แทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า ตอนที่ 17

หลังถูกจับทั้งแทกิลและแทฮาต่างก็รู้ความจริงว่า คนที่ฆ่าพรรคพวกของตนก็คือชอลวุงนั่นเอง ทั้งคู่โดนทรมานอย่างหนักเพื่อบีบบังคับให้คายเบาะแสขององค์ชายน้อย แต่แทกิลและแทฮายังคงปากแข็ง จึงถูกลงโทษประหารด้วยการแขวนคอ

เนื้อหา

หลังแทกิลนำตัวแทฮาไปส่งให้เสนาบดี เขาก็ถูกคนของมือปราบโอลากคอไปสอบสวนที่กองปราบ ชอลวุงตามมาสอบสวนและทรมานทั้งคู่ด้วยตนเอง โดยเริ่มต้นที่แทกิล แต่แทกิลไม่ใช่คนที่จะยอมให้ใครมาทำร้ายตนได้ง่ายๆ แม้สองมือจะถูกพันธนาการ เขาก็ยังอุตส่าห์ใช้เท้าเตะแขนชอลวุงจนเหล็กร้อนร่วงลงกับพื้น จึงถูกชอลวุงปราบพยศด้วยการทำร้ายตามจุดเสี่ยงบนร่างกาย

หลังจากนั้น ชอลวุงก็เผยความจริงว่าเขาเป็นคนลงมือทำร้ายเชและวังซอน แทกิลได้ยินแล้วยิ่งเจ็บแค้น แม้ศัตรูจะยืนอยู่ตรงหน้า แต่เขากลับไม่สามารถและไม่มีเรี่ยวแรงตอบโต้ จึงได้แต่พูดด้วยความอาฆาตแค้นว่าเขาจะรอดูวันที่ชอลวุงตายตรงหน้า

หลังเล่นงานแทกิลจนแน่นิ่งแล้ว ชอลวุงก็หันไปหาแทฮา แทฮาเคยถูกทรมานมาก่อนจึงรู้ดีว่าราตรีนี้ยังอีกยาวไกล แม้จะแข็งขืนหรือต่อต้านจนสุดกำลัง (แบบแทกิล) สุดท้ายก็ต้องเจ็บตัวอยู่ดี  เขาเลยบอกชอลวุงว่าจะทำอะไรก็รีบๆ ทำ หลังทรมานแทฮาด้วยการนาบเหล็กร้อนๆ ลงบนร่างกายแล้ว ชอลวุงก็บอกเป็นนัยๆ ว่าลูกน้องเกือบทั้งหมดของแทฮา (ยกเว้นฮันซัม) ถูกเขาสังหารแล้ว แทฮาแทบไม่เชื่อหูตนเอง เพราะลูกน้องของเขาล้วนเคยร่วมรบและอยู่ในฐานะผู้ใต้บังคับบัญชาของชอลวุงด้วยเช่นกัน

แทฮากล่าวด้วยความแค้นว่า นับแต่นี้ชอลวุงไม่ใช่เพื่อนของเขาอีกต่อไป และเขาก็จะฆ่าชอลวุงด้วยน้ำมือตัวเอง ชอลวุงกล่าวขอบคุณแทฮาที่จะช่วยยุติความผิดบาปทั้งหมดของเขา ชอลวุงรู้ว่าองค์ชายน้อยอยู่กับผู้หญิงของแทฮา (เฮวอน) จึงพูดให้เจ็บใจเล่นว่า อีกไม่นานเธอก็จะถูกจับ เพราะทางการได้ตั้งด่านตรวจคอยสกัดจับบนถนนทุกสายที่เชื่อมต่อกับวัดอุนจู 

เมื่อเห็นว่าแทฮายอมทนทรมานเพื่อปกป้ององค์ชายน้อย ชอลวุงจึงถามว่า 'เขาอดทนขนาดนี้เพื่ออะไร คิดว่าช่วยองค์ชายน้อยให้ครองบัลลังก์ได้สำเร็จแล้วโลกนี้จะเปลี่ยนแปลงหรือ สมมุติว่าเขางานสำเร็จสมใจ คิดหรือว่าจะได้อะไรตอบแทน' แทฮากล่าวว่า ชอลวุลแปรความปรารถนาที่จะทำวันพรุ่งนี้ให้ดีกว่า เป็นความโลภและความต้องการส่วนตัวได้อย่างไร ชอลวุง ตอบอย่างมีเหตุผลว่า 'อย่าบิดเบือนความจริงด้วยคำพูดสวยหรู  ที่ผ่านมา เขาไม่เคยเห็นใครทนแรงปรารถนายั่วยุโดยไม่ตกอยู่ในความโลภสักราย' (แม้กระทั่งตัวเขาเองที่เกิดความโลภ เพราะอยากได้อำนาจและการยอมรับ)

อีกด้านหนึ่งขุนนางในราชสำนักก็กำลังถกเถียงกันต่อหน้าพระราชา เรื่องการอภัยโทษให้องค์ชายน้อย  (เพื่อที่ราชทูตต้าชิงจะได้นำตัวพระองค์กลับไปด้วย) แลกกับการเปิดการค้าเสรีเขาควายน้ำ เพราะถ้าปล่อยให้ราคาเขาควายน้ำสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง และสินค้าขาดแคลน จะมีผลต่อความแข็งแกร่งของกองทัพ (เพราะเขาควายน้ำเป็นวัตถุดิบสำคัญในการผลิตธนูเขาสัตว์อันเลื่องชื่อของโชซอน)

ขุนนางส่วนใหญ่ในราชสำนักไม่รู้เรื่องที่มีการลอบปลงพระชนม์องค์ชายน้อย ทั้งยังไม่รู้ว่าแทฮาโดนจับ และองค์ชายน้อยหายตัวไป พัคซอไม่ต้องการให้ข่าวของแทฮาและองค์ชายน้อยเป็นที่ล่วงรู้และสร้างความปั่นป่วนในราชสำนัก จึงออกโรงคัดค้านการอภัยโทษให้องค์ชายน้อยอย่างสุดกำลัง โดยอ้างเหตุผลเรื่องความจงรักภักดี

เมื่อเห็นว่าแทฮาไม่มีวันยอมเปิดปากเรื่ององค์ชายน้อย ชอลวุงจึงคิดที่จะทำร้ายแทฮาจนขาพิการ แต่พัคซอเข้ามาขัดจังหวะโดยบอกให้ชอลวุงวางมือจากเรื่องนี้ และนี่ก็เป็นคำสั่งของเสนาบดี หลังพัคซอและชอลวุงออกไปแล้ว แทฮาก็ถามบัณฑิตโจว่าองค์ชายน้อยอยู่ที่ไหน บัณฑิตโจตอบว่า 'อยู่กับภรรยาของแทฮา' ทั้งยังอ้างว่าตนเป็นคนบอกให้เฮวอนพาองค์ชายน้อยหนีไป

หลังทำให้คนดู (และแทกิล) เข้าใจผิดคิดว่าเชและวังซอนโดนชอลวุงฆ่าตาย (ช่วงที่ออนแอร์ในเกาหลีแฟนละครต่างบ่นว่ารับไม่ได้เพราะตัวละครหลักตายเร็วเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่ง 'เช') ในตอนที่ 17 นี้ ผู้กำกับควาก จองฮวาน และชอน ซองอิล ผู้เขียนบท ก็เสกให้เชและวังซอนฟื้นคืนชีพอีกครั้งราวปาฏิหาริย์

ในระหว่างที่เจ้าหน้าที่ทางการกำลังขนย้ายร่างของเชและวังซอน อยู่ๆ ทั้งคู่ก็รู้สึกตัว วังซอนบอกเชว่าขาตนชาจนไม่รู้สึก ขณะที่แขนซ้ายของเชก็ชาจนแทบไม่รู้สึกเช่นกัน ทั้งคู่รู้ดีว่าถ้าขืนปล่อยให้เจ้าหน้าที่พาตนไปถึงจุดหมาย คราวนี้ได้ตายจริงๆ แน่ เลยพากันทิ้งร่างลงจากเกวียนและทำร้ายเจ้าหน้าที่ จากนั้นจึงตัดสินใจควบเกวียน 1 แรงวัวหนีขึ้นเขาวอรักเพื่อไปขอความช่วยเหลือจาก 'จากี' (ช่อง 3 เรียกว่า 'หูเดียว')

อีกด้านหนึ่งแทกิลและแทฮาก็กำลังอยู่ในคุก เมื่อเห็นแทกิลลุกขึ้นนั่ง แทฮาก็ทัก 'โดนทำร้ายจุดสำคัญ นึกว่าจะทนไม่ไหว'  แทกิล สวนว่า เขาไม่จำเป็นต้องทนทรมานเหมือนอย่างที่แทฮาทำ (แทกิลแกล้งหมดสติเพื่อจะได้ไม่ต้องโดนทรมานอีก แต่แทฮายอมเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดอย่างองอาจ เลยถูกทรมานอย่างต่อเนื่อง)

แทกิลได้ยินที่เรื่องราวทั้งหมดที่แทฮาและชอลวุงคุยกันก่อนหน้านี้ เลยถามแทฮาว่า องค์ชายน้อยที่ชอลวุงถามหาอยู่กับออนยอนใช่ไหม แทฮาบอกว่า เขาไม่รู้จักผุ้หญิงที่ชื่อออนยอน ภรรยาของเขามาจากสกุลคิมแห่งเมืองชอนนี และเธอก็ชื่อมีชื่อว่า 'เฮวอน' 

แทกิลเค่นหัวเราะก่อนถามต่อว่า เขาพาเธอไปเสี่ยงอันตรายที่เกาะเชจูด้วยใช่ไหม แทฮาตอบว่า รักแท้ คือ การได้ร่วมทุกข๋สุขกัน แทกิลหัวเราะอย่างเจ็บปวด ก่อนที่จะบอกว่า แทฮาทำให้ออนยอนตกอยู่ในอันตราย แทฮาบอกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับแทกิล  แทกิลจึงบอกว่า ขนาดผู้หญิงเพียงคนเดียวยังปกป้องไม่ได้ แล้วยังมีหน้ามาคิดเรื่องการเปลี่ยนแปลงโลก เขากล่าวด้วยว่า แทฮาไม่กล้าพอที่จะปกป้องเฮวอน   ไม่อย่างนั้นทำไมแทฮาถึงไม่ฆ่าเขาเสียตั้งแต่ทีแรก (ตอนที่เขาข่มขู่เฮวอน) แทฮาเห็นแทกิลแสดงความเป็นห่วงเฮวอน จึงรู้ว่าแทกิลยังคงรักและอาวรณ์ในตัวเธออยู่   แม้จะพยายามย้ำว่าแทกิลเป็นคนนอก แต่แทฮาก็รู้ดีว่าไม่มีอะไรขัดขวางความรักความผูกพันที่ฝังลึกในใจของทั้งคู่ได้

ด้านเฮวอนที่แบกรับภาระอันยิ่งใหญ่ในการปกป้ององค์ชายน้อยไม่ให้ตกอยู่ในอันตราย ก็กำลังเผชิญความยากลำบากตามลำพัง แต่เธอไม่เหลือเค้าลางของทาสสาวออนยอนและคุณหนูเฮวอนผู้สิ้นหวัง อ่อนแอ และไม่มีจุดหมายชีวิตอีกต่อไป เพราะเฮวอนคนปัจจุบัน คือ ผู้สืบทอดภารกิจในการเปลี่ยนแปลงโลก เธอจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อปกป้องและพาองค์ชายน้อยหนีไปให้ได้ 

ส่วนซอลฮวาก็กำลังผจญภัยอยู่ในโลกกว้างตามลำพังเช่นกัน ถึงแม้จะโดดเดี่ยวแต่เธอก็ยังมีอิสระ ไม่ตกอยู่ในอันตราย ไม่มีใครออกตามล่า และไม่ต้องแบกรับภาระใดๆ

แทฮาพยายามย้ำว่าเรื่องระหว่างแทกิลและเฮวอนเป็นอดีตไปแล้ว เพราะฉะนั้นไม่ต้องเป็นห่วง และปล่อยทุกอย่างให้เป็นหน้าที่เขา แทกิลบอกว่า ถึงยังไงเขาก็จะออกไปล้างแค้นคนที่ทำร้ายพี่น้องของเขาให้ได้ สำหรับเขาแล้วบุญคุณไม่จำเป็นต้องทดแทน แต่แค้นต้องชำระ ขณะที่แทฮาบอกว่า เขาอยู่ด้วยแรงปรารถนา (ที่จะเปลี่ยนแปลงประเทศให้ดีขึ้น) และถ้าจะตายก็ขอตายอย่างสมศักดิ์ศรี 

แทกิลได้ยินแทฮาพูดถึงความตาย เลยบอกว่า แทฮายังตายไม่ได้ เขาต้องอยู่ต่อไปเพื่อปกป้องคนที่เขารัก และช่วยเหลือคนที่ต้องการความช่วยเหลือจากเขา ไม่อย่างนั้นก็หลบไปให้ไกลๆ และใช้ชีวิตแบบหนีปัญหาไปวันๆ

อีกด้านหนึ่ง กลุ่มทาสก็กำลังเดินหน้าสร้างโลกใหม่ในแบบที่พวกเขาต้องการ โดยมีทาสหนุ่มไร้ชื่อเป็นผู้นำการปฏิวัติทาส พวกเขาเริ่มนำกำลังบุกเข้าบ้านชนชั้นสูงที่มีอิทธิพล เพื่อข่มขู่คุกคามอย่างอุกอาจ จากนั้นก็เผาบัญชีทาสเพื่อปลดปล่อยทาสในบ้านทุกคนให้เป็นไท แล้วนำเงินที่ปล้นได้มาเป็นทุนซื้ออาวุธและแบ่งปันกัน 

คืนเดียวกันนั้น เสนาบดีเรียกชอลวุงให้มานั่งดื่มเหล้าด้วยกัน แม้จะไม่เต็มใจนักแต่ชอลวุงก็ยอมมาพบตามคำสั่ง เขารู้ว่าเสนาบดีมีเป้าหมายบางอย่างเลยรีบตัดบทว่า ถ้ามีอะไรจะสั่งก็ว่ามาได้เลย เสนาบดีบอกว่าแม้ชอลวุงจะทำงานตามที่มอบหมายไม่สำเร็จ แต่พวกเขาก็บรรลุเป้าหมายสูงสุดแล้ว (แทกิลจับตัวแทฮามาให้แล้ว)  ดังนั้น ชอลวุงจึงควรวางมือจากองค์ชายน้อย แล้วกลับมาทำงานที่โรงฝึกทหาร

ตอนแรกชอลวุงปฏิเสธโดยบอกว่าเขาจะทำงานให้สำเร็จก่อน จากนั้นก็ขอตัวแล้วลุกขึ้นทันที เสนาบดีสั่งให้ชอลวุงนั่งลง แล้วถามว่าการฆ่าองค์ชายน้อยสำคัญมากนักหรือไง ชอลวุงย้อนถามว่านั่นเป็นคำสั่งเขาไม่ใช่หรือ เสนาบดีถามกลับว่า ถ้าอย่างนั้นชอลวุงพร้อมเอาชีวิตของตนเข้าแลกกับองค์ชายน้อยหรือไม่ เมื่อเห็นชอลวุงนั่งอึ้ง เสนาบดีจึงกล่าวว่า แสดงว่าชอลวุงยังไม่พร้อมที่จะเอาชีวิตของตนเป็นเดิมพัน ชอลวุงกล่าวว่า ชีวิตเขาเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้ายตลอดเวลาที่ทำงานให้เสนาบดี เสนาบดีย้อนว่า แต่ทั้งเขาและองค์ชายน้อยก็ยังมีชีวิตอยู่ ชอลวุงเลยถามว่า เสนาบดีอยากให้เขาตายนักหรือไง

เสนาบดีหัวเราะ แล้วบอกว่าตนจะคิดอย่างนั้นได้ยังไง ในเมื่อชอลวุงเป็น 'ลูกชาย' ของเขา จากนั้นก็บอกชอลวุงว่า อีกไม่นาน พวกเขาก็จะจับผู้หญิงของแทฮาและองค์ชายน้อยได้ ชอลวุงบอกว่าเขารอไม่ได้ จึงอยากสอบสวนแทฮาและแทกิลเพื่อเค้นเอาความจริงด้วยตนเอง แล้วเขาก็จับตัวบัณฑิตที่สมรู้ร่วมคิดกับแทฮามาได้คนนึง

เสนาบดีบอก ไม่มีใครรู้ว่าชอลวุงเดินทางไปที่เกาะเชจู แถมแทฮาและนักล่าทาสก็กำลังจะถูกกำจัด ส่วนบัณฑิตที่ชอลวุงจับตัวมาได้ จะต้องแปรพักตร์มาเป็นพวกเดียวกันกับตนอย่างแน่นอน ชอลวุงถามว่า เสนาบดีมีแผนจัดการกับองค์ชายน้อยอย่างไร เสนาบดีตอบว่า พระองค์จะตกที่นั่งลำบาก ส่วนขุนนางไม่กี่คนที่สนับสนุนพระองค์จะได้ลิ้มรสความทุกข์ยากและโศกนาฏกรรม  เขาบอกให้ชอลวุงเรียนรู้และรอดูผลงาน จากนั้นก็ทำแผนของเขาให้เป็นผลงานของตัวเอง และถ้าแผนการของเขาเกิดผิดพลาด ค่อยทำตามวิธีของชอลวุง

แทกิลถามแทฮาว่า ได้ลองใช้ชีวิตเยี่ยงทาสแล้วรู้สึกยังไง แทฮาตอบ แม้จะได้ชื่อว่าเป็นทาสและต้องทำตัวเหมือนทาส แต่จิตวิญญาณเขาไม่เคยคุกเข่าให้ใคร แทกิลบอกว่า 'ถ้าแทฮาเปลี่ยนแปลงโลกได้จริง ให้ลองสร้างโลกใหม่ที่ไม่มีใครถูกความทุกข์ยากบีบบังคับให้ต้องหลบหนี จะได้ไม่ต้องมีคนอย่างพวกเขาที่ใช้ทั้งชีวิตในการออกไล่ล่าผู้ที่วิ่งหนีความทุกข์ยาก' จากนั้นก็กล่าวว่า 'โลกที่คนเราไม่อาจอยู่ร่วมกับคนที่ตนรักอย่างที่ใจหวังมันบัดซบสิ้นดี'

แทฮาบอกว่าทั้งเขาและแทกิลจะต้องตายในวันพรุ่งนี้ แต่แทกิลบอกว่า เขายังตายไม่ได้ และจะไม่ยอมตาย แทฮาได้ยินดังนั้นจึงบอกแทกิลว่า แค่ไม่อยากตายก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีชีวิตรอด แทกิลจึงบอกว่า ถ้าไม่มีความมุ่งมั่นที่จะมีชีวิตอยู่ไป ตนคงตายไปนานแล้ว และแม้แทฮาจะทำใจยอมรับความตาย เขาก็น่าจะหาเหตุผลดีๆ สักข้อมาบอกตัวเองว่ายังตายไม่ได้

จีโฮ พยายามลอบสังหารชอลวุงเพื่อล้างแค้นให้ลูกสมุนของเขา แต่ชอลวุงก็หลบลูกธนูได้ทัน เขาหันมาถามจีโฮว่า คิดยังไงถึงลอบฆ่าเขาด้วยธนูไม้ไผ่ เพราะทันทีที่ยิงก็จะเกิดเสียงดัง ทำให้เป้าหมายรู้ตัวก่อนที่ลูกธนูพุ่งเข้าใส่ด้วยซ้ำ จีโฮรู้ว่าหากเผชิญหน้ากัน เขาไม่มีทางสู้ชอลวุงได้แน่ จึงรีบวิ่งหนีเอาตัวรอด

เมื่อรู้ว่าตนไม่สามารถจัดการชอลวุงได้เพียงลำพัง จีโฮจึงเข้าไปเยี่ยมแทกิลในคุก แล้วบอกว่าลูกสมุนที่เขาเลี้ยงดูมากับมือถูกฆ่าตายหมดแล้ว ในตอนนี้เขาเหลือแทกิลเพียงคนเดียว เขาเลยคิดที่จะช่วยพาแทกิลหลบหนี เพื่อที่จะได้กลับมาทำงาน (ล้างแค้น) ด้วยกันอีกครั้ง

วันรุ่งขึ้น แทกิลและแทฮาถูกนำตัวไปยังลานประหาร แต่เนื่องจากแทกิลไม่ยอมจำนนง่ายๆ เขาจึงถูกทุบตีอย่างหนักทั้งก่อนออกจากคุก และในขณะที่อยู่บนลานประหาร

อีกด้านหนึ่งเฮวอนก็กำลังพาองค์ชายน้อยหนีออกนอกเมือง แต่เธอจะต้องผ่านด่านตรวจที่คอยสกัดจับเธอและองค์ชายน้อยไปให้ได้ เมื่อเห็นผู้หญิงคนหนึ่งถูกทางการจับตัวไปสอบสวนพร้อมลูก เธอจึงกัดนิ้วตัวเองให้เลือดไหล แล้วนำเลือดไปป้ายปากองค์ชายน้อย จากนั้นก็ดูดเลือดที่นิ้วมือตนเอง

แทฮาเห็นแทกิลถูกทุบตีอย่างหนักจึงบอกให้ทางการแขวนคอตนก่อน โดยอ้างว่าแทกิลยังไม่พร้อม ทำให้พลอยถูกทุบตีไปด้วย ส่วนชอลวุงมองดูแทฮาโดนทุบตีด้วยสีหน้าพึงพอใจแล้วเดินจากไป

ขณะเดียวกัน เฮวอนก็กำลังถูกทางการซักถามว่าเดินทางมาที่นี่ทำไม เธอบอกว่าลูกชายไอเป็นเลือด หมอเลยบอกให้ออกจากป้อมแล้วรีบย้ายไปอยู่ในที่ๆ ห่างไกลผู้คน เมื่อเห็นเจ้าหน้าที่จ้องมองเธอด้วยความสงสัย เฮวอนก็แกล้งไอ (เป็นเลือด) เจ้าหน้าที่ประจำป้อมกลัวติดโรคเลยพากันเอามือปิดปาก เธอยังบอกอีกว่า หมอให้เธอเผาเสื้อผ้า เจ้าหน้าที่เชื่อว่าเธอเป็นโรคติดต่อ เลยบอกให้เธอรีบออกจากป้อมไป

แทกิลและแทฮาถูกทุบตีต่อหน้ามือปราบโอ อ๊บบ๊กและทาสร่วมขบวนการ ตลอดจนสาวโรงเตี๊ยมและจิตรกรบัง แม้จะโดนตีจนน่วมแต่แทกิลก็ยังตะโกนถามอย่างไม่เกรงกลัวว่า ทำกับเขาอย่างนี้ทำไม ในเมื่อเขาไม่ได้ทำความผิด  ทางการจะแขวนคอเขาด้วยข้อหาอะไร เจ้าหน้าที่บอกว่า ระหว่างล่าทาสเขาได้ฆ่าและทำร้ายประชาชนจำนวนมาก แทกิลย้อนว่าก่อนหน้านี้เจ้าหน้าคนดังกล่าวก็เคยทุบตีทาสหลบหนีที่แทกิลจับตัวมาให้จนตายคามือไม่ใช่หรือ เจ้าหน้าที่กลบเกลื่อนความผิดตนด้วยการพูดว่า แทกิลยังฆ่าเพื่อนร่วมอาชีพที่ศาลาอับกูจง จึงมีความผิดโทษฐานฆ่าคนตาย และยังทำผิดกฏหมายอีกหลายข้อหาจึงสมควรถูกลงโทษด้วยการแขวนคอ 

เมื่อรู้ว่าตัวเองโดนยัดข้อหาและกำลังจะถูกแขวนคอ แทกิลถึงกับน้ำตาร่วง เขาพยายามต่อสู้เจ้าหน้าที่ทางการที่กำลังจะนำเชือกมาแขวนคอ พลางบอกว่าเขาจะไม่ยอมตาย ทำให้ถูกทุบตีอีกครั้ง แทฮาเห็นแทกิลโดนรุมตีจึงพยายามนำตัวมาขวาง แต่สุดท้ายแทกิลก็ถูกแขวนคออยู่ดี

* ภาพ captures / ละครเคบีเอส