มินยองอิกได้รับบาดเจ็บหนักและจำเป็นต้องได้รับการผ่าตัด หมออัลเลนจึงทำการผ่าตัดแบบสมัยใหม่ให้ ฮวางจองดูหมออัลเลนในระหว่างการทำงาน พร้อมกับช่วยหมอไปด้วย ซึ่งหมออัลเลนก็คอยบอกขั้นตอนกับฮวางจองตลอดเวลาเช่นกัน ด้านทูตญี่ปุ่นทราบข่าวเรื่องมินยองอิกยังไม่ตาย จึงให้วาตานาเบ้ออกมาตามหาเพื่อกำจัดทิ้ง เพราะยองอิกเป็นคนคัดค้านเรื่องการปฏิรูปคนสำคัญ วาตานาเบ้ทำทีมาที่บ้านใต้เท้าม๊กเพื่อช่วยรักษายองอิก
ในระหว่างที่วาตานาเบ้จะทำร้ายมินยองอิกโดยการให้ยาสลบเพิ่ม เพื่อไม่ให้มินยองอิกฟื้นขึ้นมาอีกเลย ฮวางจองก็มาเห็นเข้า วาตานาเบ้พยายามแก้ตัว แต่ฮวางจองมั่นใจว่าวาตานาเบ้คิดร้ายต่องมินยองอิกแน่
“ข้าจะคอยดูอยู่ข้างหลังท่าน ถ้าท่านทำอะไรตุกติกแม้แต่นิดเดียว ข้าไม่ปล่อยท่านไว้แน่ เข้าใจมั้ย? เข้าไปได้” เมื่อไม่มีหลักฐานฮวางจองจึงจำเป็นต้องปล่อยไป
กลุ่มปฏิรูปยึดอำนาจ แล้วหลอกพระราชาว่าเป็นฝีมือของต้าชิง จากนั้นจึงเสนอให้ตั้งขุนนางชุดใหม่ โดยเสนอแต่ชื่อคนกลุ่มตนเข้าไป
“พระอาญาไม่พ้นเกล้า นี่เป็น รายชื่อที่กระหม่อมเตรียมมาอย่างกะทันหัน เสนาซ้าย ฮงยงชิก แม่ทัพกองปราบซ้ายขวา พัคยองโฮ ซอควังบอม รองเจ้ากรมกลาโหม ซอแจพิล รองเจ้ากรมอกร คิมอ๊กกุน”
“นี่คนของกลุ่มปฏิรูปทั้งนั้นเลยนี่..” พระมเหสีตรัสอย่างแปลกพระทัย อ๊กกุนรีบตรัส “ฝ่าบาท ขุนนางทุกคน รวมถึงกระหม่อมพร้อมจะถวายชีวิตเพื่อช่วยฝ่าบาทพัฒนาประเทศนี้ โปรดประทานอนุญาตเถอะพ่ะย่ะค่ะ”
แทยุนพ่อของโดยังต้องการจะขัดขวางจึงถูกทำร้ายบาดเจ็บสาหัส โดยังร้อนใจมาก ระหว่างนั้นเจอเข้ากับฮวางจองที่มาส่งซ็อกรัน โดยังรีบไปตามหมอ ฮวางจองและซ็อกรันก็คอยดูแลเบ็กแทยุนให้ ตูฮอนทราบข่าวเรื่องพี่ชายตนเองถูกทำร้ายจึงรีบตามมา “พี่ใหญ่...ๆ ข้ามาหาท่านแล้ว พี่ใหญ่ข้ามาแล้ว โอว ๆ พี่ใหญ่ ๆ ฮือ ๆๆ พี่ใหญ่ นี่ข้าคูฮอนนะ นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นเนี่ย โอย นี่ท่าน ท่านเป็นหมอใช่มั้ย ทำไมยังไม่รีบช่วยพี่ใหญ่ของข้าล่ะ เอาแต่นั่งมองอยู่ทำไมเล่า?”
“ข้าไม่ใช่” ฮวางจองพยายามปฏิเสธว่าเขาไม่ใช่หมอ
“คุณชายเบ๊กไปตามหมอมาแล้วค่ะ” ซ็อกรันบอก
“ใช่ อีกเดี๋ยวหมอก็มา เค้าจะช่วยให้เลือดหยุดไหล แล้วก็จะถูก..” ฮวางจองพูดยังไม่จบ ซ็อกรันก็โพล่งขึ้น “เย็บแผล”
“ใช่แล้ว หมอจะเย็บแผลให้เค้า”
“เย็บแผลงั้นเหรอ? หมายความว่า...ไปตามหมอฝรั่งมาเหรอ?” คูฮอนตกใจ
“ใช่ครับ ท่านเคยช่วยคนเจ็บที่ถูกฟันด้วยดาบทั้งตัวมาแล้ว”
“อะไรนะ จะเป็นไปได้ยังไง?”
“ข้าเห็นมาเองกับตา” ฮวางจองบอก
“จริง ๆ นะคะ หมอคนนั้นก็เคยช่วยชีวิต บัณฑิตฮวางท่านนี้ที่เคยถูกปืนยิงมา” ซ็อกรันชี้ไปที่ฮวางจอง ฮวางจองพยักหน้ารับ
“อืม ก็ได้ ๆๆ ไม่ว่าจะใครก็ได้ รีบ ๆ ไปตามมาเถอะน่า มัวนั่งทำอะไรอยู่เล่า โอ๊ย ๆๆ โอ๊ย พี่ใหญ่ ฮือ ๆๆ โอ๊ย.. โอ๊ย หมอจะมาถึงเมื่อไหร่กันเนี่ย” คูฮอนร้อนใจ
“เพิ่งจะผ่านไปพักเดียวเอง คงจะต้องรออีกสักพักค่ะ”
แทยุนได้สติตื่นขึ้นมาก็เรียกคูฮอนและโดยัง
“เค้า เค้าไปตามหมอมาแล้วครับ อีกเดี๋ยวก็มาแล้ว ท่านอดทนอีกหน่อยนะ โอ๊ย ทำไม ท่านถึงไม่เชื่อโดยังนะ ไปให้ถูกทำร้ายบาดเจ็บอย่างนี้ทำไมกัน”
“ข้าทำลาย ความดี และจิตสำนึก ของลูกข้ากับมือ เจ้าช่วยดูแลโดยัง โดยังด้วย..”
แทยินเจ็บปวดหนัก คูฮอนยิ่งกังวลและขอให้ฮวางจองช่วยเหลือ “ก็เจ้าบอกว่าเคยเห็นนี่ เจ้าน่าจะรู้ว่าต้องทำยังไง”
“เอ่อ คือ ข้า ๆๆ ข้าไม่ใช่หมอหรอก”
“ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาสนใจเรื่องนั้นแล้ว ถ้าปล่อยพี่ใหญ่ไว้อย่างนี้ ท่านต้องตายจริง ๆ แน่ มันต้องทำอะไรสักอย่างสิ พ่อบัณฑิต ถือว่า ข้า ๆๆๆ ข้าขอร้อง ทำอย่างที่หมอฝรั่งทำที ลองดูสักครั้งเถอะ จะปล่อยให้เค้าตายไปอย่างนี้ได้ยังไง”
“บัณฑิตฮวาง ดูเหมือนท่านแทยินจะไม่ทันรอหมอ”ฮวางจองตัดสินใจ “ถ้าได้แต่รออย่างนี้ เค้าอาจจะตายจริง ๆ ก็ได้ ถ้าจะทำก็มีแต่เวลานี้เท่านั้น”
“ถ้างั้น ข้าจะช่วยอีกแรง” ซ็อกรันบอก
ฮวางจองนึกถึงคำพูดและขั้นตอนตอนที่เขาดูหมออัลเลนรักษา และทำตามขั้นตอนอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง โดยมีซ็อกรันเป็นผู้ช่วยชิลบก มาแอบดูและนำเรื่องที่ซ็อกรันช่วยฮวางจองผ่าตัดไปบอกแม่ซ็อกรัน แม่ซ็อกรันโกรธจะมาเอาเรื่องกับฮวางจอง
“นี่เจ้าบ้าไปแล้วรึไง เจ้าทำอะไรกับใต้เท้าเบ๊กกันแน่เนี่ย?”
“เอาไว้ข้าจะเล่าให้ฟังทีหลัง”
“ในตอนนี้บัณฑิตฮวางกำลังทำงานเย็บปักอยู่เหรอคะ” มักเซงถาม
“เค้าไม่ได้เรียกว่าเย็บปัก เค้าเรียกว่าการเย็บแผลน่ะ” ซ็อกรันบอก
“เฮ้อ มือถือเข็มเย็บก็เรียกว่าเย็บปัก มือถือพลั่วก็เรียกว่าขุดดิน” ชิลบกพูดลอย ๆ ขึ้นมา
“มันจะกลายเป็นเรื่องใหญ่นะ บัณฑิตฮวางจะไปรู้เรื่องอะไรได้” แม่ซ็อกรันบ่น
“ท่านแม่คะ มักเซง ข้าฝากท่านแม่ด้วย ทุกคนอยู่เฉย ๆ ก่อนเถอะ”
“ดูสิดู เจ้าลูกคนนี้” แม่ซ็อกรันกล่าวอย่างขัดใจ
“นายหญิงคะ ถ้าเย็บเสร็จก็เท่ากับช่วยชีวิตได้จริงมั้ยคะ” มักเซงถาม ยิ่งทำให้แม่ซ็อกรันร้อนใจ
ระหว่างที่กำลังเย็บแผลฮวางก็รู้สึกถึงความผิดปกติ
“เกิดอะไรขึ้นล่ะ ยังไม่เสร็จเลยหยุดทำไมล่ะ” คูฮอนถาม
“มันแปลก ๆ นะ เลือดของเขาหยุดไหลแล้ว”
“เมื่อกี้ ท่านเย็บเส้นเลือดเค้าไปนี่..” คูฮอนบอก
“ไม่ใช่แบบนั้น เหมือนลมหายใจก็หยุดไปด้วย”
“หรือว่า เกิดความผิดพลาดอะไรขึ้น ฮือ ๆๆ พี่ใหญ่ ๆ.. ๆ.. ฮือ ๆๆ พี่ใหญ่” คูฮอนคร่ำครวญที่รู้ว่าแทยุนหมอลมหายใจแล้ว
“จบกัน จบสิ้นกันพอดี คราวนี้ครอบครัวเราจบกันแน่ ๆ” แม่ซ็อกรันหมดอาลัย
“เพราะเจ้าหมอนั่นทำอะไรผิดพลาดแน่” ชิลบกโทษเป็นความผิดของฮวางจอง
เป็นเวลาเดียวกับที่โดยังไปตามหมออัลเลนและกลับมาถึงพอดี หลังจากตรวจเสร็จ หมออัลเลนก็ส่ายหน้า “บ่ายสองสามสิบเก้า เค้าเสียชีวิตแล้ว ขอพระเจ้าคุ้มครอง”
“โธ่ พี่ใหญ่ ๆ ทำไมไม่อดทนรออีกหน่อย ทำไมไม่อยู่รอพบโดยังก่อน พี่ฮือ ๆๆ พี่ใหญ่ ๆ”
“นี่..นี่ใครเป็นคนทำ?” อัลเลนถามขึ้น
“ใครกัน นี่ใครทำอะไรกับพ่อข้า” โดยังโมโหมาก
“เจ้านี่ เค้าเป็นคนทำน่ะ เค้ายืนยันจะทำอย่างนี้” คูฮอนชี้ไปที่ฮวางจอง
“นี่เจ้า เจ้าจะไปทำอะไรได้” โดยังโกรธจัด
“คุณชายคะ ตอนนั้นสถานการณ์คับขันมาก เราก็เลย คุณชายคะ ๆ” ซ็อกรันพยายามจะเล่าถึงความจำเป็น แต่โดยังไม่ฟังใครแล้ว
“เจ้า นี่เจ้ากล้า วันนี้ข้าจะฆ่าเจ้าซะ” โดยังประกาศ ชักแทรีบห้ามไว้ “อย่าทำอย่างนี้เลย”
“ไปให้พ้น กล้ารักษาพ่อข้ามั่ว ๆ เหรอ?”
“คุณชายคะ” ซ็อกรันพยายามจะช่วย แต่แม่ซ็อกรันก็ห้ามไว้ไม่อยากให้เข้าไปยุ่งเกี่ยว
“ในเมื่อข้าวิ่งไปตามหมอแล้วเจ้าก็ควรจะรอข้าก่อน ไม่ว่าวิกฤติแค่ไหนเจ้าก็ควรจะรอ วางยาเย็บแผลข้าก็ทำเป็น แต่ที่ แต่ที่ข้าต้องไปตามหมอมา เพราะข้าไม่ใช่หมอ แต่เจ้า เจ้ากลับกล้าทำให้พ่อของข้าต้องตาย เจ้าเป็นคนที่ ทำให้พ่อของข้าต้องตายไป” โดยังโพล่งออกมาทั้งโกรธทั้งเสียใจ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เพื่อป้องกันสแปม ความเห็นของคุณจะปรากฏทันทีที่ได้รับการตรวจสอบจากเรา