เนื้อเรื่อง:
หลังการปะทะสมาชิกกลุ่มคองเกถูกสังหารไปเป็นจำนวนมาก ทางกลุ่มคอมเกจึงวางแผนปล้นนักโทษเพื่อช่วยเหลือทงจู เชยอวอน ที่ถูกจับตัวไป
เมื่อรู้ว่าพ่อของตนถูกลอบฆ่า ซอก็เดินทางมาเพื่อจะสอบถามความจริง แต่ถูกแทยุนขวางไว้
“ข้าจะไม่พูดเป็นครั้งที่สองนี่เป็นคำสั่งในฐานะของผู้บัญชาการกองปราบ ถ้าเจ้ายังไม่ยอมหลีก ข้าจะต้องไต่สวนความผิดเจ้าข้อหาขัดคำสั่ง” ซอ กล่าว
“ขออภัยด้วย ข้าน้อยได้รับคำสั่งว่าห้ามส่งตัวนักโทษให้กับใต้เท้า” แทยุน กล่าว
“บอกข้ามาสิว่านี่เป็นคำสั่งของใครหา?”
“เป็นคำสั่งของข้าเองแหละ” โฮยอน เดินเข้ามา
“นี่ท่านคิดจะทำอะไร?”
“ข้าต้องจับกุมท่าน ในฐานะผู้ต้องสงสัยช่วยเหลือหัวหน้ากลุ่มคอมเก ข้าต้องทำการสอบสวน ข้าไม่อยากให้กลายเป็นเรื่อง” โฮยอน กล่าว
“ใต้เท้าพูดอย่างนี้ได้ยังไง ท่านผู้บัญชาการ กำลังเสียใจกับการสูญเสียท่านพ่อไป เพราะกลุ่มคอมเกนะ” ผู้ช่วยของซอ กล่าว
“มัวรออะไรอยู่ รีบคุมตัวใต้เท้าซอไปซะ”
“เจ้าถอยไปซะนี่เป็นขั้นตอนปกติ ข้ายินดีถูกสอบสวน” ซอ กล่าว
เมื่อชอนซูกลับมาก็พบว่าทงอีอยู่กับคิมฮวัน
“นี่อิ๊กโมโชดื่มแล้วจะทำให้ใจสงบขึ้น ดูเหมือนเจ้าจะไม่รู้ว่าพ่อเจ้าอยู่ในกลุ่มคอมเกนะ”
“ไม่จริง ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นหรอก ท่านพ่อของข้า เป็นแค่สัปเหร่อ พี่ชายข้าก็เป็นนักดนตรีในคณะ”
“ทงอี” ชอนซู เรียก
“พี่ชอนซู เกิดเรื่องใหญ่แล้ว พ่อของข้าถูกคนจับตัวไป พี่ชายก็ถูกพวกคนของทางการจับไปด้วยค่ะ ข้าได้ยินคนพวกนั้นบอกว่า ท่านพ่อเป็นกลุ่มคอมเก พวกเค้าจับพ่อไปที่ศาลไต่สวน มันไม่ใช่อย่างนั้นเลย มันไม่จริงเลย..ใช่มั้ย?”
“ทงอี ทงอี ตอนนี้เจ้าตั้งใจฟังพี่ให้ดีนะเจ้าอย่าเพิ่งตกใจ ต้องทำใจให้สงบ แล้วฟังพี่นะ เข้าใจมั้ย”
“พี่ชอนซู”
โฮยอน มาหาแทซุก ซึ่งรออยู่ที่สวนหลังบ้าน
“ได้ยินว่าจัดการเรื่องทุกอย่างเรียบร้อยดีนี่”
“มันก็ควรเป็นอย่างนั้นตั้งแต่แรก ขอโทษที่ทำให้ท่านลุงต้องกังวล” โฮยอน กล่าว
ไม่ใช่หรอก ใครจะไปคิดว่าพวกชนชั้นต่ำ จะตอบโต้ได้ถึงขนาดนี้ล่ะ”
“ข้าคิดว่าถ้าพุ่งเป้าปัญหาไปที่กลุ่มตะวันตกแต่แรก ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง”
“เจ้าเคยเห็นคนที่มีอำนาจคนไหน ยอมรับความผิดที่ตัวไม่ได้ก่อง่าย ๆ รึ ถึงวิธีนี้จะทำให้น่าปวดหัว แต่อีกไม่นานผู้คนก็จะลืมมันไป มีใครที่ยอมร้องขอความเป็นธรรมแทนชนชั้นต่ำ? นี่คือเหตุผล ที่ข้าต้องเลือกคนพวกนี้มาเป็นแพะรับบาป จริงสิ เรื่องเด็กคนนั้นไปถึงไหนแล้ว” แทซุก กล่าว
“ข้าส่งคนไปค้นจนทั่วเมืองหลวงแล้ว อีกไม่นานก็คงจะได้ข่าว”
“เด็กคนนั้นได้พบท่านผู้ตรวจการก่อนตาย เราต้องกำจัดเพื่อถอนรากถอนโคนให้หมด” แทซุก สั่ง
“ขอรับ”
ชอนซูอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นให้ทงอีฟังว่า ตนเอง พ่อของทงอี และพี่ชายทงจู เป็นคนของกลุ่มคอมเก
“หมายความว่า คนที่ฆ่าชนชั้นสูงพวกนั้น..”
“ไม่ใช่นะทงอี นั่นเป็นกลลวง ท่านหัวหน้ากับทงจูถูกคนใส่ร้าย กลุ่มคอมเกได้แต่ช่วยเหลือทาสที่หลบหนี แต่มีคนใช้ข้อนี้ฆ่าพวกขุนนางใหญ่ แล้วป้ายความผิดมาให้กับกลุ่มคอมเก ฟังนะทงอีเจ้าจะต้องเข้มแข็งขึ้นมา วันข้างหน้าเจ้าอาจต้องลำบากมากกว่านี้”
“ลูกสาวของหัวหน้ากลุ่มคอมเกเหรอ?” คิมฮวัน กล่าว
จากนั้นลูกศิษย์ก็เข้ามารายงานว่าเกิดเรื่องใหญ่พวกทหารกำลังมา คิมฮวัน จึงพาทงอี และชอนซูไปส่งบอกให้เดินข้ามเขาไปพวกทหารจะตามได้ยาก
“ทงอี เดินทางระวังด้วย ทุกอย่างจะต้องราบรื่นเจ้าไม่ต้องกังวลนะ เข้าใจมั้ย?” คิมฮวัน กล่าว
“ท่านพูดจริงเหรอคะ?”
“ข้าบอกแล้วไงว่าอย่าเห็นข้าอย่างนี้ ที่จริงวิชาข้าสุดยอดนะ ฮะ ๆ ๆ เด็กคนนี้ ต้องคุ้มครองเค้าให้ดี ๆ”
“ขอรับ ลาก่อนทงอี ไปเถอะ” ชอนซู กล่าว แล้วเดินออกไป
“เมื่อกี้อาจารย์บอกว่าทุกอย่างจะราบรื่น ดีจังเลยนะขอรับ” ศิษย์ของคิมฮวัน ถาม
“เจ้าเชื่อที่ข้าพูดเหรอ?”
“หา..ก็เมื่อกี้ท่านบอกเด็กคนนั้น”
“ข้าหลอกเค้าต่างหาก ข้าไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรถึงจะดี”
“ท่านอาจารย์”
“จะต้องมีลมพายุโหมกระหน่ำ ชีวิตที่น่าเวทนาของเด็กคนนั้นยังไม่เริ่มด้วยซ้ำ ทุกอย่างอาจเป็นเพราะชะตาชีวิตที่โหดร้ายของเด็กคนนั้นก็ได้” คิมฮวัน กล่าว
“ชะตาหรือขอรับ”
“ดวงของเธอมีดาวพิฆาตกับดาวแห่งคมดาบ สิ่งที่ทำให้เด็กคนนี้เกิดเป็นชนชั้นต่ำ และพรากทุกอย่างไปจากนาง ทำให้นางไม่เหลืออะไรแม้แต่น้อย”
“แต่อาจารย์เคยบอกว่า เห็นสง่าราศีของผู้สูงศักดิ์ในตัวเด็กคนนี้”
“ภัยกลายเป็นลาภ ถ้าหากนางรอดตายผ่านสิ่งที่เลวร้ายทั้งหลายนี้ไปได้ นางจะก้าวขึ้นสู่จุดสูงสุด ทำความหวังที่เป็นไปไม่ได้ให้เป็นจริง ราชาของชนชั้นต่ำไม่ใช่พ่อของเด็กคนนั้นหรอก แต่เป็นเด็กคนนั้นเอง”
ทหารมาสอบสวนซอ แต่เขาไม่ยอมพูดอะไรจนกว่าจะได้พบและคุยกับเชยอวอนก่อน
“ท่านรองประธานสภาถูกกลุ่มคอมเกฆ่าตาย ท่านยังจะดึงดันปกป้องคนผิดพวกนั้นอีก ถ้าท่านยังดื้อดึงอย่างนี้ ข้าจะคาดโทษฐานสมรู้ร่วมคิดนะ ยอมแลกชีวิตตัวเองเพื่อช่วยคนชั้นต่ำพวกนั้นจริงหรือ?”
ชอนซูพาทงอีมานั่งผิงไฟพักหลังจากเดินทางมานาน ก็บังเอิญพบลุงทงแจ พ่อของดอรา
“ลุงทงแจ โกดัล” ชอนซู เรียก
“ชอนซู”
“พวกเจ้ายังไม่ตาย พวกเจ้ายังไม่ตาย” ชอนซู กล่าว
“ชอนซู ทงอีล่ะ?”
“ท่านลุงคะ” ทงอี กล่าว
“ทงอี ที่แท้เจ้าก็ปลอดภัย”
“ท่านลุง แคดอราล่ะคะ?”
“เจ้าไม่ต้องห่วง เค้าไปหลบซ่อนตัวกับคนอื่น ๆ แล้ว ขอบใจจริง ๆ ที่เจ้าปลอดภัย ถ้าเจ้าเป็นอะไรไปพวกข้าทุกคนคงจะไม่มีหน้าไปพบท่านหัวหน้าแน่”
“ท่านลุงคะ”
“ทงอี ฮือ ๆ ๆ ท่าทางคนที่รอดตายคงเหลือแค่พวกเราแล้ว เพราะใครที่ปลอดภัยจะต้องมารวมกันที่นี่”
“ช่างมันเถอะ แค่เราไม่กี่คนก็พอ รีบบุกไปศาลไต่สวนกันเลย”
“นั่นสิ เพราะยังไงพวกเราก็ไม่กลัวตายอยู่แล้ว เราจะยอมเสียหัวหน้ากับพี่น้องของเราไม่ได้”
“ไม่ได้หรอก คนเรามีน้อยเกินกว่าจะปล้นคุก เราจะต้องหาวิธีอื่น”
“ชีวิตหัวหน้าแขวนอยู่บนเส้นด้าย เราไม่มีเวลามานั่งคิดอีกแล้วนะ” พ่อของดอรา กล่าว
“เดือนนี้งดเว้นการประหาร ถึงเป็นนักโทษร้ายแรงแค่ไหน ก็จะไม่ประหารนักโทษในเดือนนี้ อย่างน้อยช่วงสิบห้าวัน พวกเรายังมีเวลาอยู่”
“ไม่มีเวลาแล้ว”
“อาจาง ไอ้ชั่ว ไอ้เลว” พ่อของดอรา กล่าว
“รีบไปดูรอบ ๆ ” ชอนซู บอกทุกคน
“ไม่ต้องห่วงหรอกข้าไม่ถึงกับบอกที่นี่กับมันหรอก” จาง เข้ามา
“ไม่น่าจะมีคนตามมาขอรับ”
“ไอ้เลว เจ้ากล้าทรยศหัวหน้าทรยศพี่น้องทุกคน ทำเรื่องแบบนี้แล้วคิดว่าจะมีชีวิตรอดเหรอ?” พ่อของดอรา กล่าว
“เพราะฉะนั้น..ข้าถึงมาตาย เพราะข้าไม่คู่ควร..แม้แต่ฆ่าตัวตายเองด้วยซ้ำ ข้าถึงได้ตาย ชดใช้ความผิด ข้าไม่มีทางเลือก พวกนั้นมันจับ ทุกคนในครอบครัวข้า”
“หุบปากไปเลยมาถึงตอนนี้แล้วยังจะแก้ตัวอีก ก็ได้ ข้าจะฆ่าเจ้าเดี๋ยวนี้ ข้าจะสับไอ้คนทรยศอย่างเจ้าเป็นชิ้น ๆ จะได้เอาไปเซ่นวิญญาณหน้าหลุมศพพี่น้องของพวกเรา ชอนซู”
“เจ้าว่าไม่มีเวลา หมายความว่ายังไง เมื่อกี้เจ้ากำลังจะบอกอะไรกับเรา หมายความว่ายังไงหา?” ชอนซู ถาม
“พรุ่งนี้แล้ว ได้ยินว่าจะถูกประหารในทันที พรุ่งนี้พี่น้องที่ถูกจับ รวมทั้งหัวหน้า จะต้อง..ถูกประหารชีวิตแล้ว”
“อะไร ว่าอะไรนะ”
“ท่านหัวหน้า..ฮือ ๆ ๆ”
ซอ ให้ผู้ช่วยของเขาไปสืบพฤติกรรมของนายกองจาง แล้วกลับมาบอกว่าไม่มีอะไรน่าสงสัย แต่กลับนำหลักฐานคือของที่เก็บได้จากค่ายของกลุ่มคอมเกมาให้ชอดู
“นี่มัน..”
“พวกเค้าวางแผนจับตาความเคลื่อนไหวของใต้เท้าแต่ต้น แบบนี้ท่านยังเชื่อในคนแซ่เชนั่นอยู่อีกหรือ”
พ่อของดอราและพวกวางแผนจะรวบรวมดินปืนเพื่อนำไปช่วยพวกที่ถูกจับขังอยู่ โดยจะออกไปซื้อประทัด แต่กลัวว่าคนขายจะสงสัยว่าคนชั้นต่ำจะไปซื้อประทัดราคาแพงได้ไง ทงอีจึงอาสาไปด้วยเพราะใส่ชุดแพรไหม คนขายจะเข้าใจว่าเป็นข้ารับใช้ติดตามคุณหนูไปซื้อ
“ไม่ได้เด็ดขาดทงอี มันอันตรายเกิน” พ่อของดอรา บอก
“เมื่อกี้พวกลุงบอกเองนี่ พวกท่านไปเองไม่ได้ ข้าช่วยพวกท่านได้แน่ คงไม่ถูกจับได้หรอก เมื่อ
วานนี้ ขนาดหลอกพวกมือปราบว่าข้าเป็นคุณหนูชั้นสูง พวกเค้ายังเชื่อเลย”
“ทงอี”
“ให้ข้าได้ช่วยเถอะนะท่านลุง ท่านพ่อกับพี่ชายข้ายังถูกขังอยู่ในคุกอยู่ขอให้ข้าได้ช่วยอะไรบ้างเถอะท่านลุงคะ
ซอแอบมาพบเชยอวอน ในที่คุมขัง
“ข้ามาวันนี้เพราะมีเรื่องอยากถามเจ้า เจ้าเองคงมีเรื่องอยากคุยกับข้าเหมือนกัน เจ้าอยากให้ข้าทำยังไง อยากให้ข้าเอ่ยปากทักทายเจ้าก่อน หรือว่าเจ้า…มีเรื่องอยากจะบอกข้าก่อน”
“ตัวข้าน้อย เคยหวาดกลัวว่าวันนี้จะมาถึง ยิ่งใต้เท้าเชื่อมั่นในตัวข้าน้อยเท่าไหร่ ใต้เท้ายิ่งดีกับข้าน้อยมากเท่าไหร่ ข้าน้อยก็ยิ่งกลัวจะทำให้ท่านเจ็บปวด ข้าน้อย ต้องหวาดกลัวเสียใจ จนเกินจะรับได้ ได้โปรดอย่าได้รู้สึกเจ็บปวดเพราะข้าน้อยอีกเลยใต้เท้า” ยอวอน กล่าว
“อย่ารู้สึกเจ็บปวดเหรอ? นั่นสิ บางทีเจ้าอาจจะทำมันได้ เพราะ เจ้าไม่เคยเชื่อใจข้า และไม่เคยให้ความจริงใจกับข้าเลย”
“ใต้เท้า”
“เจ้ารู้มั้ยว่านี่คืออะไร เมื่อ 5 ปีก่อนตอนอยู่ที่ฮันยาง เจ้าจดความเคลื่อนไหวของข้าไว้ทุกฝีก้าว เพราะข้ามุ่งมั่นจะกวาดล้างกลุ่มคอมเก เจ้าเลยตามจับตาเพื่อเอาข้อมูลจากข้า ใช่สิ แค่ได้เห็นกระดาษแผ่นนี้ ข้าก็รู้ว่าช่วงเวลาที่ผ่านมาถึงเจ้าจะเป็นทั้งครูและเพื่อนข้า แต่ข้าเป็นแค่ศัตรูของเจ้า”
“ใต้เท้า”
“เจ้ามาตีสนิทข้าก็เพื่อสิ่งนี้ เพื่อจับตาดูข้าเพื่อหลอกใช้ข้า เพื่อจะขโมยข้อมูลจากข้า”
“ไม่ใช่ใต้เท้า ไม่ใช่อย่างนั้น แม้แต่วินาทีเดียวข้าน้อยก็ไม่เคย..”
“ตอนนี้ข้าไม่อาจเชื่อเจ้าอีกแล้ว เจ้ารู้มั้ย พอรู้ว่าเจ้าเป็นหัวหน้ากลุ่ม หรือตอนข้าได้เห็นศพของพ่อแข็งทื่อ ข้ายังคิดว่าข้าควรจะมาถามเจ้าก่อน แต่ในตอนนี้ ข้าคงเชื่อเจ้าไม่ได้อีกแล้ว มีใครอยู่มั้ย?”
“ใต้เท้า” ผู้ช่วยซอ เข้ามา
“คุมนักโทษกลับไปขังคุก ท่านพ่อของข้าเจ้าเป็นคนฆ่าท่านจริงเหรอ?”
“ข้าน้อยรู้ดีว่าไม่ว่าจะทำอะไรก็คงไม่อาจทำให้ใต้เท้าให้อภัยต่อข้าได้ ขอให้ใต้เท้าอย่าได้ผิดหวังเสียใจเพราะข้าอีกเลย และอย่าได้สูญเสียอะไรไปเพราะข้าอีก ดังนั้นขอให้ใต้เท้าเชื่อว่าข้าเป็นคนทำคงดีกว่า ขอให้ใต้เท้าฝ่าฟันช่วงแห่งความทุกข์นี้ไปได้”
ชอนซู อาศัยจังหวะผู้คุมเผลอ แอบเข้ามาหาทงจู บอกเรื่องที่ศาลจะตัดสินคดีพรุ่งนี้ แต่พี่น้องที่รอดจะโจมตีรถขนนักโทษ แต่ทงจู ห้ามไว้เพราะเป็นคำสั่งของหัวหน้า
“หัวหน้าเดาว่าเจ้าจะต้องแอบมาท่านก็เลย ฝากให้ข้าบอกเรื่องนี้กับเจ้าน่ะ เจ้าต้องรอดชีวิต นี่ถือเป็น คำสั่งสุดท้ายของหัวหน้า และมัน..เป็นความต้องการของเราทุกคน เจ้าต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป ถึงเราจะตาย แต่กลุ่มคอมเกจะตายด้วยไม่ได้ ข้าไม่อยากเห็นคอมเกตายพร้อมเรา” ทงจู กล่าว
“ทงจู”
“แล้วก็..ทงอีข้าฝากน้องสาวกับเจ้าด้วย ชอนซู ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เจ้าช่วย..คุ้มครองน้องข้าด้วย”
พ่อของแคดอรา พาทงอีไปที่ร้านขายประทัด
“ได้ยินว่าที่ร้านท่านมีประทัดป้ายอวยพรขาย คุณหนูของข้าต้องการป้ายแบบนั้นน่ะ”
“ของพวกนั้นเป็นของราคาแพง ข้าเลยเก็บไว้ในโกดัง” พ่อค้า กล่าว
“งั้นข้าอยากไปดูสักหน่อย” ทงอี กล่าว
“ได้เลยคุณหนู เชิญตามข้ามาเลย เชิญครับ ป้ายอวยพรตรงนั้นก็มี ตรงนี้ก็ยังมีอีกขอรับ”
“คุณหนู เดี๋ยวข้าน้อยช่วยหาให้ คุณหนูออกไปรอข้างนอกก่อนก็ได้ขอรับ”
“อ้อ เอาอย่างนั้นก็ได้” ทงอี กล่าว
“ทำไมรู้สึกคุ้นหน้าจังนะ” พ่อค้ากล่าว
“เอ๊ะที่ร้านเจ้ามีถ่านพลุไฟรึเปล่า?” พ่อของดอรา ถาม
“ถ่านพลุไฟเหรออยู่โกดังด้านข้างน่ะ?”
“งั้นช่วยไปเอามาให้หน่อยได้มั้ย”
“ได้ ๆ ๆ งั้นรอเดี๋ยวนะ”
“อืม เร็ว ๆ หน่อย”
ทงอี ที่ออกมารอนอกร้านได้เห็น อ๊กจอง ทำของตกไว้ก็ตามเอาไปคืนให้
“อ้อ ขอบใจนะ มันเป็นของสำคัญสำหรับข้ามาก”
“ท่านฮังอา”
“ท่านรอข้าเดี๋ยวนะ” อ๊กจอง กล่าว
หมายเหตุ: ละคร "ทงอี จอมนางคู่บัลลังก์" ถูกนำกลับมาฉายใหม่อีกครั้ง ทุกวันจันทร์-ศุกร์ เวลา 12.00-13.00 น. และ 19.15-20.15 น. ทางช่อง 3 แฟมิลี่ (ยกเว้นเย็นวันศุกร์ สามารถรับชมได้ในเวลา 19.00 - 20.00น.) ออกอากาศตอนแรก วันอังคารที่ 28 กรกฎาคม 2558
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เพื่อป้องกันสแปม ความเห็นของคุณจะปรากฏทันทีที่ได้รับการตรวจสอบจากเรา