แทกิล ยอดพยัคฆ์นักล่า ตอนที่ 18

จีโฮเตรียมบุกเข้าไปช่วยแทกิลบนลานประหาร แต่ถูกคนของต้าชิงลงมือตัดหน้าเสียก่อน แทฮาช่วยตัดเชือกที่แขวนคอแทกิล ขณะที่จีโฮช่วยปลุกแทกิลให้ฟื้นขึ้นมา ระหว่างหลบหนีจีโฮถูกธนูยิงทะลุหน้าอกจนเสียชีวิต ส่วนบัณฑิตโจก็ถูกเสนาบดีหว่านล้อมให้แปรพักตร์มาเป็นพวกตน หลังรอดชีวิตทั้งแทกิลและแทฮาต่างมุ่งหน้าไปช่วยเฮวอน แต่ทั้งคู่มาเจอกันเสียก่อนจึงเกิดการต่อสู้กัน

เนื้อหา

ในที่สุด แทกิลก็ถูกแขวนคอ ท่ามกลางความตกตะลึงของสองสาวโรงเตี๊ยมและจิตรกรบัง ตลอดจนชาวเมืองฮันยาง ขณะเดียวกัน อ๊บบ๊กและทาสร่วมขบวนการก็พากันมาดูวาระสุดท้ายของนักล่าทาสอันดับหนึ่งแห่งโชซอนด้วยเช่นกัน

จีโฮ อดีตลูกพี่ที่ภายหลังกลายเป็นคู่แข่งและคู่อริของแทกิล ต้องการล้างแค้นให้ลูกสมุนและกลับมาร่วมงานกับแทกิลอีกครั้ง จึงตัดสินใจช่วยชีวิตแทกิลด้วยการแฝงตัวเป็นเจ้าหน้าที่ แม้จะมาเพียงคนเดียวและรู้สึกกล้าๆ กลัวๆ แต่เขาก็มีความมุ่งมั่นที่จะช่วยชีวิตแทกิลให้ได้

ระหว่างที่จีโฮคิดหาช่องทางในการบุกเข้าไปช่วยแทกิล แทกิลก็เริ่มย่ำแย่เพราะใกล้หมดลมเต็มทน เขานึกถึงใบหน้าของอดีตคนรัก พลางยื่นมือไขว่คว้าและเรียกชื่อ "ออนยอน" ด้วยความยากลำบาก  จากนั้นก็น้ำตาไหลพรากก่อนที่จะหมดสติแน่นิ่ง

หลังปล่อยให้แทกิลถูกแขวนคอจนแทบหมดลม จีโฮก็ตัดสินใจออกโรงลุยเดี่ยว แต่ยังไม่ทันได้ลงมือ คนของราชทูตต้าชิงก็พากันบุกเข้าไปชิงตัวแทฮาเสียก่อน จึงเกิดการต่อสู้กันอย่างชุลมุนรอบลานประหาร จีโฮรีบวิ่งไปหาและร้องเรียกแทกิล จากนั้นก็ตรงเข้าไปแทะเชือก (ดาบคู่กายของเขาถูกชอลวุงฟันจนกระเด็นหลุดมือในตอนที่แล้ว และแม้จะมีดาบหลายเล่มร่วงอยู่บนพื้น เขาก็ยังคงเลือกที่จะแทะเชือกต่อไป) โชคดีที่แทฮาช่วยเขวี้ยงดาบตัดเชือกให้แทกิลก่อนหลบหนี ไม่อย่างนั้นแทกิลคงขาดใจตายก่อนที่จีโฮจะกัดเชือกขาด

เมื่อเห็นแทกิลร่วงลงมากองกับพื้น จีโฮก็รีบวิ่งไปหา เขาทั้งร้องไห้และร้องเรียกแทกิลตลอดเวลา ขณะที่มือก็กระหน่ำทุบหน้าอกแทกิลแบบไม่ยั้ง เมื่อเห็นแทกิลรู้สึกตัวเขาก็หัวเราะด้วยความดีใจ อ๊บบ๊กแทบไม่เชื่อสายตาตนเองเมื่อเห็นแทกิลลุกขึ้นมาต่อสู้กับเจ้าหน้าที่ ก่อนที่จะหลบหนีไปต่อหน้าต่อตา (จีโฮมัวแต่ใช้ไม้ทุบตีเจ้าหน้าที่อย่างเมามัน จนไม่ทันสังเกตว่ากำลังถูกพลธนูนับสิบนายที่ซุ่มอยู่บนหลังคาเล็งธนูเข้าใส่ แต่แทกิลก็ช่วยอุ้มเขาลงจากบันไดได้ทันเวลา) 

ส่วนทางด้านแทฮา ที่ฝ่ายต้าชิงพาหลบหนีอย่างมีชั้นเชิงและวางแผนล่วงหน้ามาเป็นอย่างดี (ส่วนใหญ่เป็นทหารที่มาโชซอนในฐานะราชทูต) ก็สามารถหลบหนีไปได้อย่างปลอดภัยและราบรื่น คงมีเพียงแม่ทัพหลงแห่งต้าชิงที่พลาดท่าถูกธนูแทงทะลุอกทำให้ต้องมาจบชีวิตในดินแดนของโชซอน

ระหว่างนั้น เสนาบดีต้องการเกลี้ยกล่อมบัณฑิตโจให้มาเป็นพวก จึงพาไปดื่มเหล้าสมานฉันท์ที่หอนางโลม แต่บัณฑิตโจไม่ต้องการปรองดองด้วยจึงแสดงออกด้วยการคว่ำแก้ว และขอให้เสนาบดีนำตัวเขากลับไปรับโทษ เสนาบดีปฏิเสธโดยอ้างว่า แทฮาเป็นทาสทางการที่คิดหลบหนี ซ้ำยังทำร้ายเจ้าหน้าที่ ส่วนนักล่าทาสแทกิลก่อเหตุฆาตกรรมที่ศาลาอับกูจง แต่บัณฑิตโจ 'ไม่ได้ทำผิด' แล้วจะให้เขานำตัวไปลงโทษด้วยข้อหาอะไร (เสนาบดีกำลังเสนอทางออกให้บัณฑิตโจ โดยบอกเป็นนัยๆ ว่าถ้ายอมมาเป็นพวกก็จะไม่เอาผิด)

เนื่องจากต้าชิงเตรียมชุดใหม่ไว้ให้แทฮา เขาจึงสามารถเดินบนท้องถนนโดยไม่เป็นที่สังเกต ผิดกับแทกิลที่ยังอยู่ในชุดนักโทษ จึงถูกเจ้าหน้าที่ทางการติดตามได้โดยง่าย เจ้าหน้าที่นายหนึ่งเล็งธนูใส่แทกิลที่วิ่งตามหลังจีโฮแต่พลาดเป้า ธนูจึงพุ่งเข้ากลางหลังจีโฮแทน หลังโดนธนูเสียบทะลุอกจีโฮก็หันกลับมามองและยิ้มให้แทกิลที่ได้แต่ยืนอึ้ง เขาถามแทกิลว่า มัวยืนรออะไรอยู่  จากนั้นก็ทรุดตัวลงกับพื้นด้วยใบหน้าที่ตกใจปนหวาดกลัว  แทกิลเองก็ตกใจเช่นกัน แต่เขายังคงทำเหมือนไม่มีอะไร และบอกให้จีโฮลุกขึ้น จีโฮเองก็พยายามเข้มแข็งและทำตัวตามปกติเช่นกัน เขาหัวเราะกับแทกิลทั้งๆ ที่น้ำตาคลอเบ้าแต่ก็ไม่อาจลุกขึ้นยืนได้ แทกิลจึงรีบดึงตัวเขาให้ลุกขึ้นมา

อีกด้านหนึ่ง เสนาบดีพยายามหว่านล้อมให้บัณฑิตโจยอมมาเป็นพวก โดยยุให้เขาสร้างผลงานด้วยตนเองแทนที่จะอาศัยบารมีของอดีตเสนาบดีอิม ยองโฮ ผู้ล่วงลับ ทั้งยังหลอกว่าแทฮาตายแล้ว และผู้หญิงที่พาองค์ชายน้อยหลบหนีไปก็กำลังจะถูกจับเร็วๆ นี้ ดังนั้น ความพยายามของเขาและเหล่าบัณฑิตจึงสูญเปล่าโดยสิ้นเชิง เสนาบดียังขอร้องแกมบังคับให้บัณฑิตโจทรยศพรรคพวกด้วยการเปิดเผยรายชื่อเหล่าบัณฑิตที่สมรู้ร่วมคิดในการผลักดันองค์ชายน้อยขึ้นครองบัลลังก์ แล้วหันมาร่วมมือกับเขาแทน

หลังถูกทางการตามจับ  เฮวอนและองค์ชายน้อยก็ต้องเดินทางด้วยความยากลำบาก เพราะมีด่านตรวจคอยสกัดจับทุกเส้นทาง เธอจึงพาองค์ชายน้อยเดินเลี่ยงเข้าไปในป่าท่ามกลางสภาพอากาศอันหนาวเย็น ระหว่างพักเหนื่อยเธอก่อกองไฟและนวดเท้าคลายหนาวให้องค์ชายน้อย ทั้งยังนำรองเท้าขององค์ชายมาวางผิงไฟ และนำก้อนหินอุ่นๆ มาประคบมือองค์ชายเหมือนอย่างที่นายน้อยแทกิลเคยทำให้เธอ  

แทฮาบอกราชทูตต้าชิงว่า องค์ชายน้อยอยู่ในความดูแลของเฮวอน เขาเลยจำเป็นต้องรีบออกตามหาเธอและองค์ชายน้อย และเพื่อให้การหลบหนีออกจากเมืองฮันยางเป็นไปโดยราบรื่น แทฮาจึงออกอุบายให้ราชทูตทูลเชิญพระราชาให้เสด็จไปล่าสัตว์

ระหว่างที่แทฮาคิดหาวิธีหลบหนีอยู่นั้น แทกิลก็ประคองจีโฮที่ถูกธนูยิงจนบาดเจ็บสาหัสหลบหนีเข้าไปในป่าโดยไม่รู้ว่าถูกอ๊บบ๊กสะกดรอยตาม จีโฮเดินต่อไม่ไหวจึงทรุดตัวลงไปนอนบนโขดหิน แต่แทกิลก็ดึงตัวเขาขึ้นมาแล้วพาเดินต่อไป ไม่นานจีโฮก็กระอักเลือดและล้มลง แทกิลเลยแกล้งขู่ว่า 'เดินต่อไม่ไหวจริงๆ หรือ อยากให้ตนปล่อยทิ้งไว้กลางทางใช่ไหม รู้ๆ อยู่ว่าในวงการล่าทาสไม่มีใครทำเพื่อใคร'

จีโฮรู้ว่าแทกิลปากไม่ตรงกับใจ (เช่นเดียวกับเขา) จึงไม่สนใจคำพูดของแทกิล เขาบอกแทกิลว่าฮวาง ชอลวุง เป็นคนสังหารลูกสมุนทั้งหมดของเขา และเขาก็อยากล้างแค้นให้ลูกสมุนด้วยกันกับแทกิล (ครั้งหนึ่งแทกิลเคยทำงานร่วมกับจีโฮ จึงรู้จักลูกสมุนทุกคนของจีโฮเป็นอย่างดี) ด้วยเหตุนี้ เขาจึงเสี่ยงชีวิตเข้าช่วยแทกิลตามลำพัง แม้ว่าในทางปฏิบัติเขาแทบไม่ได้ทำอะไร แต่อย่างน้อยเขาก็แสดงความตั้งใจที่จะช่วยเหลือแทกิล

ที่ผ่านมา เราได้ยินแทกิลกล่าวถึง 'จากี' แห่งเขาวอรัก (หูเดียว) บ่อยครั้งนับตั้งแต่ตอนที่หนึ่ง และในตอนที่ 18 นี้ เราก็ได้เห็นหน้า 'จากี' เป็นครั้งแรก (รับบทโดย อัล กิลกัง) 

วังซอนและเชที่ต่างก็ได้รับบาดเจ็บด้วยกันทั้งคู่ พากันมาขอความช่วยเหลือจากจากีที่เขาวอรัก แทนที่จะได้รับการต้อนรับอย่างอบอุ่นในฐานะคนคุ้นเคย ทั้งคู่กลับถูกจากีกลั่นแกล้งแกมบังคับให้แสดงความนอบน้อมต่อหน้าและให้ยอมรับว่าเขาเป็น 'พี่ใหญ่' ตอนแรกเชไม่ยอมรับและไม่ยอมเรียกเขาว่า "พี่" จากีเลยบอกลูกสมุนให้นำตัวเชและวังซอนไปมัดห้อยหัว และให้เอาหัวทั้งคู่ปักลงไปในทราย พอเจอมุกนี้เข้าเชเลยยอมเรียกจากีว่า "ออนนี่"*

* ดังที่เคยอธิบายแล้วว่า "ออนนี่" เป็นคำที่ผู้หญิงใช้เรียกพี่สาว แต่ตัวละครชาย (ที่ไม่ใช่ชนชั้นสูง) ในเรื่องนี้จะเรียกพี่ใหญ่หรือคนที่ตนนับถือว่า "ออนนี่"

ด้านแทกิลยังคงอยู่ดูใจอดีตลูกพี่จีโฮกลางป่า แม้กำลังถูกทางการตามล่าแต่แทกิลก็ไม่อาจทิ้งจีโฮที่กำลังจะสิ้นใจเอาไว้ตามลำพังได้ เขาพยายามชวนจีโฮพูดคุยตลอดเวลาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่จีโฮรู้ตัวว่าเขากำลังจะตาย จึงคว้าตัวแทกิลเข้ามากอดเพื่อแสดงความขอบใจที่แทกิลตัดเสื้อผ้าใหม่ให้ใส่ก่อนตาย (ตอนที่แล้วจีโฮเข้าไปเยี่ยมแทกิลในคุก และขอเงินมาตัดชุดเครื่องแบบ) ระหว่างนั้นจีโฮนำเหรียญยัดใส่ปากตัวเอง แล้วบ่นว่ารู้สึกคันเท้า จึงขอให้แทกิลช่วยเกาเท้าให้เป็นครั้งสุดท้าย  

แทกิลยกเท้าเหม็นๆ และแสนสกปรกของจีโฮขึ้นมาเกา เหมือนอย่างที่เขาเคยทำตอนเป็นลูกสมุนของจีโฮ จีโฮหัวเราะชอบใจและมีความสุขที่แทกิลยอมทำเพื่อเขา จากนั้นก็สิ้นใจตาย แม้จีโฮจะจากไปแล้ว แทกิลยังคงเกาเท้าให้อดีตลูกพี่ด้วยความอาลัยอาวรณ์ ก่อนที่จะยกเท้าจีโฮขึ้นมาอังปากเพื่อช่วยคลายความหนาวทั้งน้ำตา

ระหว่างนั้น เจ้าหน้ากองปราบได้นำกำลังมาล้อมแทกิลเอาไว้ แทกิลขอสั่งเสียจีโฮอีกคำหนึ่งก่อน แล้วจะยอมให้จับแต่โดยดี จากนั้นก็หันไปบอกจีโฮว่า "แบ่งกันคนละครึ่งนะลูกพี่" ทันทีที่พูดจบ เจ้าหน้าที่กองปราบก็ลากตัวแทกิลออกไป แทกิลทำเหมือนจะยอมให้จับแต่โดยดี แต่แล้วเขาก็ฆ่าเจ้าหน้าที่ทั้งหมดด้วยมือเปล่า แทกิลหยิบถุงเงินที่ได้จากเจ้าหน้าที่ออกมาอวดจีโฮ แล้วโยนเงินให้ครึ่งหนึ่งตามที่ลั่นวาจาเอาไว้

เขาพูดกับร่างที่ไร้ลมหายใจของจีโฮว่า 'เห็นมั๊ย เขาคือ อี แทกิล ถึงจะมีไอ้พวกตัวแสบแถมยังนิสัยเสียเหมือนอย่างจีโฮยกโขยงมาฆ่าเขา เขาก็ไม่มีวันยอมตาย น่าเสียดายที่จีโฮตายก่อนเลยไม่ทันได้เห็น' แทกิลยังตัดพ้อทั้งน้ำตาว่า 'ที่ผ่านมาจีโฮเคยทำอะไรเพื่อตนบ้าง อย่างน้อยๆ ก็น่าจะช่วยตนตามหาออนยอน ไม่อย่างนั้นคงไม่ต้องมาตายอย่างน่าอนาถแบบนี้' (แทกิลเรียกจีโฮว่า "ออนนี่" ตลอดเวลา)

แทกฺิลไม่รู้ว่าตนกำลังตกเป็นเป้าของอริเก่าอย่างทาสอ๊บบ๊ก ที่ตามมาสังหารเขาด้วยความแค้น ระหว่างที่อ๊บบ๊กกำลังใส่ชนวนดินปืนและบรรจุกระสุนลงในปืนคาบศิลา (หรือปืนไฟ) อ๊บบ๊กก็ได้ยินเสียงแทกิลร้องไห้คร่ำครวญดังลั่น และเมื่อเขาเล็งปืนไปที่แทกิล เขาก็ได้เห็นสภาพอันน่าเวทนาของนักล่าทาสอันดับหนึ่งแห่งโชซอน ทำให้เกิดใจอ่อนและยิงไม่ลง

ระหว่างเดินกลับบ้านอ๊บบ๊กถามโชบ๊กว่าเคยเห็นหมาป่าร้องไห้โหยหวนไหม เขาเคยได้ยินเสียงหมาป่าร้องไห้ (หอน) บ่อยครั้งตอนเข้าป่าล่าเสือ  แต่นายพรานอย่างพวกเขาจะไม่ยิงสัตว์ป่าขณะที่มันกำลังร้องไห้คร่ำครวญ เพราะถึงยังไงพวกเขาก็กลับมายิงมันใหม่ภายหลังได้

เมื่อกลับมาถึงบ้านเจ้านาย อ๊บบ๊กและโชบ๊กก็พบว่าทาสสาวพันชักที่เพิ่งถูกนำตัวไปแลกกับวัว แอบหนีกลับมาที่บ้าน เธอบอกว่าทนอยู่บ้านนั้นไม่ไหวและต้องอยู่อย่างหวาดผวาทุกคืน พ่อของพันชักโกรธมากที่ลูกสาวหนีกลับมา เขาบอกว่าถึงยังไงก็ต้องกลับไป ในเมื่อเกิดมาเป็นทาสก็ต้องก้มหน้าก้มตาทำตามที่นายสั่งตลอดชีวิต ไม่ว่าเขาจะทำร้ายยังไงก็ต้องอดทน เพราะไม่ใช่แค่เธอที่ต้องเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้ ถึงคิดจะหนีก็หนีไม่พ้น เพราะไปทางไหนก็เจอแต่นักล่าทาส แต่ถ้าหนีพ้นเธอก็ต้องอดตายอยู่ดี เพราะฉะนั้นให้รีบกลับไปรับชะตากรรม ก่อนที่จะถูกจับได้ว่าแอบหนีมา

ถึงแม้พ่อของทาสสาวจะบอกให้ลูกทำใจยอมรับสภาพ แต่อ๊บบ๊กเห็นแล้วอดรนทนไม่ได้ จึงบอกโชบ๊กที่กำลังร้องไห้ด้วยความสงสารและเห็นใจพันชักว่า ไม่ต้องร้องไห้ ถึงยังไงเขาก็จะช่วยพันชักออกมาจากขุมนรกให้ได้!

แทกิลฝังร่างจีโฮเอาไว้กลางป่า เขาสัญญาต่อหน้าหลุมศพจีโฮว่าหลังไปช่วยออนยอนที่ยอจูแล้ว เขาจะกลับมาฆ่าชอลวุง จากนั้นก็จะย้ายจีโฮไปฝังในที่ๆ อบอุ่นกว่านี้ ทั้งแทกิลและแทฮาต่างก็กำลังมุ่งหน้าไปช่วยเฮวอนที่ยอจู  โดยแทกิลได้ล่วงหน้าไปก่อน เขาโยนเชือกขึ้นไปบนกำแพงป้อมแล้วไต่ขึ้นไป แทฮาเห็นเชือกห้อยลงมาจากกำแพงป้อมก็รู้ทันทีว่าแทกิลออกจากป้อมไปแล้ว เขาเลยรีบไต่กำแพงตามไป

ขณะที่แทกิลและแทฮาต่างเร่งออกตามหาเฮวอน เฮวอนก็กำลังตกที่นั่งลำบาก เธอถูกเจ้าหน้าที่ทางการเรียกตรวจแต่กลับพาองค์ชายน้อยวิ่งหนี จึงถูกจับตัวไปสอบสวน แทกิลเห็นเฮวอนถูกทางการควบคุมตัวจึงคิดที่จะบุกเข้าไปช่วยเหลือ แต่กลับถูกแทฮาขวางไว้เสียก่อน

แทกิลเปิดฉากทักทายแทฮาว่า ดูท่าทางประเทศนี้คงถึงกาลอวสาน 'ทาสหลบหนี' ถึงออกมาเดินเพ่นพ่านกันทั่วบ้านทั่วเมือง แทฮาบอกให้แทกิลไปตามทางของตน (หรืออีกนัยหนึ่งคือ 'ไปให้พ้น') เพราะนี่เป็นเรื่องของเขาคนเดียว แทกิลย้อนว่า แทฮาไม่อยู่ในฐานะที่จะพูดแบบนี้ เพราะในขณะที่เจ้าหน้าที่กองปราบกำลังพลิกแผ่นดินตามล่าองค์ชายน้อย แทฮากลับลั่นวาจาว่าจะขอตายอย่างสมศักดิ์ศรี แล้วในตอนนี้จะมาบอกให้เขาวางมือได้ยังไง

แทฮาบอกว่าก่อนหน้านี้พระองค์เป็นเสมือนลูกของตน แทกิลย้อนว่าแต่สุดท้ายพระองค์ก็ยังได้ชื่อว่าเป็นพระนัดดา และก็ 'ไม่ใช่ลูกของแทฮา' ถ้าเขารู้เรื่องนี้ตั้งแต่ทีแรก ทุกอย่างคงไม่ลงเอยแบบนี้  แทฮาบอกว่าตนไม่มีเวลามาต่อปากต่อคำกับแทกิล แต่แทกิลยังคงถามแทฮาว่า จริงๆ แล้วเขาต้องการช่วยใครกันแน่ 'หลานพระราชา' หรือว่า 'ออนยอน' 

แทฮาย้ำว่าเขาไม่รู้จักผู้หญิงที่ชื่อ 'ออนยอน' (ซึ่งเป็นทาสและอดีตคนรักของแทกิล) แทกิลจึงบอกว่า แทฮาไม่ต่างอะไรกับชนชั้นสูงสารเลวพวกนั้น แทฮาเตือนแทกิลอีกครั้งว่า อย่ามายุ่งเรื่องของเขา แทกิลเห็นแทฮาย้ำไม่ให้ยุ่งเรื่องส่วนตัว เลยบอกให้แทฮาห่วงแต่เรื่องของตนเอง ส่วนเขาก็มี 'ธุระส่วนตัว' ที่ต้องจัดการด้วยเช่นกัน

* ภาพ captures / ละครเคบีเอส