นำมาสู่การฟาดฟันระหว่างเขาและเธอ

เรื่องย่อ

"ฮารยู" เป็นเด็กกำพร้าที่ถูกนำมาทิ้งหน้าสถานรับเลี้ยงเด็ก แม่ชีเห็นว่าเขาเป็นเด็กน้อยหน้าตาใสซื่อ บ้องแบ๊ว จึงตั้งชื่อเขาว่าฮารยูซึ่งมีความหมายว่า "เด็กน้อยที่บินลงมาจากสรวงสวรรค์" ชีวิตของเด็กชายฮารยูเริ่มมีความหมายเมื่อเขาได้พบกับ "จู ดาเฮ" ที่สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า เพื่อดาเฮแล้วฮารยูยอมทำทุกสิ่งทุกอย่าง และเธอก็เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของเขา แต่แล้ววันหนึ่งทั้งคู่ก็มีอันต้องพลัดพรากจากกัน เมื่อแม่กับพ่อเลี้ยงมารับดาเฮไปเลี้ยงดู

12 ปีต่อมา ฮารยูได้พบดาเฮอีกครั้ง เขาจึงหมายมั่นว่าจะไม่ยอมให้มีอะไรมาแทรกกลางระหว่างพวกตนอีก ทั้งยังสาบานกับตนเองว่าจะทำทุกอย่างเพื่อให้ดาเฮมีความสุขตราบจนวันตาย เขาจึงทุ่มเทแรงกายแรงใจให้กับการทำงานอย่างหนักเพื่อส่งเสียดาเฮเรียนมหาวิทยาลัยทั้งในและต่างประเทศ แม้จะเหนื่อยยากอย่างแสนสาหัสแต่สิ่งเดียวที่เขาต้องการคือการได้เห็นรอยยิ้มของดาเฮ สุดท้ายสิ่งที่เขาทุ่มเททำมาทั้งหมดกลับสูญเปล่า ซ้ำยังถูกดาเฮสวมเขาและตีจากอีกด้วย 

เรื่องราวในละครเริ่มต้นขึ้นเมื่อ "ฮารยู" นำทีมสืบสวนของสำนักงานอัยการพิเศษบุกเข้าไปในทำเนียบประธานาธิบดี (บลูเฮ้าส์) หลังสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่ง (ภริยาประธานาธิบดี) ถูกกล่าวหาว่ามีส่วนเกี่ยวข้องในคดีติดสินบน... ขณะเจ้าหน้าที่เตรียมตรวจค้นและยึดของกลาง สุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งซึ่งก็คือ "ดาเฮ" ขอคุยกับฮารยูเป็นการส่วนตัวในห้องนอน แม้จะตกเป็นเป้าหมายและถูกทำให้อับอายแต่ดาเฮไม่มีทีท่าหวาดหวั่น ทั้งยังดูถูกฮารยูว่าคนอย่างเขาจะเล่นงานประธานาธิบดีและสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งอย่างเธอได้อย่างไรในเมื่อไม่มีหลักฐาน ฮารยูกล่าวว่าตนไม่เพียงต้องการให้ดาเฮอับอาย แต่เป้าหมายของตนคือการเปิดโปงดาเฮในฐานะที่เป็นฆาตกร ดาเฮได้ยินแล้วถึงกับหน้าถอดสี ฮารยูถามดาเฮด้วยความคับแค้นใจว่าทำไมเธอต้องฆ่าตนด้วย ดาเฮเล็งปืนไปที่เขาแทนคำตอบ หลังจากนั้นก็มีเสียงปืนดังขึ้นและมีเลือดหยดลงบนพื้น

ย้อนกลับไปเมื่อ 12 ปีก่อน ฮารยูซึ่งทำงานที่คอกม้าของสโมสรขี่ม้า (ฮอร์สไรดิ้งคลับ) ในแถบชานเมือง นั่งรถเมล์ไปหา "ยาง แทคแบ" (เพื่อนรุ่นน้องที่เติบโตมาด้วยกันในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า) ที่กรุงโซล พอเห็นแทคแบโดนลูกพี่ (แก๊งทวงหนี้) สั่งสอนที่ตามทวงหนี้ไม่ได้ ฮารยูเลยไปช่วยแทคแบทวงหนี้ที่บ้านสุดโทรมหลังหนึ่ง พอเข้าไปในบ้านเขาก็ถึงกับช็อคเมื่อพบหญิงสาวนั่งเฝ้าศพคนตาย แถมศพยังเริ่มส่งกลิ่นเหม็น พอเอื้อมมือไปสะกิดหญิงสาว เธอก็เป็นลมล้มพับไปต่อหน้าต่อตา เขาจึงช่วยพาเธอส่งโรงพยาบาล 

แม้จะไม่ได้พบกันนาน 7 ปีแต่ฮารยูก็จำได้ว่าเธอคือดาเฮ ทั้งเขาและเธอต่างเติบในสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้า แต่แล้ววันหนึ่งแม่ของเธอก็พาพ่อเลี้ยงกับพี่ชาย (ลูกของพ่อเลี้ยง) มารับตัวเธอไปทำให้ฮารยูเสียใจมาก ดาเฮเห็นว่าฮารยูมีลูกเต๋าอยู่แล้ว 1 ลูก จึงมอบลูกเต๋าของเธอให้ฮารยูเพื่อเป็นของที่ระลึกแทนตัวก่อนจากกัน  "ฮง อันชิม" บอกให้ฮารยูกล่าวคำอำลาดาเฮ แต่เขากลับผลักเธอล้มลงด้วยความโกรธ จากนั้นวิ่งหนีไปร้องไห้ตามลำพัง (นับจากนั้นฮารยูก็พกลูกเต๋าทั้งสองลูกติดตัวเสมอ)

พอรู้ว่าดาเฮนั่งเฝ้าศพแม่ 3 วัน 3 คืน เพราะไม่มีเงินจ่ายค่าทำศพ ฮารยูก็ช่วยเป็นธุระจัดการเรื่องทุกอย่าง มิหนำซ้ำยังนำเงินเก็บทั้งหมดที่มีมามอบให้เธอ (เขาสู้อุตส่าห์เก็บเงินไว้เป็นทุนเรียนต่อ) หลังเผาศพแม่ดาเฮแล้วฮารยูกับแทคแบก็พาดาเฮมาส่งที่บ้าน ดาเฮบอกฮารยูว่าเธอจะเรียนต่อมหาวิทยาลัยเพราะนี่เป็นทางเดียวที่จะหลุดพ้นจากความยากจนและทำให้ชีวิตดีขึ้นได้ ฮารยูเห็นดาเฮอยู่บ้านตามลำพังจึงมอบโทรศัพท์ของตนให้ดาเฮ โดยบอกว่าหากต้องการความช่วยเหลือให้โทรฯ หาแทคแบ

"จู ยางฮอน" (พี่ชาย / ลูกของพ่อเลี้ยง ที่เพิ่งออกจากคุกได้ไม่นานและสะกดรอยตามพ่อมาตลอด) มาดักรอดาเฮบริเวณปากทางเข้าบ้าน เพื่อเตือนดาเฮว่า "จู ยางแท" (พ่อเลี้ยง) อยู่ในบ้าน ดาเฮทั้งตกใจและหวาดกลัวที่พ่อเลี้ยงสืบจนรู้ว่าเธอหนีมาอาศัยอยู่ที่นี่ ซ้ำยังรู้สึกผิดที่ยางฮอนต้องติดคุกเพราะเธอ ดาเฮเปรยด้วยความคับแค้นใจว่าเธออยากฆ่าพ่อเลี้ยง ยางฮอนจึงเตือนว่าหากเธอทำเช่นนั้นก็จะติดคุกเหมือนตน ดังนั้นการหลีกหนีจึงเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับเธอในตอนนี้ หลังพ่อเลี้ยงไปแล้วดาเฮก็รีบเก็บของออกจากบ้านทันที วันรุ่งขึ้นฮารยูตั้งใจว่าจะนำอาหารไปฝากดาเฮที่บ้าน แต่พอไปถึงกลับพบเพียงความว่างเปล่า และมีชายคนหนึ่ง (พ่อเลี้ยง) มาเดินป้วนเปี้ยนแถวๆ หน้าบ้านเธอ (ยางแทเห็นฮารยูเดินออกมาจากบ้านเลยรู้ว่าเขาสนิทสนมกับดาเฮ แถมฮารยูยังขับรถของสโมสรขี่ม้า พ่อเลี้ยงดาเฮเลยรู้ว่าเขาทำงานที่ไหน) 

หลังย้ายออกจากบ้านแล้วดาเฮตั้งใจว่าจะเลี้ยงชีพด้วยการสอนพิเศษให้น้องสาวเพื่อน (ดาเฮเป็นคนเรียนเก่ง) แต่กลับโดนแม่และน้องสาวเพื่อนตั้งแง่รังเกียจด้วยเห็นว่าเธอมีฐานะยากจน แถมเธอยังไม่ได้เรียนต่อมหาวิทยาลัย และเพิ่งสูญเสียแม่ (เลยกลัวว่าดาเฮจะนำโชคร้ายมาให้) ดาเฮได้ยินแล้วแค้นใจจึงเอาคืนด้วยการขโมยแหวนเพชรแม่เพื่อนแล้วนำไปโยนทิ้งถังขยะ จากนั้นจึงไปสมัครทำงานในบาร์  แทคแบเห็นดาเฮเดินออกมาจากบาร์เลยรีบโทรฯ บอกฮารยู ฮารยูไม่อยากให้ดาเฮเป็นสาวนั่งดริ๊งค์จึงนำเงินไปคืนแล้วพาดาเฮออกจากบาร์ ทำให้โดนเจ้าของบาร์และสมุนรุมทำร้ายจนต้องพากันวิ่งหนีตาย

พอรู้ว่าดาเฮเก็บของออกจากบ้านเพราะถูกพ่อเลี้ยง (ซึ่งล่วงละเมิดทางเพศเธอมาตั้งแต่เด็ก) ตามรังควาน ฮารยูจึงพาดาเฮไปอยู่ที่บ้านด้วยกัน เพื่อที่เธอจะได้อ่านหนังสือเตรียมสอบอย่างปลอดภัยไร้กังวล เมื่อดาเฮสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้สมใจ ภาระหนักเลยตกอยู่ที่ฮารยูเพราะเขาต้องหาเงินส่งเสียและต้องเช่าหอพักใกล้มหาวิทยาลัยให้เธออีกด้วย แทคแบจึงแนะนำให้ฮารยูไปสมัครงานที่บาร์ของตน

ฮารยูพาดาเฮไปเที่ยวเพื่อฉลองที่เธอสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้และพักค้างคืนด้วยกัน แม้จะเป็นช่วงเวลาสั้นๆ แต่ทั้งคู่ต่างก็มีความสุขมาก ครั้นพอกลับมาที่บ้านทั้งคู่ก็พบว่าทุกคนออกไปร่วมงานปาร์ตี้บาร์บีคิวประจำปี ดาเฮไม่ชอบไปในที่ๆ มีคนเยอะๆ เลยคิดที่จะต้มบะหมี่ทานที่บ้าน ฮารยูเห็นว่าทุกปีงานปาร์ตี้บาร์บีคิวจะมีแต่ของอร่อยๆ เลยตั้งใจว่าจะขับรถไปเอาอาหารมาทานกับดาเฮที่บ้าน  ขณะที่ฮารยูกำลังขับรถออกจากสโมสรขี่ม้า เขาพบชายแปลกหน้าคนหนึ่งเดินสวนมา (พ่อเลี้ยงของดาเฮ) จึงรู้สึกเอะใจ 

ในที่สุดพ่อเลี้ยงก็ตามมาพบดาเฮจนได้ ดาเฮรีบวิ่งหนีและพยายามโทรฯ หาแทคแบเพื่อขอความช่วยเหลือ พ่อเลี้ยงเห็นดาเฮทำโทรศัพท์ตกเลยหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋าเสื้อและวิ่งตามดาเฮเข้าไปในคอกม้า ระหว่างทางฮารยูนึกขึ้นได้ว่าชายคนดังกล่าวคือพ่อเลี้ยงขอดาเฮเลยรีบเลี้ยวรถกลับ  ในตอนนั้นดาเฮแอบหลบอยู่ในคอกม้าด้วยความหวาดกลัวแต่พ่อเลี้ยงก็หาเธอเจอในที่สุด ดาเฮจึงใช้มีดปลายแหลมแทงพ่อเลี้ยงจนเขาล้มลงไปนอนแน่นิ่งกับพื้น เมื่อฮารยูมาเห็นเข้าก็ถึงกับตกตะลึง ขณะที่ดาเฮยังคงรู้สึกช็อคเลยได้แต่ยืนถือมีดเปื้อนเลือดด้วยมืออันสั่นเทา ฮารยูจะยอมรับผิดและเข้ามอบตัวแทนดาเฮ แต่ดาเฮไม่ยอมให้ฮารยูติดคุกโดยบอกว่าถ้าไม่มีเขาเธอคงอยู่ไม่ได้ ทั้งคู่จึงช่วยกันทำลายหลักฐานด้วยการนำศพไปฝัง

หลังจากนั้น ฮารยูก็ไปสมัครงานและขอเบิกเงินล่วงหน้ากับเจ้าของบาร์เพื่อนำมาเช่าบ้านอยู่กับดาเฮ ดาเฮรู้สึกซาบซึ้งใจมากที่ฮารยูทำทุกอย่างเพื่อเธอ เธอจึงยืนกรานหนักแน่นว่าหากวันใดมีคนพบศพพ่อเลี้ยงเธอจะสารภาพความจริงทุกอย่าง หลังย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังใหม่ดาเฮสัญญาว่าเธอจะตั้งใจเรียนและจะหางานในบริษัทใหญ่ๆ ทำเพื่อจะได้ตอบแทนบุญคุณฮารยู ส่วนฮารยูให้คำมั่นว่าจะทำให้ดาเฮมีความสุขและจะคอยปกป้องเธอ เพราะเธอคือ "นางฟ้า"  ของเขา 

5 ปีผ่านไป ฮารยูยังคงทำงาน (ขายบริการ) ในสถานบันเทิงยามค่ำคืนโดยโกหกดาเฮว่าตนเป็นผู้จัดการบาร์ ที่ผ่านมาดาเฮมีหน้าที่เรียนหนังสือและดูแลลูกสาวที่ชื่อ "ฮา อึนพยอล" แต่ตอนนี้ดาเฮเรียนจบแล้วและอยู่ในระหว่างหางานทำที่บริษัทใหญ่ๆ แม้จะผ่านไปนานหลายปีแต่การตายของพ่อเลี้ยงยังคงตามมาหลอกหลอนจนทำให้ดาเฮนอนฝันร้ายเป็นประจำ และนั่นก็ทำให้หนูน้อยอึนพยอลต้องพลอยตื่นขึ้นมากลางดึกบ่อยครั้ง ฮารยูจึงคิดที่จะเปลี่ยนมาทำงานช่วงเวลากลางวันเพื่อจะได้คอยปลอบใจดาเฮและลูกในยามค่ำคืน เมื่อรู้ว่าดาเฮมีนัดสัมภาษณ์งานเขาก็พาเธอไปเลือกซื้อชุดใหม่ด้วยเงินจากน้ำพักน้ำแรงที่หามาอย่างเหนื่อยยาก ทั้งยังซื้อรองเท้าราคาแพงให้เธออีกด้วย

แม้จะเพิ่งเลิกงานในตอนเช้าแต่ฮารยูก็ยังอุตส่าห์นั่งรถเมล์ไปส่งดาเฮที่สถานีรถไฟใต้ดินเพื่อคอยกันไม่ให้เธอโดนคนเบียดหรือเหยียบเท้า แต่สุดท้ายดาเฮก็ทำรองเท้าคู่ใหม่หลุดหายไปหนึ่งข้างขณะพยายามเดินฝ่าผู้โดยสารไปที่ประตูรถไฟ แต่เนื่องจากประตูรถไฟกำลังจะปิดและใกล้ถึงเวลานัดสัมภาษณ์แล้ว ดาเฮเลยต้องรีบออกจากโบกี้รถไฟโดยสวมรองเท้าเพียงข้างเดียว "เพ็ก โดฮุน" (ทายาทกลุ่มธุรกิจใหญ่ยักษ์ "เพ็กฮัก" และนักกีฬาฮอกกี้น้ำแข็ง ซึ่งหลงใหลในกีฬามากกว่าการสืบทอดธุรกิจ) เห็นดังนั้นจึงช่วยก้มหยิบรองเท้าให้ ทำให้เขาลงรถไฟไม่ทัน

ดาเฮไม่มีทางเลือกจึงต้องเดินเท้าเปล่าเข้าไปในห้องสัมภาษณ์ซึ่งมี "เพ็ก โดคยอง" ลูกสาวคนเดียวของ "เพ็ก ชางฮัก" (ประธานกลุ่มบริษัท "เพ็กฮัก") และแม่แท้ๆ ของโดฮุน (เธอปกปิดฐานะที่แท้จริงเอาไว้ โดฮุนจึงคิดว่าตนเป็นน้องสาวของโดคยองและลูกชายของชางฮักมาโดยตลอด)  เป็นหัวหน้าคณะกรรมการสัมภาษณ์งาน โดคยองถามดาเฮว่าทำไมถึงเดินเท้าเปล่า  ดาเฮตอบว่าเธอทำรองเท้าหลุดหายขณะออกจากรถไฟใต้ดินและโทษว่าเป็นความผิดของตัวเอง โดคยองได้ยินดังนั้นก็รู้สึกพึงพอใจและถามต่อว่าทำไมดาเฮถึงมาสมัครงานที่นี่ พอได้ยินคำตอบสร้างภาพที่คนส่วนใหญ่มักท่องจำมาตอบกัน โดคยองจึงตัดบทแล้วเปลี่ยนไปสัมภาษณ์คนอื่นแทน

ดาเฮได้ยินประวัติการศึกษาของผู้สมัครรายอื่น  (ซึ่งจบปริญญาโทจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก) ก็รู้สึกหมดหวังและโกรธที่ตัวเองเกิดมาจน แถมโชคยังไม่เข้าข้าง โดฮุนเห็นดาเฮกำลังจะเดินออกจากตึก (สำนักงานของกลุ่มบริษัทเพ็กฮัก) เลยนำรองเท้าข้างที่เธอทำหายไปคืน แทนที่จะขอบคุณ ดาเฮกลับวีนใส่และไล่โดฮุนด้วยความหงุดหงิด โดฮุนได้ยินดังนั้นก็ถึงกับอึ้ง เขาแย่งรองเท้ากลับคืนแล้วกล่าวว่ารองเท้าข้างนี้ทำให้ตนลงรถไฟไม่ทัน ดาเฮจึงสวนกลับว่าเธอเองก็ไม่ได้งานในบริษัทที่อยากทำมานานเพราะรองเท้าข้างนี้เช่นกัน โดฮุนไม่ยอมคืนรองเท้าให้และกล่าวว่าถ้าเธออยากทำงานที่นี่ก็ควรปรับปรุงมารยาทเสียใหม่ ดาเฮไม่มีอารมณ์ต่อปากต่อคำด้วยจึงเดินจากไปโดยไม่สนใจรองเท้า

โดคยองพาโดฮุนมาพบชางฮักแล้วบอกว่าโดฮุนจะไปเรียนปริญญาโทที่อเมริกาตามสัญญา (เธอเป็นคนขอให้โดฮุนเลิกเล่นฮอกกี้น้ำแข็ง) แต่โดฮุนกลับขอเล่นฮอกกี้ต่อโดยบอกว่าตนจะย้ายมาเล่นให้กับทีมของบริษัท ทั้งยังบอกด้วยว่าตนไม่มีหัวด้านธุรกิจและไม่สนเรื่องสืบทอดกิจการ ทำให้ชางฮักไม่พอใจมาก

ในที่สุดดาเฮก็ผ่านการสัมภาษณ์และได้ทดลองงานที่เพ็กฮักเป็นเวลาสามเดือน ทำให้เธอได้เจอโดฮุนอีกครั้ง พอได้ยินว่าโดฮุนเป็นลูกชายคนเดียวของประธานบริษัทและเป็นที่หมายปองของบรรดาพนักงานสาว ดาเฮก็หูผึ่ง แถมโดฮุนยังตามไปทักทายดาเฮที่โรงอาหารอย่างเป็นกันเองต่อหน้าพนักงานคนอื่นๆ จนเพื่อนร่วมงานต่างพากันอิจฉา คืนนั้นหัวหน้างานพาดาเฮและเหล่าพนักงานใหม่ไปเลี้ยงสังสรรค์ ฮารยูจึงนำลูกไปฝากไว้กับอันชิม (ป้าฮง) เพราะเขายังต้องทำงานกลางคืนเป็นอาทิตย์สุดท้าย ปรากฏว่าดาเฮและเพื่อนๆ มาฉลองในบาร์ที่ฮารยูทำงานอยู่ พอรู้ว่าฮารยูไม่ได้เป็นผู้จัดการบาร์แต่เป็นผู้ชายขายบริการ ดาเฮก็ถึงกับช็อค แทคแบเห็นดาเฮมาที่บาร์ก็รู้สึกตกใจ เขาสารภาพว่าตนเป็นคนชวนฮารยูให้มาทำงานที่นี่เมื่อ 5 ปีก่อน เพราะเห็นว่าฮารยูต้องการหาเงินส่งเสียดาเฮ ดาเฮจึงห้ามไม่ให้แทคแบบอกฮารยูว่าเธอรู้เรื่องนี้ นับจากนั้นดาเฮก็เริ่มมีทีท่าหมางเมินและมักใส่อารมณ์กับฮารยูและลูก

หลังยางฮอนกลับจากเมืองนอกเขาก็ไปหาดาเฮที่สโมสรขี่ม้าแต่กลับพบว่าสโมรสรปิดตัวลงแล้ว ครั้นพอได้ที่อยู่ของดาเฮเขาเลยมาตามที่บ้าน ฮารยูเห็นยางฮอนยืนอยู่หน้าบ้านก็รู้สึกตกใจและแกล้งทำเป็นจำยางฮอนไม่ได้ แต่ยางฮอนกลับจำฮารยูได้  ฮารยูเลยโกหกว่าตนไม่ได้พบดาเฮมานานหลายปีแล้ว พอยางฮอนกลับไปแล้วฮารยูก็รีบเก็บรูปและข้าวของๆ ดาเฮ จากนั้นก็ไปติดต่อขอเช่าคอนโดใกล้ๆ ที่ทำงานให้ดาเฮอยู่ชั่วคราวในระหว่างหาบ้านใหม่เพื่อไม่ให้ยางฮอนหาดาเฮเจอ โดยวางแผนว่าจะเลิกติดต่อกันสักพักในช่วงที่เธอพักอยู่คอนโดนี้  และนั่นก็เป็นการเปิดโอกาสให้ดาเฮและโดฮุนใกล้ชิดกันมากขึ้น เพราะทั้งคู่บังเอิญพักอยู่ห้องติดกัน

โดฮุนเจอดาเฮในซูเปอร์มาร์เก็ตจึงชวนเธอซื้อของมาทำอาหารเย็นทานด้วยกัน ขณะเดียวกันโดคยองก็มาซื้อของเพื่อเตรียมทำอาหารให้โดฮุนทานเลยเห็นทั้งคู่อยู่ด้วยกัน (โดฮุนโกหกโดคยองว่าตนอยู่ที่ลานฮอกกี้) ในตอนนั้นดาเฮยังไม่คิดไกลถึงขั้นคบหาโดฮุน แต่พอได้นั่งรถหรูและเห็นคฤหาสน์หลังใหญ่โตของเขา ดาเฮก็เริ่มเกิดความทะเยอทะยาน เมื่อโดฮุนถามว่าเธอคบหาใครอยู่หรือไม่ ดาเฮก็ปฏิเสธทันควันว่าเธอไม่มีใคร (เธอกับฮารยูไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน)

หลังได้รับคำเตือนจาก "เพ็ก จีมี" (น้องสาวชางฮัก) ว่า มีบางอย่างที่ไม่น่าไว้วางใจซ่อนอยู่ภายใต้ใบหน้าที่สวยงามและใสซื่อของดาเฮ โดคยองก็เริ่มสืบประวัติทำให้รู้ว่าดาเฮรู้จักกับโดฮุนมาก่อน พอรู้ว่าดาเฮเพิ่งย้ายมาอยู่ห้องติดกับโดฮุน เธอก็ไล่ดาเฮออกโดยไม่บอกเหตุผล ในเวลาเดียวกันนั้นโดฮุนก็ได้รับแจ้งข่าวร้ายว่าชางฮักสั่งยุบทีมฮอกกี้ของบริษัทหวังบีบให้เขาเลิกเล่นฮอกกี้ เป็นเหตุให้โค้ชและทุกคนในทีมเดือดร้อน เขาจึงขับรถตัดหน้ารถชางฮักเพื่อขอร้องให้ยกเลิกคำสั่ง ครั้นพอถูกปฏิเสธเขาก็วิ่งตามรถของชางฮักและถูกรถชนจนขาหักต่อหน้าต่อตาโดคยอง

ดาเฮไปดักรอโดคยองที่บริษัทหลายครั้งหวังถามเหตุผลว่าทำไมถึงไล่ตนออก พอรู้ว่าโดคยองอยู่ที่โรงพยาบาลเธอก็รีบตามไป โดคยองบอกว่าตนไม่ชอบผู้หญิงที่เป็นนักขุดทองอย่างดาเฮ พอรู้ว่าโดคยองมองเธอเป็นผู้หญิงชั้นต่ำฐานะยากจนที่หวังรวยทางลัดด้วยการเกาะผู้ชายรวยๆ อย่างโดฮุน ดาเฮก็แย้งว่าเธอกับโดฮุนไม่ได้เป็นอะไรกัน ที่สำคัญเธอเข้าทำงานด้วยความสามารถตนเองและตั้งใจทำงานอย่างเต็มที่ แต่โดคยองไม่สนใจและไล่เธอไป ดาเฮตำหนิว่าความคิดของโดคยองน่ารังเกียจสิ้นดีทำให้ถูกโดคยองตบจนหน้าคว่ำ ดาเฮเลยประณามโดคยองว่านอกจากความคิดแล้วการกระทำของเธอก็ต่ำพอกัน

หลังรักษาตัวจนอาการดีขึ้นโดฮุนก็เตรียมเดินทางไปเรียนต่อที่อเมริกาเพราะเขาไม่สามารถเล่นกีฬาได้อีกต่อไป เขาจะแวะไปลาดาเฮที่ห้องแต่กลับพบว่าดาเฮย้ายออกไปแล้ว (ระหว่างรักษาตัวในโรงพยาบาลเขาไม่ได้ติดต่อกับดาเฮเพราะโดคยองแอบทำลายโทรศัพท์ทิ้ง) ฮารยูนำแบบฟอร์มใบจดทะเบียนสมรสพร้อมลายเซ็นพยานมาให้ดาเฮเซ็นเพราะเห็นว่าลูกกำลังจะเข้าโรงเรียน (ในเอกสารของลูกมีแต่ชื่อพ่อ) แต่ดาเฮกลับฉีกทิ้งโดยอ้างว่าถ้าบริษัทใหญ่ๆ รู้ว่าเธอมีลูกทั้งที่เพิ่งเรียนจบจะไม่มีใครรับเธอเข้าทำงาน ทำให้ฮารยูรู้สึกผิดหวังที่ดาเฮเปลี่ยนไป

โดฮุนสืบจนรู้ว่าบ้านดาเฮอยู่ที่ไหนเลยดั้นด้นไปหาทั้งๆ ที่ขายังเข้าเฝือก เขาบอกดาเฮว่าตนกำลังจะไปเรียนต่อที่อเมริกาและชวนดาเฮไปเรียนที่นั่นด้วยกัน ดาเฮต้องการเริ่มต้นชีวิตใหม่และอยากมีอนาคตที่สุขสบาย เลยขอให้ฮารยูส่งเธอเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกา ฮารยูเลยต้องกลับไปทำงานกลางคืนอีกครั้ง หลังไปเรียนต่อที่อเมริกาแล้วดาเฮก็ไม่เคยกลับบ้านอีกเลย และไม่เคยถามข่าวคราวลูกสาวแม้เพียงสักครั้ง ขณะที่โดฮุนก็ไม่ยอมกลับบ้านในช่วงปิดเทอมเช่นกัน (เขากับดาเฮใช้เวลาท่องเที่ยวด้วยกันตลอดปิดเทอม) 

วันหนึ่งฮารยูโทรฯ ไปขอให้ดาเฮดรอปเรียนชั่วคราว เพราะเขาต้องหาเงินก้อนโตมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลอันชิมทำให้ส่งเธอเรียนต่อไม่ไหว แต่ดาเฮยืนกรานว่าจะเรียนต่อเพราะเป็นเทอมสุดท้าย ฮารยูเลยต้องไปนอนกับสาวใหญ่แลกเงิน ก่อนกลับเกาหลีโดฮุนขอดาเฮแต่งงานซึ่งดาเฮเองก็ตอบตกลงแต่โดยดี  ฮารยูโทรฯ หาดาเฮก่อนถึงกำหนดกลับเกาหลี 3 วัน แต่กลับพบว่าดาเฮกำลังเดินทางมาเกาหลี เขาจึงรีบไปรับดาเฮที่สนามบินด้วยความดีใจแต่สุดท้ายกลับต้องผิดหวังเพราะไปแล้วไม่พบดาเฮ

ดาเฮตั้งใจว่ากลับมาเกาหลีในครั้งนี้เธอจะลืมอดีตที่ขมขื่นและยากลำบาก จากนั้นก็เริ่มต้นชีวิตใหม่อย่างมีความสุขกับโดฮุน เธอบินกลับเกาหลีด้วยที่นั่งชั้นเฟิร์สคลาส ออกจากสนามบินด้วยรถลีมูซีน แถมโดฮุนยังเปิดห้องพักในโรงแรมหรูให้เข้าพักอีกด้วย ถึงกระนั้นเธอก็ซื้อยางรัดผมที่ลูกสาวเคยบ่นอยากได้ติดมือมาด้วย และตั้งใจว่าจะไม่ให้ลูกมีชีวิตที่ยากลำบากเหมือนตน

หลังได้รับคำยืนยันว่าดาเฮกลับเกาหลีแล้ว ฮารยูก็รู้สึกแปลกใจและสงสัยว่าดาเฮหายไปไหน เขานึกขึ้นได้ว่าตอนไปสนามบินเห็นผู้หญิงหน้าตาเหมือนดาเฮนั่งอยู่ในรถลีมูซีนแต่คิดว่าตนเองคงตาฝาด ครั้นพอแทคแบมาบอกว่าเห็นดาเฮที่โรงแรมหรู ฮารยูเลยไปพิสูจน์ให้เห็นกับตา ในเวลาเดียวกันนั้นโดฮุนก็นัดโดคยองมาทานข้าวที่โรงแรมโดยบอกว่าจะแนะนำให้รู้จักกับผู้หญิงที่ตนรัก พอรู้ว่าผู้หญิงคนที่ว่าคือดาเฮ โดคยองถึงกับช็อคและไม่พอใจมาก ดาเฮคุกเข่าขอโทษที่เคยล่วงเกินโดคยอง  โดคยองไม่เชื่อว่าดาเฮจริงใจกับโดฮุนจึงบอกให้ดาเฮวางมือจากแผนการอันชั่วร้ายแล้วไปจากโดฮุนเสีย เพราะตนไม่มีวันยอมรับดาเฮ

เมื่อดาเฮยืนกรานว่าเธอกับโดฮุนรักกันด้วยใจจริง โดคยองจึงขู่ว่าเปิดโปงเรื่องที่เธอแสแสร้งแกล้งทำเป็นใสซื่อแต่ความจริงแล้วหวังรวยทางลัด ดาเฮไม่สะทกสะท้านทั้งยังท้าให้โดคยองไปฟ้องโดฮุน โดยบอกว่านอกจากโดฮุนจะไม่เชื่อแล้วเขายังจะปกป้องเธออีกด้วย หากโดคยองต้องการให้พวกตนเลิกกันจริงๆ ก็ควรไปกล่อมโดฮุนให้เปลี่ยนใจ เพราะนั่นคือวิธีที่ง่ายและได้ผลกว่ามาบอกให้เธอไป โดคยองได้ยินดังนั้นก็รู้สึกโกรธจึงสาดน้ำใส่ดาเฮ

ฮารยูมาตามหาดาเฮที่โรงแรมและเห็นกับตาว่าดาเฮกอดกับชายอื่น (โดฮุน) ที่หน้าลิฟท์ ดาเฮขอแยกทางกับฮารยูโดยบอกว่าเธอจะคืนเงินให้เขาทุกบาททุกสตางค์ แล้วสักวันเธอจะพาลูกสาวออกจากบ้านที่แสนซอมซ่อให้ได้ ฮารยูขอร้องให้ดาเฮกลับไปอยู่กับตนและลูกโดยขอให้นึกถึงวันเวลาเก่าๆ ที่เคยมีความสุขด้วยกัน ดาเฮสวนกลับว่าที่ผ่านมาเธอไม่เคยมีความสุขเลย  เมื่อฮารยูสัญญาว่าจะให้ทุกอย่างที่ดาเฮต้องการ ดาเฮจึงขอให้ฮารยูปล่อยเธอไป ฮารยูทั้งโกรธและผิดหวังจึงตบหน้าดาเฮ ดาเฮกล่าวขอบคุณทั้งน้ำตาและเดินหนีไปขึ้นรถ ฮารยูรีบวิ่งตามไปขวางและขอร้องให้ดาเฮเปิดประตู  ดาเฮบีบแตรขอความช่วยเหลือและพยายามขับรถหนี ฮารยูโกรธจนระงับอารมณ์เอาไว้ไม่อยู่จึงนำถังดับเพลิงมาทุบกระจกรถจนแตกยับทำให้โดนจับเข้าคุก

โดคยองเตือนโดฮุนว่าที่ดาเฮเข้าหาเขาเพราะหวังสมบัติ โดฮุนแย้งว่าตนต่างหากที่เป็นฝ่ายตามตื๊อดาเฮ เขาเล่าว่าตนเจอดาเฮครั้งแรกบนรถไฟฟ้าและนั่นก็เป็นรักแรกของตน พอดาเฮหายตัวไปตนเลยออกตามหาและเจอเธอในที่สุด หลังจากนั้นตนก็ชวนดาเฮไปเรียนต่อที่อเมริกา พูดจบเขาก็บ่นว่าตนรู้สึกผิดหวังที่โดคยองมีอคติกับดาเฮ โดคยองเห็นโดฮุนหลงดาเฮจนหัวปักหัวปำซ้ำยังคอยปกป้องเลยได้แต่อึ้งพูดไม่ออก พอเห็นโดฮุนรีบบึ่งไปหาดาเฮทันทีที่เธอโทรฯ ตามโดคยองก็ยิ่งรู้สึกหนักใจ

หลังเกิดเรื่องที่ลานจอดรถโรงแรม โดฮุนก็ให้ดาเฮย้ายมาอยู่ที่คอนโดหรูโดยบอกว่านี่คือบ้านของเธอ จากนั้นก็สวมกอดและปลอบให้เธอหายตกใจ ทั้งยังให้คำมั่นว่าเขาจะคอยปกป้องเธอเอง ส่วนฮารยูยังคงอยู่ในห้องขังของโรงพัก พอนึกถึงความหลังอันแสนสุขระหว่างตนกับดาเฮแล้วฮารยูก็รู้สึกเจ็บปวดใจ

อัยการ "ชา เชอุง" มาเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาลกับแฟนสาว "ซอก ซูจอง" หลังพ่อของเขาเพิ่งพ้นขีดอันตรายได้ไม่นาน แต่แล้วอยู่ๆ พ่อก็บอกเชอุงว่าความจริงแล้วเขามีน้องชายฝาแฝด และขอให้เขาออกตามหาน้องชายที่หายไป 

หลังกลับจากเรียนต่อที่อเมริกาความสัมพันธ์ระหว่างโดฮุนกับชางฮักเริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ มิหนำซ้ำดาเฮยังกลายเป็นคนโปรด ชางฮักจึงบอกให้โดคยองหาตำแหน่งงานที่เหมาะสมให้ดาเฮทำ ในตอนนั้นโดคยองกำลังดูแลโครงการก่อสร้างสโมสรขี่ม้าแห่งใหม่ (เธอเป็นอดีตนักกีฬาขี่ม้า) โดฮุนจึงเสนอให้ดาเฮมาช่วยโดคยองดูแลโครงการดังกล่าว

ในที่สุดฮารยูก็ถูกปล่อยตัวหลังทางแพ็กฮักไม่เอาความและไม่เรียกร้องค่าเสียหาย พอรู้ว่ารถที่ดาเฮขับเป็นของแพ็กฮักกรุ๊ปฮารยูก็รีบไปหาดาเฮที่สำนักงานแพ็กฮักกรุ๊ปทันที ดาเฮเห็นดังนั้นจึงเรียกฮารยูออกมาเคลียร์กันข้างนอก ฮารยูไม่เข้าใจว่าทำไมดาเฮถึงเปลี่ยนไป ดาเฮยืนยันคำเดิมว่าเธอแค่อยากมีความสุข ฮารยูขอโทษที่ก่อเรื่องและคุกเข่าอ้อนวอนให้ดาเฮเห็นแก่ลูกและกลับไปอยู่กับตน  เขาถึงกับช็อคเมื่อดาเฮถามว่าจะขายตัวเลี้ยงลูกไปอีกนานแค่ไหน หากลูกโตขึ้นแล้วรู้ว่าพ่อทำงานอะไรคงรู้สึกแบบเดียวกับเธอในตอนนี้ ถ้าเขาเห็นแก่ลูกจริงก็ควรปล่อยเธอไป ฮารยูได้ยินแล้วถึงกับน้ำตาร่วง และไม่อาจฉุดรั้งดาเฮได้อีกต่อไป

เรื่องราวต่อจากนี้จะเป็นอย่างไรติดตามชมได้ใน "แผนร้ายเกมรัก (King of Ambition)" ทางช่อง 3 เอสดี

* เนื้อหาโดย luvasianseries

นักแสดงนำ

ควอน ซังวู

รับบท ฮารยู / ชา เชอุง

ซูเอ

รับบท จู ดาเฮ

ยุนโฮ

รับบท เบ็ก โดฮุน

คิม ซองรยอง

รับบท  เพ็ก โดคยอง

โก จุนฮี

รับบท ซอก ซูจอง

รวมคลิปตัวอย่างจาก เอสบีเอสนาว / เพลงประกอบจาก 1theK 

*** หากท่านเป็นเจ้าของลิขสิทธิภาพ / เนื้อหา / คลิป ที่ปรากฏในหน้านี้ และไม่อนุญาตให้นำมาเผยแพร่ซ้ำ กรุณาแจ้งมายังอีเมล์ luvasianseries@hotmail.com เพื่อที่เราจะได้ทำการลบข้อมูลของท่านออกจากระบบ และต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ ***