กำกับ: เหลียงเต๋อหลง, หลิวเฟิง, หวังหมิง
เขียนบท: จูลี่, เริ่นซา, หร่วนเสี่ยวน่า
แนวละคร: อิงตำนาน, อิงบันทึกประวัติศาสตร์, โรแมนติก
จำนวนตอน: 33 (จีน) / 35 (สิงคโปร์) / 38 (ไต้หวัน)
ออกอากาศ: จีน - 14 ธันวาคม 2547
ไทย - ทุกวันเสาร์-อาทิตย์ เวลา 19.15 - 20.45 น. ทางช่อง 3 แฟมิลี่ ตั้งแต่วันที่ 31 กรกฎาคม 2559 - 20 พฤศจิกายน 2559 (ออกอากาศครั้งแรก 4 กันยายน 2551 - 20 พฤศจิกายน 2551 ทางไทยทีวีสีช่อง 3)
เรื่องย่อ
ซีหยวน 960 หลังจากที่จ้าวควงอิ้นปฐมกษัตริย์ต้าซ่งเถลิงราชสมบัติแล้ว หยางเย่แม่ทัพใหญ่ของเป่ยฮั่นด้วยไม่พอใจหลิวฉงผู้ปกครองเป่ยฮั่น ดังนั้นจึงพาลูกเมียและกำลังทหารมาสวามิภักดิ์ต้าซ่ง หยางเย่ต้องการตอบแทนพระมหากรุณาธิคุณไท่จงฮ่องเต้ ดังนั้นจึงนำทัพตระกูลหยางเดินทางยึดดินแดนต่างๆ ทำให้บ้านเมืองเป็นปึกแผ่นมั่นคง ด้วยความดีความชอบ ไท่จงฮ่องเต้จึงทรงสถาปนาหยางเย่เป็นแม่ทัพใหญ่องครักษ์ฝ่ายขวา ทั้งยังพระราชทานจวนเทียนปอเป็นที่พักอาศัยอีกด้วย ทำให้ชื่อเสียงสกุลหยางเลื่องลือไปทั่วทั้งแผ่นดิน ความดีความชอบของหยางเย่เป็นที่อิจฉาของขุนนางน้อยใหญ่ทั้งราชสำนัก ในเวลาเดียวกัน สกุลหยางก็กลายเป็นเสี้ยนหนามสำคัญของแคว้นเหลียว ทำให้แคว้นเหลียวคิดกำจัดสกุลหยางเพื่อไม่ให้เป็นเสี้ยนหนามต่อไป
ซื่อหลางเคยช่วยชีวิตลิ่วหลางไว้เมื่อครั้งที่ยังเป็นเด็กจึงทำให้ได้รับบาดเจ็บ ด้วยเหตุนี้หยางเย่จึงให้ซื่อหลางทำงานด้านหนังสือในกองทัพ แม้ว่าซื่อหลางไม่สมัครใจ แต่ก็ไม่สามารถขัดคำสั่งหยางเย่ วันหนึ่ง ซื่อหลาง,ซันหลาง,ลิ่วหลางและชีหลางได้ฟังจากฉูฉู่ว่าพานเป้าก่อเรื่องขึ้นที่ตลาด สี่พี่น้องก็พากันไปที่ตลาดทันที พานเป้าไม่เพียงวางเขื่อง ทั้งยังเกี้ยวพาราสีฉูฉู่อีกด้วย ทำให้ 4 พี่น้องสกุลหยางพากันสั่งสอนพานเป้า ทันใดนั้น หยางเย่ก็มาถึง หยางเย่ตำหนิสี่พี่น้องที่ก่อเรื่องก่อราวขึ้น จากนั้นก็พาสี่พี่น้อง กลับบ้าน หลังจากที่เสอไซ่ฮัวรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วก็คิดที่จะแก้ตัวให้ลูกๆ แต่กลับถูกหยางเย่ตำหนิไปด้วยอีกคน
พานเป้าไปหาพานหยี่เยียนผู้เป็นน้องสาว แต่นางกลับไม่อยู่ ที่แท้พานหยี่เยียนแต่งกายเป็นชายออกไปจับโจรสวาท หยี่เยียนตามล่าโจรสวาทเข้าไปในค่ายสกุลหยาง ซื่อหลางเห็นหยี่เยียนเข้ามาในค่ายจึงทำให้ซื่อหลางเข้าใจผิดคิดว่าหยี่เยียนเป็นคนร้าย ด้วยเหตุนี้จึงเกิดการต่อสู้กันขึ้น หยกที่ซื่อหลางพกติดตัวถูกหยี่เยียนฉวยไปได้ ต่อมา ซื่อหลางใช้สิ่งของที่ตนคิดค้นขึ้นช่วยหยี่เยียนจับโจรสวาท
ซ่งไท่จงทรงสอบถามความคิดเห็นจากหยางเย่และพานเหยินเหม่ยถึงความเคลื่อนไหวของแคว้นเหลียว นึกไม่ถึงว่าทั้งหยางเย่และพานเหยินเหม่ยต่างมีความคิดเห็นแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ทำให้ไท่จงทรงไกล่เกลี่ย ไท่จงทรงเห็นว่าทั้งสองราวกับ น้ำกับไฟ เพื่อไม่ให้บัวช้ำน้ำขุ่น ด้านหนึ่งนั้น ไท่จงทรงปลอบหยางเย่ อีกด้านหนึ่งนั้นทรงแสดงความไว้วางใจพานเหยินเหม่ย ในเวลาเดียวกัน กองลาดตระเวนของแคว้นเหลียวภายใต้ความรับผิดชอบขององค์หญิงหมิงจี้ก็ฝึกทหารอย่างเข้มงวด
นักฆ่านิรนามควบม้าบุกเข้าวังหลวงโดยหมายปลงพระชนม์ฮ่องเต้ หยางเย่เสี่ยงตายถวายอารักขาฮ่องเต้จนทำให้ได้รับบาดเจ็บ ราชสำนักโกลาหล ไท่จงทรงเสด็จเยี่ยมหยางเย่ด้วยพระองค์เอง นึกไม่ถึงว่ากลับถูกพานเหยินเหม่ยทูลห้าม ไท่จงทรงมีรับสั่งให้พานเหยินเหม่ยสืบคดีปลงพระชนม์
ภายในจวนเทียนปอ ลูกๆ ต่างพากันเป็นห่วงหยางเย่ หยางเย่กลับปลอบใจทุกคนโดยบอกกับทุกคนว่าตนไม่เป็นอะไรมาก เพื่อปกปิดไม่ให้ศัตรูรู้ว่าได้รับบาดเจ็บ หยางเย่จึงรวบรวมกำลังถ่ายทอดเพลงทวนสกุลหยางให้ชีหลาง ผลปรากฏว่ากลับทำให้หยางเย่ได้รับบาดเจ็บสาหัสมากยิ่งขึ้น ซื่อหลางกลับถึงจวนเทียนปอ เมื่อรู้ว่าหยางเย่ได้รับบาดเจ็บก็เป็นห่วงหยางเย่มาก ที่สำคัญเมื่อรู้ว่าพานเหยินเหม่ยรับผิดชอบสืบคดีปลงพระชนม์ด้วยแล้ว ก็ยิ่งทำให้ซื่อหลางเป็นห่วงด้วยเกรงว่าพานเหยินเหม่ยจะปองร้ายสกุล หยาง หยางเย่กลับเชื่อว่าไท่จงทรงหนักแน่นไม่ฟังความข้างเดียวอย่างแน่นอน เชื่อว่าพระองค์ทรงตระหนักถึงความจงรักภักดีของสกุลหยาง
นักฆ่าที่บุกเข้าวังหลวงนั้นคือ ฉีหยุนนักฆ่าซึ่งอยู่ใต้บังคับบัญชาขององค์หญิงหมิงจี้แห่งแคว้นเหลียว องค์หญิงหมิงจี้ทรงกริ้วมากเมื่อภารกิจล้มเหลว ฉีหยุนจงใจทิ้งอาวุธซึ่งชาวเป่ยฮั่นใช้กันเอาไว้เพื่อป้ายความผิดให้สกุลหยาง
ซื่อหลางกำลังค้นหาหยกที่หายไป เมื่อหยางเย่กลับมาถึงค่ายก็ตำหนิซื่อหลางที่ไม่เข้มงวดต่อผู้ใต้บังคับบัญชา ทำให้เสียการปกครอง หยางเย่ลงโทษซื่อหลางวิ่งรอบค่าย เมื่อเสอไซ่ฮัวรู้เรื่องก็ตำหนิหยางเย่ นางต้องการให้หยางเย่ถอนคำสั่ง แต่ หยางเย่กลับปฏิเสธ ซื่อหลางอดกลั้นยอมรับโทษ ตกดึก หยางเย่เปลี่ยนแปลงคำสั่ง รุ่งขึ้น ซื่อหลางเห็นคำสั่งจึงเข้าใจถึงเจตนา ที่แท้จริงของหยางเย่ ซื่อหลางเข้าสอนล่าช้ากว่าปกติ ต่อมาซื่อหลางได้พบกับหยี่เยียนเข้าโดยบังเอิญ หยี่เยียนพูดจาเหน็บแนม ซื่อหลาง ที่แท้หยี่เยียนมีความรู้สึกที่ดีต่อซื่อหลาง ซื่อหลางเชื้อเชิญหยี่เยียนดื่มน้ำชาด้วยกัน ขณะที่สนทนากันอยู่นั่นเอง ซื่อหลางสงสัยว่า หยี่เยียนเป็นผู้หญิง ทั้งสองต่างระแวงกัน ดังนั้นจึงใช้หยกทดสอบหยั่งเชิงดู
ชีหลางนึกสนุกอยากหยอกล้อหยางเย่ ดังนั้นจึงชวนซันหลางไปขโมยหยกม่วงของหยางเย่ นึกไม่ถึงว่ากลับถูกฉูฉู่พบเห็นเข้าด้วยความที่พลั้งมือทำให้หยกม่วงของหยางเย่แตกหักเสียหาย ฉูฉู่ออกไปหาซื้อหยกที่มีลักษณะเหมือนกันมาทดแทน ที่แตกหักเสียหายไป แต่กลับได้พบกับพานเป้า พานเป้าแสร้งทำเป็นซื้อหยกเอาไว้ จากนั้นก็มอบให้ฉูฉู่ ฉูฉู่กลับไม่ใยดี ชีหลางคิดว่าพานเป้าเกี้ยวพาราสีฉูฉู่ ดังนั้น จึงชักชวนซันหลางสั่งสอนพานเป้า พานเป้าตอบโต้ ชีหลางไม่ยอมแพ้จึงท้าประลองกับพานเป้าโดยมีฉูฉู่เป็นเดิมพัน ชีหลางเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ซื่อหลางฟัง ซื่อหลางกลับเข้าใจผิดต้าหลางและสะใภ้ใหญ่พากันเดินทางมาถึงจวนเทียนปอ ทั้งสองนำของแปลกจากต่างถิ่นมาเป็นจำนวนมาก ซันหลางและชีหลางต้องการเอาใจฉูฉู่ แต่ฉูฉู่กลับแสดงความเกรงอกเกรงใจ ซื่อหลางได้รับจดหมายจากหยี่เยียน ชีหลางอยากรู้ว่าใคร ส่งจดหมายมาให้ แต่ซื่อหลางกลับไม่ปริปากบอก
การประลองยุทธระหว่างชีหลางกับพานเป้า ปรากฏว่าได้รับบาดเจ็บด้วยกันทั้งคู่ ซื่อหลางต่อสู้กับหยี่เยียนเพื่อช่วงชิงหยกม่วง ฉูฉู่จำได้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของเสอไซ่ฮัวกับหยางเย่ ขณะที่ซันหลางและลิ่วหลางแบกชีหลางกลับบ้านนั่นเอง นึกไม่ถึงว่าถูกเสอไซ่ฮัวพบเห็นเข้า
ซื่อหลางพบเห็นทหารสูงวัยนายหนึ่งที่ลานฝึก ทหารสูงวัยนายนั้นซาบซึ้งน้ำใจหยางเย่ที่อนุญาตให้ตนอยู่ในค่ายต่อไป ซื่อหลาง กลับรู้สึกว่าทหารที่สูงวัยส่งผลกระทบต่อการทำศึก ดังนั้นจึงเสนอเรื่องนี้ต่อตุลาการทหาร ต้าหลางเกรงว่าตุลาการทหาร จะทำให้กองทัพโกลาหล ต้าหลางจึงเสนอเรื่องนี้ต่อการเงินทหาร ซื่อหลางเห็นแก่ส่วนรวมเป็นสำคัญ ดังนั้นจึงออกหน้าแทนหยางเย่ ทำให้ต้าหลางซาบซึ้งใจยิ่งนัก หยางเย่พบว่าตุลาการทหารไม่พอใจมาก ดังนั้นจึงตำหนิซื่อหลางต่อหน้าบรรดาทหารสูงวัย ซื่อหลางกลับยืนยันความคิดของตนโดยเห็นแก่บ้านเมืองเป็นสำคัญ เมื่อต้าหลางได้ยินเช่นนั้นจึงช่วยไกล่เกลี่ยโดยเปิดเผยความจริงให้หยางเย่รู้ว่าซื่อหลางมอบเบี้ยหวัดรายปีของตนให้ทหารสูงวัย ซื่อหลางและบรรดาทหารสูงวัยต่างพากันตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น ทหารสูงวัยต่างพากันแยกย้ายกันไป ซื่อหลางสับสนระหว่างอารมณ์กับเหตุผล เสอไซ่ฮัวอธิบายให้ซื่อหลางได้รับความกระจ่าง หลังจากที่ซื่อหลางรับฟังคำสั่งสอนของเสอไซ่ฮัวแล้วปมในใจของซื่อหลาง ก็หมดสิ้นไป ชีหลางตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าการประลองยังไม่ยุติ ดังนั้นจึงคิดที่จะขโมยกล่องปกปิดเรื่องหยก ในเวลาเดียวกัน ซื่อหลางแอบอ้างชื่อ หยางเย่นำยกไปมอบให้เสอไซ่ฮัว ชีหลางลอบเข้าไปในห้องหยางเย่ แต่กลับถูกเสอไซ่ฮัวพบเห็นเข้า นึกไม่ถึงว่าเสอไซ่ฮัวกลับทำเป็นมองไม่เห็น
หยางเย่จับเข่าคุยกับทหารสูงวัย ต่างคนต่างก็มีเหตุผลด้วยกันทั้งนั้น หยางเย่ตำหนิซื่อหลางที่ไม่เข้าถึงจิตใจคน ทหารสูงวัยกลับตำหนิตนเองที่เป็นภาระหยางเย่ หลังจากที่หทารสูงวัยจากไปแล้ว หยางเย่ก็รู้สึกรันทด ต้าหลางเข้ามาเตือนหยางเย่ทำให้หยางเย่นึกขึ้นได้ว่าวันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของตนกับเสอไซ่ฮัว เสอไซ่ฮัวและลูกๆต่างพากันคอยหยางเย่กลับมาทานอาหารด้วยกัน ชีหลางเกรงว่าเรื่องที่ตนก่อขึ้นจะแดงขึ้นมา หยางเย่มอบของขวัญ เสอไซ่ฮัวเปิดกล่องของขวัญออกดู ชีหลางหวาดผวาด้วยเกรงว่าเรื่องจะแดงขึ้นมา เสอไซ่ฮัวหยิบหยกม่วงออกมาจากกล่อง ชีหลางโล่งอกเมื่อเห็นเช่นนั้น ซื่อหลางรู้สึกผิดต่อทหารสูงวัย ดังนั้นจึงยอมรับผิดต่อหยางเย่ หยางเย่กลับรู้สึกว่าภารกิจด่วนที่ต้องทำคือการช่วยเหลือทหารสูงวัย เมื่อเสอไซ่ฮัวรู้เรื่องนี้ก็มอบหยกม่วงให้ทหารสูงวัยเป็นการชดเชย
อีกด้านหนึ่งนั้น พานเป้าตำหนิหยี่เยียนที่มอบหยกม่วงให้สกุลหยาง หยี่เยียนกลับไม่นำพาต่อคำพูดของพานเป้า นางรีบร้อนออกไปหาซื่อหลาง ซื่อหลางรู้สึกผิดต่อตุลาการทหาร จึงไปพบเพื่อขอโทษ แต่กว่าจะได้พบกับตุลาการทหาร ทำให้ซื่อหลางต้องผิดนัดกับหยี่เยียน
รุ่งขึ้น เมื่อซื่อหลางกลับถึงค่ายทหารแล้วก็พบว่าบรรดาทหารสูงวัยพากันจากไปกันหมด เรื่องนี้สร้างความเสียใจให้ซื่อหลางยิ่งนัก ซื่อหลางเปิดรับทหารใหม่ หยี่เยียนเข้ามาสมัครเป็นทหารใหม่ หยี่เยียนถามซื่อหลางว่าเหตุใดจึงผิดนัด ซื่อหลางเปิดเผยความจริงให้หยี่เยียนรู้ จากนั้นก็พูดถึงความชั่วของพานเป้าออกมา ซื่อหลางเตือนหยี่เยียนอย่าได้คบหากับพานเป้าอีกต่อไป อีกด้านหนึ่งนั้น พานเป้าขายเนื้อหมูเพื่อเอาใจฉูฉู่
หยี่เยียนเข้าทดสอบทหารใหม่ ซื่อหลางชื่นชมความสามารถหยี่เยียน ซื่อหลางรับอาสาฝึกทหารใหม่ หยางเย่ต้องการให้ซื่อหลางพิสูจน์ความสามารถให้เป็นที่ประจักษ์เสียก่อน หยี่เยียนผ่านการคัดเลือกเป็นทหารใหม่ หยี่เยียนเกิดความเขินอายที่ต้องอยู่กินกับทหารผู้ชาย ซื่อหลางถามหยี่เยียนว่าเหตุใดจึงเข้ามาสมัครเป็นทหาร หยี่เยียนกลับชักแม่น้ำทั้งห้า
ซื่อหลางฝึกทหารใหม่ ความสามารถหยี่เยียนโดดเด่นมาก มีเพียงเวลาอาหารเท่านั้นที่หยี่เยียนแย่งไม่ทันคนอื่น ซื่อหลางให้กำลังใจหยี่เยียน ทั้งสองต่างร่วมแรงร่วมใจกัน หยางเย่รู้สึกว่าซื่อหลางเข้มงวดกับทหารจนเกินไป ซื่อหลางบอกหยางเย่ว่าตนไม่ต้องการให้ผู้ใดเข้ามาก้าวก่ายการฝึกทหารใหม่ของตน หยางเย่ได้ยินเช่นนั้นจึงสุดแล้วแต่ซื่อหลาง พานเป้าพบว่าหยี่เยียนไปสมัครเป็นทหาร ด้วยเป็นห่วงน้องสาว พานเป้าจึงพูดถึงสกุลหยางในทางเสื่อมเสีย หยี่เยียนขอร้องพานเป้าช่วยปกปิดเรื่องที่นางเป็นทหารเอาไว้ไม่ให้พานเหยินเหม่ยรู้ พานเป้าไม่มีทางเลือกจึงต้องรับปากให้ความช่วยเหลือ
หยี่เยียนกลับค่ายทหาร ซื่อหลางมอบยาและผ้าพันแผลให้หยี่เยียนใช้ในการฝึกซ้อม หยี่เยียนไม่ได้ให้ความสนใจเท่าใดนัก ตกดึก ซื่อหลางสวมชุดดำปกปิดใบหน้าเข้าไปทดสอบทหารใหม่ เหตุการณ์ครั้งนี้เกือบทำให้ฐานะที่แท้จริงของหยี่เยียนถูกเปิดเผยออกมา ซื่อหลางชมเชยหยี่เยียนที่พร้อมทุกสถานการณ์ หยี่เยียนไม่พอใจซื่อหลาง แต่นางก็ไม่สามารถไปจากค่ายทหารได้
ฉูฉู่และชีหลางพากันไปเที่ยวตลาด ทั้งสองพบว่าชาวบ้านต่างพากันทักทายและต้อนรับฉูฉู่เป็นอย่างดี ในที่สุดทั้งสอง ก็พบว่าเป็นฝีมือของพานเป้า ที่แท้พานเป้าแขวนภาพวาดฉูฉู่เอาไว้ จากนั้นก็มอบเงินให้ชาวบ้านเพื่อให้เอาใจฉูฉู่ ชีหลางต้องการให้พานเป้านำภาพวาดของฉูฉู่ลงมา พานเป้ากลับปฏิเสธ ในที่สุดชีหลางและพานเป้าก็มีเรื่องชกต่อยกันขึ้นมา ชีหลางไม่ยอมแพ้ ชีหลางบอกให้ฉูฉู่กลับบ้านไปก่อน จากนั้นชีหลางก็ไปขอความช่วยเหลือจากซันหลาง ซันหลางกำลังฝึกทหาร ชีหลางกลับขอร้อง ซันหลาง พาทหารไปสั่งสอนพานเป้า ในที่สุดก็เกิดการตะลุมบอนกันขึ้นมา เมื่อหยางเย่มาถึงก็ตำหนิลูกชายทั้งสอง จากนั้นก็ลงโทษทั้งสองต่อหน้าผู้คน
ซื่อหลางตามหาหยี่เยียน หยี่เยียนกลับติดใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ซื่อหลางเล่าเรื่องราวเมื่อครั้งยังเป็นเด็กให้หยี่เยียนฟัง ทำให้หยี่เยียนเข้าใจถึงตัวตนที่แท้จริงของซื่อหลาง ทันใดนั้นเอง พานเหยินเหม่ยมาเยี่ยมค่ายทหาร หยี่เยียนเห็นเช่นนั้นจึงรีบหาที่ซ่อนตัว หยี่เยียนเห็นซื่อหลางอาบน้ำ ทำให้จิตใจนางเต้นระทึก ซื่อหลางบอกให้หยี่เยียนช่วยอาบน้ำให้ หยี่เยียนกล้อมแกล้มรับปาก ต้าหลางผ่านมาพบเห็นเข้า ต้าหลางตำหนิซื่อหลางที่นำผู้หญิงเข้ามาในค่าย ซื่อหลางปฏิเสธเมื่อได้ยินเช่นนั้น ต้าหลาง จนปัญญากับซื่อหลาง ต่อมา ซันหลางและชีหลางก็พบว่าซื่อหลางและหยี่เยียนสนิทสนมกันเป็นพิเศษ เพียงชั่วพริบตาเดียวเรื่องของซื่อหลางและหยี่เยียนก็ดังกระฉ่อนไปทั่วค่ายทหาร
ซื่อหลางสอนกลยุทธทางการทหารให้หยี่เยียน ชีหลางบอกซันหลางว่าหยี่เยียนเป็นสายลับที่พานเป้าส่งมา ขอให้ซันหลางจับตาดูความเคลื่อนไหวของหยี่เยียนให้ดี นึกไม่ถึงซันหลางกลับถูกหยี่เยียนปั่นหัว ชีหลางใคร่ครวญถึงพฤติกรรมของหยี่เยียน ชีหลางมั่นใจว่าหยี่เยียนต้องเป็นผู้หญิงอย่างแน่นอน ซื่อหลางก็เริ่มเคลือบแคลงสงสัยหยี่เยียนขึ้นมาแล้ว ซันหลางเล่าเรื่องที่ตนเสียรู้หยี่เยียนให้ชีหลางฟัง นึกไม่ถึงว่าหยางเย่ผ่านมาได้ยินคำสนทนาของคนทั้งสองเข้าโดยบังเอิญ
ซื่อหลางชวนหยี่เยียนดื่มเหล้าด้วยกัน ซื่อหลางแสร้งเมา จากนั้นก็เปิดเผยความในใจต่อนาง หยี่เยียนทำเป็นบ่ายเบี่ยง ทั้งสองพากันกลับเข้าค่ายทหารด้วยความมึนเมา เมื่อกลับถึงค่ายทหารก็ได้พบกับหยางเย่ หยางเย่ไม่ได้ลงโทษทั้งสองแต่อย่างใด หลังจากที่ซื่อหลางไปแล้ว หยางเย่ก็เปิดโปงฐานะที่แท้จริงของหยี่เยียนออกมา หยางเย่ขอร้องให้หยี่เยียนไปจากค่ายทหาร รุ่งขึ้น ซื่อหลางตามหาหยี่เยียน หยางเย่แสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น ซื่อหลางผิดหวังยิ่งนักเมื่อไม่พบหยี่เยียน เมื่อหยี่เยียนกลับบ้านก็ซึมเศร้า พานเป้าเห็นเช่นนั้นจึงชวนนางไปล่าสัตว์ พานเป้าพยายามหยอกล้อให้หยี่เยียนหัวเราะ แต่หยี่เยียนกลับคิดถึงแต่ซื่อหลาง
ซื่อหลางฝึกทหารด้วยจิตใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ทันใดนั้นเองซื่อหลางก็นึกขึ้นได้ว่าหยี่เยียนเคยบอกตนว่าน้องสาวของนางชอบดูละครเงา เมื่อซื่อหลางคิดได้เช่นนั้นก็รีบรุดไปที่โรงละครเงาทันที ซื่อหลางพบว่าหยี่เยียนกำลังแสดงเรื่องราวของตนกับนาง ซื่อหลางหยอกหยี่เยียนเพื่อให้นางเปิดเผยฐานะที่แท้จริงออกมา ขณะที่หยี่เยียนกำลังมีความสุขอยู่นั่นเอง ซื่อหลางกลับคาดคั้นเอาความจริงเรื่องฐานะที่แท้จริงของนาง นอกจากนี้ยังบอกให้หยี่เยียนคืนหยกให้ตนด้วย หยี่เยียนโกรธมาก ในที่สุดทั้งสองก็จากกันด้วยไม่สบอารมณ์กันเท่าใดนัก เมื่อกลับถึงค่ายทหาร ซื่อหลางพบว่าหยี่เยียนมอบหยกชิ้นหนึ่งซึ่งเป็นของผู้หญิงให้ตน ทันใดนั้นหยางเย่ก็เข้ามาหา ซื่อหลาง ซื่อหลางเห็นเช่นนั้นจึงรีบนำหยกไปซ่อน ทหารพบเห็นหยกจึงนำหยกไป
ซื่อหลางไม่สามารถตัดใจจากหยี่เยียน ซื่อหลางไปหาหยี่เยียนที่หอบัณฑิต แต่ก็ไม่พบนาง ซื่อหลางร้อนใจจึงออกประกาศจับหยี่เยียนซึ่งหลบหนีทหาร หยี่เยียนโกรธมากเมื่อพบเห็นประกาศ หยางเย่เห็นทหารนายหนึ่งนำหยกมาวางเดิมพันเล่นพนัน ซื่อหลางจำได้ว่าเป็นหยกที่หยี่เยียนมอบให้ตน แต่ก็ไม่กล้าเปิดเผยความจริงให้หยางเย่รู้ หยางเย่ไม่มีทางเลือกจึงต้องลงโทษซื่อหลางซึ่งปล่อยให้มีการเล่นพนันในค่ายทหาร หยางเย่ไปหา ซื่อหลาง ซื่อหลางยังคงโกรธหยางเย่อยู่ หยางเย่มอบยารักษาแผลและหยกให้ซื่อหลาง แต่ถึงกระนั้นก็ตามซื่อหลางก็ยังคงซึมเศร้าอยู่เหมือนเดิม
พานเป้านัดฉูฉู่ไปดูงิ้วด้วยกัน ฉูฉู่ไปตามนัดหมาย พานเป้าขอฉูฉู่แต่งงาน แต่ฉูฉู่กลับปฏิเสธ ซันหลางผิดหวังยิ่งนักจึงชักชวนชีหลางไปดื่มเหล้าด้วยกัน ฉูฉู่ตัดสินใจไปจากบ้านสกุลหยาง ซันหลางเปิดเผยความในใจต่อฉูฉู่ในสภาพที่มึนเมา
หยี่เยียนลอบเข้าไปในค่ายทหารเพื่อเยี่ยมเยียนซื่อหลาง ซื่อหลางแสร้งทำเป็นงอนโดยต้องการให้หยี่เยียนคืนหยกให้ตน หยี่เยียนโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น ซื่อหลางเล่าถึงที่มาของหยกให้หยี่เยียนฟัง จากนั้นซื่อหลางก็ขอหยี่เยียนแต่งงาน หยี่เยียนไม่ได้ตอบตกลงทันที ซื่อหลางให้เวลาหยี่เยียนคิดใคร่ครวญให้ดีเสียก่อนค่อยให้คำตอบตน ทั้งสองนัดพบกันอีกครั้งที่ลำห้วย
ชุ่ยเอ๋อเล่าเรื่องของหยี่เยียนให้พานเหยินเหม่ยฟัง เมื่อพานเหยินเหม่ยรู้ความจริงก็ไม่อนุญาตให้หยี่เยียนออกจากบ้าน พานเป้าเบี่ยงเบนความสนใจชุ่ยเอ๋อเพื่อให้หยี่เยียนออกจากบ้าน แต่ก็ไม่สามารถรอดพ้นสายตาชุ่ยเอ๋อไปได้ ชีหลางคาดคั้นเอาความจริงถึงเรื่องราวของซื่อหลางและหยี่เยียน ซื่อหลางกลับไม่ปริปากพูด เมื่อชีหลางเห็นเช่นนั้น จึงตัดสินใจสืบหาความจริงด้วยตนเอง ชีหลางพบเห็นซื่อหลางและหยี่เยียนนัดพบกัน ชีหลางและชุ่ยเอ๋อพบเห็นกัน ชุ่ยเอ๋อเข้าใจผิดคิดว่าชีหลางเป็นชายที่หยีเยียนออกมาพบ ชีหลางกลับบ้านชักชวนซันหลางไปดูอะไรสนุกๆ ด้วยกันแต่ก็ไม่รอดพ้นสายตา หยางเย่ไปได้
ซื่อหลางและหยี่เยียนตกลงใช้ชีวิตร่วมกัน เมื่อหยางเย่และพานเหยินเหม่ยรู้เรื่องก็พากันมาเพื่อจับให้ได้คาหนังคาเขา ในเวลานี้เองทั้งซื่อหลางและหยี่เยียนต่างถึงรู้ฐานะที่แท้จริงของกันและกัน ซื่อหลางยืนกรานแต่งงานกับหยี่เยียนให้ได้ หยางเย่กลับไม่อนุญาต เสอไซ่ฮัวนำเรื่องความรักของนางกับหยางเย่ขึ้นมาเกลี้ยกล่อมหยางเย่ แต่ถึงกระนั้นก็ตามหยางเย่ก็กังวลว่าจะถูกคนติฉินนินทา ซื่อหลางยืนกรานที่จะแต่งงานกับหยี่เยียนให้ได้ เสอไซ่ฮัวเห็นใจซื่อหลางจึงรับปากว่าจะช่วยเกลี้ยกล่อมหยางเย่ให้
พานเหยินเหม่ยเกลี้ยกล่อมหยี่เยียนให้ตัดใจจากซื่อหลาง แต่หยี่เยียนกลับไม่ฟัง เมื่อเป็นเช่นนี้พานเหยินเหม่ยจึงต้องจำใจจำยอม หยี่เยียนส่งจดหมายถึงซื่อหลาง หลังจากที่ซื่อหลางได้รับจดหมายจากหยี่เยียนแล้วก็หลบหนีออกจากจวนเทียนปอภายใต้ความช่วยเหลือของลิ่วหลาง นึกไม่ถึงเมื่อก้าวพ้นประตูไปก็เห็นหยางเย่ดักรออยู่ ซื่อหลางและลิ่วหลางพากันแต่งเรื่องโกหกหยางเย่ ในที่สุดซื่อหลางก็ได้พบกับหยี่เยียนอีกครั้ง ซื่อหลางและหยี่เยียนตกลงกันว่าจะหนีไปด้วยกัน ทันใดนั้นหยางเย่ก็ปรากฏตัวขึ้น เกลี้ยกล่อมหยี่เยียนให้เลิกล้มความคิด หยี่เยียนยืนกรานความคิดเดิม ทำให้หยางเย่ต้องจากไปด้วยความไม่พอใจ
พานเหยินเหม่ยออกอุบายให้ไท่จงทรงพระราชทานงานแต่งงาน ให้หยี่เยียนกับไฉปู้ฝานบุตรชายของไฉอ๋อง หยี่เยียนปฏิเสธเรื่องสมรสพระราชทาน พานเหยินเหม่ยไม่มีทางเลือกจึงต้องกักบริเวณนางไว้ หยี่เยียนอดอาหารประท้วง ซื่อหลางซึมเศร้าสร้างความเป็นห่วงเป็นใยให้เสอไซ่ฮัวยิ่งนัก เสอไซ่ฮัวปรึกษาหารือกับลูกๆเพื่อให้หยางเย่ยอมรับความจริง ซื่อหลางรู้จากเสอไซ่ฮัวว่าหยางเย่ยอมรับการแต่งงานแล้ว เรื่องนี้สร้างความดีใจให้ซื่อหลางเป็นอันมาก
พานเป้าเกลี้ยกล่อมให้หยี่เยียนทานอาหาร หยี่เยียนกลับไหว้วานพานเป้าให้นำจดหมาายไปให้ซื่อหลาง ระหว่างทาง พานเป้าได้พบกับซื่อหลางและชีหลางจนมีเรื่องวิวาทกันขึ้นมา ด้วยความโกรธ พานเป้าจึงบอกซื่อหลางว่าหยี่เยียนกำลังจะแต่งงานกับคนอื่นซึ่งไม่ใช่ซื่อหลาง ซื่อหลางเศร้าใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น พานเป้าพบว่าไม่รู้ว่าจะกลับไปบอกหยี่เยียนอย่างไร ดังนั้นจึงกุเรื่องขึ้นมาว่าซื่อหลางสิ้นเยื่อขาดใยแล้ว หยี่เยียนไม่เชื่อ
หลังจากที่หยางเย่และเสอไซ่ฮัวรู้เรื่องสมรสพระราชทานแล้วก็เปิดเผยความจริงให้ซื่อหลางรู้ ซื่อหลางดื่มเหล้าด้วยความสิ้นหวัง จากนั้นซื่อหลางก็บุกไปที่บ้านสกกุลพานด้วยอาการมึนเมา พานเป้าเยาะเย้ยถากถางซื่อหลาง เมื่อชุ่ยเอ๋อพบเห็นซื่อหลาง นางก็นำความไปบอกหยี่เยียน นอกจากนี้ยังมอบจดหมายที่หยี่เยียนเขียนถึงซื่อหลางให้พานเหยินเหม่ยอีกด้วย ชุ่ยเอ๋อบอกหยี่เยียนว่าซื่อหลางตัดใจจากหยี่เยียนแล้ว ซื่อหลางดื่มเหล้าเมามาย พ่อบ้านสกุลพานส่งซื่อหลางกลับจวนเทียนปอ หยางเย่โกรธมากจึงลงโทษซื่อหลางอย่างหนัก หยางเย่ยื่นคำขาดกับซื่อหลางว่าจะต้องตัดใจจากหยี่เยียนให้ได้
ซื่อหลางไม่ยอมแพ้ ซื่อหลางปลอมตัวเป็นคนงานในห้องครัวบ้านสกุลพาน ในที่สุดซื่อหลางและหยี่เยียนก็ได้พบกันอีกครั้ง ทั้งสองโผเข้ากอดกันด้วยความคิดถึง นึกไม่ถึงว่าพานเหยินเหม่ยผ่านมาพบเห็นเข้า ซื่อหลางถูกพานเป้าและพ่อบ้านจับกุมตัวเอาไว้ พานเหยินเหม่ยควบคุมตัวซื่อหลางไปที่จวนเทียนปอ หยางเย่โกรธมากถึงกับกระอักโลหิตออกมาเลยทีเดียว พี่น้องสกุลหยางปรึกษาหารือกันถึงเรื่องที่จะช่วยซื่อหลางและหยี่เยียนได้สมรักกัน นึกไม่ถึงกลับถูกหยางเย่ขัดขวางเอาไว้ หยางเย่และซื่อหลางต่อสู้กัน หยางเย่ขังซื่อหลางไว้ในห้องฟืน เสอไซ่ฮัวทนไม่ได้ที่เห็นลูกต้องตกระกำลำบาก ดังนั้นจึงแนะนำซื่อหลางให้ไปหาไฉปู้ฝาน
ซื่อหลางเปิดเผยความจริงให้ไฉปู้ฝานรู้ เมื่อไฉปู้ฝานรู้ความจริงก็ตัดสินใจถอนตัว เสอไซ่ฮัวและลูกๆ ต่างพากันดีใจมาก พานเหยินเหม่ยโกรธมากที่เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นได้ พานเป้าบอกพานเหยินเหม่ยว่าซื่อหลางและหยี่เยียนตกลงปลงใจกันว่าจะอยู่กินกันฉันท์สามีภรรยาไปชั่วชีวิต พานเหยินเหม่ยเกลียดชังซื่อหลางเข้ากระดูกดำ พานเหยินเหม่ยขอขมาไฉอ๋อง ไฉอ๋องบอกพานเหยินเหม่ยว่าจะยกบุตรีของตนให้พานเป้า พานเป้ากลับปฏิเสธโดยบอกว่าตนรักมั่นต่อฉูฉู่เพียงคนเดียวเท่านั้น พานเหยินเหม่ยบีบบังคับพานเป้าแต่งงานกับบุตรีของไฉอ๋อง พานเป้าได้แต่จำใจจำยอม ฉูฉู่กลับถึงบ้านสกุลหยาง ซันหลางและชีหลางต่างพากันเป็นห่วงฉูฉู่ ชีหลางสมอ้างซันหลางส่งดอกไม้ให้ฉูฉู่เพื่อเป็นการทดสอบนาง ฉูฉู่หัวเราะชีหลางและซันหลาง ทั้งสองมองหน้ากันด้วยความงงงวย
พานเป้าลอบเข้าตำหนักไฉอ๋องเพื่อยลโฉมท่านหญิงสักครั้ง พานเป้าพบว่าท่านหญิงหน้าตาอัปลักษณ์ ท่านหญิงไม่พอใจพฤติกรรมของพานเป้ายิ่งนัก พานเป้าและท่านหญิงวิวาทกัน ลิ่วหลางผ่านมาเห็นเข้าจึงเข้าไกล่เกลี่ย พานเป้าระบายความทุกข์ระทมให้พานเหยินเหม่ยฟัง พานเป้ายืนกรานว่าจะไม่แต่งงานกับท่านหญิงเป็นอันขาด พานเหยินเหม่ยคิดว่าไฉอ๋องกลั่นแกล้งตน ดังนั้นจึงขอยกเลิกการแต่งงาน พานเหยินเหม่ยไม่อยากเป็นดองกับสกุลหยาง ดังนั้นจึงทูลเสนอไท่จงให้ทรงมีรับสั่งให้ซื่อหลางออกศึกสงคราม เสอไซ่ฮัวและลูกๆพากันส่งหยางเย่และซื่อหลางออกศึก เสอไซ่ฮัวรู้ดีว่าซื่อหลางอาลัยอาวรณ์หยี่เยียน ดังนั้นจึงปลอบซื่อหลางให้ทำใจให้สบาย
หยี่เยียนเป็นห่วงซื่อหลางที่ต้องออกศึกสงคราม ดังนั้นจึงคิดที่จะพบหน้าซื่อหลางอีกสักครั้ง แต่นึกไม่ถึงว่ากลับถูกพานเหยินเหม่ยขัดขวาง พานเหยินเหม่ยขังหยี่เยียนไว้ในบ้าน ไม่ให้ออกจากบ้าน หยี่เยียนวิงวอนขอร้องพานเหยินเหม่ยให้ปล่อยนางไป พานเหยินเหม่ยกลับปฏิเสธ พานเป้าเห็นใจหยี่เยียน ดังนั้นจึงปล่อยหยี่เยียนไปหาซื่อหลาง หยี่เยียนรีบรุดตามขบวนทัพซื่อหลางไป หยางเย่ไม่อนุญาตให้ซื่อหลางพบหน้าหยี่เยียน หยี่เยียนบุกเข้าไปหาซื่อหลางโดยไม่คำนึงถึงชีวิต ทำให้หยางเย่ต้องปล่อยให้ซื่อหลางและหยี่เยียนพบหน้ากัน ซื่อหลางและหยี่เยียนต่างระบายความอัดอั้นตันใจให้กันและกันฟัง ทั้งสองให้คำมั่นสัญญาต่อกัน หยี่เยียนส่งซื่อหลางออกเดินทาง
หยางเย่และซื่อหลางพากันค่ายทหาร ซื่อหลางเสนอยุทธวิธีต่อเอ้อหลาง เอ้อหลางชื่นชมความสามารถของซื่อหลางยิ่งนัก แต่หยางเย่กลับต้องการให้ซื่อหลางค่อยเป็นค่อยไปเรียนรู้จากพื้นฐานเสียก่อน หยี่เยียนซึมเศร้าด้วยคิดถึงซื่อหลาง พานเป้าบอกหยี่เยียนว่าซื่อหลางจะไม่มีวันกลับมาอีกแล้ว ขอให้ตัดใจจากซื่อหลางเสียเถิด หยี่เยียนตัดสินใจแล้วว่าชาตินี้นางจะเป็นคนของซื่อหลางเพียงคนเดียวเท่านั้น พานเป้าเห็นว่าไม่สามารถเปลี่ยนความตั้งใจของหยี่เยียนได้จึงไม่พูดมากอีกต่อไป พานเหยินเหม่ยโกรธมากเมื่อได้ยินคำพูดของหยี่เยียน พานเหยินเหม่ยเข้าไปที่ห้องหนังสือ บนโต๊ะหนังสือมีมุกราตรีวางอยู่
บนเขาอู่ไถซัน อู่หลางคิดค้นพลองแปดทิศขึ้นมา หลวงจีนจื้อกวางชื่นชมความสามารถอู่หลาง หลวงจีนจื้อกวางได้รับจดหมายจากเสอไซ่ฮัว ด้วยความที่เกรงว่าจะเกิดเรื่องกับสกุลหยาง หลวงจีนจื้อกวางจึงบอกให้อู่หลางเดินทางกลับจวนเทียนปอ ระหว่างทาง ฉี่หยุนแสร้งทำเป็นถูกอู๋ไล่ทุบตีเพื่อรั้งอู่หลางไว้ อู่หลางเห็นอู๋ไล่เหี้ยมโหดต่อฉี่หยุน ดังนั้นจึงช่วยฉี่หยุนไว้
องค์หญิงหมิงจี้แห่งแคว้นเหลียวขี่ม้าหย่อนใจ ม้าที่องค์หญิงหมิงจี้ประทับอยู่นั้นตื่นตระหนกเมื่อเห็นงู ขณะที่องค์หญิงหมิงจี้กำลังตกอยู่ในอันตรายนั่นเอง ทันใดนั้นซื่อหลางก็เข้าช่วยชีวิตองค์หญิงหมิงจี้ไว้ ซื่อหลางถามถึงชาติกำเนิดขององค์หญิงหมิงจี้ องค์หญิงหมิงจี้กลับโกหกซื่อหลาง องค์หญิงหมิงจี้ทรงมีความรู้สึกที่ดีต่อซื่อหลางเป็นอันมาก
เนื่องจากซื่อหลางช่วยองค์หญิงหมิงจี้ไว้ จึงทำให้ซื่อหลางกลับเข้าค่ายล่าช้าจนถูกหยางเย่ตำหนิว่าไม่รักษากฎกองทัพ เอ้อหลางขอความเมตตาให้ซื่อหลาง แต่หยางเย่กลับไม่ฟัง ซื่อหลางเปิดเผยความจริงให้หยางเย่รู้ ทำให้หยางเย่ต้องยอมรับ หยางเย่ให้ซื่อหลางเขียนยุทธวิธีขึ้นมา ซื่อหลางเขียนยุทธวิธีตลอดคืน ทำให้เอ้อหลางเกิดความเลื่อมใส หยางเย่กลับพูดจาส่อเสียดซื่อหลาง ซื่อหลางสุดจะทนจึงตำหนิหยางย่ที่อคติกับตน สองพ่อลูกแยกย้ายด้วยไม่พอใจกันและกัน เอ้อหลางปลอบใจซื่อหลางความจริงแล้วหยางเย่ชื่นชมความสามารถของซื่อหลางเป็นอันมาก แต่ซื่อหลางกลับไม่เชื่อ เอ้อหลางบอกซื่อหลางว่าหยางเย่สั่งให้ทหารปฏิบัติตามยุทธวิธีของซื่อหลาง ซื่อหลางดีใจมากที่หยางเย่ไว้เนื้อเชื่อใจตน ซื่อหลางดีใจมากจึงเขียนจดหมายถึงหยี่เยียน หลังจากเขียนจดหมายแล้วก็เผาจดหมายทิ้ง
หมิงเต๋อรัชทายาทชิตานปลอมตัวเข้าเมือง หมิงเต๋อพบเห็นพานเป้าและหยี่เยียนเล่นลูกหนังด้วยกัน หมิงเต๋อลุ่มหลงในความงามของหยี่เยียน หมิงเต๋อเข้าเฝ้าไท่จง โดยข่มขู่ว่าจะยกทัพมาตีต้าซ่ง อ๋องแปดคลี่คลายสถานการณ์ แต่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อให้กัน พานเหยินเหม่ยไกล่เกลี่ยแต่ก็ไร้ผล หมิงเต๋อมอบมุกราตรีให้พานเหยินเหม่ยอีกครั้ง พานเหยินเหม่ยแสร้งบ่ายเบี่ยงไม่ยอมรับ
เอ้อหลางและซื่อหลางปรึกษาหารือวางแผนรับมือข้าศึก ทันใดนั้นเองทั้งสองก็ได้ยินเสียงกองทัพทหารเหลียวดังขึ้นมา หยางเย่มีคำสั่งให้เอ้อหลางออกไปรับศึกโดยไม่ให้ใช้ยุทธวิธีของซื่อหลาง ซื่อหลางต้องการให้หยางเย่ยกทัพไปตีแคว้นเหลียว แต่หยางเย่กลับปฏิเสธด้วยการเจรจายังไม่ยุติ หากทำเช่นนั้นลงจะเป็นการผิดธรรมเนียมสงคราม หยางเย่เตือนซื่อหลางอย่าลำพองจนเกินไป เอ้อหลางได้ชัยกลับมา ซื่อหลางกลับไม่ปิติยินดีสักเท่าใดนัก แม่ทัพนายกองต่างพากันแสดงความยินดีต่อเอ้อหลาง หยางเย่จงใจเย็นชาต่อ ซื่อหลาง ซื่อหลางว้าวุ่นใจ ในเวลาเดียวกันก็คิดถึงหยี่เยียนขึ้นมา
ฉี่หยุนเปิดเผยชาติกำเนิดให้อู่หลางรู้ จากนั้นก็ขอร้องให้อู่หลางรับนางไว้ อู่หลางกลับปฏิเสธ ฉี่หยุนวิงวอนขอร้องอู่หลาง อู่หลางไม่มีทางเลือกจึงต้องพาฉี่หยุนกลับบ้านสกุลหยาง ไท่จงทรงไม่สบอารมณ์เมื่อได้รับรายงานจากกองทัพ พานเหยินเหม่ยฉวยโอกาสนี้ทูลเสนอให้หยี่เยียนเข้าพิธีอภิเษกสมรสกับองค์รัชทายาทหมิงเต๋อแทนองค์หญิง หยี่เยียนมีลางสังหรณ์ไม่สู้ดีนัก พานเป้าคิดว่าหยี่เยียนคิดมากจึงพานางไปพักผ่อนหย่อนใจ ภายในโรงน้ำชา หยี่เยียนปลาบปลื้มใจมากเมื่อได้ยินชาวบ้านต่างพากันชื่นชมสกุลหยาง พานเป้าเหลือบไปเห็นฉูฉู่ พานเป้าจึงรีบรุดติดตามนางไป ต่อมา หยี่เยียนก็ได้พบกับหมิงเต๋อ พานเหยินเหม่ยบอกพานเป้าว่าหยี่เยียนจะต้องแต่งงานกับองค์รัชทายาทแคว้นเหลียว ขอให้พานเป้าประกบหยี่เยียน แต่ห้ามเปิดเผยเรื่องนี้ให้หยี่เยียนรู้เป็นอันขาด
เสอไซ่ฮัวจัดงานวันเกิดให้ฉูฉู่ ฉูฉู่กลับมีนัดหมายกับชีหลางแล้ว ชีหลางมาถึงที่นัดหมายล่าช้า อีกทั้งฝนตกหนักอีกด้วย ทำให้นัดหมายต้องเลิกล้ม ชีหลางพาฉูฉู่กลับบ้าน ที่แท้ชีหลางเป็นพ่อสื่อให้ซันหลาง ซันหลางเปิดเผยความในใจต่อฉูฉู่ ฉูฉู่ยอมรับไมตรีจาก ซันหลางด้วยความจำใจ ความจริงแล้วนางมีใจให้ชีหลาง หมิงจี้ลอบเข้าไปในค่ายทหารต้าซ่งตามลำพัง นึกไม่ถึงว่านางถูกจับกุมตัวไว้ได้ ขณะที่หมิงจี้กำลังจะถูกย่ำยี ซื่อหลาง เข้าคลี่คลายสถานการณ์ ซื่อหลางตกใจมากเมื่อพบว่าหมิงจี้เป็นสายลับแคว้นเหลียว หมิงจี้แต่งเรื่องโกหกซื่อหลาง ทำให้ซื่อหลางปล่อยหมิงจี้ไป บรรดาทหารต่างพากันวิงวอนขอร้องซื่อหลางให้เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับ แต่ ซื่อหลางยืนกรานว่าจะต้องรายงานตามความเป็นจริง นึกไม่ถึงหยางเจี่ยนผ่านมาได้ยิน หยางเย่คาดคั้นเอาความจริง หยางเย่โกรธมากเมื่อรู้ว่าซื่อหลางปล่อยสายลับแคว้นเหลียวไป กองทัพข้าศึกเข้ามาประชิด หยางเย่จึงมีคำสั่งให้คุมขังซื่อหลางไว้ก่อน
พานเป้าเสนอตัวไปชมภาพวาดกับหยี่เยียน เรื่องนี้นอกจากสร้างความแปลกใจให้หยี่เยียนแล้วยังทำให้หยี่เยียนรู้สึกระแวงขึ้นมาอีกด้วย พานเป้าพยายามกลบเกลื่อนว่าไม่มีเจตนาอื่นแอบแฝง อู่หลางและฉี่หยุนต้องพักในห้องพักเดียวกันด้วยเหตุสุดวิสัย ทั้งคู่สนทนากันตลอดทั้งคืน อู่หลางเล่าเรื่องราวต่าง ๆ ของสกุลหยางให้ฉี่หยุนฟัง ทำให้ฉี่หยุนยิ่งเลื่อมใสศรัทธาสกุลหยาง ฉี่หยุน มีความรู้สึกดีต่ออู่หลางมากขึ้นทุกที แต่อู่หลางกลับไม่ได้คิดอะไรกับฉี่หยุน
หมิงเต๋อออกไปหาหยี่เยียน อาปู้หลี่บอกหมิงเต๋อสมควรจะแต่งงานกับบุตรีอำมาตย์ หมิงเต๋อมีคำสั่งให้อาปู้หลี่ไปดำเนินการ หมิงเต๋อเดินไปตามท้องถนน แต่ก็ต้องผิดหวังเมื่อไม่ได้พบเห็นหยี่เยียน ชุ่ยเอ๋อให้หยี่เยียนลองเสื้อผ้า ทำให้หยี่เยียนเกิดความสงสัยขึ้นมา พานเหยินเหม่ยแสร้งทำเป็นเอาใจหยี่เยียนโดยบอกนางว่าหลังจากที่ซื่อหลางกลับจากศึกสงครามแล้วก็จะให้นางแต่งงานกับ ซื่อหลาง หยี่เยียนดีใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น แต่แล้วหยี่เยียนก็พบว่าพานเหยินเหม่ยโกหก พานเหยีนเหม่ยไม่มีทางเลือกจึงเปิดเผยความจริงให้หยี่เยียนรู้ว่านางจะต้องแต่งงานไปอยู่แคว้นเหลียว หยี่เยียนได้รับความสะเทือนใจมากจึงประมือกับพานเหยินเหม่ย แต่แล้วก็ต้องถูกพานเหยินเหม่ยสยบ หยี่เยียนโกหกว่านางป่วย โดยฉวยโอกาสนี้หลบหนีไป อาปู้หลี่เดินทางมาที่จวนอำมาตย์ พานเหยินเหม่ยพบว่าหยี่เยียนหลบหนีไปแล้ว พานเป้าออกอุบายให้ชุ่ยเอ๋อแต่งงานแทน หยี่เยียนแต่ชุ่ยเอ๋อกลับปฏิเสธ พานเหยินเหม่ยบีบบังคับ ชุ่ยเอ๋อจนนางต้องรับปากแต่งงานแทนหยี่เยียน พานเป้าออกตามหาหยี่เยียน หยี่เยียนตัดสินใจว่านางจะออกตามหาซื่อหลาง
ภายในค่ายทหาร หยางเย่มีคำสั่งประหารชีวิตซื่อหลาง ถึงกระนั้นก็ตามซื่อหลางก็ไม่ยอมรับความผิด ซันหลาง, ลิ่วหลาง และ ชีหลางถือจดหมายของเสอไซ่ฮัวขอชีวิตซื่อหลาง หลังจากที่หยางเย่อ่านจดหมายแล้วก็หวนนึกถึงเรื่องราวในอดีตขึ้นมา แต่แล้วหยางเย่ ก็ยังไม่เปลี่ยนความตั้งใจ หยางเย่จะประหารชีวิตซื่อหลางด้วยตัวเอง ขณะที่ซื่อหลางกำลังถูกปลิดชีวิตนั่นเอง ทันใดนั้นเสอไซ่ฮัวก็เข้ามาช่วยซื่อหลางเอาไว้ หยางเย่และเสอไซ่ฮัวต่อสู้กันอย่างดุเดือด
ทันใดนั้นเอง ทหารเหลียวก็เข้าบุกโจมตี หยางเย่จำต้องยกทัพออกไปรับศึกโดยให้คุมขังซื่อหลางไว้ก่อน หยางเย่หลงกลติดกับอยู่ในวงล้อมทหารเหลียว เสอไซ่ฮัวและลูกๆกลับจนปัญญาไม่รู้ว่าจะช่วยหยางเย่ได้อย่างไร ซื่อหลางเป็นห่วงหยางเย่มาก จึงได้ทำร้ายผู้คุมหลบหนีออกจากห้องขัง ซื่อหลางวางแผนเป็นอย่างดี จากนั้นก็ชักชวนลิ่วหลางออกไปช่วยหยางเย่
เสอไซ่ฮัวให้กำลังใจซื่อหลางในการออกศึกสงคราม ซื่อหลางและลิ่วหลางพากันลอบเข้าไปในค่ายทหารเหลียว หมิงจี้ ถูกซัดตกเหว ซื่อหลางช่วยหยางเย่กลับมาได้ หยางเย่ลังเลใจไม่รู้ว่าจะลงโทษซื่อหลางดีหรือไม่ ซื่อหลางยังคงยืนยันความคิดตนเองดังเดิม เสอไซ่ฮัวและลูกๆต่างพากันวิงวอนขอความเมตตาให้ซื่อหลาง ทำให้หยางเย่ไม่รู้จะทำอย่างไร จื้อกวางเข้ามาพบหยางเย่ จื้อกวางเปิดเผยความจริงออกมา ทหารต่างพากันวิงวอนขอความเมตตาให้ซื่อหลาง ในที่สุดหยางเย่ก็ไว้ชีวิตซื่อหลาง โดยให้โบยเป็นการลงโทษ บรรดาพี่น้องของ ซื่อหลางต่างพากันแบ่งกันรับโทษโบย แต่ซื่อหลางยืนกรานว่าจะรับโทษเพียงคนเดียว หยางเย่ขอให้เสอไซ่ฮัวเข้าใจตน แต่เสอไซ่ฮัวกลับไม่ใยดี
อู่หลางพาฉี่หยุนเดินทางมาถึงจวนเทียนปอ ต้าหลางไม่วางใจเมื่อเห็นฉี่หยุน ฉี่หยุนเห็นเช่นนั้นจึงแสร้งทำเป็นลมหมดสติ อู่หลางปรุงยาหอมให้ฉี่หยุน สร้างความประทับใจให้ฉี่หยุนเป็นอันมาก
ระหว่างทางที่หยี่เยียนออกตามหาซื่อหลางนั้นได้ถูกหัวขโมยฉกถุงเงินไป ทำให้นางต้องขายเครื่องประดับที่ติดตัวมา มีเพียงหยกของซื่อหลางที่นางไม่คิดจะขาย เถ้าแก่โรงรับจำนำใส่ความหยี่เยียนโดยพาทหารมาเพื่อชิงหยกจากนาง หยี่เยียนต่อสู้กับทหาร สัมภาระของนางนำมาด้วยถูกชิงไป โชคดีที่นางรักษาหยกของซื่อหลางไว้ได้ จากนั้นนางก็หลบหนีไป
ชีหลางต้องการให้หยางเย่และเสอไซ่ฮัวคืนดีกัน ดังนั้นจึงไปขอความช่วยเหลือจากซื่อหลาง ซื่อหลางกำลังฝึกทวนโดยมี หยางเย่คอยให้คำชี้แนะ แม้ว่าซื่อหลางดีใจมาก แต่ก็ไม่แสดงออก หยางเย่สนทนากับซื่อหลาง สองพ่อลูกต่างเปิดเผยความในใจออกมา ในที่สุดสองพ่อลูกก็สามารถปรับความเข้าใจกันได้ เสอไซ่ฮัวมาหาหยางเย่ด้วยเข้าใจว่าหยางเย่อยากปรับความเข้าใจ ซื่อหลางลืมบอกเรื่องนี้ให้หยางเย่รู้ หยางเย่ไม่อยากโกหก ทำให้เสอไซ่ฮัวยิ่งโกรธหยางเย่
หยี่เยียนหิวมาก ด้วยความไม่ระวังตัวจึงหลงกลคนเลว หยี่เยียนคิดช่วงชิงหยกของซื่อหลางจากคนเลวกลับคืนมา แต่นางกลับไม่มีเรี่ยวแรงที่จะต่อสู้ หมิงเต๋อพบเห็นหยี่เยียนถูกรังแก ดังนั้นจึงช่วยหยี่เยียนเอาไว้ ชุ่ยเอ๋อพบเห็นหยี่เยียนเช่นเดียวกัน หมิงเต๋อไหว้วานชุ่ยเอ๋อต้มยาให้ ชุ่ยเอ๋อพบเห็นหยี่เยียนเข้าโดยบังเอิญ ชุ่ยเอ๋อเสนอหยี่เยียนให้สับเปลี่ยนฐานะกัน โดยไม่ต้องการให้หยี่เยียนเปิดเผยเรื่องใดให้หมิงเต๋อรู้เป็นอันขาด หยี่เยียนไม่มีทางเลือกจึงต้องปฏิบัติตามความต้องการของชุ่ยเอ๋อ
ชีหลางวางแผนโดยให้หยางเย่ได้รับพิษร้ายเข้าไปเพื่อขอความช่วยเหลือจากเสอไซ่ฮัว นึกไม่ถึงว่าเสอไซ่ฮัวกลับ ไม่เชื่อ ลูก ๆ ต่างพากันหายาถอนพิษให้หยางเย่ เนื่องจากชีหลางวางยาพิษมากจนเกินไป ทำให้พิษยังคงอยู่ในร่างหยางเย่ พี่น้องต่างพากันตำหนิชีหลาง ซื่อหลางตำหนิชีหลางไม่ประสา เสอไซ่ฮัวเห็นหยางเย่อาการหนัก นางจึงช่วยถอนพิษให้หยางเย่ ถึงแม้ว่าเสอไซ่ฮัวเป็นห่วงหยางเย่ แต่นางก็ไม่แสดงออก ซื่อหลางนำของขวัญที่หยางเย่เตรียมไว้ไปมอบให้เสอไซ่ฮัว เสอไซ่ฮัวเยี่ยมดูอาการหยางเย่ ในที่สุดหยางเย่และเสอไซ่ฮัวก็ปรับความเข้าใจกันได้
หมิงเต๋อบอกรักหยี่เยียน แต่หยี่เยียนกลับปฏิเสธ ชุ่ยเอ๋อแอบฟัง เมื่อนางได้ยินหมิงเต๋อบอกรักหยี่เยียน นางก็เกิดความหึงหวงขึ้นมา หมิงจี้เสนอให้แคว้นเหลียวและต้าซ่งทำสัญญาสงบศึก สกุลหยางเห็นเป็นการดีจึงทำสัญญาสงบศึกกับแคว้นเหลียว หมิงจี้มีใจให้ซื่อหลาง แต่ซื่อหลางกลับไม่ใยดีนางแม้แต่น้อย ทำให้หมิงจี้โกรธมาก หมิงจี้ขโมยแผนที่ทางการของซื่อหลางไปเพื่อให้ร้ายซื่อหลาง พานเป้าไม่พอใจที่เห็นสกุลหยางมีคามดีความชอบ พานเหยินเหม่ยบอกพานเป้าอย่าได้ ร้อนใจจนเกินไป ตกดึกพานเหยินเหม่ยได้รับแผนที่ทางการของซื่อหลางจากหมิงจี้ พานเหยินเหม่ยคิดแผนการให้ร้ายสกุลหยาง
ชุ่ยเอ๋อด่าทอหยี่เยียนที่ทำลายความสุขของนาง ชุ่ยเอ๋อบังคับให้หยี่เยียนไป หมิงเต๋อดื่มเหล้าเมามายด้วยผิดหวังที่หยี่เยียนปฏิเสธความรักจากตน เมื่อกลับบ้านก็พบว่าหยี่เยียนจากไปแล้ว หมิงเต๋อโกรธมากทุบตีชุ่ยเอ๋อเป็นการใหญ่ หมิงเต๋อออกตามหาหยี่เยียน หมิงเต๋อใช้ความจริงใจเอาชนะใจหยี่เยียน ในที่สุดหยี่เยียนก็ยอมกลับพร้อมหมิงเต๋อ ฉี่หยุนลอบสังเกตการณ์จวนเทียนปอในยามวิกาล แต่กลับถูกต้าหลางพบเห็นเข้า ฉี่หยุนและต้าหลางต่อสู้กัน ฉี่หยุนหลบหนีไปได้ ต้าหลางตามฉี่หยุนไปถึงห้องพักของอู่หลาง ฉี่หยุนเคียดแค้นมากเมื่อได้ยินต้าหลางและอู่หลางกำลังสนทนากัน สกุลหยางยกทัพกลับเมืองหลวง ไท่จงทรงปูนบำเหน็จรางวัลให้ซื่อหลาง พานเหยินเหม่ยนำแผนที่ทางการทหารของซื่อหลาง ออกมาทูลถึงความผิดของซื่อหลางและหยางเย่ อ๋องแปดและไฉอ๋องต่างพากันทูลขอความเมตตาจากไท่จง ไท่จงทรงมีรับสั่งให้ควบคุมตัวซื่อหลางและหยางเย่ไว้เพื่อรอการลงโทษ อีกด้านหนึ่ง ไท่จงทรงมีรับสั่งให้พานเหยินเหม่ยรับผิดชอบคดีของสกุลหยาง พานเป้าเสนอพานเหยินเหม่ยให้ฉวยโอกาสนี้ยืมมีดฆ่าคน สกุลหยางพากันกลับที่พัก ซื่อหลางพบว่าหยี่เยียนแต่งงานแล้ว
อู่หลางพาฉี่หยุนไปพบหยางเย่และเสอไซ่ฮัว อู่หลางขอร้องเสอไซ่ฮัวให้ชุบเลี้ยงฉี่หยุนเอาไว้ซึ่งเสอไซ่ฮัวก็ไม่ได้ปฏิเสธ แต่ อย่างใด ซันหลางมอบสร้อยข้อมือให้ฉูฉู่ ฉูฉู่รับไว้ด้วยความลังเลใจ ซื่อหลางดีใจที่ฉูฉู่รับสร้อยข้อมือเอาไว้ ลิ่วหลางตกใจมากเมื่อพบว่าท่านหญิงเป็นหญิงงาม ซื่อหลางเดินผ่านโรงละครเงาทำให้คิดถึงหยี่เยียนขึ้นมา ดังนั้นจึงออกตามหานาง เสอไซ่ฮัวรู้เรื่องนี้ จึงปลอบใจซื่อหลาง ทำให้ซื่อหลางต้องตัดใจ ชุ่ยเอ๋อวางยาหมายปลิดชีวิตหยี่เยียน แต่นึกไม่ถึงว่ากลับพลาดจนทำให้หมิงเต๋อถึงแก่ชีวิต หมิงเต๋อตำหนิติเตียนชุ่ยเอ๋อเป็นการใหญ่ ชุ่ยเอ๋อใส่ร้ายป้ายสีหยี่เยียนว่าเป็นสายลับของจวนเทียนปอ เมื่อหยี่เยียนได้ยินเช่นนั้นจึงจำเป็นต้องเปิดเผยความจริงออกมา หมิงเต๋อโกรธมากจึงปลิดชีวิตชุ่ยเอ๋อ หมิงเต๋อดื่มเหล้าเมาหมายย่ำยีหยี่เยียน หยี่เยียนฉวยโอกาสนี้หลบหนี
ซื่อหลางและอู่หลางฝึกทวนด้วยกัน ซื่อหลางชมเพลงทวนของอู่หลาง บรรดาพี่น้องสกุลหยางต่างพากันอวยพรหยางเย่และเสอไซ่ฮัว มีเพียงซื่อหลางเท่านั้นที่ไม่เต็มใจไป หยางเย่และเสอไซ่ฮัวพาลิ่วหลางไปงานเลี้ยงที่ไฉอ๋องจัดขึ้น ลิ่วหลางตะลึงในความงามของท่านหญิง ท่านหญิงและลิ่วหลางรำลึกความหลังกัน ท่านหญิงบอกลิ่วหลางว่าลิ่วหลางดีต่อนางมากที่สุด ลิ่วหลางทั้งเขินทั้งอายเมื่อได้ยินเช่นนั้น ซันหลางถามฉูฉู่ว่าเหตุใดจึงไม่สวมใส่สร้อยข้อมือที่ตนมอบให้ ฉูฉู่กลับกลบเกลื่อน ซันหลาง,อู่หลางและชีหลางพูดคุยกันถึงเรื่องความรัก ทั้งสามต่างพากันกลัดกลุ้มใจด้วยเรื่องของซื่อหลางซื่อหลางคิดถึงหยี่เยียนจนจิตใจเหม่อลอย ทำให้พานเป้าสามารถสยบซื่อหลางลงได้ หมิงจี้ช่วยซื่อหลางเอาไว้ หมิงจี้พบว่าซื่อหลางรักมั่นต่อหยี่เยียน แต่นางก็ยังคงทำดีต่อซื่อหลาง แต่ซื่อหลางกลับไม่ใยดี หมิงจี้บอกซื่อหลางว่านางรู้เบาะแสหยี่เยียน
หยางเย่ดูซันหลาง,อู่หลาง,ลิ่วหลางและชีหลางฝึกทวน ชีหลางเกียจคร้านจึงถูกหยางเย่ลงโทษ เมื่อชีหลางกลับห้องพัก ฉูฉู่ก็เอาใจชีหลาง ชีหลางสุดที่จะห้ามใจได้จึงโผเข้ากอดฉูฉู่ สร้างความดีใจให้ฉูฉู่ยิ่งนัก ต่อมา ชีหลางกลับรู้สึกผิดต่อซันหลาง ฉูฉู่เอาอกเอาใจชีหลาง ชีหลางกลับปฏิเสธด้วยรู้สึกผิดต่อซันหลาง ฉูฉู่เศร้าโศกเสียใจยิ่งนัก หมิงจี้ปล่อยให้ซื่อหลางทำลายข้าวของระบายความอัดอั้นตันใจ ชีหลางรู้สึกว้าวุ่นใจเมื่อเห็นซันหลางและฉูฉู่อยู่ด้วยกัน ฉูฉู่และซันหลางพากันไปเสี่ยงเซียมซีที่วัดด้วยกัน ฉูฉู่เอาอกเอาใจซันหลางเป็นอย่างดี
หยกม่วงของเสอไซ่ฮัวแตกหัก ทำให้นางเกิดลางสังหรณ์ที่ไม่สู้ดีนักขึ้นมา ฉี่หยุนฉวยโอกาสนี้ยุแหย่เสอไซ่ฮัว ขณะที่กำลังรับประทานอาหาร ทุกคนต่างชื่นชมฝีมือการทำอาหารของฉี่หยุน หมิงจี้แอบนัดพบกับฉี่หยุน ฉี่หยุนบอกหมิงจี้ว่านางได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจจากสกุลหยาง นึกไม่ถึงว่าการสนทนากันระหว่างฉี่หยุนและหมิงจี้นั้นถูกฉูฉู่พบเห็นเข้า หมิงจี้มีคำสั่งให้ฉี่หยุนกำจัดฉูฉู่
ฉี่หยุนเปิดเผยชาติกำเนิดของนางให้เสอไซ่ฮัวรู้ เสอไซ่ฮัวเห็นใจในความอาภัพของฉูฉู่ ดังนั้นจึงรับฉูฉู่เป็นลูกสาว ทำให้ ฉี่หยุนใกล้ชิดกับสกุลหยางมากขึ้น เสอไซ่ฮัวปฏิบัติต่อฉี่หยุนอย่างดี ทำให้ฉี่หยุนเกิดความว้าวุ่นใจ หมิงจี้ตำหนิฉี่หยุนใจอ่อนเกินไป ฉี่หยุนได้รับคำสั่งจากหมิงจี้ให้กำจัดฉูฉู่ แม้ว่านางว้าวุ่นใจ แต่ก็ต้องลงมือด้วยไม่สามารถขัดคำสั่งหมิงจี้
ซื่อหลางต้องการกลับไปยังค่ายทหาร แต่ฮ่องเต้ทรงไม่อนุญาตให้ซื่อหลางไปจากเมืองหลวง ทำให้ต้าหลางต้องไปประจำที่ค่ายทหารแทนซื่อหลาง ขณะที่ซื่อหลางกำลังผิดหวังนั่นเองก็ได้พบกับหมิงจี้ ซื่อหลางชวนหมิงจี้ไปตกปลาด้วยกัน หมิงจี้เปิดเผยความในใจต่อซื่อหลาง ซื่อหลางกลับแสร้งทำเป็นไม่ได้ยิน
พานเหยินเหม่ยได้รับรายงานจากสายลับแคว้นเหลียว พานเหยินเหม่ยนำความทูลไท่จงว่าจ้าวเหวินเต๋อและซื่อหลางสมคบแคว้นเหลียวทรยศขายชาติ ขณะที่ซื่อหลางกำลังตกอยู่ในอันตรายนั่นเอง หมิงจี้ช่วยชีวิตซื่อหลางเอาไว้ ซื่อหลางตกใจมากเมื่อรู้ความจริงว่าหมิงจี้เป็นองค์หญิงแคว้นเหลียว พานเหยินเหม่ยน้อมรับผิดต่อไท่จง ไท่จงกลับทรงโปรดปรานซื่อหลางมากขึ้น จากนั้นไท่จงก็ทรงให้สกุลหยางลงโทษจ้าวเหวินเต๋อ
ขณะที่ทุกคนกำลังแสดงความยินดีกับซื่อหลางนั่นเอง ทันใดนั้นเองลิ่วหลางก็เข้ามารายงานว่าเกิดเหตุที่ประตูเมือง เมื่อทุกคนได้ยินเช่นนั้นจึงรีบรุดไปที่ประตูเมือง ชาวบ้านต้องการให้หยางเย่ฆ่าองค์หญิงแคว้นเหลียว เสอไซ่ฮัวให้เหตุผลแก่ชาวเมืองว่าแม้ว่าฆ่าองค์หญิงแคว้นเหลียวแล้วก็ไม่สามารถยุติปัญหาที่เกิดขึ้น นึกไม่ถึงว่าคำพูดของเสอไท่ฮัวกลับทำให้ชาวเมืองลุกฮือกันขึ้นมาโดยกล่าวหาว่าสกุลหยางทรยศขายชาติ หมิงจี้ปรากฏตัวออกมา ทุกคนต่างพากันตะลึง ฉี่หยุนคว้ากระบี่ปลิดชีวิตหมิงจี้ หมิงจี้ได้รับบาดเจ็บสาหัสจนหมดสติไป จากนั้นหมิงจี้ก็ถูกนำตัวไปรักษาอาการบาดเจ็บที่จวนเทียนปอ อู่หลางต้องการให้ฉี่หยุนขอขมาหมิงจี้ แต่ฉี่หยุนกลับปฏิเสธ ในเวลาเดียวกันหมิงจี้และฉี่หยุนก็แอบส่งสายตาให้กัน
หมิงเต๋อทูลพระราชาแคว้นเหลียวว่าพานเหยินเหม่ยให้ร้ายสกุลหยางล้มเหลว พระราชาทรงมีรับสั่งให้หมิงเต๋อเอาอกเอาใจพานเหยินเหม่ย พานเหยินเหม่ยยังมีประโยชน์ในภายภาคหน้า
ฉี่หยุนลอบพบกับหมิงจี้ ฉี่หยุนตำหนิตนเองที่ลงมือหนักเกินไป หมิงจี้กลับไม่ได้ถือสา หมิงจี้เตือนฉี่หยุนให้ทิ้งความแค้นส่วนตัว ภารกิจใหญ่ต้องมาก่อน
หยี่เยียนเดินทางกลับเมืองหลวง นางได้ยินจากซันหลางและชีหลางว่าซื่อหลางอยู่กับหมิงจี้ ทำให้นางเศร้าโศกเสียใจมาก หยี่เยียนลอบเข้าไปที่จวนเทียนปอ นึกไม่ถึงว่าพบเห็นซื่อหลางและหมิงจี้กำลังกอดกัน เหตุการณ์ที่พบเห็นราวกับถูกมีดกรีดที่หัวใจ
ความสัมพันธ์ระหว่างลิ่วหลางและท่านหญิงแนบแน่นขึ้นทุกวัน สุขภาพฉูฉู่ย่ำแย่ลงทุกวัน กระทั่งนางหมดสติไปในที่สุด ซันหลางและชีหลางต่างพากันดูแลปรนนิบัติฉูฉู่อย่างดี ความสัมพันธ์ของทั้งสามกลายเป็นรักสามเส้าขึ้นมา
พานเป้าไม่พอใจซื่อหลางขึ้นมา ดังนั้นจึงไปคิดบัญชีกับซื่อหลาง นึกไม่ถึงว่าระหว่างทางที่จะไปหาซื่อหลางนั้นได้พบกับ หยี่เยียนเข้าโดยบังเอิญ พานเป้าละอายใจมากเมื่อรู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นกับหยี่เยียน หยี่เยียนบอกพานเป้าว่าหมิงเต๋อรู้เรื่องที่ชุ่ยเอ๋อ สวมรอยเป็นนางแล้ว พานเป้านำความไปบอกพานเหยินเหม่ยเพื่อหาทางรับมือ พานเป้าพาลใส่สกุลหยางว่าเป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นมา จากนั้นพานเป้าก็ไปหาซื่อหลางเพื่อทวงความเป็นธรรมให้หยี่เยียน พานเป้าพาซื่อหลางไปหาหยี่เยียน ซื่อหลางแปลกใจมากไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
หยี่เยียนบอกซื่อหลางว่านางแต่งงานแล้ว เวลานี้ไม่เหมือนก่อนแล้ว ซื่อหลางกลับไม่เชื่อ พานเป้าตำหนิซื่อหลางว่าที่เป็นเช่นนี้มีสาเหตุมาจากซื่อหลางเพียงคนเดียว จากนั้นพานเป้าก็ขับไล่ซื่อหลางไป ซื่อหลางอาลัยอาวรณ์หยี่เยียน หยี่เยียนสุดที่จะทนต่อไปได้จึงขอร้องพานเป้าให้นางและซื่อหลางได้พบกันสักครั้ง หยี่เยียนขอแยกทางกับซื่อหลาง ซื่อหลางกลับปฏิเสธ ซื่อหลางต้องการอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้หยี่เยียนฟัง แต่หยี่เยียนกลับไม่รับฟัง
ฉี่หยุนขอความเมตตาจากหมิงจี้ให้ฉูฉู่ แต่หมิงจี้กลับปฏิเสธ หมิงจี้หาซื่อหลางไม่พบ นึกไม่ถึงว่ากลับได้พบกับเสอไซ่ฮัว หมิงจี้บอกเสอไซ่ฮัวว่านางมีใจให้ซื่อหลาง เสอไซ่ฮัวกลัดกลุ้มใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น ซื่อหลางบอกหมิงจี้ว่าหยี่เยียนกลับมาถึง เมืองหลวงแล้ว จากนั้นซื่อหลางก็คาดคั้นเอาความจริงจากหมิงจี้ว่าเหตุใดคำพูดของนางและหยี่เยียนจึงไม่ตรงกัน หมิงจี้ได้แต่กลบเกลื่อน
ฉูฉู่ป่วยหนัก หยางหงเข้าใจผิดคิดว่าฉูฉู่มีใจให้ซันหลาง ดังนั้นจึงทาบทามแต่งงานกับต้าหลาง ต้าหลางนำความไปบอกเสอไซ่ฮัวซึ่งเสอไซ่ฮัวก็ไม่ได้ขัดข้องแต่อย่างใด ซันหลางดีใจมากจึงนำความไปบอกชีหลาง ชีหลางเศร้าโศกเสียใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น ซันหลางให้คำมั่นสัญญาว่าจะดูแลนางไปชั่วชีวิต ฉูฉู่กลับรู้สึกทุกข์ระทม
พานเป้าพาหยี่เยียนกลับบ้าน แต่กลับถูกพ่อบ้านขัดขวาง หมิงจี้ไปหาหยี่เยียน หมิงจี้ต้องการให้หยี่เยียนตัดใจจาก ซื่อหลาง หยี่เยียนรับปากว่าจะใคร่ครวญเรื่องนี้
ชีหลางชักชวนลิ่วหลางฝึกซ้อมทวนด้วยกันด้วยท่าทีที่ไม่สบอารมณ์สักเท่าใดนัก ลิ่วหลางไม่รู้ว่าชีหลางไม่สบอารมณ์ด้วยเรื่องอะไรกันแน่ ซันหลางออกไปส่งเทียบเชิญแต่งงาน หยางหงไหว้วานชีหลางให้ช่วยลองชุดแต่งงาน ทำให้ชีหลางไม่สบอารมณ์สักเท่าใดนัก ซันหลางดูแลฉูฉู่เป็นอย่างดี ทำให้ชีหลางทุกข์ระทมยิ่งนัก ลิ่วหลางถามชีหลางว่ามีใจให้ฉูฉู่ใช่หรือไม่ ชีหลางกลับปฏิเสธ ชีหลางพาฉูฉู่ไปลอยโคม ฉูฉู่เปิดเผยความในใจต่อชีหลาง ชีหลางรู้สึกผิดต่อฉูฉู่ยิ่งนัก
ซันหลาง,ลิ่วหลางและชีหลางเห็นพานเป้ารังแกเหมาเสี่ยวอิง ทั้งสามเห็นเช่นนั้นจึงพากันสั่งสอนพานเป้า ชีหลางช่วยชีวิตซันหลางไว้จนถูกธนูพิษของพานเป้า เพื่อช่วยชีวิตชีหลาง เสอไซ่ฮัวส่งเทียบเชิญชาวยุทธเพื่อให้ความช่วยเหลือชีหลาง พี่น้องสกุลหยางต่างพากันบุกไปที่สกุลพานเพื่อขอยาถอนพิษให้ชีหลาง พานเป้าเห็นพานเหยินเหม่ยให้ท้ายจึงไม่ยอมมอบยาถอนพิษให้พี่น้องสกุลหยาง ทำให้พี่น้องสกุลหยางต้องคว้าน้ำเหลวกลับไป เสอไซ่ฮัวตำหนิลูกๆที่วู่วามเกินไป ทันใดนั้นเองก็มีคนเข้ามาบอกว่ามีหนทางถอนพิษให้ชีหลาง การถอนพิษมีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นคือจะต้องใช้ปากดูดพิษออกมา บรรดาพี่น้องสกุลหยางต่างพากันแย่งกันดูดพิษให้ชีหลาง ชีหลางใช้ขู่ว่าจะฆ่าตัวตายโดยไม่ต้องการให้พี่น้องต้องพลอยเดือดร้อน
นับเป็นอีกครั้งที่หมิงจี้เปิดเผยความในใจต่อซื่อหลาง แต่ซื่อหลางก็ยังคงปฏิเสธนาง ซื่อหลางเหลือบไปเห็นหยี่เยียน เมื่อ ซื่อหลางเห็นเช่นนั้นจึงรีบตามนางไป หยี่เยียนคืนหยกให้ซื่อหลาง นางยืนกรานที่จะแยกทางกับซื่อหลาง ซื่อหลางเศร้าโศกเสียใจมากที่เห็นหยี่เยียนยืนกรานแยกทางกับตน หมิงจี้สะใจมากกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ก็แสร้งทำเป็นไกล่เกลี่ย จากนั้นก็จงใจพะเน้าพะนอซื่อหลาง หยี่เยียนจากไป ซื่อหลางตามหยี่เยียนไป แต่กลับถูกหมิงจี้ดึงเข้ามาจูบ
หมิงจี้ให้ฉี่หยุนปรุงยาถอนพิษให้ฉูฉู่และชีหลาง ที่แท้หมิงจี้ใช้ยาถอนพิษต่อรองกับสกุลหยาง ฉูฉู่ลังเลใจไม่รู้ว่าจะปรุงยาถอนพิษให้ฉูฉู่ดีหรือไม่ เมื่อฉูฉู่รู้ว่าชีหลางได้รับพิษร้ายเข้าไป นางก็ดูดพิษให้ชีหลางโดยไม่คำนึงถึงชีวิตของนาง ซันหลางเห็นเช่นนั้นถึงได้รู้ความจริงว่าฉูฉู่รักชีหลาง
ฉูฉู่ดูดพิษให้ชีหลาง ทำให้ซันหลางรู้ความจริงว่าฉูฉู่รักชีหลาง เสอไซ่ฮัวบอกซันหลางว่าฉูฉู่เคราะห์ร้ายกลายเป็นดี พิษในร่างของฉูฉู่ถูกกำจัดจนหมดสิ้น ในเวลานี้ฉูฉู่และชีหลางต่างปลอดภัยด้วยกันทั้งคู่
ฉี่หยุนและหมิงจี้ซึ่งอยู่ในห้องครัวนั้นได้วางยาพิษลงในน้ำแกง เสอไซ่ฮัวผ่านมา หมิงจี้จึงแสร้งทำเป็นขอแนะนำการทำอาหารจากเสอไซ่ฮัว ขณะที่หมิงจี้สนทนากับเสอไซ่ฮัวนั้น นางก็บอกเป็นนัย ๆ ให้เสอไซ่ฮัวรู้ว่านางมีใจให้ซื่อหลาง แต่กลับถูก เสอไซ่ฮัวปฏิเสธ
ในที่สุดซื่อหลางก็ตามหาหยี่เยียนพบ ซื่อหลางอธิบายความจริงทั้งหมดให้หยี่เยียนฟัง จากนั้นก็พิสูจน์ให้หยี่เยียนเห็นว่าตนรักหยี่เยียนไม่เสื่อมคลาย หยี่เยียนตื้นตันใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น ในที่สุดทั้งสองก็ปรับความเข้าใจกันได้ หมิงจี้พยายามเอาอกเอาใจซื่อหลาง ซื่อหลางก็ยังปฏิเสธนางดังเดิม ทั้งยังขอให้หมิงจี้ไปจากสกุลหยางอีกด้วย หมิงจี้ไม่ยอมรับความจริง นางพยายามอยู่หลายครั้ง แต่ซื่อหลางก็ยังคงไม่เหลียวแลนางเหมือนเดิม ฉี่หยุนพบว่าหมิงจี้โกรธมาก หมิงจี้จากไปโดยให้ฉี่หยุนเป็นสายที่สกุล หยางต่อไป ก่อนหมิงจี้จะไป หมิงจี้บอกซื่อหลางว่านางไม่มีวันยอมแพ้เป็นอันขาด
ซันหลางดื่มเหล้าด้วยความกลัดกลุ้มเมื่อรู้ความจริงว่าชีหลางและฉูฉู่รักกัน เหมาเสี่ยวอิงเป็นห่วงซันหลางมาก ซันหลางดื่มเหล้าเมามายและได้พบกับพานเป้าโดยบังเอิญ จากนั้นซันหลางมีเรื่องชกต่อยกับพานเป้า พานเป้าพลาดท่าเสียทีจนเกือบจบชีวิตด้วยน้ำมือซันหลาง โชคดีที่มีคนช่วยพานเป้าไว้ ทำให้พานเป้ารักษาชีวิตไว้ได้ เหมาเสี่ยวอิงส่งซันหลางกลับบ้าน
เสอไซ่ฮัวบอกชีหลางว่าฉูฉู่ช่วยดูดพิษให้ชีหลาง ชีหลางตกใจมากจึงถามถึงฉูฉู่ว่าเป็นอันตรายหรือไม่ เสอไซ่ฮัวบอกชีหลางว่าฉูฉู่ปลอดภัยดี แต่ชีหลางกลับไม่เชื่อ ทันใดนั้นฉูฉู่ก็เข้ามาหาชีหลาง ชีหลางซาบซึ้งใจมากจึงเปิดเผยความในใจต่อฉูฉู่ สร้างความดีใจให้ฉูฉู่ยิ่งนัก ชีหลางขอฉูฉู่แต่งงาน ด้วยความที่ชีหลางดีใจมากเกินไปจึงกระอักเลือดออกมา เสอไซ่ฮัวบอกซื่อหลางว่าความจริงแล้วชีหลางมีชีวิตได้อีกไม่มากนัก ฉูฉู่แอบได้ยิน นางตกใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น
พานเป้าดื่มเหล้าเมามายด้วยเคียดแค้นที่พ่ายแพ้ให้ซันหลาง นอกจากนี้ยังเจ็บใจที่ฉูฉู่ดูดพิษให้ชีหลาง ทันใดนั้นฉูฉู่ ก็ปรากฏตัวขึ้น ฉูฉู่ขอยาถอนพิษจากพานเป้า พานเป้าฉวยโอกาสนี้ครอบครองตัวนาง ฉูฉู่นำยาถอนพิษไปมอบให้เสอไซ่ฮัว โดยปกปิดความจริงเอาไว้ ฉูฉู่หวนนึกถึงเรื่องที่พานเป้าย่ำยีนาง ทำให้นางไม่กล้าสู้หน้าชีหลาง นางไม่สามารถล้างมลทินนี้ให้หมดสิ้นไปได้ ดังนั้นจึงตัดสินใจไปจากสกุลหยาง โดยทิ้งหนังสืออำลาฉบับหนึ่งไว้
พานเป้าขอให้ฉูฉู่มาอยู่กินกับตน แต่ฉูฉู่กลับลังเล ชีหลางผ่านมาพบเห็นเข้าจึงเกิดความสงสัยขึ้นมา ชีหลางและพานเป้าต่อสู้กัน ฉูฉู่เห็นว่าเปล่าประโยชน์ที่จะห้ามปรามคนทั้งสอง ดังนั้นจึงจากไปตามลำพัง
ฉูฉู่กลับจวนเทียนปอด้วยไม่สบอารมณ์สักเท่าใดนัก เสอไซ่ฮัวพบเห็นจึงคาดคั้นเอาความจริงจากฉูฉู่ ทำให้เสอไซ่ฮัว, ฉี่หยุนและหยางหงรู้เรื่องที่ฉูฉู่ถูกพานเป้าย่ำยี หยางหงโกรธมากจึงไปคิดบัญชีกับพานเป้า แต่กลับถูกเสอไซ่ฮัวขัดขวาง เสอไซ่ฮัวกล่าวว่าเรื่องนี้มีสาเหตุมาจากชีหลาง สกุลหยางต้องรับผิดชอบเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับฉูฉู่ ไม่ว่าอย่างไรฉูฉู่ก็ต้องแต่งงานกับชีหลาง
ชีหลางดีใจมากเมื่อรู้ว่าการแต่งงานจะถูกจัดขึ้นก่อนกำหนด แต่เสอไซ่ฮัวกลับเกิดความกังวล ชีหลางบอกซื่อหลางให้ฉวยโอกาสที่สกุลหยางจัดงานมงคลแนะนำหยี่เยียนให้รู้จักกับหยางเย่และเสอไซ่ฮัว ซื่อหลางขอบคุณในคำแนะนำของชีหลาง ในวันแต่งงาน ฉูฉู่กลับระทมทุกข์ ฉี่หยุนและเสอไซ่ฮัวปลอบใจฉูฉู่ให้ทำใจให้สบาย ซื่อหลางพาหยี่เยียนมาที่บ้านสกุล หยาง หยี่เยียนตื่นเต้นมากจนทำอะไรไม่ถูก ทำให้เสอไซ่ฮัวเกิดความเป็นห่วงเป็นใยหยี่เยียนขึ้นมา ขณะที่ชีหลางกำลังมีความสุขนั่นเองก็ถูกเสอไซ่ฮัวเรียกเข้าไปพบ เสอไซ่ฮัวตัดสินใจเปิดเผยความจริงให้ชีหลางรู้ ทันใดนั้นเองพานเป้าก็พาคนมาที่จวนเทียนปอเพื่อรับตัวฉูฉู่
พานเป้าเปิดเผยความจริงให้ทุกคนรู้ว่าฉูฉู่เป็นคนของตนแล้ว ชีหลางได้รับความสะเทือนใจเมื่อรู้ความจริง ฉูฉู่รู้สึกว่านางไม่มีหน้าพบผู้ใดได้อีกต่อไปแล้ว ฉูฉู่จากไปด้วยความอับอายและความเคียดแค้น ชีหลางตามฉูฉู่ไป ฉูฉู่วิ่งขึ้นไปบนกำแพงเมือง แม้ว่าชีหลางจะห้ามปรามอย่างไรนางก็ไม่ฟัง ฉูฉู่กระโดดลงมาหมายฆ่าตัวตาย ชีหลางกอดศพฉูฉู่ด้วยความเศร้าโศกเสียใจ
ซื่อหลางและหยี่เยียนพากันเซ่นไหว้ดวงวิญญาณฉูฉู่ หยี่เยียนกลับถูกหยางหงขับไล่ เสอไซ่ฮัวเห็นเช่นนั้นจึงปลอบใจ หยี่เยียน ทำให้หยี่เยียนซาบซึ้งใจยิ่งนัก ทันใดนั้นเอง ลิ่วหลางก็เข้ามาบอกเสอไซ่ฮัวว่าซันหลางและชีหลางหายตัวไปด้วยกันทั้งคู่ ถึงแม้ว่าเสอไซ่ฮัวรู้ว่าไม่ใช่เรื่องดี แต่ก็ไม่รู้จะไปตามคนทั้งสองจากที่ใด หยี่เยียนบอกเสอไซ่ฮัวว่านางรู้ว่าจะไปตามคนทั้งสองจากที่ใด พานเป้ากำลังดื่มเหล้าดับทุกข์ ซันหลางและชีหลางต่างพากันมาล้างแค้นให้ฉูฉู่ พานเป้าหัวเราะเยาะชีหลางที่ไม่ได้สมหวัง ในความรักกับฉูฉู่ ไม่เพียงเท่านั้นยังใช้วาจาลบหลู่อีกด้วย ชีหลางคลุ้มคลั่งเมื่อได้ยินเช่นนั้น ชีหลางจู่โจมพานเป้า แต่กลับไม่ใช่ คู่ต่อสู้ของพานเป้า ซันหลางช่วยเหลือชีหลาง ทั้งสองร่วมมือกันทำร้ายพานเป้าจนได้รับบาดเจ็บสาหัส สมุนของพานเป้าจับตัว ชีหลางไว้ ซันหลางคิดช่วยเหลือชีหลางจึงถูกพานเป้าลอบทำร้าย พานเป้าโยนซันหลางลงมาจากโรงเตี๊ยม ซื่อหลางและหยี่เยียนมาทันเวลาพอดีจึงรับซันหลางไว้ได้
พานเป้าเย้ยหยันชีหลาง หยี่เยียนไกล่เกลี่ยความบาดหมาง แต่ทั้งสองฝ่ายต่างไม่อยมอ่อนข้อให้กัน ซื่อหลางบอกให้พานเป้าปล่อยตัวชีหลาง พานเป้ากลับใช้วาจาหนักขึ้น หลังจากที่ซันหลางฟื้นได้สติแล้วก็เข้าแลกชีวิตกับพานเป้า หยี่เยียนจึงฉวยโอกาสนี้ปล่อยตัวชีหลาง ชีหลางกลับไม่แยแสนาง ซื่อหลางและหยี่เยียนต่างลำบากใจด้วยกันทั้งคู่ ขณะที่พานเป้ากำลังลำพองนั่นเอง ชีหลางก็โผเข้ากอดพานเป้ากระโจนลงจากโรงเตี๊ยม ทำให้พานเป้าถึงแก่ความตาย พานเหยินเหม่ยเคียดแค้นยิ่งนักเมื่อเห็นศพพานเป้า
หลังจากที่หยางเย่รับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นแล้วก็พาลูกไปรับผิดที่บ้านสกุลพาน แต่เสอไซ่ฮัวกลับคัดค้านไม่เห็นด้วย เสอไซ่ฮัวบอกให้หยางเย่ใช้ป้ายอภัยโทษคลี่คลายสถานการณ์ แต่หยางเย่กลับเห็นว่าคนเราเมื่อทำอะไรไปจะต้องไม่ผิดต่อมโนธรรม จะต้องเคารพกฎหมายบ้านเมือง จะต้องรับผิดชอบเหตุการณ์ที่ก่อขึ้น ซันหลางและซื่อหลางเห็นด้วยกับคำพูดของหยางเย่ แม้ว่าเสอไซ่ฮัวเป็นห่วง แต่ก็จนปัญญาที่จะช่วยเหลือ ชีหลางต้องการรับโทษแทนซันหลางและซื่อหลาง แต่ทั้งสองกลับไม่ยอม เสอไซ่ฮัวแนะนำให้ซันหลางและซื่อหลางหลบหนีไปยามวิกาล แต่ทั้งสองกลับปฏิเสธ เสอไซ่ฮัวพยายามเกลี้ยกล่อม แต่ทั้งสองก็ไม่เปลี่ยนความตั้งใจ
เพื่อไม่ให้หยางเย่ตำหนิเสอไซ่ฮัว ซันหลางและซื่อหลางยืนกรานว่าจะไม่หลบหนี เสอไซ่ฮัวจนปัญญากับลูกทั้งสอง หยางเย่รู้ดีว่า เสอไซ่ฮัวจะต้องมาไม้นี้อย่างแน่นอน ที่สำคัญรู้ว่าลูกทั้งสองไม่คิดหลบหนีอย่างแน่นอน เสอไซ่ฮัวบอกหยางเย่ว่าแม้ว่าหยางเย่ เป็นแม่ทัพที่ดี แต่กลับไม่ใช่พ่อที่ดี พานเหยินเหม่ยปฏิญาณว่าจะเล่นงานสกุลหยางให้ย่อยยับล้างแค้นให้พานเป้าให้ได้ หยี่เยียนพยายามแก้ต่างให้สกุล หยาง แต่พานเหยินเหม่ยกลับไม่ฟัง หยางเย่ควบคุมตัวซันหลางและซื่อหลางเข้าวังหลวง เสอไซ่ฮัวร้อนใจด้วยเป็นห่วงลูกทั้งสอง ดังนั้นจึงรีบรุดไปขอความช่วยเหลือจากไฉอ๋องและอ๋องแปด ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งประหารซันหลางและซื่อหลาง โดยมีพานเหยินเหม่ยรับผิดชอบการประหาร หมิงจี้พบว่าเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับซื่อหลาง นางจึงรีบรุดไปช่วยเหลือทันที
ที่ลานประหาร หยางเย่กล่าวคำอำลากับลูกชายทั้งสอง เหมาเสี่ยวอิงต้องการช่วยคนทั้งสอง แต่กลับถูกชุนหลันขัดขวาง พานเหยินเหม่ยมีคำสั่งให้ประหาร ทันใดนั้นเองหยี่เยียนก็เข้ามา หยี่เยียนวิงวอนขอร้องพานเหยินเหม่ยให้ปราณีคนทั้งสอง แต่พานเหยินเหม่ยกลับไม่ฟัง หยี่เยียนไม่มีทางเลือกจึงตัดสินใจช่วยนักโทษประหารหลบหนี แต่ซันหลางและซื่อหลางกลับไม่ต้องการให้คนอื่นต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วยจึงพากันยืนกรานไม่หลบหนี พานเหยินเหม่ยมีคำสั่งให้ประหารอีกครั้ง ทันใดนั้นเองลิ่วหลางก็พา ไฉอ๋องและอ๋องแปดมาถึงลานประหาร ไฉอ๋องและอ๋องแปดใช้ป้ายทองอภัยโทษช่วยชีวิตซันหลางและซื่อหลางเอาไว้ หมิงจี้รีบรุดมาที่ลานประหาร แต่กลับไม่มีใครสักคน ต่อมา หมิงจี้ถึงได้รู้ว่าซื่อหลางปลอดภัย ทำให้นางเบาใจ
ไฉอ๋องและอ๋องแปดทูลเหตุการณ์ตามความเป็นจริงต่อฮ่องเต้เพื่อช่วยซันหลางและซื่อหลาง ฮ่องเต้ทรงไว้โทษตายซันหลางและซื่อหลาง แต่ก็ยังทรงมีรับสั่งให้คุมขังคนทั้งสองไว้ก่อน พานเหยินเหม่ยรู้สึกไม่เป็นธรรม แต่ก็ไม่กล้าขัดรับสั่งฮ่องเต้ เมื่อกลับถึงจวนอำมาตย์ พานเหยินเหม่ยยิ่งคิดยิ่งเคียดแค้น ดังนั้นจึงส่งคนไปฆ่าซันหลางและซื่อหลางที่คุกหลวง ไฉอ๋องและลิ่วหลางได้รับรายงานว่าพานเหยินเหม่ยส่งคนไปฆ่าซันหลางและซื่อหลาง ลิ่วหลางจึงพาอู่หลางและ ชีหลางรีบรุดไปที่คุกหลวงเพื่อช่วย ซันหลางและซื่อหลาง หมิงจี้พบความเคลื่อนไหวของลิ่วหลางและพวก ด้วยความสงสัยจึงสะกดรอยตามไป
ภายในคุกหลวง หยี่เยียนและซื่อหลางตกลงแยกทางกัน ถึงแม้ว่าซื่อหลางไม่สมัครใจ แต่ก็ต้องจำใจยอมรับ ซันหลางเห็นว่าเรื่องราวไม่น่าจะบานปลายเช่นนี้ แต่ซื่อหลางกลับใส่ใจ หยี่เยียนจากไป นักฆ่าก็พากันบุกเข้าไปฆ่าซันหลางและซื่อหลาง ลิ่วหลางและพวกให้ความช่วยเหลือซันหลางและซื่อหลางทันการ แม้ว่าจะขับไล่นักฆ่าไปได้ก็ตาม แต่นักฆ่าก็ได้วางเพลิงคุกหลวง อู่หลางทำลายประตูคุกหลวงเพื่อช่วยซันหลางและซื่อหลาง แต่ซันหลางและซื่อหลางกลับไม่ยอมหลบหนีด้วยตระหนักดีว่าทั้งหมดเป็นแผนการของพานเหยินเหม่ย อู่หลางเห็นว่าถ้าหากทั้งสองคนยังอยู่ในคุกหลวงต่อไปจะต้องตายอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงใช้กำลังบีบบังคับคนทั้งสอง หลังจากที่พี่น้องสกุลหยางหลบหนีออกมาจากคุกหลวงแล้ว คุกหลวงก็ระเบิดขึ้น พี่น้องสกุลหยางปลอดภัยสามารถรักษาชีวิตไว้ได้ ทหารยามตะโกนร้องว่านักโทษแหกคุก ทันใดนั้นเอง หยี่เยียนก็ปรากฏตัวขึ้นพาพี่น้อสกุลหยางหลบหนี ส่วนหมิงจี้เบี่ยงเบนความสนใจทหารยามโดยที่พี่น้องสกุลหยางหารู้ไม่ว่าได้รับความช่วยเหลือจากหมิงจี้
ไฉอ๋องและอ๋องแปดต่างพากันไปที่คุกหลวง ระหว่างทางได้พบกับนักฆ่า ไฉอ๋องเชื่อว่านักฆ่าเหล่านี้จะต้องเกี่ยวพันกับพานเหยินเหม่ยอย่างแน่นอน เมื่อไฉอ๋องและอ๋องแปดมาถึงคุกหลวง ทั้งสองพบว่าพานเหยินเหม่ยได้มาถึงคุกหลวงก่อนหน้านี้แล้ว ไฉอ๋องและอ๋องแปดนำหลักฐานที่ค้นได้จากตัวนักฆ่าข่มขู่พานเหยินเหม่ย เพื่อบีบบังคับไม่ให้พานเหยินเหม่ยเอาผิดพี่น้องสกุลหยางแหกคุก ชีหลางพาซันหลางและซื่อหลางออกจากเมืองหลวง แต่ซันหลางกลับไม่ยอมไป อู่หลางและลิ่วหลางต่างเกลี้ยกล่อม ซื่อหลางเห็นว่าเมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้วจึงชักชวนหยี่เยียนหลบหนีไปด้วยกัน แต่หยี่เยียนกลับปฏิเสธ
อู่หลาง,ลิ่วหลางและชีหลางพากันกลับไปที่จวนเทียนปอ ถึงแม้ทั้งสามเกรงว่าทหารจะตามจับพวกตน แต่ทั้งสามก็ไม่คิดหลบหนี พี่น้องต่างดื่มกินด้วยกันอย่างมีความสุข รุ่งเช้า หลังจากที่ทั้งสามตื่นนอนแล้วก็ได้ยินเสียงเคาะประตู เดิมทีคิดว่าเป็นทหารหลวง นึกไม่ถึงว่ากลับเป็นท่านหญิง ท่านหญิงบอกชีหลางว่าไฉอ๋องได้บีบบังคับไม่ให้พานเหยินเหม่ย เล่นงานพี่น้องสกุลหยาง แหกคุก แต่อย่างไรก็ตามพานเหยินเหม่ยก็ยังคงต้องการตัวซันหลางและซื่อหลาง
ซันหลางและซื่อหลางพากันเข้าไปพักในโรงเตี๊ยมเถื่อน ทั้งสองถูกวางยา หยี่เยียนช่วยชีวิตซื่อหลาง ส่วนชุนหลันช่วยชีวิตซันหลาง หลังจากที่ซันหลางฟื้นได้สติขึ้นมาแล้วก็พบว่าตนอยู่ในค่ายเฟยซา เมื่อถามถึงซื่อหลางถึงรู้ว่ามีคนลักพาตัวซื่อหลางไป ทำให้ซันหลางคิดว่าเหมาเสี่ยวอิงเป็นคนเลวหลังจากที่ซื่อหลางฟื้นได้สติขึ้นมาแล้วก็ได้พบหยี่เยียน เมื่อถามถึงซันหลาง หยี่เยียนก็ตอบว่าซันหลางหลบหนีไปได้ ซื่อหลางกลัดกลุ้มใจมากเมื่อเห็นหยี่เยียนไม่ให้อภัยตนเองเสียที
ซันหลางเดินลมปราณขับพิษ เหมาเสี่ยวอิงหัวเราะซันหลาง จากนั้นก็พูดว่าเปล่าประโยชน์ ซันหลางกล่าวว่าธรรมและอธรรมไม่สามารถอยู่ร่วมกันได้ เหมาเสี่ยวอิงบอกซันหลางว่าการที่จับตัวซันหลางมานั้นด้วยต้องการให้ซันหลางเป็นสามีของนาง ซันหลางปฏิเสธด้วยความโกรธ ซื่อหลางและหยี่เยียนลอบเข้าไปที่โรงเตี๊ยมเถื่อนเพื่อช่วยชีวิตซันหลาง แต่กลับไม่มีเบาะแสของ ซันหลางแต่อย่างใด ซันหลางนึกถึงคำพูดของชีหลางถึงวิธีการรับมือกับผู้หญิง ดังนั้นจึงดื่มเหล้าเมามายเพื่อขับไล่เหมาเสี่ยวอิงไป นึกไม่ถึงว่าเหมาเสี่ยวอิงกลับรู้ทันซันหลาง ทั้งยังปั่นหัวซันหลางเล่นอีกด้วย ซันหลางต้องการให้เหมาเสี่ยวอิงพาตนออกตามหา ซื่อหลาง เหมาเสี่ยวอิงรับปากตามความต้องการของซันหลางเป็นอย่างดี ขอเพียงซันหลางสาบานว่าจะไม่หลบหนีอีกต่อไป
ชีหลางคิดถึงฉูฉู่มาก ทำให้ชีหลางกลายเป็นคนซึมเศร้า ลิ่วหลางพาชีหลางไปพักผ่อนหย่อนใจ นึกไม่ถึงว่ากลับได้พบกับเอ้อป้า ชีหลางนึกถึงพานเป้าขึ้นมาจึงคิดสั่งสอนเอ้อป้า แต่กลับถูกลิ่วหลางขัดขวาง ลิ่วหลางและชีหลางสนทนากันถูกหยางเย่ ได้ยินเข้า หยางเย่ปลอบใจชีหลางให้เข้มแข็ง เติบโตเป็นผู้ใหญ่ ชีหลางได้ยินเช่นนั้นจึงคิดได้พานเหยินเหม่ยทูลฟ้องฮ่องเต้ถึงความผิดของซันหลางและซื่อหลางที่พากันแหกคุกหลวง
อู่หลางมีลางสังหรณ์ว่าพานเหยินเหม่ยไม่ยอมลามืออย่างแน่นอน ด้วยเกรงว่าฉี่หยุนซึ่งอยู่ที่บ้านสกุลหยางจะต้องพลอยเดือดร้อนไปด้วยนั้น ดังนั้นจึงบอกให้ฉี่หยุนไปจากสกุลหยาง นึกไม่ถึงฉี่หยุนกลับเข้าใจผิด ฉี่หยุนไปจากบ้านสกุลหยางด้วยความเศร้าโศกเสียใจ อู่หลางเข้าใจผิดคิดว่าฉี่หยุนกระโดดน้ำฆ่าตัวตาย ดังนั้นจึงรีบออกตามหานาง เมื่ออู่หลางและฉี่หยุนพบกันอีกครั้ง ทั้งสองก็โผเข้ากอดกัน ฉี่หยุนได้รับคำสั่งจากฑูตแคว้นเหลียวให้ปฏิบัติภารกิจขณะที่สกุลหยางกำลังโกลาหล ฉี่หยุนว้าวุ่นใจยิ่งนัก สนมพานคุกเข่าร้องไห้อยู่ที่หน้าตำหนักหลวง ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการกักบริเวณคนสกุลหยางไว้ก่อน
ซันหลางและเหมาเสี่ยวอิงพากันไปคอยซื่อหลางที่โรงเตี๊ยมเถื่อน แต่กลับไม่พบซื่อหลาง ต่อมา ซันหลางถึงรู้จากปากเหมาเสี่ยวอิงว่าหยี่เยียนช่วยชีวิตซื่อหลางเอาไว้ เหมาเสี่ยวอิงต้องการให้ซันหลางพานางไปเที่ยว แม้ว่าซันหลางไม่สมัครใจสักเท่าใดนัก แต่ติดด้วยที่เคยสาบาน ให้คำมั่นสัญญากับนางไว้ ดังนั้นจึงต้องไปเที่ยวเป็นเพื่อนนาง ระหว่างทางที่ไปเที่ยวนั่นเอง เหมาเสี่ยวอิงเห็นคนถูกรังแกจึงได้ยื่นมือเข้าช่วยเหลือ ทำให้ซันหลางเปลี่ยนทัศนคติต่อเหมาเสี่ยวอิง
หยี่เยียนและซื่อหลางพากันออกตามหาซันหลาง ซื่อหลางไม่อยากให้หยี่เยียนต้องเดือดร้อนไปด้วย ดังนั้นจึงขอให้นางไปจากตน หยี่เยียนโกรธมากจึงควบม้าออกไป ด้วยความที่ไม่ระวังตัวจึงตกม้าได้รับบาดเจ็บ ซื่อหลางดูแลหยี่เยียนเป็นอย่างดี แต่กลับถูกหมิงจี้พบเห็นเข้า เมื่อซื่อหลางทิ้งหยี่เยียนไว้ตามลำพัง หมิงจี้ก็ลงมือเล่นงานหยี่เยียน
เมื่อซื่อหลางกลับมาก็พบว่าหยี่เยียนและหมิงจี้กำลังต่อสู้กัน ซื่อหลางเข้าช่วยหยี่เยียน ต่อมา ซื่อหลางพบว่าหยี่เยียนถูกอาวุธลับของหมิงจี้ทำร้าย ซื่อหลางเห็นเช่นนั้นจึงตบหน้าหมิงจี้ไปฉาดหนึ่ง จากนั้นก็ขับไล่นางไป ซื่อหลางพาหมิงจ้ไปหาหมอ ระหว่างทางซื่อหลางพบว่าหยี่เยียนได้รับพิษร้ายเข้าไป พิษกำเริบขึ้นมาทำให้หยี่เยียนหมดสติไป ฉี่หยุน ปรุงอาหารพื้นบ้านให้ เสอไซ่ฮัว สร้างความปลาบปลื้มให้เสอไซ่ฮัวยิ่งนัก หยางเย่พบว่าฉี่หยุนเป็นหญิงสาวที่มีน้ำใจงาม ตกดึก ฉี่หยุนมอบหนังสือสงบศึกที่สกุลหยางทำไว้กับแคว้นเหลียวให้พานเหยินเหม่ยเพื่อให้พานเหยินเหม่ยให้ร้ายสกุล หยาง แม้ว่าพานเหยินเหม่ยดีใจมากที่จะได้ล้างแค้นสกุลหยาง แต่ก็รู้สึกสงสัยอยู่บ้าง ทำให้เกิดความลังเลใจขึ้นมา
ไฉอ๋องได้รับรายงานจึงนำความไปบอกหยางเย่ หยางเย่เห็นว่าหนังสือสงบศึกไม่มีตัวตน ดังนั้นจึงไม่ได้ให้ความสำคัญ แต่อย่างใด แต่ไฉอ๋องกลับเห็นว่าไม่ว่าอย่างไรจะต้องชิงหนังสือสงบศึกกลับมาเพื่อป้องกันไม่ให้พานเหยินเหม่ยให้ร้ายสกุลหยาง
เสอไซ่ฮัวให้ฉี่หยุนลอบเข้าไปที่จวนอำมาตย์เพื่อชิงหนังสือสงบศึกจากพานเหยินเหม่ย ฉี่หยุนบีบบังคับให้พานเหยินเหม่ย มอบหนังสือสงบศึกให้นาง หนังสือสงบศึกถูกเผาทำลายไปครึ่งหนึ่ง เมื่อนางเห็นเช่นนั้นจึงปล่อยให้พานเหยินเหม่ยนำหนังสือสงบศึกส่วนที่เหลือเล่นงานสกุลหยาง พานเหยินเหม่ยไม่เข้าใจว่าเหตุใดฉี่หยุนจึงทำเช่นนั้น
ฉี่หยุนใช้กระบี่ทำร้ายตัวเองเพื่อให้นางกลับบ้านสกุลหยางในสภาพที่ได้รับบาดเจ็บ เมื่อนางกลับถึงบ้านสกุลหยางก็ทำเป็นหมดสติไป หลังจากที่ฉี่หยุนฟื้นได้สติขึ้นมาแล้วก็บอกเสอไซ่ฮัวว่าเรื่องที่นางลอบเข้าไปที่จวนอำมาตย์เพื่อช่วงชิงหนังสือสงบศึกจากพานเหยินเหม่ยนั้นได้ถูกคนพบเห็นเข้า แต่หนังสือสงบศึกถูกเผาทำลายไปครึ่งหนึ่ง เสอไซ่ฮัวไม่รู้ว่ามีลับลมคมในแต่อย่างใด ถึงกระนั้นก็ตามนางก็ซาบซึ้งน้ำใจฉี่หยุน พานเหยินเหม่ยนำหนังสือสงบศึกส่วนที่เหลือที่ไม่ได้ถูกเผาทำลายไปฟ้องร้องเพื่อเอาผิดสกุลหยาง ขุนนางน้อยใหญ่ต่างพากันวิพากษ์วิจารณ์ ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้พิจารณาเรื่องนี้อีกครั้ง
ซื่อหลางแบกหยี่เยียนไปที่ป่าไม้ดำเพื่อหายาถอนพิษ หมิงจี้สะกดรอยตามซื่อหลางทุกฝีก้าว ซื่อหลางเก็บสมุนไพรจนได้รับพิษร้ายเข้าไปจนเกือบตกหน้าผาไปอีกด้วย โชคดีที่หมิงจี้ช่วยชีวิตซื่อหลางเอาไว้ หมิงจี้ให้หยี่เยียนเลือกระหว่างนางจะต้องตายพร้อมกับซื่อหลางหรือใช้ชีวิตของนางแลกกับชีวิตของซื่อหลาง ซื่อหลางยินดีตายพร้อมกับหยี่เยียน หมิงจี้เสียใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น ก่อนที่หมิงจี้จะจากไป ซื่อหลางบอกหมิงจี้ว่านางจะต้องได้พบกับผู้ชายที่ดีกว่าตนอย่างแน่นอน
ซันหลางขอยาถอนพิษจากเสี่ยวอิง เสี่ยวอิงไม่เพียงปฏิเสธ ทั้งยังปั่นหัวซันหลางเล่นอีกด้วย เสี่ยวอิงให้ซันหลางทำความสะอาดสุสานพ่อของนาง ทำให้ซันหลางคิดถึงพ่อแม่ขึ้นมา ท่านหญิงมาหาลิ่วหลาง ท่านหญิงบอกลิ่วหลางว่าไฉอ๋องกำลังคิดหาหนทางช่วยสกุลหยาง ไฉอ๋องมาหาหยางเย่และเสอไซ่ฮัว โดยต้องการให้ทั้งสองติดตามตนไปเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ทั้งสามพากันเข้าเฝ้าฮ่องเต้ เสอไซ่ฮัวทูลเกลี้ยกล่อมฮ่องเต้อย่าได้ทรงหลงเชื่อคำลวง หยางเย่เป็นขุนนางที่จงรักภักดี
ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้พิจารณาคดีใหม่ ทำให้ไฉอ๋อง,หยางเย่และเสอไซ่ฮัวเบาใจลงลิ่วหลางและชีหลางฝึกทวนด้วยกัน ลิ่วหลางบอกชีหลางอย่าดึงดัน เมื่อชีหลางได้ยินเช่นนั้นจึงบอกลิ่วหลางว่าตนโตพอที่จะแยกแยะสิ่งต่าง ๆ ได้แล้ว แต่ทั้งสองก็ยังเป็นห่วงเกรงว่าจะเกิดเรื่องร้ายกับสกุลหยาง หยี่เยียนทนทรมาณต่อพิษร้ายที่ได้รับเข้าไป ซื่อหลางตัดสินใจพาหยี่เยียนเดินทางลงใต้
ฉี่หยุนได้รับจดหมายลับให้นางรีบบรรลุภารกิจที่จวนเทียนปอเสียที อู่หลางมาหาฉี่หยุน อู่หลางเกรงว่าฉี่หยุน จะพลอยเดือดร้อนไปด้วยจึงบอกให้นางไปจากสกุลหยาง แม้ว่าฉี่หยุนรับปากว่าจะไปจากสกุลหยาง แต่นางก็รู้สึกว้าวุ่นใจ ขณะที่ ฉี่หยุนกำลังจะจากไปนั่นเองกลับถูกเสอไซ่ฮัวพบฐานะที่แท้จริงของนาง เมื่อเสอไซ่ฮัวรู้ว่าฉี่หยุนเป็นลูกสาวของฝูหยู นางจึงมีคำสั่งให้ปล่อยตัวฉี่หยุนไป ฉี่หยุนยืนกรานว่าจะล้างแค้นให้พ่อแม่ให้ได้ นางจึงจับตัวเสอไซ่ฮัวไป
ฮ่องเต้ทรงกริ้วมากเมื่อทรงได้รับรายงานว่าเสอไซ่ฮัวหลบหนีไปจากจวนเทียนปอ ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้พานเหยินเหม่ย ปิดจวนเทียนปอ พานเหยินเหม่ยปิดจวนเทียนปอด้วยความสะใจ หยางเย่ถูกคุมขัง อู่หลางหลบหนีไปได้ พานเหยินเหม่ยบอกหยางเย่ว่าอู่หลางหลบหนีไปได้ ไม่ว่าอย่างไรก็ตามตนไม่มีทางไว้ชีวิตคนสกุลหยางแม้แต่คนเดียว
ฉี่หยุนไม่สามารถลงมือกับเสอไซ่ฮัวได้ ดังนั้นจึงปล่อยเสอไซ่ฮัวไป ทันใดนั้นเอง อู่หลางก็มาถึง อู่หลางเกลี้ยกล่อมฉี่หยุน ให้ละทิ้งความแค้น ฉี่หยุนจากไปด้วยความผิดหวัง อู่หลางและเสอไซ่ฮัวพากันกลับจวนเทียนปอ ทั้งสองถูกนำตัวไปคุมขังที่คุกหลวง
หมิงเต๋อทูลพระราชาแคว้นเหลียวว่าหมิงจี้หลงรักซื่อหลาง ด้วยเรื่องนี้อาจทำให้เสียงานใหญ่ พระราชาทรงเห็นด้วยกับ หมิงเต๋อ แต่เมื่อทรงได้รับรายงานว่าสกุลหยางถูกคุมขัง ทำให้พระองค์ทรงเบาพระทัยลง ซื่อหลางเห็นหนังสือระดมพล ทำให้ซื่อหลางเชื่อว่าจะต้องมีเหตุร้ายอย่างแน่นอน ในเวลานี้ก็ไม่สามารถทอดทิ้งหยี่เยียน ไปได้ ซื่อหลางและหยี่เยียนได้รับความช่วยเหลือจากชาวบ้าน ทำให้นางชอบชีวิตที่ธรรมดาสามัญเช่นนี้ ซื่อหลางและหยี่เยียนตัดสินใจใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดาสามัญ
ซื่อหลางและหยี่เยียนช่วยกันปลูกกระท่อมขึ้นมาหลังหนึ่ง ซื่อหลางฉวยโอกาสนี้ขอหยี่เยียนแต่งงาน หยี่เยียนรับปากแต่งงานกับซื่อหลาง ชาวบ้านพากันมาช่วยเหลืองานแต่งงาน ซื่อหลางและหยี่เยียนอยู่กินด้วยกันอย่างมีความสุข ซื่อหลางเข้าไปซื้อของในเมือง ในที่สุดซื่อหลางก็พบว่าเกิดเรื่องร้ายขึ้นกับสกุลหยาง เมื่อกลับถึงกระท่อม หยี่เยียนพบว่าซื่อหลางมีสีหน้าไม่สู้ดีนัก เชื่อว่าซื่อหลางต้องมีความในใจอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงตัดสินใจกลับบ้าน
ซื่อหลางส่งจดหมายถึงลิ่วหลางว่าตนจะเดินทางกลับบ้าน เรื่องนี้ทำให้ลิ่วหลางเป็นห่วงมาก ท่านหญิงปลอบใจลิ่วหลาง ลิ่วหลางและท่านหญิงเปิดเผยความในใจต่อกัน
เหมาเสี่ยวอิงตัดเย็บเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ แต่ซันหลางกลับมีท่าทีเย็นชาต่อเหมาเสี่ยวอิง ทำให้เหมาเสี่ยวอิงเกิดความไม่พอใจขึ้นมา ซันหลางบอกฉูฉู่ว่าในใจของตนมีฉูฉู่เพียงคนเดียวเท่านั้น เหมาเสี่ยวอิงโกรธมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น ซันหลางสวมใส่เสื้อผ้า ชุดใหม่ที่เหมาเสี่ยวอิงตัดเย็บให้ แม้ว่าฝีมือตัดเย็บไม่ปราณีตสักเท่าใดนัก แต่กลับรู้สึกซาบซึ้งใจ เสี่ยวอิงพาชุนหลันและพวก ไปเล่นพนันเพื่อระบายความอัดอั้นตันใจ ชุนหลันมองออกว่าเหมาเสี่ยวอิงมีเรื่องในใจ ด้วยความโกรธจึงจัดงานแต่งงานให้เหมาเสี่ยวอิง แม้ว่าเหมาเสี่ยวอิงดีใจมากก็ตาม แต่ก็รู้สึกกังวลอยู่ไม่น้อย
ชุนหลันนำประกาศระดมพลไปหาซันหลาง เพื่อให้ซันหลางเลือกว่าจะตายทันทีหรือจะแต่งงานกับเหมาเสี่ยวอิงก่อน ค่อยออกศึกสงคราม ซันหลางรับปากแต่งงานกับเหมาเสี่ยวอิง แต่จิตใจก็ยังคงรู้สึกเคว้งคว้าง ซันหลางและเหมาเสี่ยวอิงเข้าพิธีแต่งงาน ทันใดนั้นเองซันหลางก็รู้สึกผิดต่อมโนธรรมในใจ ทำให้เหมาเสี่ยวอิง ทั้งแค้นและเสียใจ เหมาเสี่ยวอิงขับไล่ซันหลางไปด้วยความโกรธ ชุนหลันโกรธมากจึงคว้าดาบขึ้นมาหมายปลิดชีวิตซันหลาง นึกไม่ถึงว่าเสี่ยวอิงกลับชิงลงมือ โดยใช้กระบี่ฟันเสื้อผ้าของซันหลางจนขาดวิ่น นับแต่นี้เป็นต้นไปให้ถือว่าความสัมพันธ์ขาดสะบั้นลง เหมาเสี่ยวอิงส่งซันหลางลงเขา ความจริงซันหลางรู้สึกอาลัยอาวรณ์ต่อเหมาเสี่ยวอิง แต่ก็ต้องจากไป ชุนหลันชมเชยเหมาเสี่ยวอิง ว่าทำดีที่สุดแล้ว ถึงกระนั้นก็ตาม เหมาเสี่ยวอิงก็ไม่สามารถตัดใจจากซันหลางไปได้
เหมาเสี่ยวอิงออกตามหาซันหลาง เหมาเสี่ยวอิงพบว่าซันหลางถูกตกลงไปในหลุมทรายดูด เหมาเสี่ยวอิงช่วยชีวิตซันหลางไว้โดยไม่คำนึงถึงชีวิตของนาง ด้วยเกรงว่าเหมาเสี่ยวอิงตกลงไปในหลุมทรายดูด ซันหลางจึงไม่ยอมรับความช่วยเหลือจาก เหมาเสี่ยวอิง ทำให้เหมาเสี่ยวอิงปลาบปลื้มใจมาก ในที่สุดเหมาเสี่ยวอิงก็หาทางช่วยซันหลางไว้ได้ จากนั้นเหมาเสี่ยวอิงก็พา ซันหลางกลับไปยังค่ายดังเดิม
ชุนหลันไม่พอใจที่เหมาเสี่ยวอิงเสี่ยงตายช่วยชีวิตซันหลางเอาไว้ เหมาเสี่ยวอิงกล่าวว่าถ้าหากชุนหลันคิดร้ายต่อซันหลาง นางจะตัดขาดสัมพันธ์แม่ลูกกับชุนหลัน ชุนหลันได้ยินเช่นนั้นจึงต้องจำใจจำยอม เหมาเสี่ยวอิงดูแลซันหลางตลอดทั้งกลางวันกลางคืน หลังจากที่ซันหลางฟื้นได้สติขึ้นมาแล้ว เหมาเสี่ยวอิงก็ส่งซันหลางลงเขา นึกไม่ถึงว่าหลังจากที่ซันหลางจากไปแล้วกลับย้อนกลับมา ในที่สุดซันหลางก็ตัดสินใจอยู่กินกับเหมาเสี่ยวอิง
ซื่อหลางและหยี่เยียนพากันเดินทางขึ้นเหนือ เนื่องจากสุขภาพหยี่เยียนไม่สู้ดีนักทำให้นางหมดสติไประหว่างทาง ซื่อหลางดูแลหยี่เยียนอย่างดี อาการบาดเจ็บของหยี่เยียนไม่ทุเลาเสียที หมอแนะนำให้หยี่เยียนหาที่พักรักษาตัว ซื่อหลางตัดสินใจพา หยี่เยียนเดินทางลงใต้ดังเดิม แต่หยี่เยียนกลับปฏิเสธ
ฉี่หยุนน้ำตานองหน้าเมื่อคิดถึงอู่หลางขึ้นมา ฉี่หยุนพบว่าชาวบ้านเดือดร้อนด้วยภัยสงคราม ทำให้นางเกิดความสงสารและเห็นใจขึ้นมา ฉี่หยุนรู้สึกละอายใจต่อพฤติกรรมของนาง เมื่อเดินทางถึงเมืองหลวง ฉี่หยุนก็รีบสืบหาข่าวบ้านสกุลหยาง ทำให้นางรู้ว่าสกุลหยางกำลังมีภัย ฉี่หยุนจะเข้าไปที่จวนเทียนปอ แต่กลับถูกทหารขัดขวางเอาไว้ ฉี่หยุนหยุดยืนอยู่ที่ประตูวังหลวง นางเห็นชาวเมืองต่างพากันขอความเมตตาให้สกุลหยาง ฉี่หยุนตืนตันใจยิ่งนัก ในที่สุดฉี่หยุนก็ตัดสินใจมอบตัว
ท่านหญิงและลิ่วหลางต่างพากันเป็นห่วงซื่อหลาง ไฉอ๋องต้องการให้พานเหยินเหม่ยเข้าเฝ้าฮ่องเต้เพื่อให้สกุลหยางออกไปทำศึกสงคราม พานเหยินเหม่ยกลับบอกไฉอ๋องว่าสกุลหยางต้องโทษประหารชีวิตทั้งครอบครัวด้วยความผิดฐานทรยศขายชาติบ้านเมือง พานเหยินเหม่ยทูลฮ่องเต้ว่าสกุลหยางมีความผิดฐานทรยศขายชาติบ้านเมือง ด้วยความผิดนี้ทำให้สกุลหยางต้องถูกประหารชีวิตทั้งครอบครัว ขณะที่กำลังจะประหารชีวิตคนสกุลหยางนั่นเอง ทันใดนั้นเอง ขันทีก็เข้ามารายงานว่ามีสายลับแคว้นเหลียวเข้ามามอบตัวล้างมลทินให้สกุลหยาง พานเหยินเหม่ยตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ซื่อหลางและหยี่เยียนพากันเดินทางไปที่ตำหนักไฉอ๋อง หลังจากที่ทั้งสองรู้เรื่องโดยละเอียดแล้วก็เกิดความเป็นห่วงขึ้นมา เสอไซ่ฮัวกลับบอกให้ซื่อหลางวางใจ จะไม่มีทางเกิดเรื่องร้ายกับสกุลหยางอย่างแน่นอน ฉี่หยุนจะต้องช่วยสกุลหยางเอาไว้ ฉี่หยุนเข้ามอบตัว คดีของนางถูกไต่สวนโดยมีฮ่องเต้ทรงรับฟังการไต่สวนด้วยพระองค์เอง ฉี่หยุนเปิดเผยความจริงออกมาจนหมดสิ้น พานเหยินเหม่ยกลับบ่ายเบี่ยง ไฉอ๋องและอ๋องแปดต่างพากันกดดันพานเหยินเหม่ย การเปิดเผยความจริงของ ฉี่หยุน ทำให้พานเหยินเหม่ยจนทุกข้อหา อ่องเต้ทรงกริ้วมากจึงทรงมีรับสั่งให้ฉี่หยุนร่วมตรวจค้นจวนอำมาตย์เพื่อหาหลักฐาน การกระทำความผิดของพานเหยินเหม่ย ทุกคนในบ้านสกุลหยางต่างพากันขอบคุณไฉอ๋อง แต่ไฉอ๋องกลับรู้สึกว่าเรื่องราวไม่ยุติลงเพียงเท่านี้
ฮ่องเต้ทรงประณามการกระทำของพานเหยินเหม่ย แต่พานเหยินเหม่ยกลับบ่ายเบี่ยงไม่ยอมรับ ทั้งยังใส่ร้ายป้ายสีซื่อหลางอีกด้วย ไฉอ๋องแก้ต่างให้ซื่อหลาง นึกไม่ถึงว่าพานเหยินเหม่ยกลับโยนความผิดให้ผู้ใต้บังคับบัญชา ฮ่องเต้ทรงประณามพาน เหยินเหม่ยที่ทำความผิด แต่กลับไม่สำนึก ไฉอ๋องเชิญหยางเย่ออกมา ฮ่องเต้ทรงต้องการให้เรื่องราวยุติลง พระองค์จึงทรงมีรับสั่งให้พานเหยินเหม่ยขอโทษหยางเย่ หยางเย่กลับถึงจวนเทียนปอ อู่หลางขอขมาหยางเย่ โดยตำหนิตนเองว่าหลงเชื่อคนง่ายเกินไปจนนำภัยมาสู่สกุลหยาง หยางเย่และเสอไซ่ฮัวไม่ได้ตำหนิอู่หลางแต่อย่างใด ทั้งยังปลอบใจอู่หลางอีกด้วย
อู่หลางไปเยี่ยมฉี่หยุนที่ห้องขัง ฉี่หยุนสุดห้ามใจได้จึงเปิดเผยความในใจต่ออู่หลาง ทั้งสองต่างอาลัยอาวรณ์ต่อกัน แต่แล้วทั้งสองก็ต้องพลัดพรากกัน อู่หลางดื่มเหล้าดับทุกข์ ในที่สุดอู่หลางก็ตัดสินใจช่วยเหลือฉี่หยุน ฉี่หยุนถูกแห่ประจานไปทั่วเมืองหลวง ชาวบ้านต่างพากันด่าทอสาปแช่งนาง พานเหยินเหม่ยได้รับคำสั่งให้ควบคุมการประหาร เมื่ออู่หลางมาถึงลานประหารก็พบว่า ฉี่หยุนถูกประหารไปแล้วยังความเสียใจสู่อู่หลางยิ่งนัก อู่หลางขึ้นเขาตามลำพังเพื่อรำลึกถึงฉี่หยุน เมื่ออู่หลางกลับถึงสกุลหยาง ก็เห็นป้ายวิญญาณฉี่หยุน อู่หลางไม่สามารถสะกดอารมณ์ไว้ได้จึงร้องไห้โฮออกมา
หยี่เยียนอยากกลับไปเยี่ยมพานเหยินเหม่ยซึ่งซื่อหลางก็ไม่ได้ขัดข้องแต่อย่างใด ทั้งสองพากันไปถึงหน้าจวนอำมาตย์ พ่อบ้านเข้าไปรายงานพานเหยินเหม่ยว่าหยี่เยียนมาขอพบ เมื่อพานเหยินเหม่ยได้ยินเช่นนั้นจึงรีบออกไปต้อนรับ แต่น่าเสียดายกลับไม่พบเห็นใครสักคน สร้างความผิดหวังให้พานเหยินเหม่ยยิ่งนัก พานเหยินเหม่ยพาคนไปที่บ้านสกุลหยางเพื่อทวงคน และแล้วการปะทะกันก็เกิดขึ้น พานเหยินเหม่ยมีคำสั่งให้พ่อบ้านตรวจค้นจวนเทียนปอ แต่กลับไม่พบอะไร ทันใดนั้น ไฉอ๋องก็มาถึง ไฉอ๋องหยิบยกเรื่องที่ลูกสาวพานเหยินเหม่ยต้องอภิเษกสมรสกับองค์รัชทายาทแคว้นเหลียวขึ้นมากล่าวเพื่อให้พานเหยินเหม่ยไปจากสกุลหยาง
ไฉอ๋องบอกหยางเย่ว่าฮ่องเต้มีพระราชประสงค์ให้สกุลหยางออกศึกเพื่อทำคุณไถ่โทษ นอกจากนี้พระองค์ยังทรงพระราชทานงานมงคลสมรสให้ซื่อหลางและหยี่เยียนอีกด้วย เสอไซ่ฮัวรู้สึกเป็นห่วงถึงเรื่องงานสมรสพระราชทาน ไฉอ๋องปลอบเสอไซ่ฮัวอย่าได้คิดมากจนเกินไป หยางเย่เห็นด้วยกับคำพูดของไฉอ๋อง
หลังจากที่หยี่เยียนรู้เรื่องที่สกุลหยางต้องออกศึกแล้วก็ทำให้นางเป็นห่วงซื่อหลาง ด้วยเกรงว่าซื่อหลางจะมีภัยในศึกสงคราม ซื่อหลางบอกให้หยี่เยียนวางใจ หยี่เยียนบอกซื่อหลางว่านางจะกลับไปเยี่ยมพ่อ
หยี่เยียนกลับไปเยี่ยมพานเหยินเหม่ย หยี่เยียนเกลี้ยกล่อมพานเหยินเหม่ยให้ละทิ้งความแค้น พานเหยินเหม่ยกลับไม่ฟัง ด้วยความโกรธทำให้พานเหยินเหม่ยทำร้ายหยี่เยียนจนได้รับบาดเจ็บ ซื่อหลางเห็นเช่นนั้นจึงรีบพาหยี่เยียนไปจากจวนอำมาตย์ พานเหยินเหม่ยกลับส่งคนตามล่า เมื่อทั้งสองจนมุม หยี่เยียนและซื่อหลางต่างปกป้องกันและกันโดยไม่คำนึงถึงชีวิต พานเหยินเหม่ยเห็นเช่นนั้นจึงตัดสินใจปล่อยคนทั้งสองไป
เมื่อกลับถึงจวนเทียนปอ เสอไซ่ฮัวรู้สึกเห็นใจหยี่เยียนมาก เสอไซ่ฮัวบอกหยี่เยียนว่าที่แล้วมาสกุลหยางเห็นนางเป็นคนกันเองมาตลอด หยี่เยียนตื้นตันใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น
ซันหลางพาเหมาเสี่ยวอิงกลับบ้าน ระหว่างทางซันหลางกังวลเกรงว่าสกุลหยางจะไม่ยอมรับเหมาเสี่ยวอิง เสี่ยวอิงเห็นเช่นนั้นจึงปลอบใจซันหลาง ทั้งสองกลับถึงบ้าน นึกไม่ถึงว่าทุกคนกลับยินดีต่อซันหลาง
สนมพานปลอบใจพานเหยินเหม่ย พานเหยินเหม่ยกลับเคียดแค้นสกุลหยาง พานเหยินเหม่ยปฏิญาณว่าจะทำลายสกุล หยางให้ย่อยยับให้จงได้ พานเหยินเหม่ยทูลเสนอให้ฮ่องเต้ทรงออกศึกด้วยพระองค์เองโดยให้สกุลหยางร่วมออกศึกในครั้งนี้ด้วย ไฉอ๋องและหยางเย่ไม่เห็นด้วยกับความคิดของพานเหยินเหม่ย ฮ่องเต้ทรงตัดสินพระทัยว่าจะออกศึกครั้งนี้
เสอไซ่ฮัวตระเตรียมชุดศึก นางกลัดกลุ้มใจด้วยนึกถึงคำพูดที่ว่า “ไปเจ็ด กลับหก” ขึ้นมา หยางเย่ปลอบใจเสอไซ่ฮัวโดยให้คำมั่นสัญญาว่าตนพาลูกทั้งเจ็ดคนกลับมาอย่างปลอดภัย ลูก ๆ ต่างเกรงว่าเสอไซ่ฮัวจะเป็นห่วง ชีหลางเสนองานมงคลขึ้นมาเพื่อให้เสอไซ่ฮัวสบายใจ เสอไซ่ฮัวเห็นด้วยกับความคิดของชีหลาง แต่ก็เกรงว่าจะกระทบกระเทือนจิตใจซื่อหลางและอู่หลาง ซื่อหลางและอู่หลางกลับไม่มีปัญหาแต่อย่างใด เสอไซ่ฮัวตระเตรียมงานแต่งงาน นางหวีผมให้ซันหลางและลิ่วหลางด้วยตัวเอง จากนั้นนางก็สอนการใช้ชีวิตครอบครัวให้ลูกทั้งสอง ซันหลางและลิ่วหลางต่างน้อมนำคำสอนของเสอไซ่ฮัวผู้เป็นแม่ไปปฏิบัติ แต่ถึงกระนั้นก็ตามเสอไซ่ฮัวก็ยังคงกังวลอยู่ดี
อู่หลางปลอบใจซื่อหลาง ซื่อหลางรู้ดีว่าฟ้าลิขิตให้ตนมีชีวิตเช่นนี้ อู่หลางเห็นใจซื่อหลาง งานมงคลของซันหลางและลิ่วหลางถูกจัดขึ้นพร้อมกัน ซื่อหลางและหยี่เยียนเข้าพิธีแต่งงานกันอย่างเงียบๆ พิธีแต่งงานผ่านพ้นไปด้วยดี ถึงกระนั้นทุกคนต่างก็กังลถึงคำทำนายที่ว่า “ไปเจ็ด กลับหก” ซันหลางและลิ่วหลางต่างพากันปลอบใจฮูหยินของตน เสอไซ่ฮัวรู้สึกไม่กังวลเช่นเดียวกันถึงกับนอนไม่หลับเลยทีเดียว
หลังจากที่หมิงจี้กลับแคว้นเหลียวแล้ว นางก็ไม่สามารถตัดใจจากซื่อหลางได้เสียที หมิงจี้รู้ความจริงจากราชครูว่าสกุลหยางจะยกทัพออกมาทำศึกกับแคว้นเหลียว หมิงจี้อาสานำทัพออกไปทำศึกโดยหวังว่าจะได้พบกับซื่อหลาง พระราชาแคว้นเหลียวทรงเกรงว่าจะเสียการใหญ่ ด้วยหมิงจี้ยังไม่สามารถตัดใจจากซื่อหลาง กองทัพสกุลหยางออกเดินทาง ซันหลางและลิ่วหลางต่างพากันอำลาฮูหยินของตนด้วยความอาลัยอาวรณ์ เสอไซ่ฮัวเป็นห่วงซื่อหลางเป็นพิเศษ นางรู้ดีว่าซื่อหลางจะต้องมีเคราะห์ นางหวังว่าสวรรค์จะคุ้มครองซื่อหลางกลับมาอย่างปลอดภัย
การศึกเป็นไปอ่างราบรื่น หยางเย่นำชัยชนะมาให้สร้างความปิติยินดีให้ฮ่องเต้ยิ่งนัก มีเพียงพานเหยินเหม่ยเท่านั้นที่รู้สึก ไม่พอใจ มีทหารเข้ามารายงานหยางเย่ว่ากองทัพแคว้นเหลียวจำนวนหนึ่งเข้ามาสวามิภักดิ์ต้าซ่ง หยางเย่ไม่ไว้ใจด้วยแคว้นเหลียวเจ้าเล่ห์เพทุบาย นึกไม่ถึงว่าพานเหยินเหม่ยกลับคัดค้านความคิดของหยางเย่ ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้รับทหารเหลียวที่เข้ามาสวามิภักดิ์เอาไว้ ทหารเหลียวที่เข้ามาสวามิภักดิ์ได้เปิดเผยแผนการทหารให้หยางเย่รู้ แต่หยางเย่กลับไม่เชื่อทั้งหมด ซื่อหลางอาสาออกไปพิสูจน์ นึกไม่ถึงว่าสามารถยึดเมืองซั่วโจวได้อย่างง่ายดาย ต่อมา แคว้นเหลียวกลับวางกับดัก ทำให้ซื่อหลางตกอยู่ในอันตราย หยี่เยียนไม่วางใจจึงออกตามหาซื่อหลาง หมิงจี้และซื่อหลางต่อสู้กัน หมิงจี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของซื่อหลาง ทำให้นางต้องยกทัพกลับ หมิงจี้ถูกหมิงเต๋อหัวเราะเยาะ หมิงจี้ทูลเสนออุบายต่อพระราชาจับกุมตัวฮ่องเต้ต้าซ่ง หลังจากชนะศึกสงคราม หยางเย่ปูนนำเหน็จอย่างงามให้ทหารทุกคน งานเลี้ยงฉลองชัยชนะ ซื่อหลางคิดถึงหยี่เยียน
แคว้นเหลียวส่งเทียบเชิญฮ่องเต้ต้าซ่ง พานเหยินเหม่ยทูลแนะนำฮ่องเต้ให้เสด็จไปตามนัด หยางเย่เกรงว่าจะเป็นกับดักของข้าศึก พานเหยินเหม่ยทูลเสนอฮ่องเต้ให้หาคนสวมรอยเป็นฮ่องเต้ไปร่วมงานเลี้ยง ต้าหลางปลอมเป็นฮ่องเต้ไปตามคำเชิญของแคว้นเหลียวโดยมีฮ่องเต้ร่วมขบวนไปด้วย ระหว่างทางขบวนเสด็จถูกดักซุ่มโจมตี ต้าหลาง เอ้อหลางและซันหลาง ต่างพากันถวายอารักขาฮ่องเต้ซึ่งประทับอยู่ในเกี้ยวเล็กซึ่งตามขบวนเสด็จ โชคดีที่หยางเย่ตระเตรียมการไว้โดยให้ซื่อหลางรับเสด็จฮ่องเต้ ทำให้สถานการณ์พลิกผัน ขณะที่อารักขาฮ่องเต้เสด็จไปยังที่นัดหมายกับซื่อหลางนั่นเอง ทุกคนหลงกลติดกับทหารเหลียว ต้าหลางถวายอารักขาฮ่องเต้จนตัวตาย
ซันหลางตกใจมากเมื่อเห็นต้าหลางถูกฆ่า ทหารเหลียวฉวยโอกาสนี้จู่โจมซันหลางโดยใช้กระบองตีไปที่ศีรษะ ทำให้ ซันหลางได้รับบาดเจ็บ ทหารเหลียวกรูเข้าใส่ซันหลาง ซันหลางทนความเจ็บปวดรับมือกับทหารเหลียวจนสุดกำลังเพื่อให้ซื่อหลางถวายอารักขาฮ่องเต้ เอ้อหลางเห็นทหารเหลียวมีกำลังมากขึ้นทุกที จึงตะโกนร้องให้ซันหลางและพวกรีบล่าถอย เอ้อหลางนำหน่วยกล้าตายแลกชีวิตกับทหารเหลียวจนถึงแก่ความตาย อู่หลางพาทุกคนไปยังสถานที่นัดหมายที่มีกองหนุนประจำการอยู่ นึกไม่ถึงว่าไม่มีกองหนุนเลยแม้แต่คนเดียว ฮู่หลางทูลเชิญฮ่องเต้ประทับบนหลังม้าหลบหนี ซันหลางควบรถม้าออกไปเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจของทหารเหลียว
ซื่อหลางนำพาทหารจำนวนหนึ่งเข้าช่วยเหลือ ทำให้ซื่อหลางตกอยู่ในวงล้อมของทหารเหลียว สถานการณ์การศึกทหาร ต้าซ่งและชาวบ้านบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก ซื่อหลางเห็นเช่นนั้นจึงสู้ตายเพื่อชาติบ้านเมือง ต่อมา ซื่อหลางพบเห็นหยี่เยียนซึ่งออกตามหาตน ทั้งสองต่อสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กัน จากสถานการณ์ที่เป็นรองก็พลิกผันได้เปรียบ แต่ทหารเหลียวมีจำนวนมากราวกับมดปลวก ทำให้ซื่อหลางและหยี่เยียนไม่สามารถต้านทานได้นานนัก ทำให้ซื่อหลางและหยี่เยียนได้รับบาดเจ็บด้วยกันทั้งคู่ ซื่อหลางคุมครองหยี่เยียนจนสุดกำลัง ซื่อหลางและหยี่เยียนถูกไล่ต้อนไปจนถึงหน้าผา ด้านหน้ามีข้าศึก ด้านหลังเป็นทางตัน ทั้งสองไม่ได้หวาดหวั่นแต่อย่างใด แต่กลับยิ้มให้กันและกัน ทั้งสองจูงมือกันกระโดดหน้าผา
ทหารต้าซ่งบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก ซันหลางได้รับบาดเจ็บสาหัสจนตาพร่ามัวและเพื่อไม่ให้ทุกคนเป็นห่วงจึงได้แต่อดทนอดกลั้นเอาไว้ หยางเย่เศร้าโศกเสียใจมากเมื่อรู้จากซันหลางว่าต้าหลางและเอ้อหลางเสียชีวิตในศึกสงคราม ชีหลางอาสาฝ่าวงล้อมไปขอกำลังสนับสนุนโดยมีซันหลางติดตามไปด้วย ซันหลางและชีหลางฝ่าวงล้อมข้าศึกไปขอกำลังสนับสนุน พานเหยินเหม่ยไม่เพียงไม่ส่งกำลังสนับสนุน ทั้งยังกล่าวหา ชีหลางมีความผิดฐานรายงานการศึกที่เป็นเท็จอีกด้วย ซันหลางร่วมมือกับชีหลางเล่นงานพานเหยินเหม่ย นัยน์ตาของซันหลางพร่ามัวจนมองไม่เห็น ซันหลางได้แต่อาศัยเสียงชีหลางรับมือข้าศึก ในที่สุดชีหลางก็ต้องจบชีวิตลงด้วยน้ำมือพานเหยินเหม่ย ซันหลางเองก็เสียชีวิตเช่นเดียวกัน ลิ่วหลางและหยางเย่พบซื่อหลางที่ตกลงมาจากหน้าผา
ระหว่างทางที่ลิ่วหลางและหยางเย่พาซื่อหลางกลับค่ายทหารนั้นได้ปะทะกับทหารเหลียว หยางเย่ถูกธนูยิงจนได้รับบาดเจ็บ หยางเย่และพวกพากันไปซ่อนตัวที่วัดหลี่หลิง หยางเย่เห็นว่ากองกำลังสนับสนุนยังมาไม่ถึงเสียที ดังนั้นจึงกำชับลิ่วหลางให้รักษาฐานที่มั่นไว้ให้ดี หยางเย่บอกลิ่วหลางให้ตามซื่อหลางมาพบ หยางเย่มอบภารกิจลับให้ซื่อหลาง โดยต้องการให้ซื่อหลางเป็นเชลยแคว้นเหลียว ใช้ความรักที่หมิงจี้มีต่อซื่อหลางเป็นประโยชน์เพื่อรู้ถึงความเคลื่อนไหวของแคว้นเหลียว ภารกิจนี้มีเพียงซื่อหลางคนเดียวเท่านั้นที่รู้ ทุกคนต่างเข้าใจผิดคิดว่าซื่อหลางสวามิภักดิ์แคว้นเหลียว ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ซื่อหลางกลายเป็นคนบาป ซื่อหลางคิดว่าหยี่เยียนตายแล้วจึงได้รับปากตามความต้องการของหยางเย่ หลังจากที่หยางเย่พูดจบก็สิ้นใจ ทันใดนั้นหมิงเต๋อและหมิงจี้พาคนล้อมวัดหลี่หลิงเอาไว้ ซื่อหลางบอกให้ลิ่วหลางฝ่าวงล้อมออกไป ซื่อหลางถูกหมิงจี้จับตัวเป็นเชลยศึก
ลิ่วหลางหลบหนีกลับมายังค่ายทหาร ลิ่วหลางรู้ข่าวการตายของซันหลางและชีหลางจากไฉปู้ฝาน ลิ่วหลางเคียดแค้นมากจึงคว้ากระบี่ออกไปหมายปลิดชีวิตพานเหยินเหม่ย ไฉปู้ฝานเตือนลิ่วหลางอย่าได้วู่วาม เวลานี้ฮ่องเต้ทรงประทับอยู่ที่ เปี้ยนเหลียง ขอให้ลิ่วหลางรีบเดินทางกลับเมืองหลวง นำความกราบทูลฮ่องเต้เพื่อเอาผิดพานเหยินเหม่ย ลิ่วหลางกลับถึงจวนเทียนปอก็บอกเสอไซ่ฮัวว่ามีตนเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รอดกลับมา
ฮ่องเต้ทรงได้รับรายงานการตายของสกุลหยาง พระองค์ทรงโทมนัสยิ่งนักจึงทรงมีรับสั่งให้ไว้ทุกข์ทั่วแผ่นดินเป็นเวลา สามวัน ชาวเมืองต่างพากันเศร้าโศกเสียใจกับการสูญเสียขุนนางที่รักชาติรักแผ่นดิน
เสอไซ่ฮัวกล่าวกับลิ่วหลางว่าพ่อลูกสกุลหยางต้องตายด้วยปกปักรักษาแผ่นดินเพื่อปวงประชา ถือเป็นความภาคภูมิใจของจวนเทียนปอ ลิ่วหลางจะต้องเข้มแข็งยืนหยัดต่อไป แม้ว่าคนสกุลหยางจะตายไปแล้ว แต่วิญญาณก็ไม่ได้แตกดับ ขบวนศพของสกุลหยางเคลื่อนไปตามท้องถนน ชาวเมืองต่างพากันแซ่ซ้องสรรเสริญ ฮ่องเต้ทรงเสด็จเข้าร่วมพิธีศพทหารหาญสกุลหยางด้วยพระองค์เอง ซื่อหลางรู้จากหมิงจี้ว่าพี่น้องสกุลหยางเสียชีวิตหมด หมิงจี้พาซื่อหลางไปดูศพเพื่อให้ประจักษ์กับสายตา
ซื่อหลางเศร้าโศกเสียใจมากเมื่อเห็นศพพี่น้องของตน หลังจากที่ฮ่องเต้พ่ายศึกสงครามแล้วก็ไม่มีพระทัยที่จะทำศึกสงครามอีกต่อไป ฮ่องเต้ทรงยอมรับความคิดเห็นของพานเหยินเหม่ยที่ต้องการให้ต้าซ่งเจริญสัมพันธไมตรีกับแคว้นเหลียว ลิ่วหลางเอาผิดพานเหยินเหม่ยที่ทำให้ซันหลางและชีหลางต้องตาย นึกไม่ถึงว่าพานเหยินเหม่ยกลับปฏิเสธ ฮ่องเต้ทรงไม่อยากให้ทั้งสองฝ่ายวิวาทกัน พระองค์จึงทรงมอบคดีนี้ให้ตุลาการ
ลิ่วหลางและหยางหงไม่ได้รับความเป็นธรรมจากตุลาการ ทั้งสองจึงพากันไปหาอ๋องแปด อ๋องแปดบอกคนทั้งสองว่าฮ่องเต้ทรงไม่คิดจะเอาผิดพานเหยินเหม่ย พระองค์ทรงมอบหมายให้พานเหยินเหม่ยไปทำสัญญาสงบศึกเจริญสัมพันธไมตรีกับแคว้นเหลียว ลิ่วหลางเกรงว่าพานเหยินเหม่ยจะคิดร้ายต่อไฉปู้ฝาน อ๋องแปดให้คำมั่นสัญญาว่าจะคุ้มครองไฉปู้ฝานเป็นอย่างดี ชาวเมืองต่างไม่พอใจที่พานเหยินเหม่ยทำสัญญาสงบศึกเจริญสัมพันธไมตรีกับแคว้นเหลียว ลิ่วหลางฉีกประกาศของ ราชสำนัก ลิ่วหลางรู้สึกว่าหากพึ่งฮ่องเต้ต่อไป ไม่มีทางกำจัดพานเหยินเหม่ยได้แน่นอน ลิ่วหลางลอบเข้าจวนอำมาตย์ยามวิกาลเพื่อลอบสังหารพานเหยินเหม่ย แต่กลับล้มเหลว
หมิงจี้บอกซื่อหลางถึงเรื่องต้าซ่งและแคว้นเหลียวทำสัญญาสงบศึกเจริญสัมพันธไมตรีต่อกัน สกุลหยางต้องบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมาก แต่ต้าซ่งกลับไม่ให้ความเป็นธรรมแก่สกุลหยาง ฮ่องเต้ที่ทรงอ่อนแอเช่นนี้ไม่มีวันรู้ถึงความจงรักภักดีของซื่อหลางอย่างแน่นอน หมิงจี้เกลี้ยกล่อมซื่อหลางกลับต้าซ่งปลิดชีวิตฮ่องเต้ที่เลอะเลือนและขุนนางชั่ว
อ๋องแปดโบยพานเหยินเหม่ย แต่กลับถูกฮ่องเต้ทรงห้ามไว้ ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้เพิ่มทหารอารักขาพานเหยินเหม่ย ทำให้พานเหยินเหม่ยเกิดความฮึกเหิมลำพองขึ้นมา ซื่อหลางรับปากแต่งงานกับหมิงจี้ โดยจะสวามิภักดิ์แคว้นเหลียว หมิงจี้ปิติยินดีมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น หมิงจี้หาเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ซื่อหลาง ซื่อหลางหวนนึกถึงภารกิจสำคัญที่หยางเย่มอบหมายให้ตน เสอไซ่ฮัวตื้นตันใจมากที่ชาวเมืองพากันมาสมัครเป็นทหารเพื่อทำลายล้างแคว้นเหลียว
หมิงเต๋อและราชครูกลับไม่เชื่อว่าซื่อหลางจะสวามิภักดิ์ต่อแคว้นเหลียวง่ายดายเช่นนี้ ทั้งสองจึงวางแผนทดสอบซื่อหลาง ไฉปู้ฝานนำกำลังทหารมารุกรานแคว้นเหลียว แต่กลับเพลี่ยงพล้ำตกอยู่ในวงล้อม หมิงเต๋อต้องการให้ซื่อหลางนำศีรษะไฉปู้ฝานกลับมาเพื่อพิสูจน์ว่าซื่อหลางสวามิภักดิ์จริงหรือไม่
ไฉปู้ฝานตกใจมากเมื่อเห็นซื่อหลางเป็นแม่ทัพแคว้นเหลียว ซื่อหลางและไฉปู้ฝานต่อสู้กัน ซื่อหลางออมมือให้ไฉปู้ฝาน ทั้งยังเปิดทางรอดให้ไฉปู้ฝานอีกด้วย ทำให้ไฉปู้ฝานรู้ว่าซื่อหลางแสร้งทำเป็นสวามิภักดิ์ต่อแคว้นเหลียว ไฉปู้ฝานไม่อยากให้ซื่อหลางแบกรับภาระไว้ลำพัง ดังนั้นจึงยินดีมอบศีรษะของตนให้ซื่อหลาง หมิงเต๋อมีคำสั่งลับว่าถ้าหากซื่อหลางไม่นำศีรษะไฉ ปู้ฝานกลับมาให้ฆ่าซื่อหลางทันที ซื่อหลางกลับมาพร้อมด้วยศีรษะของไฉปู้ฝาน
ขณะที่เสอไซ่ฮัวกำลังเซ่นไหว้ดวงวิญญาณคนสกุลหยางนั่นเอง ทันใดนั้นหยี่เยียนก็ปรากฏตัวขึ้นมาในชุดไว้ทุกข์ หยี่เยียนบอกเสอไซ่ฮัวว่าการที่นางรอดชีวิตกลับมาได้นั้นเพราะได้รับการช่วยชีวิตจากชาวประมง นางคิดว่าซื่อหลางคิดว่าซื่อหลางเสียชีวิตแล้ว นางยินดีเป็นหม้ายเพื่อแสดงความซื่อสัตย์ต่อความรักที่มีต่อซื่อหลาง เสอไซ่ฮัวซาบซึ้งใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เสอไซ่ฮัววเอ็นดูหยี่เยียนราวกับลูกในไส้ของนาง สายลับแคว้นเหลียวนำความไปบอกหมิงจี้ว่าหยี่เยียนยังไม่ตาย ในเวลานี้นางอยู่ที่จวนเทียนปอ หมิงจี้ปกปิดเรื่องนี้ไว้ไม่ให้ซื่อหลางรู้ หมิงจี้ปลอบใจซื่อหลางโดยหวังว่าซื่อหลางจะเคยชินกับการใช้ชีวิตในแคว้นเหลียว หมิงจี้ปรุงอาหารให้ซื่อหลาง ทำให้ซื่อหลางหวนนึกถึงชีวิตที่จวนเทียนปอ
ไฉอ๋องไปหาท่านหญิงไฉเพื่อแจ้งข่าวร้ายของไฉปู้ฝานให้นางรู้ จากนั้นไฉอ๋องก็เดินทางไปที่จวนเทียนปอเพื่อบอกเสอไซ่ฮัวว่าซื่อหลางยังไม่ตาย แต่กลับไปสวามิภักดิ์แคว้นเหลียว ในเวลานี้ซื่อหลางมีฐานะเป็นราชบุตรเขยแคว้นเหลียว ไฉปู้ฝานจบชีวิตด้วยน้ำมือของซื่อหลาง เสอไซ่ฮัวไม่เชื่อจนกว่าจะมีหลักฐานยืนยัน เสอไซ่ฮัวกำชับลิ่วหลางอย่าได้นำเรื่องนี้ไปบอกหยี่เยียนซึ่งกำลังอ่อนแออยู่เป็นอันขาด หยี่เยียนคิดถึงซื่อหลางมากจึงคิดที่จะไปที่วัดหลี่หลิงสักครั้ง ลิ่วหลางสงสารหยี่เยียนมากจนเกือบพลั้งปากเปิดเผยเรื่องของซื่อหลางออกมา หยี่เยียนรู้สึกว่าลิ่วหลางมีพิรุธ หมิงเต๋อและซื่อหลางพากันออกไปเดินเล่น หมิงเต๋อสงสัยว่าเหตุใดซื่อหลางจึงรับปากแต่งงานกับหมิงจี้อย่างง่ายดาย ขณะที่กำลังสนทนากันอยู่นั่นเอง หมิงเต๋อเกือบพลั้งปากบอกซื่อหลางว่าหยี่เยียนยังไม่ตาย โชคดีที่หมิงจี้เข้ามาขัดจังหวะเสียก่อน
เสอไซ่ฮัวนำลิ่วหลางนำทัพออกศึก ชาวเมืองต่างพากันแซ่ซ้องสรรเสริญ พระราชาแคว้นเหลียวทรงเปิดเผยให้ซื่อหลางรู้ว่าเสอไซ่ฮัวนำทัพออกศึกด้วยตัวเอง พระองค์ทรงมีรับสั่งให้ซื่อหลางเขียนจดหมายถึงเสอไซ่ฮัวให้นางสวามิภักดิ์แคว้นเหลียว ซื่อหลางไม่ได้บ่ายเบี่ยง แต่กลับทูลพระราชาว่าเสอไซ่ฮัวไม่ได้มีประโยชน์แต่อย่างใด หมิงเต๋อทูลเสนอพระราชาให้ซื่อหลางนำทัพออกศึก ซื่อหลางกล่าวว่าส฿กสงครามไม่มีญาติพี่น้อง ตนจะนำชัยชนะกลับมาให้แคว้นเหลียว เสอไซ่ฮัวนำจดหมายที่ซื่อหลางส่งมาให้ลิ่วหลางดู นึกไม่ถึงว่าซื่อหลางจะสวามิภักดิ์ศัตรู เสอไซ่ฮัวสะเทือนใจมาก แต่ถึงกระนั้นก็ตามก็มีคำสั่งให้ลิ่วหลางเตรียมทัพออกทำศึก
ซื่อหลางสะกดความรู้สึกเจ็บปวดไว้เพื่อทำศึกกับเสอไซ่ฮัว ซื่อหลางหยิบมีดทองของพ่อขึ้นมา เพื่อบรรลุเป้าหมายของพ่อ ทำให้ตนต้องอดทนอดกลั้นเอาไว้ หมิงเต๋อบอกหมิงจี้ว่าหยี่เยียนติดตามเสอไซ่ฮัวมาในการศึกครั้งนี้ด้วย จากนั้นหมิงเต๋อก็เสนออุบายที่จะทำให้ซื่อหลางอยู่ที่แคว้นเหลียวตลอดไปให้หมิงจี้ หมิงจี้จะต้องฆ่าทุกคนที่เกี่ยวพันกับซื่อหลางกองทัพต้าซ่งและกองทัพแคว้นเหลียวประจันหน้ากัน เสอไซ่ฮัวรู้สึกสะเทือนใจมากเมื่อเห็นซื่อหลางในชุดศึกของแคว้นเหลียว หมิงจี้ฉวยโอกาสนี้ใช้ธนูยิงเสอไซ่ฮัวจนได้รับบาดเจ็บ เสอไซ่ฮัวได้รับบาดเจ็บกลับไป ในเวลานี้เองหยี่เยียนถึงรู้ความจริงว่าซื่อหลางยังไม่ตาย ทั้งยังมีฐานะสูงศักดิ์ถึงราชบุตรเขยอีกด้วย เสอไซ่ฮัวบอกทุกคนว่าเมื่อพบซื่อหลางให้ฆ่าซื่อหลางได้ทันที
หมิงจี้ขอโทษซื่อหลาง ซื่อหลางต้องการกลับไปเยี่ยมแม่ หมิงจี้กังวลเกรงว่าเมื่อซื่อหลางจากไปแล้วจะไม่กลับมา ซื่อหลางให้คำมั่นสัญญากับหมิงจี้ว่าเมื่อตนได้พบหน้าแม่แล้ว จะรีบกลับมาทันที ขอให้หมิงจี้มอบป้ายทองเข้าออกค่ายทหารแคว้นเหลียวให้ตนด้วย หมิงจี้ขอให้ซื่อหลางสาบาน ซื่อหลางไปเยี่ยมแม่ที่ค่ายทหารต้าซ่ง เสอไซ่ฮัวและลิ่วหลางซึ่งไม่รู้ความจริงว่าซื่อหลางปฏิบัติตามคำสั่งเสียของพ่อที่ต้องการตนเป็นสายลับแคว้นเหลียวนั้นมีท่าทีเย็นชาต่อซื่อหลาง เสอไซ่ฮัวตบหน้าซื่อหลางตัดขาดความสัมพันธ์แม่ลูกกัน ต่อไปนี้ถ้าหากพบซื่อหลางในสนามรบ นางจะเด็ดหัวซื่อหลางเพื่อล้างความอัปยศให้สกุลหยาง ซื่อหลางถูกขับไล่เหมือนหมูหมา
หมิงจี้ยืนอยู่บนเนินเขาคอยซื่อหลางกลับมา หยี่เยียนเผาของใช้ไปให้ซื่อหลาง แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้นางเชื่อว่า ซื่อหลางจะต้องมาที่ค่ายทหารต้าซ่งอย่างแน่นอน หยี่เยียนควบม้าติดตามซื่อหลางไปโดยไม่ฟังคำทัดทานของลิ่วหลาง ลิ่วหลางเห็นหยี่เยียนไม่ฟังจึงติดตามนางไป ฟ้าสาง ในที่สุดหมิงจี้ก็เห็นซื่อหลางกลับมาโดยมีหยี่เยียนตามมาด้วย ซื่อหลางไม่รู้จะทำอย่างไรเมื่อเห็นหยี่เยียนตามมา ดังนั้นจึงโผเข้ากอดหมิงจี้ หยี่เยียนปรี่เข้าใส่ซื่อหลางด้วยความคลุ้มคลั่ง แต่กลับถูกลิ่วหลางขัดขวางเอาไว้ ลิ่วหลางพาหยี่เยียนกลับค่ายทหาร หมิงจี้ถามซื่อหลางว่ายังคงรักหยี่เยียนหรือไม่ ซื่อหลางตอบอย่างตรงไปตรงมาว่ารักหยี่เยียนไม่เสื่อมคลาย แต่ในเวลานี้หยี่เยียนไม่รักตนแล้ว หมิงจี้รู้สึกขมขื่นกับคำตอบของซื่อหลาง
อู่หลางรีบรุดเดินทางจากอู่ไถซันกลับสู่ค่ายทหารต้าซ่ง เมื่ออู่หลางกลับถึงค่ายทหารถึงรู้เรื่องของซื่อหลาง เสอไซ่ฮัวเห็นว่าการที่ซื่อหลางอยู่แคว้นเหลียวไม่เป็นผลดีต่อต้าซ่ง ดังนั้นจึงมีคำสั่งให้อู่หลางหาทางกำจัดซื่อหลางก่อนที่จะกลับถึงค่ายทหารแคว้นเหลียว ในที่สุดอู่หลางก็ได้พบกับซื่อหลาง สองพี่น้องต่อสู้กันอย่างดุเดือด อู่หลางเห็นแก่ความเป็นพี่น้องจึงปล่อยซื่อหลางไป ซื่อหลางรู้จากหมิงจี้ว่าทหารเหลียวขาดแคลนเสบียง ภายในสามวันนี้จะมีเสบียงส่งมา เสอไซ่ฮัวได้รับจดหมายลับ เนื้อความในจดหมายลับจะมีการส่งเสบียงมาที่ค่ายทหารเหลียว แม้ว่าเสอไซ่ฮัวสงสัยแต่ก็มีคำสั่งให้ลิ่วหลางไปขัดขวางการส่งเสบียงให้ทหารเหลียว ลิ่วหลางสามารถขัดขวางการส่งเสบียงได้อย่างราบรื่น
พระราชาแคว้นเหลียวทรงกริ้วมากเมื่อทรงได้รับรายงานว่าเสบียงถูกปล้น หมิงเต๋อเชื่อว่าการที่ข่าวรั่วไหลเช่นนี้จะต้องมีเกลือเป็นหนอนอย่างแน่นอน ต่อมาพระราชาก็ทรงได้รับรายงานว่าการศึกพ่ายแพ้อันมีสาเหตุมาจากขาดแคลนเสบียง เมื่อสถานการณ์เป็นเช่นนี้ พระราชาจึงทรงมีรับสั่งให้ถอนกำลังกลับไปก่อน
ฮ่องเต้ต้าซ่งทรงกริ้วมากเมื่อได้รับรายงานว่าซื่อหลางทรยศขายชาติ พระองค์ทรงมีรับสั่งให้ติดประกาศจับซื่อหลางไปทั่วแผ่นดิน ซื่อหลางพบว่าเห็นคนต้องสงสัยเข้ามาที่แคว้นเหลียว ดังนั้นจึงคิดที่เข้าไปตรวจสอบแต่กลับถูกทหารขัดขวางเอาไว้ ต่อมา ซื่อหลางได้รับจดหมายลับที่พานเหยินเหม่ยสมคบคิดกับแคว้นเหลียว ซื่อหลางคิดหาหนทางนำจดหมายลับฉบับนี้ส่งไปยังค่ายทหารต้าซ่ง ฮ่องเต้ทรงกริ้วมากเมื่อรู้ว่าพานเหยินเหม่ยทรยศขายชาติ ในเวลานี้พานเหยินเหม่ยถือตราหยกคุมกองกำลังทหารต้าซ่งเอาไว้ ดังนั้นจึงไม่กล้าบุ่มบ่าม ไฉอ๋องวางแผนช่วงชิงตราหยกกลับคืนมา
พานเหยินเหม่ยถูกชิงตราหยกคุมกองกำลังทหารไปด้วยหลงกลไฉอ๋อง แต่ถึงกระนั้นก็ตาม พานเหยินเหม่ยก็ตามไฉอ๋องกลับไปด้วยความลำพอง สนมพานคุกคามตุลาการเพื่อให้ความช่วยเหลือพานเหยินเหม่ย ตุลาการไต่สวนความผิดของพานเหยินเหม่ย แต่พานเหยินเหม่ยกลับปฏิเสธข้อกล่าวหา สายลับที่ทำหน้าที่ส่งจดหมายลับให้พานเหยินเหม่ยถูกฆ่าตาย ลิ่วหลางเคียดแค้นมากที่ไม่สามารถเล่นงานพานเหยินเหม่ยได้ เมื่อลิ่วหลางกลับถึงที่พัก ลิ่วหลางสุดที่จะระงับความโกรธเอาไว้ได้ ดังนั้นจึงตัดสินใจถวายฏีกาต่อฮ่องเต้ ทันใดนั้นเอง เจ้าหน้าที่จากตุลาการก็มาเชิญตัวลิ่วหลางไป ลิ่วหลางถูกจับกุมคุมขัง ตุลาการสร้างหลักฐานเท็จโดยกล่าวหาว่าลิ่วหลางให้ร้ายอำมาตย์ พานเหยินเหม่ยดูลิ่วหลางถูกทรมาณด้วยความสะใจ ตุลาการเห็นว่าลิ่วหลางเป็นลูกเขยของไฉอ๋อง ดังนั้นจึงไม่กล้าทำอะไรมากเกินไป
ท่านหญิงร้อนใจมากเมื่อไม่เห็นลิ่วหลางกลับมาเสียที ดังนั้นจึงขอความช่วยเหลือจากไฉอ๋อง ไฉอ๋องและอ๋องแปดกล่าวว่าตุลาการหลอกลิ่วหลางไป ไฉอ๋องและอ๋องแปดต่างเป็นห่วงความปลอดภัยของลิ่วหลาง ลิ่วหลางถูกทรมาณอย่างหนักจนหมดสติไป ลิ่วหลางถูกประทับลายนิ้วมือยอมรับความผิด
ที่ตำหนักหลวง ตุลาการนำคดีของพานเหยินเหม่ยทูลรายงานฮ่องเต้ ฮ่องเต้ทรงไม่เชื่อว่าคดีจะออกมาเป็นเช่นนี้ พระองค์จึงทรงมีรับสั่งให้พิจารณาคดีใหม่ ทันใดนั้นเอง ไฉอ๋องและอ๋องแปดก็พากันมาเข้าเฝ้าฮ่องเต้ ก่อนหน้านี้ไฉอ๋องส่งคนไปค้นบ้านตุลาการและได้พบทรัพย์สินเงินทองจำนวนมากที่สนมพานนำมาติดสินบน เมื่อมีหลักฐานมัดตุลาการรับสินบน อ๋องแปดจึงสำเร็จโทษตุลาการต่อหน้าพระพักตร์ฮ่องเต้ ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งแต่งตั้งตุลาการชุดใหม่เพื่อไต่สวนคดีของพานเหยินเหม่ย แต่กลับไม่มี ขุนนางคนใดกล้ารับผิดชอบ ไฉอ๋องและอ๋องแปดจึงต้องสรรหาคนมาพิจารณาคดีพานเหยินเหม่ย
ไฉอ๋องและอ๋องแปดพากันเดินทางไปที่ซันซีเพื่อพบกับโค่วจุ่น ทั้งสองชื่นชมที่บ้านเมืองมีระเบียบเรียบร้อย อ๋องแปดไม่ทันระวังทำถุงเงินหล่นหาย อ๋องแปดและไฉอ๋องจึงพากันไปที่ว่าการ นึกไม่ถึงว่ากลับพบเห็นโค่วจุ่นกำลังฆ่าไก่ ที่แท้มีชาวบ้านนำถุงเงินของอ๋องแปดมาส่งให้ที่ว่าการ โค่วจุ่นเห็นเงินจำนวนมากจึงรู้ว่าจะต้องมีคนบุญหนักศักดิ์ใหญ่มาหาตนอย่างแน่นอน ดังนั้นจึงฆ่าไก่ไว้รับแขก อ๋องแปดเลื่อนตำแหน่งให้โค่วจุ่นโดยบอกให้โค่วจุ่นเข้าไปรายงานตัวที่เมืองหลวงรับผิดชอบคดีพานเหยินเหม่ย
โค่วจุ่นอาลัยอาวรณ์ไม่อยากไปจากซันซี โค่วจุ่นไม่อยากปวดหัวกับคดีที่ซับซ้อนจึงต้องการเป็นขุนนางผู้น้อยตามเดิม แต่อ๋องแปดและไฉอ๋องกลับไม่อนุญาต โค่วจุ่นจึงเตรียมโลงศพใบหนึ่งไปด้วย โค่วจุ่นสอบปากคำลิ่วหลาง
โค่วจุ่นเปิดศาลพิจารณาคดีพานเหยินเหม่ย นึกไม่ถึงว่าโค่วจุ่นไม่หวั่นเกรงพานเหยินเหม่ยเลยแม้แต่น้อย แม้ว่าพานเหยินเหม่ยจะอวดศักดามากมายเพียงใดก็ตาม สนมพานไปเยี่ยมพานเหยินเหม่ยที่คุกหลวงพร้อมด้วยอาหารชั้นเลิศจากวังหลวง พานเหยินเหม่ยเขียนหนังสือลงบนมือสนมพานขณะที่รินเหล้า เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดไม่รอดพ้นสายตาของโค่วจุ่นไปได้
โค่วจุ่นและลิ่วหลางตรวจสอบฝ่ามือของสนมพาน สร้างความไม่พอใจให้สนมพานยิ่งนัก ทันใดนั้นเองก็มีตัวหนังสือสามตัวปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของสนมพาน ลิ่วหลางและโค่วจุ่นพากันไปขุดหาหลักฐานที่สวนดอกไม้หลังจวนอำมาตย์ ลิ่วหลางนำหลักฐานการกระทำความผิดของพานเหยินเหม่ยที่สมคบแคว้นเหลียวประกาศให้ชาวเมืองรับรู้ ชาวเมืองต่างพากันประณาม หลักฐานการกระทำความผิดมัดพานเหยินเหม่ยแน่นหนา ฮ่องเต้จึงทรงมีรับสั่งให้ประหารชีวิตพานเหยินเหม่ย ทุกคนต่างสะใจที่คนเลวถูกกำจัด ลิ่วหลางควบคุมการประหารพานเหยินเหม่ย
ในค่ายทหารต้าซ่ง หยี่เยียนได้รับการดูแลจากเสอไซ่ฮัวอย่างดี ในที่สุดหยี่เยียนก็ฟื้นได้สติขึ้นมา ด้วยความที่หยี่เยียนยังคงอาลัยอาวรณ์ต่อซื่อหลาง นางจึงควบม้าบุกเข้าไปยังค่ายทหารแคว้นเหลียว หยี่เยียนต้องการให้ซื่อหลางออกมาพูดคุยกับนาง ซื่อหลางไม่มีทางเลือกจึงแสดงละครตบตาหยี่เยียนต่อไป ซื่อหลางขอให้หยี่เยียนตัดใจจากตน หมิงเต๋อใช้วาจาเย้ยหยันหยี่เยียน หมิงจี้ซัดหยี่เยียนจนตกลงมาจากหลังม้าหมิงจี้เห็นแก่ซื่อหลางจึงปล่อยหยี่เยียนไป ซื่อหลางมอบมีดทองให้หยี่เยียนเป็นที่ระลึก เมื่อหยี่เยียนกลับถึงค่ายทหารต้าซ่งก็รู้ข่าวว่าพานเหยินเหม่ยต้องโทษประหารชีวิต ถึงแม้ว่าหยี่เยียนรู้ดีว่ากรรมตามสนองพานเหยินเหม่ย แต่ด้วยสัมพันธ์พ่อลูก ทำให้หยี่เยียนหลั่งน้ำตาออกมาด้วยความเศร้าโศกเสียใจ หมิงจี้พบซื่อหลางบนยอดเจดีย์ ซื่อหลางรู้ดีว่าภารกิจยังไม่ลุล่วงจะไม่จากไปเป็นอันขาด
หยี่เยียนนำมีดทองที่ซื่อหลางมอบให้ไปให้เสอไซ่ฮัวดู มีดทองเล่มนี้เป็นของหมั้นหมายของเสอไซ่ฮัวกับหยางเย่ ในเวลานี้เองเสอไซ่ฮัวถึงได้รู้ความจริงว่าซื่อหลางแสร้งสวามิภักดิ์แคว้นเหลียว เหตุการณ์ที่ผ่านมาซื่อหลางให้ความช่วยเหลือเสอไซ่ฮัวมาโดยตลอด คนที่นำความมาบอกก็คือซื่อหลางนั่นเอง หยี่เยียนและเสอไซ่ฮัวกอดกันร้องไห้ด้วยความดีใจที่ซื่อหลางไม่ทรยศขายชาติ ฮ่องเต้ทรงมีพระราชโองการให้เสอไซ่ฮัวถอนทัพ หยี่เยียนต้องตามเสอไซ่ฮัวกลับเมืองหลวง ทำให้นางอาลัยอาวรณ์ ซื่อหลางซึ่งอยู่แคว้นเหลียวขึ้นมา เสอไซ่ฮัวสร้างคุณงามความดีไว้มากมาย ฮ่องเต้ทรงพระราชทานตราแม่ทัพให้เสอไซ่ฮัวโดยแต่งตั้งนางเป็นแม่ทัพใหญ่ เสอไซ่ฮัวเห็นว่าการที่นางมีวันนี้เป็นเพราะความดีความชอบของซื่อหลาง
กองทัพต้าซ่งขับไล่ทหารแคว้นเหลียวไปได้สร้างความปิติยินดีสู่พสกนิกรยิ่งนัก ซือหลางฉวยโอกาสที่ทุกคนไม่ระวังตัวลอบเข้าไปขโมยแผนที่ทางการทหารในห้องของหมิงเต๋อ น่าเสียดายกลับถูกหมิงจี้จับได้ ในที่สุดหมิงจี้ถึงรู้ว่านางถูกซื่อหลางหลอกลวงมาโดยตลอด หมิงจี้ชักกระบี่หมายปลิดชีวิตซื่อหลาง หมิงเต๋อบุกเข้ามาพลั้งมือฆ่าหมิงจี้จนถึงแก่ความตาย ซื่อหลางปลิดชีวิตหมิงเต๋อ ฮ่องเต้ทรงพระราชทานจดหมายลับให้ลิ่วหลาง ที่แท้จดหมายลับที่ว่านี้เป็นหนังสืออภัยโทษให้ซื่อหลางนั่นเอง ฮ่องเต้ทรง มีรับสั่งให้ลิ่วหลางถือจดหมายลับฉบับนี้ไปที่ชายแดนเพื่อรับตัวซื่อหลางกลับมา ซื่อหลางกลับต้าซ่งพร้อมด้วยเถ้ากระดูกพี่น้องสกุลหยาง เสอไซ่ฮัวจัดเลี้ยงคอยการกลับมาของซื่อหลาง หยี่เยียนในชุดแดงยืนอยู่บนเนินสูงทอดสายตาไปยังชายแดนคอยซื่อหลางกลับมา ลิ่วหลางควบม้าไปชายแดน
ซื่อหลางฝ่าฟันอุปสรรคมากมายจนมาถึงกำแพงเมืองจีน ทหารที่เฝ้ากำแพงเมืองเห็นซื่อหลางตามประกาศนำจับ อีกไม่นานนักซื่อหลางก็จะกลับถึงบ้าน ทันใดนั้นเองลูกธนูนับสิบก็สาดใส่ร่างซื่อหลาง กำแพงเมืองจีนซึ่งทอดยาวไปไกลแสนไกล ไม่มีวันสิ้นสุดตลอดกาล
* ข้อมูลจาก ช่อง 3
นักแสดงนำ
ซูโหย่วเผิง
รับบท หยางเหยียนฮุย (หยางซื่อหลาง - บุตรชายคนที่ 4 ของหยางเย่)
(นักร้อง/นักแสดง ชาวไต้หวัน)
แชริม
รับบท พานอวี่เยียน
(นักแสดง ชาวเกาหลี - ภรรยาของนักแสดงชาวจีน "เกาจื่อฉี")
ตี๋หลง
รับบท หยางเย่
(นักแสดง ชาวฮ่องกง)
จ้าวหย่าจือ
รับบท เสอไซ่ฮัว
(นักแสดง ชาวฮ่องกง)
หูจิ้ง
รับบท องค์หญิงหมิงจี
(นักแสดง ชาวจีน)
เจี่ยไหน่เลี่ยง
รับบท หยางเหยียนเจา (หยางลิ่วหลาง - บุตรชายคนที่ 6 ของหยางเย่)
(นักแสดง ชาวจีน)
อวี๋เสี่ยวเหว่ย
รับบท หยางเหยียนชิ่ง (หยางซานหลาง - บุตรชายคนที่ 3 ของหยางเย่)
(นักแสดง ชาวจีน)
เหยียนคุน
รับบท หยางเหยียนซื่อ (หยางชีหลาง - บุตรชายคนที่ 7 ของหยางเย่)
(นักแสดง/นักร้อง/นายแบบ ชาวจีน)
เป่าเจี้ยนเฟิง
รับบท หยางเหยียนเต๋อ (หยางอู่หลาง - บุตรชายคนที่ 5 ของหยางเย่)
(นักแสดง/นักร้อง/นายแบบ ชาวจีน)
จางอี้ (จางติ้งหาน)
รับบท หยางฉูฉู่
(นักแสดง ชาวจีน)
หวังเยี่ยน
รับบท เหมาเสี่ยวอิง
(นักแสดง ชาวจีน)
*** หากท่านเป็นเจ้าของลิขสิทธิภาพ / เนื้อหา / คลิป ที่ปรากฏในหน้านี้ และไม่อนุญาตให้นำมาเผยแพร่ซ้ำ กรุณาแจ้งมายังอีเมล์ luvasianseries@hotmail.com เพื่อที่เราจะได้ทำการลบข้อมูลของท่านออกจากระบบ และต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ ***
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เพื่อป้องกันสแปม ความเห็นของคุณจะปรากฏทันทีที่ได้รับการตรวจสอบจากเรา