ฮวางจองตัดสินใจผ่าศพ
“นี่คงเป็นตับใช่รึเปล่า ในนี้เขียนว่าตับต้องเป็นสีแดงสด แล้วทำไมอันนี้ถึงคล้ำเหมือนหนูตาย ตับไม่ดีเลย คงจะเสียแล้ว อืม.. ถึงจะไม่ถูกประหารซะก่อนก็คงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน หึ วิชานี้ได้อะไรไม่น้อยเลย” โดยังมองตรงช่องท้องของศพ
“อืม ข้าคงจะต้องไปแล้ว เอาอวัยวะใส่กลับให้เหมือนเดิม แล้วเอาไปฝังที่ไหนสักแห่ง” โดยังสั่งโพโก
“เดี๋ยวก่อน..อย่าเพิ่งไป ท่านจะปล่อยให้ศพอุจาดตาอย่างนี้ไม่ได้ ได้โปรดอนุญาตให้ข้าเย็บให้เรียบร้อยก่อน” ฮวางจองรู้สึกอเนจอนาถใจ
“เดี๋ยวก็ต้องไปเน่าอยู่ใต้ดินแล้ว มันจะต่างกันตรงไหน จะเสียเวลาเปล่าไปทำไม?”
“ได้โปรด เพราะคนคนนี้เป็นเพื่อนของข้า”
ฮวางจองขอร้อง โดยังก็อนุญาต “เย็บศพให้เสร็จแล้วค่อยเอาไปฝัง”
“ครับ เข้าใจแล้วครับ ข้าน้อยจะจัดการให้” โพโกรับคำ ฮวางจองจึงจัดการเย็บช่องท้องของศพให้กลับไปเหมือนเดิม
ฮวางจองไม่มีเงิน แม่ของฮวางจองจึงเสียชีวิต และแม้ฮวางจองจะยอมช่วยผ่าศพ แต่ก็จะถูกฆ่าอยู่ดี เขาจึงทำร้ายเจ้าหน้าที่แล้วหลบหนีออกมา แต่ก็ถูกเจ้าหน้าที่ตามฆ่าปิดปาก เขาจึงต้องหนีแล้วปลอมเป็นชนชั้นสูง
สำนักสาธารณสุขถูกปิด พระเจ้าโกจงเสด็จออกจากวังอย่างไม่เป็นทางการ เพื่อดูความเป็นอยู่ของประชาชน จนไปพบกับการรักษาแบบแพทย์แผนใหม่
“ฝ่าบาท ที่นี่เปิดการรักษาคนป่วยแบบตะวันตกพ่ะย่ะค่ะ”
ยงชิกกล่าวเสริม “ใช่พ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท ตอนนี้คนยังไม่ค่อยรู้จักการแพทย์ตะวันตก เลยไม่ค่อยจะมีคนไข้เข้ามา แต่อีกไม่นานชาวบ้านกับขุนนางก็จะมาใช้บริการที่นี่กันแน่” อ๊กกุนกราบทูล
“ฝ่าบาท ถ้าหากอยากทรงทราบก็เสด็จเข้าไปทอดพระเนตรเองเถอะพ่ะย่ะค่ะ คนทำงานในสถานทูตญี่ปุ่นรู้จักคุ้นเคยกับกระหม่อมดี”
“ไม่ต้องหรอก พวกเราไปกันเถอะ” พระเจ้าโกจง เห็นประชาชนที่เจ็บป่วยไม่มีที่จะรักษา จึงคิดที่จะสร้างโรงพยาบาล “เฮ้อ ข้าคิดว่า พวกเราจำเป็นจะต้องสร้างโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด แต่ว่า..นอกเหนือจากค่าใช้จ่ายแล้ว เรายังไม่สามารถหาหมอดี ๆ มาประจำการได้เลยสักคน”
“ฝ่าบาท กระหม่อมว่าเราควรจะเริ่มต้นตั้งแต่ตอนนี้พ่ะย่ะค่ะ”
“เจ้าคิดแผนการเอาไว้แล้วรึ?”
“แค่รับความช่วยเหลือของญี่ปุ่น เรื่องทุกอย่างก็จะลงตัวแล้ว ฝ่าบาท เพื่อให้ได้ซึ่งความก้าวหน้าใหม่ ๆ บางครั้งก็ต้องยอมประนีประนอมบ้าง”
“ยอมประนีประนอม? หรือยอมรับความอัปยศ?” พระเจ้าโกจงยังรู้สึกขัดแย้งในพระทัย
“ฝ่าบาท พระองค์เอง...ก็ทรงทราบความจริงนี้ดี ว่าญี่ปุ่นเป็นประเทศมหาอำนาจ”
“ใช่แล้วพ่ะย่ะค่ะฝ่าบาท โชซอนไม่ควรเป็นกบในกะลาแบบนี้ตลอดไป ญี่ปุ่นเปรียบเหมือนอังกฤษในเอเชีย โชซอนก็ควรจะเป็นฝรั่งเศสในเอเชีย” อ๊กกุนและยงชิกทูลเสนอแนะ
ซ๊อกรัน ลูกสาวขุนนางล่ามของโชซอน ทำให้มีความสนิทสนมกับ ดร.อัลเลน ซึ่งเป็นแพทย์แผนตะวันตก ขณะที่ฮวางจองกำลังหนีการตามล่าและถูกยิง ก็ได้มาพบกับซ๊อกรันเข้า
“เสียงอะไรน่ะ” ซ๊อกรันได้ยินเสียงร้องจากอาการบาดเจ็บ ซ๊อกรันและมักเซงเดินไปที่พุ่มไม้ก็พบกับฮวางจองที่นอนโชกเลือกอยู่
“คุณหนู ๆ ๆ โอ๊ย พ่อแก้วแม่แก้ว นี่มันอะไรกัน คุณหนู นี่มันศพนี่คะ เจอศพแล้วจะโชคร้าย” มักเซงโวยวาย แต่ซ๊อกรันบอกให้หยุด เพราะเธอแน่ใจว่าชายที่เห็นยังไม่เสียชีวิต “เงียบเถอะน่า ข้าเพิ่งจะได้ยินเสียงร้อง”
“มันไม่ใช่เรื่องของคุณหนูนะ อย่าไปสนใจเลย รีบกลับบ้านกันดีกว่า คุณหนู”
ซ๊อกรันเอามือไปอังจมูก “ยังไม่ตาย” ซ๊อกรันบอก เป็นเวลาเดียวกับฮวางจองไอออกมา และซ๊อกรันก็เห็นหน้าชัดว่าฮวางจองเป็นคนเดียวกับที่เจอที่ท่าเรือ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เพื่อป้องกันสแปม ความเห็นของคุณจะปรากฏทันทีที่ได้รับการตรวจสอบจากเรา